Innovatieve Aanpak voor Laagfrequente Geluidhinder: Lessen uit de Tinnituszorg

Geluidhinder, met name veroorzaakt door laagfrequent geluid (LFG), vormt een groeiend maatschappelijk probleem waarvan de impact vaak onderschat wordt. In tegenstelling tot hoogfrequente tinnitus, die relatief bekend is, blijft geluidhinder door laag frequent geluid vaak onderbelicht. Deze vorm van geluidhinder kan eveneens als bij tinnitus diepgaande gevolgen hebben voor de gezondheid en het welzijn van individuen, wat vraagt om een geïntegreerde benadering voor diagnose, behandeling en preventie.

Dit artikel is geschreven naar aanleiding van een interview ik onlangs gaf aan het RIVM en bespreekt een innovatieve aanpak geïnspireerd op succesvolle methoden uit de tinnituszorg, gericht op het begrijpen en behandelen van laagfrequente geluidhinder in samenwerking met lokale partners.

Historische Ontwikkeling van de Tinnituszorg

De Nederlandse tinnituszorg heeft significante vooruitgang geboekt met een gestructureerd behandelingsprotocol dat zijn effectiviteit bewees in wetenschappelijke studies, waaronder een baanbrekende publicatie in The Lancet in 2012. Dit onderzoek, uitgevoerd in samenwerking met het Tinnitus Expertise Centrum Adelante en Maastricht University, markeerde een keerpunt door de kosteneffectiviteit van de zorg aan te tonen. Sindsdien heeft deze aanpak geleid tot brede implementatie en opname in het basispakket van de audiologische zorg in Nederland, wat de weg heeft vrijgemaakt voor verdere innovaties binnen het vakgebied.

De Complexiteit van Laagfrequente Geluidhinder

Laagfrequente geluidhinder presenteert unieke uitdagingen vanwege de moeilijkheden bij het lokaliseren en identificeren van de bron. Dit geluid kan zowel intern als extern worden waargenomen, wat de perceptie ervan bemoeilijkt en bijdraagt aan de psychologische impact op de getroffenen. Vaak wordt de geluidshinder pas erkend nadat deze aanzienlijke invloed heeft gehad op de kwaliteit van leven, met symptomen variërend van slaapstoornissen tot stress en depressie. In een stad als New York bijvoorbeeld, bekend als ‘the city that never sleeps’, is geluid altijd aanwezig. Dit maakt het des te belangrijker om de complexiteit van geluidshinder te begrijpen en aan te pakken.

Een Geïntegreerde Aanpak voor Geluidhinder

Als klinisch fysicus-audioloog bij Adelante Zorggroep en het Tinnitus Expertise Centrum Limburg en lid van de werkgroep LFG Limburg, ben ik actief betrokken bij het ontwikkelen van een geïntegreerde benadering voor de behandeling van geluidhinder. Deze aanpak begint met een grondige medische en audiologische evaluatie, waarbij geavanceerde diagnostische methoden worden ingezet om zowel de kenmerken van het geluid als de individuele perceptie ervan in kaart te brengen. Dit helpt om het verschil te begrijpen tussen interne en externe geluidsbronnen, wat essentieel is voor het opstellen van een effectief behandelplan.

Educatie en counseling spelen een sleutelrol bij het informeren van patiënten over de aard van laagfrequent geluidhinder en de mogelijke oorzaken ervan. Door begrip te kweken over de rol van het brein bij de perceptie van geluid, wordt de basis gelegd voor acceptatie en actieve deelname aan de behandeling. Gehoorrevalidatie en rehabilitatie zijn essentiële componenten van onze aanpak, vergelijkbaar met succesvolle methoden toegepast in de tinnituszorg. Technieken bekend vanuit pijnrevalidatie en net de blootstelling aan hinderlijke geluiden kunnen helpen bij het verminderen van de gevoeligheid voor geluid en het verbeteren van de acceptatie ervan. De plasticiteit van ons brein is geniaal, alleen zijn daar wat stappen bij nodig.

Multidisciplinaire samenwerking staat centraal in onze benadering, waarbij audiologen, KNO-artsen, psychologen en andere specialisten in de regio samenwerken om een holistische zorg te bieden. Deze samenwerking bevordert een uitgebreide aanpak die rekening houdt met alle aspecten van geluidshinder, van diagnostiek tot therapeutische interventies en langetermijnmanagement.

Netwerkzorg en Samenwerking met Lokale Partners

Naast de genoemde benaderingen benadrukken we ook het belang van netwerkzorg en samenwerking met lokale instanties zoals de GGD en Omgevingsdienst Zuid Limburg. Deze partnerschappen zijn cruciaal voor het begrijpen van de omgevingsfactoren die bijdragen aan geluidshinder door laagfrequente geluiden. Door gezamenlijk onderzoek en gegevensuitwisseling van kennis en kunde kunnen we de bronnen van LFG beter identificeren en aanpakken, wat op zijn beurt bijdraagt aan preventie en het verbeteren van de leefomgeving.

Conclusie

Door voort te bouwen op de successen van de tinnituszorg en onze geïntegreerde aanpak te versterken met netwerkzorg en samenwerking met lokale partners, bieden we een veelbelovend model voor de behandeling van geluidshinder veroorzaakt door laagfrequente geluiden. Door te investeren in geavanceerde diagnostiek, educatie, therapie, multidisciplinaire samenwerking en netwerkzorg kunnen we de impact van geluidshinder verminderen en de kwaliteit van leven van individuen aanzienlijk verbeteren.

Ik nodig je uit om deel te worden van ons netwerk binnen de audiologische zorg. Samen kunnen we verhalen delen, ervaringen uitwisselen, kennis en kunde vergroten en van elkaar leren. Door elkaar te vinden en samen te werken in de regio, kunnen we de zorg voor mensen met geluidshinder verbeteren. Bezoek “Art of Hearing” vandaag nog en ontdek hoe de kracht van luisteren je leven kan verrijken.

Laten we samen vanuit de audiologie meer van ons horen!

Elk Mens als Kunstwerk: De Kracht van Kunst, Zorg en Gehoor

Onlangs ontving ik via mijn collega Henri Plaggen, lid van de Raad van Bestuur Adelante, een inspirerend artikel over Atty Bax, beeldend kunstenaar, curator en adviseur Kunst, zorg & gezondheid, waarin de werelden van kunst en zorg op een prachtige manier samenkomen. Dit artikel zette me aan het denken over hoe kunst kan bijdragen aan het welzijn van zowel patiënten als zorgverleners.

Kunst biedt een unieke manier om emoties en verhalen te uiten die anders moeilijk onder woorden te brengen zijn. Het werkt als een vorm van communicatie die de kern raakt van wat ons menselijk maakt.

Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder en heeft een verhaal te vertellen. Het vermogen om te horen speelt hierin een cruciale rol. De meeste verhalen worden immers gedeeld door het gesproken woord.

Mensen met gehoorverlies weten hoe moeilijk het is om deel te nemen aan dat wat ons mens maakt: het delen van verhalen.

Het gehoor vormt de brug tussen ons innerlijke leven en de buitenwereld en kunst helpt ons om die brug te versterken.

In mijn werk zie ik dagelijks hoe patiënten kracht en troost vinden in het kijken naar of het maken van kunst. Die kennis en ervaringen deel ik in een lezing die ik geef, getiteld ‘Art meets Science: Tinnitus besproken vanuit een brug tussen kunst en wetenschap’. In deze lezing laat ik ook een schilderij zien dat is gemaakt door een tinnituspatiënte. Met toestemming van haar mag ik dat schilderij delen. Vooral ook om anderen kracht bij te zetten. Dit schilderij verbeeldt haar ervaring met tinnitus en heeft haar geholpen om haar gevoelens en uitdagingen een plek te geven. Dit toont aan hoe kunst kan helpen bij het verwerken van moeilijke ervaringen en het vinden van een nieuwe balans in het leven.

Binnen Adelante hangt ook een indrukwekkend kunstwerk, gemaakt door een voormalige revalidant. Dit werk, donker maar doordrenkt met emotie, vertelt een verhaal van pijn, herstel en uiteindelijk hoop. Het is een krachtig voorbeeld van hoe kunst kan helpen bij het verwerken van trauma en het vinden van een nieuw evenwicht.

Zoals Atty Bax bepleit voor meer samenwerking tussen kunstenaars en zorginstellingen, geloof ik dat er veel potentieel is in deze kruisbestuiving. Kunst kan niet alleen een therapeutisch hulpmiddel zijn, maar ook een manier om zorgverleners te inspireren en hun werk te verrijken.

In mijn werk combineer ik eveneens Acceptance and Commitment Therapy (ACT) met kunst. ACT is een vorm van cognitieve gedragstherapie die zich richt op het accepteren van wat buiten onze controle ligt en het engageren in acties die ons leven betekenisvol maken. De combinatie van ACT, audiologie en kunst biedt patiënten nieuwe manieren om met hun uitdagingen om te gaan en hun leven opnieuw vorm te geven.

Kunst en zorg samenbrengen creëert niet alleen een betere omgeving voor herstel, maar versterkt ook de band tussen zorgverlener en patiënt. Het biedt een unieke mogelijkheid om elkaar op een dieper niveau te begrijpen en te ondersteunen.

Vrijdag is standaard mijn kunst en ACT-dag, het regent vandaag de hele dag en ik kijk ernaar uit even de tijd te nemen, kopje koffie erbij, om nog meer te ontdekken over de kracht van deze combinatie.

Het inspireert me om verder te gaan in mijn werk en nieuwe manieren te vinden om kunst en zorg samen te brengen.

Dank aan iedereen die bijdraagt aan deze inspirerende kruisbestuiving. Laten we blijven samenwerken en ontdekken hoe kunst ons leven en onze zorg kan verrijken.

Ieder mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder, als je maar de tijd neemt het verhaal achter de mens te horen!😊

Een nieuwe werkweek laat van zich horen

Mijn deur van de spreekkamer staat open en op de gang hoor ik collega’s gezellig bijkletsen over het afgelopen weekend. Het spreekuur gaat zo beginnen. Mijn PC start op en het geruis van de harde schijf is nog net te horen.

Op de gang hoor ik de pomp van de watertap; een collega vult zijn waterflesje voor deze dag. Boven bij taal loopt een collega op hakken door de gang. De schoolkinderen van de Mgr. Hanssenschool spelen buiten voordat de lessen beginnen. Ze schreeuwen van plezier.

De vogels fluiten want de zomer laat ook langzaam steeds meer van zich horen. De auto’s rijden in de verte op een maandagochtend. Al die geluiden komen mijn oor binnen, brengen mijn trommelvlies in beweging en worden in mijn brein omgezet in hoorbare geluiden. Ik kan ze allemaal waarnemen, herkennen en lokaliseren. Zelfs op kilometers afstand hoor ik al een klein vliegtuig dat deze vroege maandagochtend gaat overvliegen. Want het Doppler-effect laat mij horen dat het vliegtuig naar mij toekomt.

Dat ik deze geluiden herken en tot in detail kan beschrijven, dat ik de collega’s woordelijk kan verstaan, maar me ook kan focussen op de spelende kinderen buiten en dat specifieke geluid van die schreeuwende kinderen zelfs een heerlijk gevoel geeft omdat ik het koppel aan vrijheid en blijheid, is wonderbaarlijk.

Als natuurkundige vind ik het ongelofelijk hoe dit alles zo kan werken. Maar vooral hoe alles precies zo kan groeien. Dat trommelvlies, die gehoorbeentjes – de kleinste botjes van het menselijk lichaam – en dan dat slakkenhuis, de cochlea, met binnenin het orgaan van Corti en duizenden trilhaartjes, buitenste en binnenste, kleine spiertjes die als vanzelf gaan dansen op muziek, het is geniaal.

Laat staan wat er verderop in het brein gebeurt. Al die geluidstrillingen worden als neurale activiteit via de zenuwbanen verder geleid en we halen veel informatie uit al die prikkels. Wat we met ons gehoor kunnen waarnemen, maakt dat we kunnen deelnemen aan gesprekken, sociale contacten leggen, een luisterend oor bieden, en gehoord worden. Het gevoel er bij te horen maakt dat we mens zijn.

Iemand zijn gehoor teruggeven of technische ondersteuning bieden om dat gehoor te verbeteren, raakt aan de kern van het mens zijn. Wat als je niet meer goed kunt horen? Geluiden niet meer waarneemt? Geen gesprek meer kunt volgen?

Gehoorverlies komt niet enkel bij ouderen voor; ook op jonge leeftijd kan het gehoor al minder zijn. Dan is het van belang om te onderzoeken wat beter kan, waar oplossingen mogelijk zijn. Medisch met medicatie of een operatie, technisch met moderne apparatuur en psycho-sociaal, hoe ga je met gehoorverlies om op werk, thuis, of in opleiding.

Van KNO-arts tot ambulant begeleider, van audiologie-assistent tot psycholoog en van audioloog tot praktijkondersteuner huisarts, ieder kan een bijdrage leveren aan dit proces.

Daarom is de audiologie zo’n bijzonder mooi vak. Ons hoorsysteem is iets geniaals: zo complex, met zoveel elementen die meespelen en dat biedt kansen en mogelijkheden om aan te werken. Oplossingen te vinden voor wat niet meer goed werkt.

Van trommelvlies tot auditieve verwerking, van de scores op het spraakverstaan in ruis tot operatieve mogelijkheden aan hamer, aambeeld en stijgbeugel. Stap voor stap bekijken wat er scheelt om persoonlijk advies te geven en daarmee de levenskwaliteit te verhogen, is het mooie van dit vak: de audiologie.

In de reeks van “Horen is meer dan enkel de oren!”

Meneer De Vries en de Impact van Gehoorverlies op Sociaal Welzijn

Achtergrond

Meneer De Vries is een 67-jarige man die recent met pensioen is gegaan na een lange carrière in de administratie. Hij is uitgeput, niet alleen door het harde werken, maar vooral door de moeite die hij de laatste jaren moest doen om alles goed te horen en te begrijpen. Tijdens zijn werk merkte hij dat hij steeds meer geïsoleerd raakte tijdens koffiepauzes en vergaderingen. Zijn collega’s praatten vaak door elkaar heen, wat voor hem steeds moeilijker te volgen werd. Dit leidde tot een sociaal isolement en gevoelens van eenzaamheid op de werkvloer.

Huidige Situatie

Nu meneer De Vries met pensioen is, had hij gehoopt meer tijd te kunnen besteden aan familiefeesten en het bezoeken van vrienden. Helaas ervaart hij deze sociale activiteiten als een enorme belasting. Hij kan de gesprekken tijdens deze bijeenkomsten moeilijk volgen, wat leidt tot frustratie en vermoeidheid. Hierdoor vermijdt hij deze sociale gelegenheden liever, terwijl hij er juist van zou willen genieten.

Diagnose en Inzichten

Vijf jaar geleden liet een gehoortest zien dat zijn gehoor binnen de normale grenzen voor zijn leeftijd viel. Hij kreeg te horen dat er toen geen reden was tot zorg. Deze boodschap had hij goed in zijn oren geknoopt en hij ging er nog steeds van uit dat zijn gehoorverlies zeker niet slecht was. Echter, recente diagnostiek toont aan dat meneer De Vries nu een significant gehoorverlies heeft ontwikkeld en dat een hoortoestel aan beide oren noodzakelijk is.

Belang van Bewustwording en Preventie

Meneer De Vries moet wennen aan het idee dat hij een hoortoestel nodig heeft, aangezien het gehoorverlies voor hem geleidelijk is opgetreden en hij zelf het verschil van 15 dB met vijf jaar geleden niet goed kon waarnemen. Naast het aanpassen van technische hulpmiddelen, is het cruciaal dat hij en zijn directe omgeving leren hoe ze beter met slechthorendheid kunnen omgaan. Kleine aanpassingen in communicatie kunnen een groot verschil maken:

Spreek langzamer en duidelijker, zonder te schreeuwen.

Zorg voor oogcontact tijdens het praten.

Vermijd praten in lawaaierige omgevingen, zoals in de keuken met de afzuigkap aan of terwijl in de woonkamer de televisie aanstaat.

Psychosociale Impact en Ondersteuning

Gehoorverlies is meer dan een technisch probleem; het heeft een grote psychosociale impact.

Het delen van deze informatie en ervaringen kan helpen om het taboe te doorbreken en anderen aan te moedigen om hulp te zoeken. Herken jij iemand in jouw omgeving die hulp nodig zou kunnen hebben? Of merk je zelf dat je steeds vaker moeite hebt om gesprekken goed te volgen?

Als je regelmatig van drie verschillende mensen in je directe omgeving hoort dat je je gehoor zou moeten laten controleren, is het waarschijnlijk tijd om een afspraak te maken bij de huisarts of KNO-arts. Voor een eerste stap kun je ook terecht op www.oorcheck.nl of www.hoortest.nl.

Door tijdig in te grijpen en bewustwording te creëren, kunnen we voorkomen dat mensen zoals meneer De Vries onnodig in een sociaal isolement raken en psychische klachten ontwikkelen. Samen kunnen we ervoor zorgen dat iedereen volwaardig kan blijven deelnemen aan sociale activiteiten en genieten van het leven, ondanks gehoorverlies.

“Hearing Loss and Loneliness in Older Adults: Systematic Review and Meta-Analysis” (2018). Journal of Aging and Health, 30(10), 1450-1469.

“Impact of Hearing Loss on the Quality of Life in Older Adults” (2020). American Journal of Audiology, 29(2), 248-259.

“The Benefits of Hearing Aids Use on the Cognitive Functioning of Elderly” (2021). Journal of Clinical Medicine, 10(14), 3116.

“Effective Communication Strategies for Adults with Hearing Loss” (2019). Hearing Research, 380, 125-133.

“Raising Awareness on Hearing Loss: A Community-Based Approach” (2022). Public Health Reports, 137(1), 12-23.

De Kracht van Kunst en Wetenschap in de Gezondheidszorg: Een Persoonlijke Benadering

Kunst en wetenschap worden vaak gezien als twee afzonderlijke domeinen, maar steeds meer onderzoek toont aan dat hun samenspel krachtige voordelen kan opleveren, vooral in de gezondheidszorg.

Kunst speelt steeds meer een cruciale rol in de revalidatie van patiënten en kan ook artsen zelfs helpen betere zorgverleners te worden.

Dit onderwerp ligt mij nauw aan het hart, want als klinisch fysicus audioloog, beeldend kunstenaar en ACT (Acceptance and Commitment Therapy) trainer, heb ik de unieke gelegenheid gehad om kunst en wetenschap te combineren in mijn werk.

Mijn persoonlijke ervaringen

In mijn werk als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar, heb ik gemerkt hoe kunst en wetenschap samen een positieve impact kunnen hebben op de gezondheidszorg. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken verbeteren niet alleen de akoestiek in ruimtes, waardoor een aangenamere omgeving ontstaat, maar brengen ook rust en harmonie door de integratie van natuurelementen zoals water, vuur, aarde en lucht.

Mensen herkennen hun eigen verhaal in de doeken. Net als het turen naar de wolken, hoe langer je kijkt hoe meer je ontdekt.

Ik zeg altijd: Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder. Maar je moet er wel de tijd voor nemen om echt te kijken en het verhaal te horen dat er te vertellen is.

Kunst in revalidatie

Kunsttherapie is een erkende interventie in de revalidatie van patiënten met verschillende aandoeningen. Onderzoek heeft aangetoond dat kunsttherapie kan helpen bij het verbeteren van de psychische en fysieke gezondheid van patiënten. Een studie gepubliceerd in het Journal of Pain and Symptom Management toonde aan dat kunsttherapie significant kan bijdragen aan het omgaan met de pijn en angst bij kankerpatiënten. Persoonlijke veerkracht ontwikkelen in moeilijke tijden.

Bovendien helpt het creatieve proces patiënten hun emoties beter te uiten en een gevoel van controle en zelfbewustzijn te herwinnen, wat essentieel is voor hun herstel.

Een andere recente studie gepubliceerd in Frontiers in Psychology wees uit dat dans- en muziektherapie effectief kunnen zijn bij de revalidatie van patiënten met neurologische aandoeningen, zoals een beroerte. Deze therapieën bevorderen motorisch herstel en cognitieve functies, en dragen bij aan een verhoogde levenskwaliteit.

Kunst zorgt voor betere artsen?

Het integreren van kunst in de medische opleiding kan artsen helpen om empathischer en meer observant te worden, wat uiteindelijk leidt tot betere patiëntenzorg. Een onderzoek uitgevoerd aan de Harvard Medical School toonde aan dat medisch studenten die deelnemen aan kunstobservatieprogramma’s verbeterde diagnostische vaardigheden ontwikkelen. Door het bestuderen van kunst leren studenten beter te observeren en subtiele details op te merken die cruciaal kunnen zijn in een medische context.

Daarnaast kan het beoefenen van kunst de emotionele intelligentie van artsen vergroten. Kunst helpt hen om zich beter in te leven in de ervaringen van hun patiënten, wat leidt tot een meer holistische benadering van zorgverlening.

Een studie gepubliceerd in BMC Medical Education in 2022 liet zien dat medisch studenten die betrokken waren bij een kunst gebaseerd programma significant hogere scores behaalden op testen van emotionele intelligentie vergeleken met hun collega’s die niet deelnamen .

Mijn kunstwerken in praktijk

De kunstwerken die ik maak, spelen een belangrijke rol in het creëren van een helende omgeving. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken maken ruimtes niet alleen akoestisch aangenamer, maar dragen ook bij aan een gevoel van rust en harmonie. Door elementen van de natuur, zoals water, vuur, aarde en lucht, te integreren, probeer ik een balans en verbinding te creëren tussen kunst en het leven.

Conclusie

De synergie tussen kunst en wetenschap biedt unieke voordelen voor zowel patiënten als artsen. Door kunst te integreren in revalidatieprogramma’s en medische opleidingen, kunnen we de gezondheidszorg humaniseren en verbeteren.

Kunst biedt niet alleen een middel voor genezing, maar ook een weg naar diepere empathie en begrip, wat essentieel is voor de toekomst van de geneeskunde.

Mijn ervaringen als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar bevestigen deze wetenschappelijke bevindingen en benadrukken het potentieel van kunst om een helende en ondersteunende rol te spelen in de gezondheidszorg.

Referenties

1. Journal of Pain and Symptom Management, “Art Therapy for Pain and Anxiety in Cancer Patients”, 2022

2. American Journal of Public Health, “The Connection Between Art, Healing, and Public Health: A Review of Current Literature”, 2021

3. Frontiers in Psychology, “Effectiveness of Music and Dance Therapy in Neurological Rehabilitation”, 2023

4. Journal of General Internal Medicine, “Art Observation as a Tool to Enhance Diagnostic Skills in Medical Students”, 2020

5. BMC Medical Education, “Enhancing Emotional Intelligence in Medical Students through Art-Based Learning”, 2022

Elk puzzelstukje telt: Een nieuw perspectief op tinnitusbehandeling

Deze week zag ik een tinnituspatiënt op mijn spreekuur, die al vele therapievormen had doorlopen; CGT, TRT, zelfhulpboeken, EMDR-therapieën en zelfs acupunctuur en orofaciaaltherapie.

“Niets heeft geholpen! De tinnitus is zelfs erger geworden!”, klaagde de patiënt.

Stap voor stap neem ik de patiënt mee om inzicht te krijgen in de complexiteit van ons gehoor, inclusief het feit dat het normaal is om in bepaalde situaties tinnitus te ervaren.

Belangrijker nog is mijn boodschap dat alle eerdere stappen die zijn genomen, passen binnen het proces om die vicieuze cirkel van voortdurend zoeken naar dé oplossing te doorbreken.

Net die andere kant op te gaan, niet makkelijk, zeker niet, maar wel mogelijk.

Ik vergelijk het hele traject dat al is doorlopen elders bij collega’s met puzzelstukjes die zijn verzameld, nog door elkaar op tafel liggen en nu samen in elkaar op juiste plek moeten worden gelegd.

Ontspanningsoefeningen, exposuretechnieken, inzichten in levensbalans, gehooronderzoek en advies: al deze factoren die al zijn aangepakt, zullen geleidelijk aan een integraal onderdeel vormen van de tinnitusbehandeling.

Op een gegeven moment zal het duidelijk worden waarom bepaalde oefeningen zijn doorlopen, en zal het werk van alle collega’s niet voor niets zijn geweest. Dan zal die vreemde oefening wel effect gaan hebben.

Langzaam wordt de puzzel duidelijker en groeit het vertrouwen dat de juiste stappen genomen kunnen worden.

Deze ervaring benadrukt ook opnieuw het belang van netwerkzorg. Samenwerking tussen verschillende professionals en disciplines essentieel is om de beste behandeling te bieden aan patiënten met complexe aandoeningen zoals tinnitusklachten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!😊

Echo’s van Betekenis: Kunst, Gehoor en Verhalen

Kunstliefhebbers van over de hele wereld die de komende weken Limburg bezoeken omwille van kunst en om elkaar te ontmoeten.

In deze periode waar ook nog de tentoonstelling “Horen, zien en voelen!” in het Museum Valkenburg lopende is, groeit de kans om door het grote publiek “ontdekt” te worden nog meer dan ooit tevoren, vooral met evenementen zoals TEFAF en KiV2024 welke beide de volgende week van start gaan. TEFAF de prestigieuze internationale kunstbeurs in Maastricht en Kunst in Valkenburg de prachtige sfeervolle kunstbeurs op Chateau Sint Gerlach.

Mijn hoop is om met kunst én kennis van de audiologie een krachtig statement te kunnen maken, vooral binnen zo’n moment waarop gerenommeerde kunstevenementen in de regio plaats hebben.

Het is mijn doel om bewustwording te creëren rondom het belang van gehoor, een boodschap die nog krachtiger wordt wanneer dit gedeeld kan worden op zo’n wereldwijd platform kunst waar net het gehoor zo essentieel is.

Het vermogen om te horen is van onschatbare waarde voor ons als mens en daar zijn zich maar weinig mensen bewust van.

Het gaat niet alleen om het fysieke aspect van horen, maar ook om emotionele verbondenheid en inclusie.

Het bieden van een luisterend oor en het gevoel van erbij te horen zijn essentiële menselijke kernwaarden.

Ik wil dat mijn kunstprojecten mensen laat “horen, zien en voelen” hoe belangrijk gehoor is, vooral in de context van zo’n kunstevenementen zoals de TEFAF en KiV waar dat menselijke aspect in meerdere vormen centraal staat.

Het gaat om meer dan alleen onze oren; het gaat om een diepgaande ervaring van verbinding en begrip. Verwonderingen en ervaringen kunnen delen.

Bovendien geloof ik sterk dat kunst net nog meer waarde krijgt wanneer het verhaal erachter wordt verteld.

Het is de kracht van het delen van verhalen die kunst tot leven brengt en betekenis geeft.

En hier speelt het vermogen om elkaar te horen een belangrijke rol, want alleen door naar elkaar te luisteren kunnen we de verhalen achter de kunst ontdekken en waarderen.

“Horen is meer dan enkel de oren!”

Heel veel kijk- én luisterplezier mocht u een bezoek brengen aan één van de beurzen.

De Ring Rond Antwerpen, de Stille Kracht van Geluid: Een Verhaal van Perceptie en Betekenis

Afgelopen vrijdag studiedag “Geef Gehoor aan ACT!” mogen geven aan collegae uit het vakgebied; de audiologie. Dit in samenwerking met Laure Jacquemin en Nancy Van Looveren, universiteit Antwerpen en Hoorcentrum Hoorzorg Van Looveren.

Omwille van relaxt in de ochtend aanrijden had ik er voor gekozen om de nacht ervoor al te overnachten in Hotel van der Valk Antwerpen. Net buiten de stad en op 15 minuten rijden van waar de studiedag plaats zou vinden.

De donderdagavond en nacht werd door KNMI code oranje afgegeven vanwege storm Louis. En die Louis liet echt wel van zich horen! 😊

Op zeven hoog in het hotel gierde de wind om het gebouw heen. Heerlijk geluid om daarmee in slaap te vallen.

Samen met m’n vrouw een lang weekendje er van gemaakt dus van vrijdag op zaterdag weer zeven hoog maar nu zonder storm Louis.

In de ochtend ben ik, zoals altijd, vroeg wakker en mijn vrouw naast me nog in diepe slaap, ik lig in bed en hoor het geluid van het verkeer op de ring rond Antwerpen.

Ongelofelijk dat zelfs nu om 5 uur al zoveel verkeer gaande is. Maar dit geluid, een diep laag frequent geluid is bijna even sterk als die storm Louis gisterenavond, sterker nog, de frequentiekarakteristiek zal vrijwel hetzelfde zijn.

Een laag frequente brom. Een stad die nooit slaapt. Altijd dit geluid op de achtergrond. Duidelijk hoorbaar, maar de betekenis die we er aan geven bepaald hoe we op het geluid reageren.

Dit is een cruciaal mechanisme in ons brein, welk zelfs bijna onbewust plaatsheeft.

Daarmee kan informatie over een geluid eveneens bepalen hoe een reactie op dat geluid zal zijn.

Op m’n spreekkamer heb ik een tafel staan die piept en kraakt op moment ik er ook maar even op leun. Voor mij is dit een fantastisch bruikbaar voorbeeld in m’n verhaal ik aan de patiënten vertel, dus dit tafelgeluid heeft zelfs een groot voordeel dat het er is. Dat maakt dat dit specifieke geluid oké is om er gewoon te zijn. Het hoort er gewoon bij. Dus zit ik gedurende de dag te werken, dan valt mij dat geluid helemaal niet op. Net als de oude antieke klok in de woonkamer of het verkeer dus daar buiten op de buitenring Antwerpen.

Maar stel dat de tafel die achter mij staat in de spreekkamer gedurende het gesprek met de patiënt exact hetzelfde krakend en piepend geluid zou gaan geven. Dan zou mijn brein in milliseconden weten dat ik er te ver van af zit om op die tafel te kunnen drukken en dat krakend geluid nu daar achter mij vreemd is. Ik zou me meteen omdraaien om te achterhalen waar het geluid dan wel vandaan komt. En stel dat ik me omdraai en zie dat er die dag een collega meekijkt dat deze net op de tafel drukt en dat dat de reden is van het krakend geluid. Dan is alles weer normaal en het nieuwe geluid mag er gewoon weer zijn.

De label die we koppelen aan het geluid bepaald dus de reactie.

Wordt die label door media sterk negatief gebracht, dan heeft dat dus grote gevolgen. Bijvoorbeeld dat tinnitus duidt op gehoorschade. Of dat laag frequent geluid slecht voor je gezondheid is. Beide overigens overwegend niet waar, maar dat behoeft meer uitleg! Wellicht een volgende keer.

Maar dat dit negatieve label door media en zelfs af en toe nog door collega’s wordt gevoed, daarmee wordt het geluid vanzelfsprekend als een bedreiging gezien die weg moet.

Het is echter niet het geluid maar net die betekenis die dit alles vooral tot een probleem maakt.

Met nog heel veel andere factoren die meespelen in het wel of niet ook nog gevoelig zijn om die prikkels te analyseren en daarmee bewust waar te nemen. Beroepsmuzikanten, geluidstechnici, zullen allen nog meer met geluid bezig zijn en daarmee nog eerder alert zijn op alles wat met geluid te maken heeft.

Nog zo veel onderzoek, maar nog meer ontwikkeling naar hulp bij geluidsklachten is zeker nodig. Van belang is hierin wel om het holistisch te bekijken.

De metafoor van “Het glas” biedt op mijn spreekuur ook altijd wel een nieuw perspectief op de gehoorproblematiek of dat nu tinnitus, hyperacusis, overgevoeligheid voor geluid of Laag Frequent Geluid hinder is.

Meer hierover in het blog:

http://blog.dyonscheijen.nl/2021/03/13/het-glas/

ACT: De Sleutel tot Verandering in de Audiologische Zorg?

Wat een bewonderenswaardige studiedag was dat! “Geef Gehoor aan ACT!” was een hele dag vol inspiratie en inzichten.

Ik had er zelfs twee dagen van kunnen maken.

Het was geweldig om met enthousiaste collega’s te praten over dit boeiende vakgebied, audiologie, maar dan met de focus op ACT.

Ik hoop van harte dat ik genoeg collega’s heb kunnen inspireren om de kennis die ik heb gedeeld toe te passen in hun werk als audioloog, psycholoog of maatschappelijk werker. Ik heb zelfs het vermoeden dat ik binnenkort die kennis in een boek mag teruglezen. Dat is geen probleem, want hoe meer we deze informatie delen, hoe bekender de audiologie wordt bij een breder publiek.

Er is nog zoveel werk te verzetten om verandering in de maatschappij te brengen.

ACT biedt verschillende tools om stigma’s te doorbreken, drempels te verlagen en mensen die audiologische hulp nodig hebben te motiveren om hulp te zoeken.

Het is vaak een uitdagend pad, vooral als er gehoorklachten zijn waar geen operatie of technische oplossing nu mogelijk is biedt ACT mooie nieuwe mogelijkheden, moeilijk dat zeker, maar wel mogelijk.

Ik heb zelf ook veel geleerd, want professor Herman was vanochtend vroeg al bij mijn bed. Hij gaf me een hele lijst met punten waarop ik me de volgende keer kan verbeteren. Dank je wel, Herman, ik neem het allemaal ter harte. Een van jouw tips was om aan het einde van de bijeenkomst de deelnemers te vragen wat ze hebben geleerd en om suggesties te vragen voor verbetering voor de volgende keer.

En wat nog leuker is, ik heb zelf een ervaring gehad die wellicht nog meer duidelijkheid geeft over wat er in ons brein gebeurt met geluid. Het geven van betekenis speelt een cruciale rol bij het ervaren van geluid als hinderlijk.

Mijn verblijf in Hotel van der Valk Antwerpen en de storm Louis van afgelopen donderdagavond spelen daarbij een rol. Een nieuw blog is in de maak.

Persbericht

Tentoonstelling “Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

Zondag 28 januari t/m zondag 14 april

Museum Valkenburg

Voor onmiddellijke publicatie

Contactpersoon: Dyon Scheijen

E-mail: info@dyonscheijen.nl

Adres: Lindenlaan 2A, 6301 HB Valkenburg

Telefoon: 0618485735

“Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

[Valkenburg, 15 januari 2024] – Dyon Scheijen, klinisch fysicus-audioloog en gepassioneerd beeldend kunstenaar, onthult een aangrijpend thema in zijn nieuwste tentoonstelling: “Horen, zien en voelen.” Geïnspireerd door het verlangen naar verbinding en begrip, werpt Scheijen een licht op de eenzaamheid die gehoorverlies kan veroorzaken.

Achtergrond:

In onze omgeving kennen we allemaal wel iemand waarbij gehoorverlies een diepgaande invloed heeft op het dagelijks leven. Scheijen, met zijn 25 jaar ervaring als audioloog, heeft deze uitdagingen van dichtbij ervaren en brengt dit nu op indrukwekkende wijze tot uiting in zijn kunst.

Verlangen naar Erkenning:

Net als elke mens verlangt ook degene met gehoorverlies naar erkenning, het gevoel van gehoord worden en het kunnen deelnemen aan gesprekken. Scheijen gebruikt zijn kunst als een krachtig middel om dit verlangen tastbaar te maken.

“Horen, zien en voelen”:

De tentoonstelling in Museum Valkenburg is meer dan een verzameling kunstwerken; het is een emotionele reis door het verlangen naar verbondenheid. Elk kunstwerk spreekt niet alleen visueel, maar roept ook op tot het voelen van de impact van gehoorverlies op een individu.

Museum Valkenburg:

Deze aangrijpende tentoonstelling vindt plaats in het sfeervolle Museum Valkenburg, waar bezoekers de kans krijgen om de diepere lagen van eenzaamheid door gehoorverlies te verkennen en te begrijpen.

De naam achter de kunst, Dyon Scheijen, combineert zijn expertise als klinisch fysicus-audioloog met zijn passie voor beeldende kunst om een unieke brug te slaan tussen wetenschap en creativiteit.

Bezoek de Tentoonstelling:

Het publiek is van harte uitgenodigd om deze bijzondere tentoonstelling te ervaren in Museum Valkenburg. “Horen, zien en voelen” opent de deur naar een dieper begrip van de impact van gehoorverlies op menselijke verbinding.

Akoestisch absorberende kunstwerken zullen de bezoekers een unieke zintuiglijke ervaring bieden. Door gebruik te maken van speciale materialen en structuren in de doeken, kan het geluid geabsorbeerd worden, waardoor bezoekers een bijzonder stilte-effect ervaren wanneer ze tegen de doeken praten. Dit kan de interactie met de kunst versterken en een boeiende artistieke beleving creëren.

www.dyonscheijen.nl

Deze tranen schaam ik me niet voor

Kippenvel en tranen* in mijn ogen van geluk!

Een ex-patiënte die mijn galerie “Lindenlaan 2A” bezoekt. Jaren geleden heb ik haar op het tinnitusspreekuur mogen zien en nu blijkt dat dat gesprek voor haar een live-changing moment is geweest.

Een gesprek waar zij me altijd dankbaar voor is geweest. Mijn kunstenaarscarrière gevolgd heeft en me nu in de galerie persoonlijk wil komen bedanken. Maar vooral ook om terug te geven dat zij de hoop heeft dat ik mijn job bij Adelante niet mag opgeven om een succesvol kunstenaar te gaan zijn. Want zo geeft ze mij terug, “de kracht zit niet in het geven van alle kennis, maar vooral in het talent om te luisteren.” Hoe mooi is dat compliment!😊

Dat we bijzonder mooi werk verrichten vanuit ons tinnitusteam, dat is wel duidelijk, maar deze momenten waarop mij even weer die spiegel wordt voorgehouden om echt te zien wat enkel al “een gesprek” voor een mensenleven kan betekenen, dat maakt mijn dankbaarheid voor de kansen die ik gekregen heb enorm groot.

De mogelijkheid om te studeren, een opleidingsplek te vinden op de afdeling KNO MUMC en een team van zulke enthousiaste collega’s te mogen hebben die door elke storm die we gehad hebben, elke keer weer de weg vonden om door te gaan. Want we hebben wat pieken en ook dalen gekend.

Ons programma staat nu als een huis, het team is weer helemaal compleet en we hebben managers en directeurs die luisteren, die net als wij een empatisch vermogen hebben om niet enkel op cijfers te varen, maar ook op die intrinsieke waarde die dit vak zo mooi maakt!

Samen als team er te kunnen zijn voor mensen in nood…van de collega’s op het secretariaat, de mevrouw van de schoonmaak, die elke ochtend om 6 uur al paraat staat en mijn koffiemok zelfs afwast als ik het even in de snelheid vergeten ben, tot de collega’s in het team, elke schakel is van belang.

Dus de complimenten zijn niet enkel aan mij gericht, maar aan alles en iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Daar mijn steentje aan bij te mogen dragen koester ik met heel mijn hart en deel ik graag met degene die dit ook past.

*Deze tranen schaam ik me niet voor, sterker nog, als die tranen er niet meer zouden zijn zou ik me als behandelaar zorgen maken. Net de empathie, het meeleven, maar nog meer de dankbaarheid dit voor een mens te mogen betekenen, is de kracht die al dit mogelijk maakt.

Ook met de feestdagen is het gehoor een groot goed

Bewustwording van de impact die een gehoorverlies kan hebben in enkel al de dagelijkse contacten kan voor slechthorenden zo veel betekenen.

Vooral nu de feestdagen er weer aankomen en die ontmoetingen en gesprekken de reden zijn elkaar te gaan zien, net dan is gehoor een groot goed.

Met elkaar zoeken naar hoe we makkelijker een gesprek kunnen hebben.

Bijvoorbeeld een rustigere plek zoeken als omgevingsgeluiden hinderen in het elkaar verstaan.

Niet luider spreken, maar gewoon langzamer, ga je als vanzelf duidelijker articuleren.

Geduld hebben en naar elkaar luisteren.

Een gesprek is in twee richtingen. En er zijn altijd tips en adviezen voor zowel degene die minder hoort, als de ander die (denkt dat die) goed hoort.

Want je hoort niet wat je niet hoort. Als er drie mensen zijn in je directe omgeving die zeggen dat je eens voor je oren moet gaan, dan is het een keer tijd om die gehoortest toch maar eens te ondergaan. Doet geen pijn!😊

Soms kan een goed gesprek al zoveel makkelijker zijn met net dat juiste advies.

Wellicht een goed voornemen voor straks in het nieuwe jaar!

Een voornemen waar je jezelf een groot cadeau mee kunt doen. Werk maken van je gehoor. Om er dan weer eens bij te horen als het gezellig is. 😉

Vanuit de keuken naar de kamer iets roepen zit er echt niet meer in. Ook harder roepen heeft dan zeker geen zin!

Dus ook als partner is het goed om te weten wat te doen. Rekening houden met, kost echt geen enkele poen.

Elkaar beter verstaan door letterlijk in mekaars ogen te kijken. Geeft zoveel meer plezier en zal het gesprek enkel gaan verrijken.

Begint dit advies nu als vanzelf te rijmen? Ai, die Sint kent dus ook in de audiologie zo zijn geheimen.

Willen we elkaar de komende feestdagen beter gaan horen. Is er qua tijd nog niks verloren.

Want de audiens zijn tot eind van het jaar gewoon open. Kunt u voor goed advies op afspraak eens naar binnen lopen.

De meeste collega’s ken ik in deze regio best goed. Heb alle vertrouwen, dat geeft u hopenijk moed.

Die hoge drempel om voor die oren te gaan. Willen wij met z’n allen verlagen, dat is waar wij voor staan.

Laten we vanuit de audiologie het komend jaar nog meer van ons horen. Horen is zo veel meer dan enkel die oren!

Alvast hele fijne feestdagen! Heb vooral leuke gesprekken met elkaar!🥳

Of zoals Hanneke Cobelens van Thuishoren zo mooi als een reactie op dit blog beschrijft:

“Communicatie is tweerichtingsverkeer, net als een tango, die dans je ook niet alleen. Laten we dansen met de feestdagen in communiceren.”

Gestoorde collega’s gezocht!

Gisteren de jaarlijkse Audiologendag 2022.

Het ochtendprogramma wordt dan altijd georganiseerd door het RIVM en gaat over de neonatale gehoorscreening Nederland. Voor het middagprogramma is de organisatie in handen van de KKAu, Kring Klinische Audiologie.

www.nvkf.nl/nascholingskring-klinische-audiologie

Klinische Audiologie, een vakgebied dat nog niet zo lang bestaat, terwijl het een vakgebied is dat de basis vormt van ons menszijn.

Dat wij een gesprek kunnen hebben, komt omdat we elkaar kunnen horen.

Een luisterend oor kunnen bieden. Gehoord worden. Het gevoel hebben er bij te horen. Kennis in je oren knopen. Spreekwoordelijke gezegden die duidelijk maken dat onze oren, ons gehoorsysteem meer is dan enkel de oren.

In die middagvergadering vroeg één van de collega’s voor nieuwe ontwikkelingen binnen de audiologie naar collega’s die idolaat zijn van dit vakgebied. Hij zei letterlijk “We zijn op zoek naar gestoorde collega’s klinisch fysici – audiologen.” Collega’s dus die helemaal gek zijn op alles met oren en gehoor te maken heeft.

Ik voelde me meteen aangesproken! Aangesproken! 🙂

Maar gelukkig zijn er vele collega’s voorgegaan die baanbrekend werk hebben verricht. Pioniers die nog alles moesten gaan uitvinden. Afgelopen maand is één van die pioniers in de audiologie overleden.

https://www.ned-ver-audiologie.nl/in-memoriam-reinier-plomp/

Reinier Plomp, bekend collega van de Plomp-test. Maar zelf herinner ik deze zeer gewaardeerde collega nog meer van de dubbel-cd. Het lichtblauwe hoesje met een uitgebreid boeiend college over de psychologie achter het horen van geluid. Hoe ons brein vanalles van geluiden kan maken.

Geluidsfragmenten waarmee Plomp de luisteraar betoverde met de ontdekkingen die de luisteraar doet op moment je met de hoodtelefoon op geluidsfragmenten luistert én beleeft hoe ingenieus ons hoorsysteem werkt.

Plomp heeft bij mij de liefde voor dit bijzonder mooie vakgebied gevoed. Dat vuurtje dat er al zat aangewakkerd tot wat het nu is. Idolaat over hoe belangrijk horen voor ons als mens is.

Zoals Plomp met zijn CD en zijn passie voor dit vak mij heeft geïnspireerd om een van de gehoorspecialisten te worden, zo hoop ik jonge enthousiaste professionals in de hoorzorg te gaan inspireren om te zien hoe leuk de combi van ACT en gehoor kan zijn in de breedste zin van het woord.

ACT, Acceptance Commitment Therapy is nog jonger dan de audiologie.

ACT is een bewezen nieuwe vorm van cognitieve gedragstherapie die ook beschreven wordt als een derde generatie gedragstherapie binnen de gedragswetenschappen. De allereerste publicatie hierover was in het boek “Mindfulness and Acceptance, expanding the cognitive-behavioral tradition” van Steven Hayes uit 2004. Hayes is de grondlegger van ACT in die jaren en nog steeds zeer actief in ACT.

ACT en gehoor is een geniale combinatie, omdat er vele gehoorklachten in onze huidige tijd niet even op te lossen zijn.

Gehoorverlies, de vrij ernstige, kunnen we met technische hulpmiddelen wel al verbeteren, maar een beperking zal meestal blijven bestaan. Genoeg momenten waarop met de beste technische aanpassing nog steeds een gesprek moeilijk te volgen zal zijn.

Maar ook klachten als tinnitus, hyperacusis, misofonie, LFG-hinder en evenwichtsklachten zijn stuk voor stuk gehoorklachten die we in de meeste gevallen niet even met een pilletje of operatie kunnen oplossen, laat staan met een apparaat.

Dit zijn klachten waarbij de patiënt te vaak nog te horen krijgt “Leer er maar mee leven.”

En daar kan de combi van ACT en de kennis van de audiologie zeer bruikbare handvatten bieden.

Inzichten en ervaringen om nieuwe wegen te ontdekken die ondanks de aanwezige klachten het toch mogelijk maken een waardevol en vitaal leven te leiden. Leiden met de korte ei, niet met die lange ij. Waarbij binnen ACT het net zelfs de bedoeling is om met die lange ij het leven te leiden.

Die kennis te mogen gaan delen en daarmee hopelijk die passie, dat vuurtje bij collega’s fel te laten gaan branden, is een waardevolle bijdrage die ik de komende tijd mag gaan leveren.

Zo ga ik in samenwerking met Practical ACT, Jan Steunenberg een bijzonder uniek webinar organiseren voor collega’s die binnen de gezondheidszorg al met ACT werkzaam zijn en ik ze mag gaan meenemen in de wondere wereld van het gehoor: “Geef GEHOOR aan ACT!”

https://www.practicalact.com/geef-gehoor-aan-act.html

En Tim Batink die mij gevraagd heeft een masterclass te gaan geven “ACT en gehoor”. Tim is één van de wetenschappers die in Maastricht samen met Gijs Jansen ACT wel heel sterk op de kaart hebben gezet met hun boek Time to ACT!

Beide nu hoofddocenten zijn in de boeiende opleidingen die zij voor ACT organiseren, gekoppelt ook aan diverse andere specialismen.

Dus ja, helemaal te gek die combi van ACT en de audiologie te mogen gaan delen.

Laat mij maar een van die gestoorde collega’s zijn! 😊

Het regent, yeah!

Als je als zorgverlener goed luistert, leer je ook veel van je patiënten. 😊

Als een spiegel die wordt voorgehouden.

Een prachtige metafoor van één van de tinnituspatiënten:

Voor zijn werk moet hij door weer en wind. Zelfs als het regent, is zijn werk buiten.

Zijn hoop is dat net als met de regen de tinnitus in zijn systeem wordt toegelaten. Net als bij regen, regenpak aan en ondanks de regen gewoon er doorheen te gaan.

“Als je naar buiten kijkt dan denk je “vandaag liever niet”. Maar als je eenmaal buiten bent, al na een paar minuten is het gewoon zo en doet de regen er helemaal niet meer toe. Sterker nog, het is heerlijk. Dat geklater op je hoofd. De frisse lucht die de regen geeft.”

Acceptatie. Toelaten. Omarmen. Gewenning.

Kernelementen waar aan gewerkt kan worden, op moment dat het niet als vanzelf gaat en er hulp nodig is.

Mooi om te zien hoe met de gegeven kennis een persoonlijk inzicht ontstaat dat past in dat wat de precies bedoeling is.

Ik deel dit verhaal hier in mijn blog, omdat dit verhaal niet enkel voor tinnitus geldt, maar voor zo veel meer in ons leven.

Binnen ACT de metafoor van het grote monster waar we maar tegen aan blijven vechten, op allerlei manieren dat monster stil willen krijgen of het allerliefst helemaal weg. En dat na al die pogingen een oplossing te vinden, de sleutel van die oplossing ligt in de mogelijkheid om het monster er “gewoon” te laten zijn.

Laat dat monster maar schreeuwen en in het begin zal die beslist nog meer van zich laten horen. Maar langzaam bedaart het monster en zal rust gaan vinden.

Makkelijker gezegd dan gedaan?

Genoeg collega’s die ik nu ken die precies weten met oefeningen en inzichten deze strategieën te leren. Nog beter, om het te ervaren dat dat kan.

En ja, dat is soms niet makkelijk, zelfs mensen die dit anderen leren, zullen zelf ook moeten blijven oefenen, me😊. Maar dat het kan en mogelijk is, als je mensen hiermee helpt, je hét ziet gebeuren, geeft kracht te blijven oefenen.

En mooi als dan verhalen/ervaringen gedeeld worden. Net als de postbode die met zijn eigen ervaring ziet dat dit alles kan. Vertrouwen heeft dat het goed komt.

Wat is jouw verhaal/metafoor?

Wat zegt u?!

Frappe latte of frappuccino? Denk ik dat ze vraagt. Haar lippen bewegen en ik probeer de woorden die ze spreekt te vormen in m’n hoofd. Zij verstaat mij niet. Ik geen woord van wat zij zegt. Grote platen plexiglas tussen ons verhinderen de geluidsgolven om door te komen.

Ook de klant die voor me stond, moest in gebaren en aanwijzingen als in Hints duidelijk maken wat zijn bestelling was.

Het lijkt wel een landelijk gehoorexperiment om het grote publiek te laten ervaren hoe het is om slechthorend te zijn. Hoeveel moeite het kost om je verstaanbaar te maken in barre akoestische omstandigheden. Hoeveel gebaren, woorden, aanwijzingen en gezichtsmimieken zijn er nodig om de overdracht van informatie duidelijk te maken?

Creatieve oplossingen bedenken in tijden van nood? Schrijven in plaats van spreken? Via mobiele telefoon je bestelling al doorgeven? Gebaren in plaats van spreken?

Het verstaan van het gesproken woord, communicatie face to face, lijkt in het dagelijkse leven steeds moeilijker te worden.

Wellicht dat tips die we normaal aan slechthorenden geven nu in het dagelijkse leven voor iedereen bruikbaar gaan zijn. Vandaar hier de meest gebruikelijke:

Kijk elkaar aan, maak eerst oogcontact. Zeg gewoon eerst “Hallo”. Die herkent iedereen😊.

Duidelijk articuleren. Veel informatie halen we uit het mondbeeld. De visuele input is zelfs sterker dan de auditieve. Het Mc.Gurk-effect laat dit duidelijk zien.

Niet luider spreken, maar wel langzamer. De toehoorder krijgt de tijd om na te denken wat er gezegd is.

Bij herhaling gebruik van andere woorden met eenzelfde betekenis. Misschien zijn net bepaalde letters niet goed gehoord, door andere woorden te gebruiken kan de combi net het resultaat geven.

Heb geduld en blijf vriendelijk.

Jij weet niet wat de ander niet hoort. Aan de ander kun je niet zien wat die wel of niet gehoord heeft.

Op mijn spreekuur zie ik regelmatig koppels die thuis problemen hebben in de communicatie. Niet vanwege de relatie, maar vanwege de oren. Als ik met het voorbeeld kom dat als de een in de woonkamer zit met de TV aan en de ander in de keuken staat met de wasemkap aan, het in die luistersituatie zelfs met een perfect gehoor onmogelijk is elkaar goed te verstaan, zegt de lach en herkenning in de ogen naar elkaar toe vaak al meer dan genoeg.

Bewust worden van de beperkingen in het horen is de eerste stap, rekening houden met elkaar de tweede.

Heb oog én oor voor elkaar!😊

De regen klettert voort

Het regent buiten, we hebben het raam een beetje openstaan, de regen tikt op het raam en op de plastic die nu in de wintermaanden buiten op de tuintafel ligt. Het regent hard, want ik hoor ook dat het water op het terras blijft staan en in de plas water die nu daar ligt klinkt het gespetter van de regen nog luider.

Al deze geluiden geven nu rust. Windgeruis hoor ik en de lamellen bewegen zelfs een beetje en tikken tegen het raam. De wind in de boom buiten, de plastic van de tafel beweegt een beetje. De kerkklok die in de verte slaat, half twaalf.

Al deze geluiden kan ik plaatsen, kan ik in woorden beschrijven, zelfs jij die dit leest zal al deze geluiden herkennen, wellicht dat je ze zelfs hoort, ook al hoor je ze niet echt. Maar deze geluiden kun je je zeker sterk herinneren van ooit die ene keer. Misschien zelfs een mooi moment van regengekletter ergens op vakantie. In een caravan of tent.

Ik ga hier zo bij in slaap vallen, wordt er heerlijk moe van, maar een jaar geleden lukte me dat niet. Toen was de dakgoot nog niet in orde, een lekkage die nog niet gedicht was en zo kon het elk moment inregenen en meer schade geven. De onrust toen hield me uit mijn slaap. Bang dat het helemaal mis zou gaan daar buiten. Als het nog harder zou gaan regenen zou het wel eens een heel groot probleem kunnen gaan geven. Een compleet andere betekenis die aan hetzelfde geluid gegeven werd. Niet makkelijk om toen aan die vakantie te denken, het als een romantisch geluid weg te zetten. Maar ik moest het wel maar gewoon toelaten, kon er het ‘s nachts toch niks aan doen. Wat was het ergste dat zou kunnen gebeuren? Het lek zat enkel boven de garage, binnen in huis zou het toch niet komen. Alles is goed gekomen.

Nu lig ik wakker, omdat dit alles zo duidelijk weergeeft hoe complex ons horen is en ik dit alles hier nu even wil delen. Dit maakt dat complexe meteen zo duidelijk. Dat we onze oren gebruiken om vrijwel continu onze omgeving te checken. Zelfs met onze ogen dicht kunnen we horen wat er allemaal gebeurt. De kleinste bewegingen in de lucht kunnen we waarnemen. Die kerkklok die daar slaat op wel een kilometer afstand kan ik horen. Een trilling die zelfs door de beweging van die geluidstrilling van de regendruppels en windgeruis heen gaat. Zelfs tegelijkertijd een activiteit in de auditieve cortex geeft en mij kan laten horen wat het geluid van de klok is en wat van de vallende regendruppel daar op de plastic die op de tafel ligt. BeWONDERenswaardig toch? Voor zo veel mensen een vanzelfsprekendheid. Heel normaal. Maar wat als je slechthorend bent? De hoortoestellen die ’s nachts uit moeten?

De klok slaat weer, één keer nu, kwart voor twaalf. Ik ga slapen. Morgen weer vroeg op. Gedachten door mijn hoofd. De regen klettert voort…heerlijk.

Dokters van morgen

Gisteren de hele filmcrew van “Dokters van morgen” op bezoek gehad. Samen met mijn collega psycholoog en onderzoeker dr. Rilana Cima mag ik vertellen over onze gespecialiseerde tinnitusbehandeling.

Wat een leuke ervaring was dat. En mooie verhalen.

Antoinette Hertsenberg die met haar filmploeg in het restaurant van Adelante haar lunch gaat eten en door een jonge dame herkend wordt. Deze jonge dame revalideert in het centrum en is zo blij om Antoinette live te zien, ze had Antoinette sowieso een brief willen schrijven om haar te bedanken. Door een van de uitzendingen van Dokters van morgen over hersenletsels heeft zij nu beter zicht gehad om haar eigen revalidatietraject te vinden. Tranen in haar ogen, verrast om Antoinette daar in het restaurant te zien en haar persoonlijk te kunnen bedanken. Dit verhaal vertelde Antoinette mij weer even tussen de opnames door, met een enorme smile op haar gezicht van geluk. Dat is precies wat dit zo mooi maakt, aandacht in en voor de zorg. Dokters van morgen.

Wat een bijzonder fijn team, onze tinnituspatiente die gevolgd wordt in deze opname werd helemaal gerustgesteld. Gesprekken verlopen daardoor ook vrij snel als “gewoon normaal”. De camera is er figuurlijk niet meer bij, ook al staat de cameraman met die lens boven op mijn neus. Oprechte interesse en ontzettend leuke terugkoppelingen van de hele crew maken het een gewoon interessant gesprek.

Ik geef uitleg over tinnitus, leg aan de hand van “Das Glas der Lebensakzeptanz” uit hoe een en ander gekoppeld is. Dat de tinnitusproblematiek heel complex is, maar we wel mogelijkheden hebben mensen te helpen.

Antoinette die het helemaal begrepen heeft en op de punt van haar stoel zit, komt zelfs met een metafoor die zo passend en grappig is dat ik hem met jullie wil delen:

“Is het dan als bij pijn?” Vraagt ze. “Ik kook nogal graag, maar kan er eigenlijk helemaal niks van, snij me dus ook regelmatig in mijn vingers”. Ze laat een snede zien die vrij vers is. “Pas als ik kijk en het bloed zie, voel ik de pijn”. Zegt ze. “Dus de gedachte dat het pijn moet doen. Laat me dit ook voelen?”.

Hoe mooi is het als iemand zelf met zo’n voorbeeld komt. Dan heb je de essentie al helemaal begrepen.

“Mag ik vanaf nu deze anekdote van jou gebruiken en jouw naam er bij noemen?”, vraag ik. Antoinette lachend: “Graag! En vertel er maar bij hoe onhandig ik met koken ben!”.

https://www.npostart.nl/dokters-van-morgen/AT_2084608

#doktersvanmorgen #gehoor #audiologie #tinnitus

De mens is een kunstwerk

Mooie ontwikkeling bij de collega’s in Maastricht.

https://www.mumc.nl/actueel/nieuws/onderzoek-dagelijks-gebruik-kunstmatig-evenwichtsorgaan

Los van de technische mogelijkheden. Enkel al kijkend naar dit plaatje van het binnenoor, gehoor- én evenwichtsorgaan in één, laat zien hoe ingenieus ons menselijk lichaam is. Dit plaatje alleen al is een kunstwerk op zichzelf. Laat staan dat we straks met minuscule technieken dit kunnen “besturen”, maar zo ver zijn we nog lang niet. Tot die tijd is het van groot belang om mensen die hulp zoeken effectieve hulp te kunnen geven.

Gelukkig hebben we een fantastisch samenwerkingsverband met KNO Evenwicht Maastricht om mensen te helpen met gehoor- én evenwichtsklachten.

Wat ik zelf altijd bijzonder vind is dat dit alles zo kan groeien en precies op de goeie plek terecht komt. Alleen al die gehoorbeentjes, hamer, aambeeld en stijgbeugel, de kleinste botjes van het menselijke lichaam. Én dat wij daarmee kunnen horen en tegelijkertijd met het evenwichtsorgaan voelen hoe we ons in de ruimte bewegen.

Ik lig lekker buiten in de schaduw onder een boom. Hoor het geritsel van bladeren in die treurwillig boven me, vogels die fluiten, een van de buren het gras maaien, een vliegtuig in de verre verte, auto’s heel ver weg, kinderen schreeuwen in de achtbaan bij de Valkenier, je weet wel die met die lieveheersbeestjes, dit geluid is voor mij een echt zomergeluid, nu hoor ik de buurman iets in de GFT-bak gooien, het herkenbaar geluid van die deksel. Tegelijkertijd een motor die in centrum Valkenburg voorbij rijdt, ook een typisch zomergeluid.

En dit alles zijn inimini geluidstrillingen in de lucht. Die van al deze geluidsbronnen hierboven beschreven mijn trommelvliezen tegelijk op verschillende frequenties lichtjes laten bewegen, die kleinste botjes van ons lichaam laten trillen en verdergeleiden in dit slakkenhuis zoals op de foto. Haarcellen heen en weer gaan, ionenstromen genereren, via zenuwbanen en knooppunten mijn auditieve cortex bereiken ik nu hier op dit moment al deze geluiden bewust kan waarnemen, hier in dit bericht in woorden dit alles beschrijf en jij deze tekens al lezende precies kunt voorstellen hoe die geluiden klinken, omdat je ze zelf al eens een keer ervaren hebt.

Laat dit nu eens even binnenkomen, hoe ver we al zijn. Wat we allemaal al weten. In welk detail we kunnen kijken. Maar nog een lange weg te gaan voordat we op microniveau kunnen “repareren”. Hoe meer mensen dit leuk gaan vinden, hoe eerder we oplossingen voor alle problemen gaan vinden. Want wie gaat er voor zorgen dat als er problemen zijn er naar oplossingen gezocht wordt?

Daarom is kennis delen, goed onderwijs, geld voor onderzoek, maar ook jongeren motiveren en inspireren om technische vakken leuk te gaan vinden en teamwork, o zo belangrijk…😊

Én elkaar successen gunnen. Daarom een dikke proficiat aan het adres van mijn collega’s in Maastricht met het behalen van deze subsidie voor verder onderzoek op evenwichtsklachten.

Audiologie en kunst

Het magazine voor alle hoorprofessionals; Audiology Infos. Een magazine voor heel Nederland en België. Hoe mooi om aan de collega’s en vakgenoten te laten zien dat vanuit de kennis in de audiologie en de passie in kunst, nieuwe inzichten gevonden worden.

Lees hier het hele artikel.

Delen mag!;)

 

Nieuwe werelden ontdekken

Afgelopen week nam ik deel aan de stafdag Adelante, een hele dag intensief vergaderen met een groot deel van alle medisch specialisten Adelante. Als klinisch fysicus – audioloog, sinds enkele jaren met een AGB-code, lid van LAD (Landelijke vereniging voor Artsen in Dienstverband), daarmee een gelijkgesteld beroep aan de medisch specialist in de zorg en daarmee ook lid van de medische staf Adelante.

Hoe mooi ook, omdat ik van mening ben dat er een nieuwe generatie zorgverleners, maar ook zorgstructuur aan het opkomen is, waarbij wij als klinisch fysici een meerwaarde kunnen geven in die complexiteit van de hedendaagse zorg.

Een revolutie in de zorg is gaande. Sowieso al jaren een trend, het holistisch denken. Niet meer enkel inzoomen op één aspect, maar de patiënt bekijken als mens, niet als een machine waar iets in stuk is en gerepareerd moet worden, nee, ook kijken naar wat het medisch ingrijpen met de mens achter de patiënt doet.

Vaak ook de softe kant in de zorg genoemd. De psycho-sociale kant. En laat dat nu net een van mijn passies zijn.

“De mens op zich is als een kunstwerk” heb ik ooit gezegd. Elke persoon is een uniek exemplaar. Bloemen, bomen, watermoleculen, een appel, een banaan, heel veel in de natuur heeft precies dezelfde vorm en eigenschap, maar elk mens is een individu, één persoon op zich, niemand is hetzelfde. Zelfs een ééneiige tweeling geeft een verschil in karakter, in het zijn. En dat, dat maakt ons mens.

Een bijzondere eigenschap is ook dat wij kunnen nadenken over wat er om ons heen gebeurt. Wij zijn het enige wezen dat kan analyseren, beredeneren, wiskundige berekeningen kan maken om dat wat we in de natuur zien gebeuren in wiskundige, natuurkundige en scheikundige formules weten om te zetten. Met alle kennis die we nu hebben, kunnen we berekenen dat als ik die muur uit de achtergevel breek, met dat dak en die constructie erboven, precies die balk met dat gewicht en die vorm op die plek moet komen om al dat wat erboven zit te dragen en het huis veilig kunnen bewonen. Ik zit er nu midden in, een grote verbouwing thuis. 🙂

Maar dat laat mij tevens zien hoe ver wij als mens zijn in wat er allemaal al kan. Wat wij al allemaal kunnen, grote bewondering om te zien met welk een gemak die aannemer kijkt naar al dat wat in de bouw nu al mogelijk is. Maar ook om te zien welk een techniek we vandaag de dag hebben om dat alles tot in detail te berekenen en toe te passen en te maken. Maar met die bewondering waarmee ik naar de aannemer kijk, met diezelfde verwondering kijk ik nu in de zorg.

Het computertijdperk heeft namelijk al die kennis en vaardigheden in een stroomversnelling gebracht en we zijn ons daar vaak niet van bewust. Maar dat bewustwordingsproces begint er langzaam meer en meer te komen. We gaan van het meten is weten, naar wat doen we dan precies? De achterliggende gedachte van wat wil dit alles nu zeggen? Wat kan ik er mee? Het inzicht. Maar dan vanuit vele invalshoeken tegelijk bekeken. Verschillende disciplines die vanuit hun specialisme gaan samenwerken.

En dat is echt iets nieuws. Voorheen was er de dokter die enkel vanuit zijn eigen professie keek en op het moment dat deze dan vanuit zijn vakgebied niet meer verder kon, kwam de dooddoener: “Ik kan niets meer voor u betekenen” of “Sorry, maar daar moet u mee leren leven”.

Wat dat met een mens dan doet is bijna onmenselijk, de gedachte dat niemand jou meer kan helpen is zo pijnlijk, geeft zo een verlies, dat enkel die woorden je nog slechter laten gaan voelen. Terwijl er nog zo veel mogelijk is. Want ons brein is iets fantastisch.

Op dit moment ik hier deze woorden schrijf flits er in een milliseconde door mijn brein een gedachte die mij laat zien hoe geniaal dat brein is. Alleen hoe dan kan ik die gedachte in woorden hier nu op papier krijgen?

Want dat inzicht is dus het nieuwe tijdperk we ingaan. De wereld waarin die complexiteit waarin we leven, mogelijk wordt om te beschrijven, daarmee te weten hoe het werkt, dan te kunnen voorspellen, te reproduceren en als laatste stap het te kunnen toepassen. Zo zijn we al jaren als mens er mee bezig om de wereld om ons heen te beschrijven. Alleen wij als mens doen dat. Boeken worden er geschreven, video’s en documentaires gemaakt, cursussen gegeven, vakgebieden die daardoor ontstaan, dit alles steeds meer en beter.

En tot nog toe was het gericht op vooral specialisatie. Ieder met zijn eigen blik op het probleem. En daar komt de fysica om de hoek kijken, om dat alles vanuit een soort van helicopterview te bekijken, holistisch, vanaf een afstand, dat alles biedt meer mogelijkheden. Net als het kijken naar een schilderij, dan kun je met je neus bijna op het doek details zien of van een afstand het groter geheel welk een compleet nieuw beeld geeft.

Dat specialisme beperkt ons soms te veel in ons kunnen. Het geeft grenzen aan waardoor die specialist dan moet zeggen “Dit is wat ik kan, meer kan ik niet”, maar kijkend over grenzen heen, kan wel die andere collega nog iets betekenen. Een doorverwijzing doet dan wonderen. En dit is iets waar de medisch specialist zich nu steeds meer bewust van wordt. Van ketenzorg naar netwerkzorg. Ketenzorg waarin nog steeds die eilandjes los van elkaar samen werken. Zonder kennis van wat wie nu precies doet. En datgene we niet weten, daar kunnen we ook geen gebruik van maken. Maar die lacune in denken, die worden we ons nu op vele vlakken steeds meer bewust, zodat we die gaten in het systeem kunnen gaan opvullen. Net als een computernetwerk we zorgpakketten aan elkaar gaan koppelen. Steeds beter van elkaar weten wat ieders specialisme doet.

Dat inzicht had ik in een pitch van drie minuten gegoten. Want als klinisch fysicus – audioloog gespecialiseerd in de psychoakoestiek, met mijn passie voor het complexe van dat brein en dat holistisch denken om alles vanuit een groter perspectief te zien, heeft mij dit alles de mogelijkheid gegeven iets nieuws te ontdekken. De kracht die in ons zit op moment we echt samen gaan werken. Elkaar weten te vinden en er dan samen iets moois van kunnen maken.

Niet voor niets werd ik van de 26 pitches tweede met mijn pitch, een van de collega had dit nieuwe inzicht namelijk al een naam gegeven “positieve gezondheid” en daarmee had ze de eerste prijs terecht verdiend. Een project dat nu binnen Adelante schijnbaar al lopende is. Waarbij over grenzen heen gekeken wordt, in elkaars keuken, synergie, weten van elkaar wat iedereen kan. Van patiënt tot specialist. De moderne specialist en de unieke mens als patiënt.

Vanuit de Federatie Medisch Specialisten ligt er al een plan voor 2025. Rekening houdend met al deze nieuwe inzichten, waarin we als mens steeds meer controle krijgen over dat wat er met ons gebeurt.

Het is zo mooi om dat alles te zien gebeuren. Precies als met een kunstwerk dat langzaam ontstaat en steeds meer vorm krijgt, ook zo zie ik dit nu groeien, een structuur zie ik ontstaan die verbindingen legt en daarmee iets wat voorheen onmogelijk was, mogelijk maakt. Wonderen worden er verricht. Waar we eerst dachten onze grenzen te hebben bereikt, stappen we over grenzen heen en ontdekken we nieuwe werelden.

Als fysicus denk ik dan de essentie van ons bestaan als mens.