The Glass metaphor

Everyone actually has their own glass; for some, it’s filled to the brim and even overflowing, while for others, the glass is nicely balanced.

First and foremost, it’s important to note that the glass is part of a much larger story, and as a metaphor in conversations during consultations. So, this is a brief explanation to give you an idea of how to interpret the glass.

I want to explicitly mention that issues cannot be resolved with this glass, but it does provide a direction of where we want to go. The glass can offer new insights into possibilities to work on.

Because it’s essential to be aware that we always want to address things that bother us. We naturally seek solutions to them. However, sometimes the solution isn’t readily available, and trying to control it may be the wrong approach.

And here is where my passion comes into play, the core reason why I find this field, audiology, so fascinating: my passion for humanity. The genuine interest in people, with a particular focus on our brains.

We humans are such fascinating beings, especially our brains, which are truly remarkable.

I realize now that it’s my brain saying this to me šŸ˜Š, but that’s beside the point.

“I used to think the human brain was the most wonderful organ in my body. Then I realized who was telling me this!”

Emo Philips

We go through life, and along that path come all sorts of things: setbacks, limitations, struggles to overcome.

Each of us has our own glass, Das Glas der Lebensakzeptanz, as I learned in a German tinnitus clinic.

That glass is a measure of the maximum amount of stress, tension, but also energy drains we can handle in our daily lives. Everything that takes energy amid all the events and experiences we encounter and carry with us in our lives.

Events that have an impact on who we are. Things that drain our energy. Thoughts that occupy our minds.

No one has an empty glass, or else you wouldn’t be living. There are always things that don’t go as planned or things we dread. Things that keep us up at night. It can become too much at times, everything piles up. The glass overflows. It’s usually a period where nothing seems to work, where everything comes together. It’s too much.

It’s precisely then that the entire system becomes sensitive, unable to handle that one extra thing. The last drop, so to speak, that makes the glass overflow.

Often, with tinnitus, that sound becomes the one thing that really can’t be tolerated anymore. But for someone else, it might be stomachaches or headaches. A bodily signal indicating it’s all too much.

Or another mechanism could be at play: the glass has been full for a long time, and now, finally, there’s peace, but just then, that one thing happens, something over which there’s no immediate control. That tinnitus, that headache, that stomachache that had been absent for so long and now makes itself heard again.

We’ll do everything to regain (or maintain) control over it. All the attention is naturally focused on that. It’s like that loose piece of skin on your finger that has to be removed no matter what. Or the dripping faucet that keeps irritating you and needs to be fixed.

But the faucet won’t stop dripping, and when you pull off that piece of skin, it hurts intensely because it was a bit too much.

What we see here is that all attention goes to the stimulus we perceive. Conscious perception. Hence, it’s not surprising that we immediately want to address that stimulus, the one that captures all our attention.

However, as the glass reveals, there’s much more underneath. This makes it more complex on one hand, but on the other hand, it offers more opportunities to work on.

And here’s where audiology comes in as an exceptionally beautiful field. Audiology is multidisciplinary: hearing, how we hear, what we do with sounds, but also how we stand in life, what’s expected of our auditory system. Social contacts, work, our own thoughts, that life balance. All these facets play a role. Audiology, psychology, social work, physiotherapy, art therapy, even the initial contacts with the secretariat colleagues are essential.

Teamwork.

And how wonderful that this glass provides insight into all this. When we look down into the glass, at those elements that drain our energy, are there things that can be addressed more easily? Problems where help can be sought?

And at the top of the glass, the space that provides peace, the energy boosters. The things that make you happy, your passions, the things that recharge your batteries. Are there more or different possibilities there? Have we neglected the things that bring us joy?

And know that there are live events that are so powerful; they stay in that glass forever. That’s where I put stones in the glass. As we grow older, more stones end up in that glass. The traffic from the right, as me of my colleague always calls it. Events that everyone knows will keep you occupied, for which you won’t immediately find a solution. The death of a loved one, losing a job, moving, a car accident, illness; we all know how to fill in these blanks. You can’t remove those stones anymore. Even then, the glass provides insight into how things can be different. Those stones remain stones; you carry them with you, but the glass can become larger so that more can fit in. Enlarging it can be done by focusing on the things that give you energy, that make you happy. By making space at the top of the glass despite those stones. A bigger glass.

And the beauty is that when the balance between energy drainers and energy boosters improves, that thing which initially demanded all the attention and for which we sought a solution, now allows space for that stimulus to just be there. The capacity to bear that stimulus increases.

It still takes energy, but it can be accommodated.

Finding that balance isn’t meant to exert control over the stimulus. That would be too easy and would once again misplace the focus. Indirectly, it would be another form of control. A wrong expectation.

Of course, it would be a loss if easier solutions to address that stimulus directly weren’t considered. That’s why the first step with comprehensive diagnostics is always necessary. That’s why a GP or specialist should always be consulted first. This is an essential step for any complaint.

But in practice, I see that when I draw the glass, many people have already undergone diagnostics in many places. They see for themselves that there are no longer any possibilities there, and now, through the glass, there’s insight into many new opportunities. Opportunities that can even make life more valuable again.

And this applies to many complaints, complaints for which medically speaking, there seem to be no more solutions. Various doctors keep saying there’s nothing more they can do. That’s when you have to find that other path.

Someone has to be able to find that path. And how wonderful that ACT can provide even more tools to find those valuable opportunities and then work together to seize them.

I had to use ACT myself when my own glass was overflowing. Aline Kruit (author, ACT coach, and trainer) gave me my first introduction to it a long time ago, and later, Frans Kemps (coach and trainer) revisited it during career counseling. It wasn’t until then that things clicked, and I was struck by the 6 pillars within the ACT model. And so, I recently started an ACT training for professionals with Tim Batink, ACT in ACTie. Every time, I discover new metaphors and exercises. They just come up unexpectedly. But it’s precisely these beautiful metaphors that make everything so enjoyable. Not only for me now as an ACT coach but also for the clients and colleagues within ACT.

I see the process I go through with clients within ACT as a personal journey, during which the client gains new experiences and looks more consciously at what’s there. Just like visiting a city, you can try to find your way around yourself, but if you take a guide with you, you’ll discover much more, you’ll find the places that are valuable more quickly.

How wonderful it is to be that guide. To share those valuable experiences. Peaks and valleys. Where those valleys are the moments to learn from. Those who climb mountains to later enjoy the beautiful view from the top. They look back on the path they’ve traveled.

And then, together at the top, to raise a glass to success, is a beautiful conclusion to a journey we’ve taken together.

A toast to Das Glas der Lebensakzeptanz.

Echoā€™s van Betekenis: Kunst, Gehoor en Verhalen

Kunstliefhebbers van over de hele wereld die de komende weken Limburg bezoeken omwille van kunst en om elkaar te ontmoeten.

In deze periode waar ook nog de tentoonstelling ā€œHoren, zien en voelen!ā€ in het Museum Valkenburg lopende is, groeit de kans om door het grote publiek “ontdekt” te worden nog meer dan ooit tevoren, vooral met evenementen zoals TEFAF en KiV2024 welke beide de volgende week van start gaan. TEFAF de prestigieuze internationale kunstbeurs in Maastricht en Kunst in Valkenburg de prachtige sfeervolle kunstbeurs op Chateau Sint Gerlach.

Mijn hoop is om met kunst Ć©n kennis van de audiologie een krachtig statement te kunnen maken, vooral binnen zo’n moment waarop gerenommeerde kunstevenementen in de regio plaats hebben.

Het is mijn doel om bewustwording te creĆ«ren rondom het belang van gehoor, een boodschap die nog krachtiger wordt wanneer dit gedeeld kan worden op zo’n wereldwijd platform kunst waar net het gehoor zo essentieel is.

Het vermogen om te horen is van onschatbare waarde voor ons als mens en daar zijn zich maar weinig mensen bewust van.

Het gaat niet alleen om het fysieke aspect van horen, maar ook om emotionele verbondenheid en inclusie.

Het bieden van een luisterend oor en het gevoel van erbij te horen zijn essentiƫle menselijke kernwaarden.

Ik wil dat mijn kunstprojecten mensen laat “horen, zien en voelen” hoe belangrijk gehoor is, vooral in de context van zoā€™n kunstevenementen zoals de TEFAF en KiV waar dat menselijke aspect in meerdere vormen centraal staat.

Het gaat om meer dan alleen onze oren; het gaat om een diepgaande ervaring van verbinding en begrip. Verwonderingen en ervaringen kunnen delen.

Bovendien geloof ik sterk dat kunst net nog meer waarde krijgt wanneer het verhaal erachter wordt verteld.

Het is de kracht van het delen van verhalen die kunst tot leven brengt en betekenis geeft.

En hier speelt het vermogen om elkaar te horen een belangrijke rol, want alleen door naar elkaar te luisteren kunnen we de verhalen achter de kunst ontdekken en waarderen.

ā€œHoren is meer dan enkel de oren!ā€

Heel veel kijk- Ć©n luisterplezier mocht u een bezoek brengen aan Ć©Ć©n van de beurzen.

De Ring Rond Antwerpen, de Stille Kracht van Geluid: Een Verhaal van Perceptie en Betekenis

Afgelopen vrijdag studiedag ā€œGeef Gehoor aan ACT!ā€ mogen geven aan collegae uit het vakgebied; de audiologie. Dit in samenwerking met Laure Jacquemin en Nancy Van Looveren, universiteit Antwerpen en Hoorcentrum Hoorzorg Van Looveren.

Omwille van relaxt in de ochtend aanrijden had ik er voor gekozen om de nacht ervoor al te overnachten in Hotel van der Valk Antwerpen. Net buiten de stad en op 15 minuten rijden van waar de studiedag plaats zou vinden.

De donderdagavond en nacht werd door KNMI code oranje afgegeven vanwege storm Louis. En die Louis liet echt wel van zich horen! šŸ˜Š

Op zeven hoog in het hotel gierde de wind om het gebouw heen. Heerlijk geluid om daarmee in slaap te vallen.

Samen met mā€™n vrouw een lang weekendje er van gemaakt dus van vrijdag op zaterdag weer zeven hoog maar nu zonder storm Louis.

In de ochtend ben ik, zoals altijd, vroeg wakker en mijn vrouw naast me nog in diepe slaap, ik lig in bed en hoor het geluid van het verkeer op de ring rond Antwerpen.

Ongelofelijk dat zelfs nu om 5 uur al zoveel verkeer gaande is. Maar dit geluid, een diep laag frequent geluid is bijna even sterk als die storm Louis gisterenavond, sterker nog, de frequentiekarakteristiek zal vrijwel hetzelfde zijn.

Een laag frequente brom. Een stad die nooit slaapt. Altijd dit geluid op de achtergrond. Duidelijk hoorbaar, maar de betekenis die we er aan geven bepaald hoe we op het geluid reageren.

Dit is een cruciaal mechanisme in ons brein, welk zelfs bijna onbewust plaatsheeft.

Daarmee kan informatie over een geluid eveneens bepalen hoe een reactie op dat geluid zal zijn.

Op mā€™n spreekkamer heb ik een tafel staan die piept en kraakt op moment ik er ook maar even op leun. Voor mij is dit een fantastisch bruikbaar voorbeeld in mā€™n verhaal ik aan de patiĆ«nten vertel, dus dit tafelgeluid heeft zelfs een groot voordeel dat het er is. Dat maakt dat dit specifieke geluid okĆ© is om er gewoon te zijn. Het hoort er gewoon bij. Dus zit ik gedurende de dag te werken, dan valt mij dat geluid helemaal niet op. Net als de oude antieke klok in de woonkamer of het verkeer dus daar buiten op de buitenring Antwerpen.

Maar stel dat de tafel die achter mij staat in de spreekkamer gedurende het gesprek met de patiƫnt exact hetzelfde krakend en piepend geluid zou gaan geven. Dan zou mijn brein in milliseconden weten dat ik er te ver van af zit om op die tafel te kunnen drukken en dat krakend geluid nu daar achter mij vreemd is. Ik zou me meteen omdraaien om te achterhalen waar het geluid dan wel vandaan komt. En stel dat ik me omdraai en zie dat er die dag een collega meekijkt dat deze net op de tafel drukt en dat dat de reden is van het krakend geluid. Dan is alles weer normaal en het nieuwe geluid mag er gewoon weer zijn.

De label die we koppelen aan het geluid bepaald dus de reactie.

Wordt die label door media sterk negatief gebracht, dan heeft dat dus grote gevolgen. Bijvoorbeeld dat tinnitus duidt op gehoorschade. Of dat laag frequent geluid slecht voor je gezondheid is. Beide overigens overwegend niet waar, maar dat behoeft meer uitleg! Wellicht een volgende keer.

Maar dat dit negatieve label door media en zelfs af en toe nog door collegaā€™s wordt gevoed, daarmee wordt het geluid vanzelfsprekend als een bedreiging gezien die weg moet.

Het is echter niet het geluid maar net die betekenis die dit alles vooral tot een probleem maakt.

Met nog heel veel andere factoren die meespelen in het wel of niet ook nog gevoelig zijn om die prikkels te analyseren en daarmee bewust waar te nemen. Beroepsmuzikanten, geluidstechnici, zullen allen nog meer met geluid bezig zijn en daarmee nog eerder alert zijn op alles wat met geluid te maken heeft.

Nog zo veel onderzoek, maar nog meer ontwikkeling naar hulp bij geluidsklachten is zeker nodig. Van belang is hierin wel om het holistisch te bekijken.

De metafoor van ā€œHet glasā€ biedt op mijn spreekuur ook altijd wel een nieuw perspectief op de gehoorproblematiek of dat nu tinnitus, hyperacusis, overgevoeligheid voor geluid of Laag Frequent Geluid hinder is.

Meer hierover in het blog:

http://blog.dyonscheijen.nl/2021/03/13/het-glas/

ACT: De Sleutel tot Verandering in de Audiologische Zorg?

Wat een bewonderenswaardige studiedag was dat! “Geef Gehoor aan ACT!” was een hele dag vol inspiratie en inzichten.

Ik had er zelfs twee dagen van kunnen maken.

Het was geweldig om met enthousiaste collegaā€™s te praten over dit boeiende vakgebied, audiologie, maar dan met de focus op ACT.

Ik hoop van harte dat ik genoeg collegaā€™s heb kunnen inspireren om de kennis die ik heb gedeeld toe te passen in hun werk als audioloog, psycholoog of maatschappelijk werker. Ik heb zelfs het vermoeden dat ik binnenkort die kennis in een boek mag teruglezen. Dat is geen probleem, want hoe meer we deze informatie delen, hoe bekender de audiologie wordt bij een breder publiek.

Er is nog zoveel werk te verzetten om verandering in de maatschappij te brengen.

ACT biedt verschillende tools om stigma’s te doorbreken, drempels te verlagen en mensen die audiologische hulp nodig hebben te motiveren om hulp te zoeken.

Het is vaak een uitdagend pad, vooral als er gehoorklachten zijn waar geen operatie of technische oplossing nu mogelijk is biedt ACT mooie nieuwe mogelijkheden, moeilijk dat zeker, maar wel mogelijk.

Ik heb zelf ook veel geleerd, want professor Herman was vanochtend vroeg al bij mijn bed. Hij gaf me een hele lijst met punten waarop ik me de volgende keer kan verbeteren. Dank je wel, Herman, ik neem het allemaal ter harte. Een van jouw tips was om aan het einde van de bijeenkomst de deelnemers te vragen wat ze hebben geleerd en om suggesties te vragen voor verbetering voor de volgende keer.

En wat nog leuker is, ik heb zelf een ervaring gehad die wellicht nog meer duidelijkheid geeft over wat er in ons brein gebeurt met geluid. Het geven van betekenis speelt een cruciale rol bij het ervaren van geluid als hinderlijk.

Mijn verblijf in Hotel van der Valk Antwerpen en de storm Louis van afgelopen donderdagavond spelen daarbij een rol. Een nieuw blog is in de maak.

De Kracht zit in de Mens zelf; tinnitus een oplosbaar probleem

Met een brok in mijn keel en tranen die ik ternauwernood kan bedwingen, zit ik gekluisterd aan het ontroerende verhaal dat ƩƩn van de tinnituspatiƫnten tijdens het tinnitusspreekuur met me deelt.

Elk woord raakt me diep, omdat ik precies weet hoe het zit. De impact op het leven van de langzame achteruitgang in het gehoor, de spiraal van verkeerde verkregen informatie op internet die nu enkel angst en valse hoop heeft gezaaid en het emotionele glas dat overloopt van pijn en verdriet. Maar te midden van al deze duisternis, grijp ik naar het sprankje hoop dat er nog rest.

Stap voor stap tast ik in het duister, op zoek naar de juiste knoppen om die eindeloze vicieuze cirkels van ellende te doorbreken.

De dankbaarheid die in mij opwelt, maakt me bijna sprakeloos. Het besef dat het inzicht bij patiƫnt langzaam is gekomen dat er mogelijkheden zijn voor verandering, vervult me met een warm gevoel van binnen. Het vertrouwen dat patiƫnt in ons stelt, voelt als een kostbaar geschenk dat ik koester en zorgvuldig bewaak.

Vanaf het moment dat de patiƫnt de drempel van het audiologisch centrum overstapte, voelde patiƫnt zich welkom geheten, zo geeft patient mij dit terug. De warme glimlach aan de balie voelt meteen vertrouwd, de geruststellende hand van de audiologie-assistent, en het verhelderende gesprek dat volgde, vormen samen een baken van hoop in een zee van wanhoop.

Hier getuige van mogen zijn, om een verschil te maken in het leven van deze patiƫnten die vaak op de rand van de afgrond balanceren, vervult me met een diepe voldoening. Het is een voorrecht om een lichtpuntje te mogen zijn in iemands donkerste dagen.

Ik kan het geluid (de tinnitus) niet zomaar laten verdwijnen, maar ik kan wel een kompas zijn in deze ingewikkelde reis die er te maken is. Met mijn eenvoudige woorden en heldere voorbeelden probeer ik inzicht te verschaffen in de complexiteit van ons gehoor en ons brein.

Hoeveel kracht er zit in de verandering die dat gesprek al geeft. Cognitieve gedragstherapie die als een rode draad door ons programma loopt. De kracht zit in de mens zelf!

Wat een wonderlijk vak toch is de audiologie. Het is een roeping, een passie, een missie om anderen te helpen en bij te staan op hun weg naar herstel en welzijn.

Horen is meer dan enkel de oren! Gelukkig maar!

Toekomstgerichte Pitch: Preventie van Gehoorklachten en Tinnitus onder Jongeren tijdens Carnaval

In de week van het oorsuizen en met de start van de carnavalsweek voor de deur is het meer dan ooit belangrijk om vooruit te kijken naar een toekomst waarin gehoorklachten ten gevolge van luide muziek, waaronder tinnitusklachten, tot het verleden behoren.

Als audiologen moeten we ons richten op preventieve maatregelen om gehoorklachten en de daaruit voortvloeiende problemen zoals tinnituslast bij jongeren te verminderen, vooral tijdens festiviteiten zoals carnaval.

Tijdens carnaval worden jongeren vaak onbewust blootgesteld aan extreem hoge geluidsniveaus, van luide muziek op feesten tot het geluid van vuurwerk en knalapparaten. Het is van cruciaal belang dat we jongeren bewust maken van de risico’s van dergelijke geluidsexposure en hen leren hoe we klachten kunnen voorkomen.

Dit betekent niet alleen het dragen van oordoppen tijdens feesten, maar ook het vermijden van langdurige blootstelling aan luide geluiden en het nemen van pauzes om het gehoor te laten rusten. Door jongeren op jonge leeftijd te leren hoe ze hun gehoor kunnen beschermen, kunnen we voorkomen dat ze op latere leeftijd te maken krijgen met gehoorklachten.

Tegelijkertijd is het belangrijk om te benadrukken dat, zelfs tijdens carnaval, waar geluid en feest centraal staan, er nog steeds manieren zijn om verantwoordelijk om te gaan met het gehoor. Door samen te werken met organisatoren van carnavalsevenementen en het promoten van bewustwordingscampagnes, kunnen we jongeren helpen om veilig te feesten zonder het risico op gehoorklachten.

Laten we samenwerken om een toekomst te creƫren waarin jongeren kunnen genieten van festiviteiten zoals carnaval zonder de angst voor gehoorschade en tinnitusklachten. Door preventie en bewustwording kunnen we een positieve verandering teweegbrengen en de gezondheid van de komende generaties beschermen.

In de week van het oorsuizen en met de start van de carnavalsweek voor de deur kijken we vooruit naar een toekomst waarin jongeren veilig kunnen feesten zonder hun gehoor in gevaar te brengen. Laten we samenwerken om gehoorklachten en tinnitus te voorkomen en een gezonde en gelukkige toekomst te garanderen.

Persbericht

Tentoonstelling “Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

Zondag 28 januari t/m zondag 14 april

Museum Valkenburg

Voor onmiddellijke publicatie

Contactpersoon: Dyon Scheijen

E-mail: info@dyonscheijen.nl

Adres: Lindenlaan 2A, 6301 HB Valkenburg

Telefoon: 0618485735

“Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

[Valkenburg, 15 januari 2024] – Dyon Scheijen, klinisch fysicus-audioloog en gepassioneerd beeldend kunstenaar, onthult een aangrijpend thema in zijn nieuwste tentoonstelling: “Horen, zien en voelen.” GeĆÆnspireerd door het verlangen naar verbinding en begrip, werpt Scheijen een licht op de eenzaamheid die gehoorverlies kan veroorzaken.

Achtergrond:

In onze omgeving kennen we allemaal wel iemand waarbij gehoorverlies een diepgaande invloed heeft op het dagelijks leven. Scheijen, met zijn 25 jaar ervaring als audioloog, heeft deze uitdagingen van dichtbij ervaren en brengt dit nu op indrukwekkende wijze tot uiting in zijn kunst.

Verlangen naar Erkenning:

Net als elke mens verlangt ook degene met gehoorverlies naar erkenning, het gevoel van gehoord worden en het kunnen deelnemen aan gesprekken. Scheijen gebruikt zijn kunst als een krachtig middel om dit verlangen tastbaar te maken.

“Horen, zien en voelen”:

De tentoonstelling in Museum Valkenburg is meer dan een verzameling kunstwerken; het is een emotionele reis door het verlangen naar verbondenheid. Elk kunstwerk spreekt niet alleen visueel, maar roept ook op tot het voelen van de impact van gehoorverlies op een individu.

Museum Valkenburg:

Deze aangrijpende tentoonstelling vindt plaats in het sfeervolle Museum Valkenburg, waar bezoekers de kans krijgen om de diepere lagen van eenzaamheid door gehoorverlies te verkennen en te begrijpen.

De naam achter de kunst, Dyon Scheijen, combineert zijn expertise als klinisch fysicus-audioloog met zijn passie voor beeldende kunst om een unieke brug te slaan tussen wetenschap en creativiteit.

Bezoek de Tentoonstelling:

Het publiek is van harte uitgenodigd om deze bijzondere tentoonstelling te ervaren in Museum Valkenburg. “Horen, zien en voelen” opent de deur naar een dieper begrip van de impact van gehoorverlies op menselijke verbinding.

Akoestisch absorberende kunstwerken zullen de bezoekers een unieke zintuiglijke ervaring bieden. Door gebruik te maken van speciale materialen en structuren in de doeken, kan het geluid geabsorbeerd worden, waardoor bezoekers een bijzonder stilte-effect ervaren wanneer ze tegen de doeken praten. Dit kan de interactie met de kunst versterken en een boeiende artistieke beleving creƫren.

www.dyonscheijen.nl

Gehoor en werk!

Samen met collegaā€™s de passie voor je vak kunnen delen, dan is werk geen werk meer, maar geeft werk (werk)GELUK!

Dat gevoel had ik met het bezoek van Judith Veen van Hear2Hear aan mijn galerie Lindenlaan 2A.

Het enthousiasme van haar is zo aanstekelijk. Vele nieuwe ideeƫn en projecten waar we aan gaan werken. Samen met een heel netwerk dat ons beide gegeven is.

Want beide zien we de urgentie om aandacht te vragen voor een groep die nu niet gezien en niet gehoord wordt:

De mensen die met een verminderd gehoor vol in het werkproces zitten en waar elke dag zwaarder wordt omwille van dat minder kunnen horen.

Judith heeft met haar eigen persoonlijke ervaringen, maar nog meer nu met haar professionele inzet, mij inzichten kunnen geven die zelfs voor mij als audioloog nog verborgen waren.

Bijvoorbeeld de angst om je baan te verliezen omwille van je gehoor. Iemand heeft al gemerkt dat het horen steeds minder gaat, meer energie kost, maar het niet durven te zeggen, bang om die fantastische of financieel noodzakelijke baan te verliezen. Het onbegrip van collegaā€™s die niet weten hoe er mee om te gaan op moment dat wel kenbaar wordt gemaakt. Een sociaal isolement op de werkvloer kan ontstaan vanwege het niet goed meekrijgen van wat er allemaal gezegd wordt.

Maar vergeet niet de ontwikkelingen waarin communicatie steeds sneller en complexer wordt. Als ik in de trein een gesprek hoor tussen jonge studenten dan gaat dat met afkortingen en steeds ook weer vele nieuwe woorden. Dat is dan hip. Want je hoort er anders niet bij.

Zoveel facetten die er bij komen kijken. Horen is meer dan enkel de oren!

We gaan nog van ons laten horen! Want het gaat ons beide en genoeg collegaā€™s aan het hart op moment je mensen op het spreekuur ziet waarbij je denkt hier hadden we al veel eerder echt iets kunnen betekenen.

Wordt vervolgd.

ā€œSymfonie van Luisteren: Kunst in Geluid en Stilteā€

https://www.museumvalkenburg.nl/agenda/horen-zien-en-voelen-dyon-scheijen/

Ik ga het gewoon doen!

Waar je het meest bang voor bent, kan van groot belang zijn om die drempel over te stappen en gewoon te handelen! To ACT!

Practice what you preach!

Een majestueus kunstwerk in koninklijk blauw met gouden accenten. Een drieluik van 2 meter bij 6 meter!

šŸŽØ Vanmorgen gaf ik vol overtuiging de opdracht om de akoestische doeken voor mijn immense kunstproject te bestellen.

Ik zocht naar donaties of een sponsor om die grote doeken te kopen, zonder succes. Dus besloot ik vandaag om ze gewoon zelf te gaan kopen, zelfs als het een rib uit mijn financiƫle buffer van mijn onderneming kost is me dit project heel veel WAARD. Het is een investering in iets dat al langer in mijn hoofd speelt en waar ik sterk in geloof dat het een groot succes kan worden.

Dit drieluik van 2 meter bij 6 meter is niet alleen majestueus in grootte, maar draagt ook een krachtige boodschap met zich mee.

Namelijk aandacht voor gehoor en eenzaamheid, het belang van gehoord worden en het bieden van een luisterend oor.

Dat alles is wat ons mens maakt.

De kleur is koninklijk blauw, majestueus. ā€œDe koning te rijk.ā€ Ik ben zo trots als een pauw dat deze tentoonstelling mij is gegund. Ik grijp deze kans met beide handen aan.

Het verhaal achter dit doek:

In veel van mijn werken komen gouden accenten terug, als verdikkingen op het doek. Dit is mijn herkenbare signatuur.

Het symboliseert de korst die zich vormt op een wond. De pijn is er, maar de verdikking geeft aan dat er herstel plaatsvindt. Het biedt zelfs bescherming.

Net als bij de patiƫnten en cliƫnten die ik zie, met ernstig gehoorverlies, tinnitus of andere gehoorklachten waarbij fysieke of mentale pijn ervaren wordt, waarbij ook zij herstel en bescherming nodig hebben.

Dit gouden randje staat voor ACT, de audiologische zorg, de mogelijke behandelingen voor herstel. Maar het laat ook zien dat ā€œhet er mag zijnā€, dat pijn in de breedste zin hoort bij het leven en het vertrouwen dat het ook weer goed zal komen.

Ik hoop dat dit kunstwerk en het verhaal erachter velen zullen inspireren en kracht kan geven.

In eerste instantie zal dit een museumstuk zijn. Museum Valkenburg heeft het voorrecht dit in deze tentoonstelling mee te nemen. Dit drieluik zal de blikvanger zijn van de expositie, een ervaring voor de bezoekers, waar hun stemmen in het doek worden gevangen als ze ertegen spreken. Hoe leuk zal het zijn om mensen te zien ervaren wat dit doek doet. Een luisterend kunstwerk!

Via een veiling hoop ik samen met het museum een groot bedrag binnen te halen om vier stichtingen te steunen die zich inzetten voor mensen met gehoorverlies: Stichting Ushersyndroom, Stichting Hoormij, Oorfonds en Stichting Oren en Ogen tekort.

Als kunstenaar heb ik de afgelopen jaren kunstwerken gezien die wereldwijd de aandacht trokken en waarvan je je afvroeg of het wel echt kunst was. Maar ze werden voor exorbitante bedragen verkocht, zoals de banaan met ducttape aan de muur voor meer dan ā‚¬100.000,- per stuk, die drie keer werd verkocht.

En dan was er die kunstenaar die al ā‚¬70.000,- had ontvangen voor een opdracht van een museum, maar in plaats daarvan twee lege doeken ophing met de titel: ā€œTake the money and run!ā€

Is dit kunst? Het is een kunst om dit alles als kunst te kunnen verkopen, en het draait om het verhaal achter de kunst.

Voor mij is dit kunst, omdat het een verhaal vertelt en de aandacht vestigt op belangrijke kwesties.

Dit drieluik met haar verhaal moet toch een kunstliefhebber aanspreken die de WAARDE ziet van dit geheel, en hopelijk kan bijdragen aan dit krachtige statement. Iemand die dit unieke kunstwerk waardeert en er een bod op uitbrengt.

Ik weet niet precies wat de waarde ervan is, maar het is duidelijk dat er waarde in zit. De kunst is nu om deze waarde te ontdekken. Doe je mee in de zoektocht?

Deel dit bericht en laat horen dat dit project er is om een stem te geven aan degenen die gehoord willen worden. Aandacht voor wat er toe doet.

Horen gaat verder dan alleen met je oren!

Kunst en audiologie vinden elkaar!

Binnen enkele weken kan ik eindelijk in mijn atelier beginnen, wanneer de doeken geleverd worden.

Volg mijn reis hier om op de hoogte te blijven!

Muffins zijn super!

Komt een 14-jarige op mā€™n spreekuur binnen: ā€œIk ben de vader van Tjeu en dit is zijn zusā€ en wijst op zā€™n moeder.

Met een big smile gaat die zitten.

En ik lig meteen dubbel en denk ā€œDit gaat een leuk gesprek worden!ā€

Tjeu heeft een periode van een ernstige tinnitusklachten doorgemaakt en samen met zā€™n moeder doorloopt hij stap 1 van onze tinnitusbehandeling.

Uitleg geven, inzicht, hem meenemen in het hoe en waarom.

Het gesprek verloopt bijzonder fijn, Tjeu stelt ontzettend slimme vragen. Weet er al heel veel van. Alleen mist hij nog het gehele overzicht. In een gesprek ben ik hem dat aan het geven.

Tjeu, maakt twee bijzonder leuke grappen tussendoor:

ā€œMeneer, weet u hoe je een verliefd stel noemt op een bank?ā€.

ā€œWat is de smerigste muziekband van de wereld?ā€

Te grappig de antwoorden. Denk er maar eens even over na. Ik geef ze aan het eind.

Maar wat dit alles nu zo bijzonder maakt isā€¦dit gesprek!

Deze jonge gast, coole gast van 14 jaar! De wereld ligt voor zā€™n voeten. Superslim en geĆÆnteresseerd.

Tjeu heeft beiderzijds een flink gehoorverlies, 30% spraakverstaan bij een normaal gesprek. Met zijn oortjes in hoort Tjeu 100%! Kan ook alles gewoon heel goed volgen.

Zijn kracht zit in de interactie, het doorvragen, het hebben van een boeiend gesprek.

Horen is meer dan enkel de oren!

Hij is zo vol van wat ik hem allemaal te vertellen heb dat hij er een spreekbeurt over gaat houden. Op school zijn vriendjes en klasgenoten vertellen over het gehoor en hoe boeiend dat is. Zijn ogen twinkelen van vreugde.

Aan het eind staat die op en kijkt naar zā€™n moeder en zegt:
ā€œJammer dat je alleen obers fooi mag gevenā€. En knikt naar mij. šŸ˜‚

Ik zeg: ā€œTjeu, dat wij zoā€™n tof gesprek hebben gehad is mij al heel veel waard! Knoop dat in je oren!ā€.

Een volgende afspraak staat nog gepland met vader en zus er bij, want zoals gebruikelijk in de stap 1 volgt er nog een tinnitus info bijeenkomst, maar bij kinderen doen we dat met enkel de ouders. Zus mag uiteraard mee, de kat laat die toch maar thuis. Want die wilde ook eigenlijk mee.

ā€œDan neem ik u de volgende keer muffins mee als dank, of hebt u liever vlaai?!ā€ roept Tjeu vanuit de deuropening mā€™n spreekkamer in.

ā€œMuffins zijn super!ā€ Geef ik terug.

Met een big smile op zā€™n gezicht loopt Tjeu, zo stoer als hij is, naar buiten.

Hoe mooi een gesprek kan zijn. De kracht van de audiologie is mij zo duidelijk. Wat zo vanzelfsprekend lijkt is dat voor velen niet. Maar er is vanuit de audiologische zorg gelukkig zo veel mogelijk.

De antwoorden:

  1. BANKSTEL!šŸ˜‚
  2. ABBAAAAHHH!šŸ˜‚

Omwille van privacy is de naam en leeftijd aangepast.

Horen is meer dan enkel de oren!

Ook met de feestdagen is het gehoor een groot goed

Bewustwording van de impact die een gehoorverlies kan hebben in enkel al de dagelijkse contacten kan voor slechthorenden zo veel betekenen.

Vooral nu de feestdagen er weer aankomen en die ontmoetingen en gesprekken de reden zijn elkaar te gaan zien, net dan is gehoor een groot goed.

Met elkaar zoeken naar hoe we makkelijker een gesprek kunnen hebben.

Bijvoorbeeld een rustigere plek zoeken als omgevingsgeluiden hinderen in het elkaar verstaan.

Niet luider spreken, maar gewoon langzamer, ga je als vanzelf duidelijker articuleren.

Geduld hebben en naar elkaar luisteren.

Een gesprek is in twee richtingen. En er zijn altijd tips en adviezen voor zowel degene die minder hoort, als de ander die (denkt dat die) goed hoort.

Want je hoort niet wat je niet hoort. Als er drie mensen zijn in je directe omgeving die zeggen dat je eens voor je oren moet gaan, dan is het een keer tijd om die gehoortest toch maar eens te ondergaan. Doet geen pijn!šŸ˜Š

Soms kan een goed gesprek al zoveel makkelijker zijn met net dat juiste advies.

Wellicht een goed voornemen voor straks in het nieuwe jaar!

Een voornemen waar je jezelf een groot cadeau mee kunt doen. Werk maken van je gehoor. Om er dan weer eens bij te horen als het gezellig is. šŸ˜‰

Vanuit de keuken naar de kamer iets roepen zit er echt niet meer in. Ook harder roepen heeft dan zeker geen zin!

Dus ook als partner is het goed om te weten wat te doen. Rekening houden met, kost echt geen enkele poen.

Elkaar beter verstaan door letterlijk in mekaars ogen te kijken. Geeft zoveel meer plezier en zal het gesprek enkel gaan verrijken.

Begint dit advies nu als vanzelf te rijmen? Ai, die Sint kent dus ook in de audiologie zo zijn geheimen.

Willen we elkaar de komende feestdagen beter gaan horen. Is er qua tijd nog niks verloren.

Want de audiens zijn tot eind van het jaar gewoon open. Kunt u voor goed advies op afspraak eens naar binnen lopen.

De meeste collegaā€™s ken ik in deze regio best goed. Heb alle vertrouwen, dat geeft u hopenijk moed.

Die hoge drempel om voor die oren te gaan. Willen wij met zā€™n allen verlagen, dat is waar wij voor staan.

Laten we vanuit de audiologie het komend jaar nog meer van ons horen. Horen is zo veel meer dan enkel die oren!

Alvast hele fijne feestdagen! Heb vooral leuke gesprekken met elkaar!šŸ„³

Of zoals Hanneke Cobelens van Thuishoren zo mooi als een reactie op dit blog beschrijft:

ā€œCommunicatie is tweerichtingsverkeer, net als een tango, die dans je ook niet alleen. Laten we dansen met de feestdagen in communiceren.ā€

Kunst als anker in de storm

De wereld staat op haar kop. Nog nooit waren we zo dicht bij een oorlog als nu. Op nog geen dag reizen hier vandaan. Bijna iedereen voelt de kracht die deze ellende met zich meebrengt.

Net nu is het van belang om een rustpunt te vinden, een anker waarmee je even vastigheid voelt, de rots in de branding, even in het hier en nu tot adem te komen.

Gisteren een mooi gesprek met een mevrouw die wel heel lang voor een van mā€™n doeken ging staan. In detail naar het bladgoud en de kleuren keek, weer een stap terug deed en stil bleef staan kijken.

Ik liet haar even staan en keek met een gepaste afstand en niet al te opzichtig toe. Gaf haar de tijd en ruimte om met dat kunstwerk contact te maken.

Na een tijdje keek ze mij aan. ā€œHeerlijk!ā€ zei ze. ā€œWat een bijzonder fijn doekā€.

De kleuren, de details, de vele lagen, maar vooral de stilte, de rust, de kracht die hierin voor haar te vinden waren gaf haar dat moment om even daar te genieten van die ervaring.

En zo zijn deze kunstwerken ook bedoeld. Om er bijna in te kruipen, er voor te gaan zitten of staan en genieten van die ervaring.

Een anker in huis, waar je letterlijk even de rust kunt vinden.

Het mooie is om in die details dichtbij steeds weer nieuwe beeldjes of figuren te ontdekken. De verwondering die elke keer weer kan ontstaan.

Mevrouw gaf mij het grootste compliment je als kunstenaar mag ontvangen, haar gevoel en emotie die het haar bracht terug te geven aan mij.

Deze kunstwerken zijn groot, maar ondanks dat ze bijna een wand zullen vullen, brengen ze harmonie, kracht en warmte. Staan ze niet te schreeuwen van de muur, maar brengen ze letterlijk en figuurlijk stilte in net deze tijd, waarin het van groot belang is om net thuis die basiselementen te vinden.

Het gesprek ik met mevrouw had liet mij nog meer inzien hoe belangrijk kunst net in deze tijd kan zijn.

De mens aan de andere kant van de tafel

Elke vijf jaar altijd weer een spannend moment, de herregistratie klinisch fysicus – audioloog. Als klinisch fysicus ben ik verplicht om punten bij elkaar te sparen die te behalen zijn door diverse professionele activiteiten te volgen: congresbezoeken, het bijwonen van wetenschappelijke vergaderingen, deelname aan symposia en internationale congressen, publicaties, het geven van lezingen, met al dit soort vakgerelateerde activiteiten kun je punten vergaren.

Voor mij als professional werkzaam in de praktijk, dat wil zeggen vooral patiĆ«nten zien op het spreekuur, is de tijd vaak krap om al dat soort activiteiten nog er naast te plannen bijzonder moeilijk. En de ā€œvliegurenā€ aan patiĆ«ntenzorg worden niet in deze scores meegenomen. Een punt dat mij als gepassioneerd klinisch fysicus elke keer weer steekt. Want wat dit vak net zo boeiend maakt en waar ik heel veel van leer zijn mijn directe contacten met de mensen waar dit vak om draait, de mens aan de andere kant van de tafel.

Maar goed ik leg me neer bij het bureaucratisch puntensysteem. Ik zorg dat ik altijd netjes op tijd mā€™n verplichte punten bij elkaar heb. Waarbij het dan toch soms kan zijn dat een activiteit die ik heb ingediend later niet score-waardig blijkt te zijn. Dus die punten dan ook vervallen. En ik ben zelfs regelmatig te lui om steeds alles te registreren van wat ik gedaan heb, dus ik mis af en toe punten waar ik wel punten voor had kunnen ontvangen.

Maar dit alles even ter zijde. Want dit jaar ben ik mij nog bewuster geworden hoe lang ik dit vak al bekleedt. In 1998, september negentienachtennegentig om precies te zijn, ben ik officieel begonnen aan deze carriĆØre in de audiologie. Na mā€™n ā€œsnuffelstageā€ van drie maanden op het Hoensbroeck (met ck) Audiologisch Centrum, HAC, begon mijn opleiding tot KFA.

Jacques Hendriks, voormalig directeur van het HAC, had mij de kans gegeven om in de vakantieperiode die ik toen na mā€™n natuurkunde studie had, middels een soort van vakantiebaantje op het audiologisch centrum dit vakgebied te verkennen. Want ik wist absoluut nog niet of ik de opleiding tot klinisch fysicus in de audiologie of klinisch fysicus in de radiologie wilde gaan volgen. Bij toeval had ik de kans om op beide plekken in Limburg, academisch ziekenhuis Maastricht, afdeling KNO, audioloog of op het radiologisch onderzoekscentrum in het ziekenhuis in Heerlen radiologie te beginnen. Op beide plekken had ik gesolliciteerd, beide plekken wilde mij hebben. En ik wist niet hoe die keuze te maken, daarbij gaf Hendriks mij die unieke kans om drie maanden proef te draaien.

Dat warme bad, maar nog meer hƩt patiƫntencontact, was de kern van dit vak waar ik meteen door geraakt werd. Dat vlammetje binnenin met die intense liefde voor dit vak werd toen geboren! Zomer negentienachtennegentig.

Volgend jaar dus 25 jaar geleden!

Nu heb ik de tijd en de financiƫle middelen niet om dat groots te gaan vieren. Maar wat zou ik zo graag een groot event willen organiseren waar dat vuur dat er nu brandt, die passie voor dit vak groots gevierd zou kunnen worden. En niet om mij, maar om de mens waar het om gaat.

Die mens aan de andere kant van de tafel.

Want niet voor niets ben ik audioloog, kunstenaar en ACT-counselor. Dit drieluik heeft enkel Ć©Ć©n doel; deze wereld een beetje meer kleur te geven. Kleur aan het leven te geven dat voor velen door enkel een gehoorprobleem zo moeilijk is. En waar met audiologische hulp zo veel meer te halen is.

Het liefst een groot feest waar ik zelf niet in het middelpunt sta, maar iemand anders. En de grap is, dat binnen ACT er een mooie oefening is om losser van jezelf te komen. Minder gefuseerd te zijn met je strenge ā€œIKā€. Het verstand dat de hele tijd in je hoofd bezig is met regels en gedachten die o zo belangrijk lijken. De oefening om dat verstand een naam te geven is geniaal. Herman heet die van mij. Een strenge doch zeer vriendelijke professor die het altijd goed bedoelt, maar soms het ook niet bij het rechte eind heeft en ik hem dan maar laat kletsen als een goede vriend. Defusie en Het Zelf binnen ACT.

Maar wellicht nog een andere ontwikkeling maakt dat je losser van jezelf kunt komen en daarmee jezelf minder serieus hoeft te nemen en het gezond is je eigen ā€œIKā€ even op afstand te plaatsen.

De moderne IK, de digitale avatar van jezelf op internet. Ik hoorde laatst een interview op BNR-radio waar dit het onderwerp was van het gesprek. Jouw digitale voetprint op internet? Heb jij die al eens ontmoet? Google dan maar eens jouw naam.

Dat is jouw digitale avatar. Die langzaam aan steeds groter en sterker wordt. Een digitale versie van jezelf, waar je op een gegeven moment ook geen grip meer op hebt. Heel bijzonder.

Het lijkt dat je daar grip op hebt, maar zeker niet. Fotoā€™s die worden gemaakt van je en door anderen worden gepost. Stukken die over jou worden geschreven en daarmee bij anderen een beeld van jou ontstaat naar aanleiding van wat zij zien en lezen.

Ik zie het als een avatar. Mijn digitale IK, waar ik als persoon geen invloed op heb en ook deze versie van mij zie ik als dat verstand binnen ACT. Die avatar laat ik bestaan en zet ik neer als Dyon Scheijen | ACT & ART. De klinisch fysicus – audioloog, de kunstenaar, de ACT-therapeut. Die voed ik, hem laat ik schitteren. Hij mag in dat middelpunt staan!

Maar zo kan ik, als het even te druk wordt of dat ik met mā€™n verlegenheid die nog steeds af en toe opspeelt, afstand nemen van die ā€œIKā€. Zeker in dit digitale tijdperk kan ik die avatar laten groeien en schitteren en ik zelf veilig thuis zitten en het laten gebeuren.

Zo ook dit grote feest. Zeker zal ik er zelf ook van gaan genieten, maar niet alleen ik. Mijn Herman gaat er vanalles van vinden, mijn digitale avatar zal intens genieten en stralen, maar waar het in de kern om zou gaan is de verbinding die ik als persoon zou gaan zien in alle mensen die dat feest bezoeken, dat event waar horen, zien en voelen ervaringen gaan zijn die elke bezoeker een lach op het gezicht geeft. Een verwondering van het ontdekken van die wondere wereld binnen de audiologie.

Want horen is meer dan enkel de oren!

Gehoord en gezien worden is essentieel in ons bestaan als mens. Sociaal isolement is een groot maatschappelijk probleem. Dit event zou een mogelijkheid zijn om hier aandacht voor te vragen, maar nog meer om de gelegenheid te zijn en te geven dit probleem bewust te worden en direct ook laten zien wat er allemaal mogelijk is.

Dus een groot feest met allemaal partijen die hun kwaliteiten kunnen laten zien en horen.

Kunst en de twee vakgebieden, ACT en GEHOOR weten elkaar te vinden, te verbinden in dit event. Het kijken en beleven van Kunst, het gesprek, maar ook het delen van kennis, maakt dat de bezoeker een wereld ontdekt die tot dan verborgen leek.

De tijd en de financiĆ«le middelen heb ik zelf dus niet, maar wellicht is er iemand die denkt ā€œScheijen ik wil deze gelegenheid wel als kapstok gebruiken en we gaan er iets groots van makenā€. Niet alleen voor jou, maar voor ā€œDe mens aan de andere kant van de tafelā€.

Als creatieve geest denk ik graag mee en gaat het een mooie belevenis zijn.

Wie weet krijg ik daar dan meteen een aantal acceditatiepunten voor die ik kan gebruiken voor mijn volgende herregistratie over vijf jaar, moeten we niet vergeten om die aan te vragen!šŸ˜‚

Heb net het bericht binnen dat mā€™n herregistratie weer goedgekeurd is tot 26 september 2027! šŸ„³

Horen is meer dan enkel de oren!

De laatste patiƫnte op mijn spreekuur die ik bij toeval zag op de Dag van het Gehoor 2022 breekt mijn audiologenhart.

Een jonge dame (anders dan op de foto uiteraard) die midden in het leven zou moeten staan zit met tranen in haar ogen het verhaal te vertellen dat haar afgelopen jaren overkomen is.

Haar audiogram is voor mij al genoeg om te weten hoe groot de impact moet zijn op haar leven.

Een burghoektumor die verwijderd moest worden heeft haar gehoor en haar evenwicht links geheel uitgeschakeld. Eenorigheid noemen wij dat en dan weet elke professional in de audiologische zorg wat dit enorme verlies voor een mens betekent.

Niet meer richting kunnen horen. Geluiden vanuit een alledaags tafereel wordt een soepbrei aan geluid die niet te filteren is. Vermoeiheid, concentratieproblemen, zorgen over de toekomst, onbegrip van omgeving zijn al een aantal aspecten die vrij normaal zijn bij dit gebeuren. Laat staan het sociaal isolement waarin een mens terecht komt.

Wat mij nu zo steekt is dat haar proces al sinds 2016 lopende is. Bij puur toeval de zorg die nodig is net niet goed is ingezet en zij belangrijke audiologische revalidatie gemist heeft waardoor klachten en beperkingen die dit alles gegeven heeft enkel erger geworden zijn.

Een aantal van die aspecten waar het mis is gelopen wil ik graag met jullie delen:

1. De drempel is enorm hoog voor twintigers tot vijftigers om Ć¼berhaupt voor een goeie gehoortest te gaan. Een gehoorsceening op een braderie of gezondheidsbeurs wordt dan al snel als een officieel gehooronderzoek gezien. En als na een aantal minuten kort wordt aangegeven dat er een licht gehoorverlies zit en ze toch beter even langs KNO-arts of audioloog kunnen gaan, wordt er gedacht ā€œhet valt allemaal meeā€œ ik hoef er nu nog niks aan te laten doen. Daarmee is zoā€˜n gehoortest op een braderie of gezondheidsbeurs meestal ook nog in een rumoerige omgeving, verloopt de test wat moeilijk en is ook al snel de indruk dat die test niet goed was en het gehoor wel beter zal zijn. Daarmee blijft de drempel bestaan om een uitgebreid gehooronderzoek te doorlopen. Zo ook bij deze mevrouw. Het heeft meer dan 5 jaar geduurd voordat ze per toeval bij de KNO-arts kwam en er een groot verschil in het gehoorverlies tussen links en rechts werd ontdekt. Asymmetrie, brughoekproces, operatie, doof aan 1 oor.

2. Een plots gehoorverlies, ook aan 1 oor, is een enorme impact op iemands leven. Daarmee bepleit ik als audioloog om net als bij een volledige plostdoofheid aan beide oren ook bij een eenorigheid met spoed binnen twee weken een intake te plannen bij een maatschappelijk werker op een audiologisch centrum. Van groot belang om handvatten aan te reiken om met dit grote (gehoor)verlies beter te kunnen omgaan. Maar ook hoe met de omgeving te communiceren is, niet enkel qua gehoor, maar ook in assertiviteit en nieuwe omgangsvormen.

3. De complexiteit die het verlies van het gehoorverlies heeft op sociale contacten, werk, maar ook enkel al in de thuissituatie is enorm, een interdisciplinaire behandeling vanuit een team dat samen werkt is essentieel om weer op een fijne manier in het dagelijkse leven te kunnen functioneren. Huisarts, KNO-arts, bedrijfsarts, verzekeringsarts, audioloog, psycholoog, audicien, audiologie-assistent, zelfs de collega van het secretariaat moet weten hoe te handelen.

De herkenning en het zien van de enorme impact op iemands leven en dat hulp hard nodig is, is een goed begin.

Horen is meer dan enkel de oren!

Gehoord worden en het gevoel straks weer te hebben er bij te kunnen horen zijn de kernwaarden voor een mens.

Zo veel stappen die we met haar nog kunnen gaan maken, komt helemaal goed.

Gestoorde collegaā€™s gezocht!

Gisteren de jaarlijkse Audiologendag 2022. Ochtendprogramma wordt dan altijd georganiseerd door het RIVM en gaat over de neonatale gehoorscreening Nederland. Voor het middagprogramma is de organisatie in handen van de KKAu, Kring Klinische Audiologie.

www.nvkf.nl/nascholingskring-klinische-audiologie

Klinische Audiologie, een vakgebied dat nog niet zo lang bestaat. Terwijl het een vakgebied is dat de basis vormt van ons menszijn.

Dat wij een gesprek kunnen hebben, komt omdat we elkaar kunnen horen.

Een luisterend oor kunnen bieden. Gehoord worden. Het gevoel hebben er bij te horen. Kennis in je oren knopen. Spreekwoordelijke gezegden die duidelijk maken dat onze oren, ons gehoorsysteem meer is dan enkel de oren.

In die middagvergadering vroeg Ć©Ć©n van de collegaā€™s voor nieuwe ontwikkelingen binnen de audiologie naar collegaā€™s die idolaat zijn van dit vakgebied. Hij zei letterlijk ā€œWe zijn op zoek naar gestoorde collegaā€™s klinisch fysici – audiologen.ā€ Collegaā€™s dus die helemaal gek zijn op alles met oren en gehoor te maken heeft.

Ik voelde me meteen aangesproken! Aangesproken! šŸ™‚

Maar gelukkig zijn er vele collegaā€™s voorgegaan die baanbrekend werk hebben verricht. Pioniers die nog alles moesten gaan uitvinden. Afgelopen maand is Ć©Ć©n van die pioniers in de audiologie overleden.

https://www.ned-ver-audiologie.nl/in-memoriam-reinier-plomp/

Reinier Plomp, bekend collega van de Plomp-test. Maar zelf herinner ik deze zeer gewaardeerde collega nog meer van de dubbel-cd. Het licht blauwe hoesje met een uitgebreid boeiend college over de psychologie achter het horen van geluid. Hoe ons brein vanalles van geluiden kan maken.

Geluidsfragmenten waarmee Plomp de luisteraar betoverd met de ontdekkingen die de luisteraar doet op moment je met de hoodtelefoon op geluidsfragmenten luistert Ć©n beleefd hoe ingenieus ons hoorsysteem werkt.

Plomp heeft bij mij de liefde voor dit bijzonder mooie vakgebied gevoed. Dat vuurtje dat er al zat aangewakkerd tot wat het nu is. Idolaat over hoe belangrijk horen voor ons als mens is.

Zoals Plomp met zijn CD en zijn passie voor dit vak mij heeft geĆÆnspireerd om een van de gehoorspecialisten te worden, zo hoop ik jonge enthousiaste professionals in de hoorzorg te gaan inspireren om te zien hoe leuk de combi van ACT en gehoor kan zijn in de breedste zin van het woord.

ACT, Acceptance Commitment Therapy is nog jonger dan de audiologie.

ACT is een bewezen nieuwe vorm van cognitieve gedragstherapie die ook beschreven wordt als een derde generatie gedragstherapie binnen de gedragswetenschappen. De allereerste publicatie hierover was in het boek ā€œMindfulness and Acceptance, expanding the cognitive-behavioral traditionā€ van Steven Hayes uit 2004. Hayes is de grondlegger van ACT in die jaren en nog steeds zeer actief in ACT.

ACT en gehoor is een geniale combinatie, omdat er vele gehoorklachten in onze huidige tijd niet even op te lossen zijn.

Gehoorverlies, de vrij ernstige, kunnen we met technische hulpmiddelen wel al verbeteren, maar een beperking zal meestal blijven bestaan. Genoeg momenten waarop met de beste technische aanpassing nog steeds een gesprek moeilijk te volgen zal zijn.

Maar ook klachten als tinnitus, hyperacusis, misofonie, LFG-hinder en evenwichtsklachten zijn stuk voor stuk gehoorklachten die we in de meeste gevallen niet even met een pilletje of operatie kunnen oplossen, laat staan met een apparaat.

Dit zijn klachten waarbij de patiĆ«nt te vaak nog te horen krijgt ā€œLeer er maar mee leven.ā€

En daar kan de combi van ACT en de kennis van de audiologie zeer bruikbare handvatten bieden.

Inzichten en ervaringen om nieuwe wegen te ontdekken die ondanks de aanwezige klachten het toch mogelijk maken een waardevol en vitaal leven te leiden. Leiden met de korte ei, niet met die lange ij. Waarbij binnen ACT het net zelfs de bedoeling is om met die lange ij het leven te leiden.

Die kennis te mogen gaan delen en daarmee hopelijk die passie, dat vuurtje bij collegaā€™s fel te laten gaan branden, is een waardevolle bijdrage die ik de komende tijd mag gaan leveren.

Zo ga ik in samenwerking met Practical ACT, Jan Steunenberg een bijzonder uniek webinar organiseren voor collegaā€™s die binnen de gezondheidszorg al met ACT werkzaam zijn en ik ze mag gaan meenemen in de wondere wereld van het gehoor: ā€œGeef GEHOOR aan ACT!ā€

https://www.practicalact.com/geef-gehoor-aan-act.html

En Tim Batink die mij gevraagd heeft een masterclass te gaan geven ā€œACT en gehoorā€. Tim is Ć©Ć©n van de wetenschappers die in Maastricht samen met Gijs Jansen ACT wel heel sterk op de kaart hebben gezet met hun boek Time to ACT!

Beide nu hoofddocenten zijn in de boeiende opleidingen die zij voor ACT organiseren, gekoppeld ook aan diverse andere specialismen.

Dus ja, helemaal te gek die combi van ACT en de audiologie te mogen gaan delen.

Laat mij maar een van die gestoorde collegaā€™s zijn! šŸ˜Š

Werelddovendag

Vanmorgen zat ik op mā€™n fiets naar mā€™n werk. De vogels hoor ik fluiten. Geluiden van de natuur die wakker wordt. Een collega die van op de parkeerplaats een goeie morgen roept.

Afgelopen weekend was het zaterdag werelddovendag. Samen met Jan (82, kunstenaar en doof geboren) een zeer unieke expositie mogen geven van ons beide kunstwerken.

Nog meer realiseerde ik me vanmorgen zijn verhaal. Het verhaal dat we vele bezoekers dit weekend via zijn kunstwerken hebben mogen vertellen.

Boekdelen worden er verteld via kleur, figuren en composities op het doek.

Nog meer werd ik me pas vanmorgen bewust hoe het zou zijn om nooit geen geluid gehoord te hebben.

Hoe groot is dan het compliment dat ik van Jan mocht ontvangen. Hij zag nu pas in mijn levensgrote kunstwerken hoe geluid zou moeten klinken.

Open. Harmonie. Rust. Van diep beneden naar boven. Torenhoog. Zo beschreef hij het.

We hebben ontzettend mooie gesprekken gehad deze twee dagen, samen met zijn tolk was Jan nu mens.

Op een notitieboekje schrijft hij normaal in korte pakkende woorden wat hij je wil vertellen.

Gisteren later op de avond schreef hij mij: ā€œIk ben afgelopen dagen vergeten dat ik doof wasā€.

Dat laatste woord ā€œwasā€œ, spreekt voor zich.

https://rtvmaastricht.nl/nieuws/artikel/tentoonstelling-stem-van-de-kunstenaar-geopend

Telefoneren met hoortoestellen

Vandaag mijn regulier audiologisch spreekuur. Dat wil zeggen jong en oud, plotseling gehoorverlies of al langer bestaand gehoorverlies maar steeds meer problemen met het horen. Een gevarieerd spreekuur met zoveel verschillende vragen en verhalen.

De kern is steeds het minder kunnen horen, niet meer kunnen deelnemen aan gesprekken en beperkingen in de sociale contacten. Net nu waar mondkapjes, plexiglas en afstand nemen het allemaal nog moeilijker maken.

Een aspect ik vandaag al enkele keren op het spreekuur heb gehoord is het probleem van het telefoneren bij gebruik van hoortoestellen. Een aantal patiƫnten die aangeven het hoortoestel uit het oor te nemen op moment ze gaan telefoneren. Als ik dan vraag hoe ze de hoorn van de telefoon tegen het oor plaatsen, blijkt dat de de hoorn, zoals gewend, tegen de gehoorgang wordt aangedrukt. Zelfs met als het hoortoestel in het oor zit.

Daarmee druk je dus eigenlijk de gehoorgang dicht en gaat het geluid vanuit de telefoon minder goed binnenkomen.

Beter is het om het hoortoestel gewoon te gebruiken, ook bij telefoneren, maar dan de hoorn van de telefoon iets hoger te houden, net boven de oorschelp. Want de microfoon van het hoortoestel zit namelijk net boven de oorschelp. Op het moment het geluid vanuit de speaker van de telefoon direct in de microfoon van het hoortoestel komt zal de versterking optimaal zijn en het geluid veel beter binnenkomen.

Ik geef steeds het advies om dit te oefenen en hiervoor een familielid of goede kennis te bellen en deze te vragen een willekeurige tekst te gaan voorlezen, zodat u dan kunt oefenen hoe de hoorn van de telefoon het beste te houden is.

Ik schrijf er deze keer maar een blog over in de hoop dat dit gedeeld wordt met zij die allemaal een hoortoestel gebruiken. Te vaak, vandaag dus op mā€™n spreekuur weer opnieuw, merk ik dat mensen dit niet weten, zich er niet bewust van zijn en het zo veel beperking geeft, terwijl het met een kleine aanpassing heel veel verschil kan maken. En dat gun je toch iedereen.

Net nu is communicatie op afstand o zo belangrijk.

Daarom delen mag!

De regen klettert voort

Het regent buiten, we hebben het raam een beetje openstaan, de regen tikt op het raam en op de plastic die nu in de wintermaanden buiten op de tuintafel ligt. Het regent hard, want ik hoor ook dat het water op het terras blijft staan en in de plas water die nu daar ligt klinkt het gespetter van de regen nog luider.

Al deze geluiden geven nu rust. Windgeruis hoor ik en de lamellen bewegen zelfs een beetje en tikken tegen het raam. De wind in de boom buiten, de plastic van de tafel beweegt een beetje. De kerkklok die in de verte slaat, half twaalf.

Al deze geluiden kan ik plaatsen, kan ik in woorden beschrijven, zelfs jij die dit leest zal al deze geluiden herkennen, wellicht dat je ze zelfs hoort, ook al hoor je ze niet echt. Maar deze geluiden kun je je zeker sterk herinneren van ooit die ene keer. Misschien zelfs een mooi moment van regengekletter ergens op vakantie. In een caravan of tent.

Ik ga hier zo bij in slaap vallen, wordt er heerlijk moe van, maar een jaar geleden lukte me dat niet. Toen was de dakgoot nog niet in orde, een lekkage die nog niet gedicht was en zo kon het elk moment inregenen en meer schade geven. De onrust toen hield me uit mijn slaap. Bang dat het helemaal mis zou gaan daar buiten. Als het nog harder zou gaan regenen zou het wel eens een heel groot probleem kunnen gaan geven. Een compleet andere betekenis die aan hetzelfde geluid gegeven werd. Niet makkelijk om toen aan die vakantie te denken, het als een romantisch geluid weg te zetten. Maar ik moest het wel maar gewoon toelaten, kon er het ā€˜s nachts toch niks aan doen. Wat was het ergste dat zou kunnen gebeuren? Het lek zat enkel boven de garage, binnen in huis zou het toch niet komen. Alles is goed gekomen.

Nu lig ik wakker, omdat dit alles zo duidelijk weergeeft hoe complex ons horen is en ik dit alles hier nu even wil delen. Dit maakt dat complexe meteen zo duidelijk. Dat we onze oren gebruiken om vrijwel continu onze omgeving te checken. Zelfs met onze ogen dicht kunnen we horen wat er allemaal gebeurt. De kleinste bewegingen in de lucht kunnen we waarnemen. Die kerkklok die daar slaat op wel een kilometer afstand kan ik horen. Een trilling die zelfs door de beweging van die geluidstrilling van de regendruppels en windgeruis heen gaat. Zelfs tegelijkertijd een activiteit in de auditieve cortex geeft en mij kan laten horen wat het geluid van de klok is en wat van de vallende regendruppel daar op de plastic die op de tafel ligt. BeWONDERenswaardig toch? Voor zo veel mensen een vanzelfsprekendheid. Heel normaal. Maar wat als je slechthorend bent? De hoortoestellen die ’s nachts uit moeten?

De klok slaat weer, Ć©Ć©n keer nu, kwart voor twaalf. Ik ga slapen. Morgen weer vroeg op. Gedachten door mijn hoofd. De regen klettert voort…heerlijk.

Hearing well and being well

A huge compliment to the organizers of this conference! And all the speakers had such an Inspiring lecture! Thank you for that!

As I am now laying at my bed, almost midnight. Just had a glimpse out of the window. From the 37th floor an amazing view over Frankfurt. Seeing all these lights, this skyline, the world, all those people. Living together.

Communication is the most important element that makes all this work!

Hearing each other, listening to stories that have to be told, and the moment one really takes some time to sit down and have a real conversation.

Make it even possible to change this world. Even to make the impossible possible. Cause what I see, is that the knowledge is all there.

Miracles can be possible, if only…

At my ears now playing; KC LIGHTS, featuring Nicole Dash Jones, titel: Change the world.

Amazing listening to this music, all the instruments I can hear, I love to listen to this combinations of strings and voices, drums, hearing all this together and that one can choose in the brain to focus on one instrument, that already is such a miracle, but what to think of this device, here in my hand, my phone, these headphones with Bluetooth connection, Spotify, that gives me access to all the music I want to listen to, I can just with one click on the phone start music on my headphones…

Just imagine! All the people who have made this work! From the artist who composed this music to the dream once Steve Jobs had and made in possible…

How many meetings, discussions, chats with colleagues have there been before all this was real?

And still there is so much we still have to reveal.

Hearing well, being well.

Horen is meer dan enkel de oren!

Ter gelegenheid van de jaarlijkse Seniorendag Valkenburg werd ik door Guy Caelen, voorzitter Seniorenraad Valkenburg, uitgenodigd om een korte lezing te houden op die bijzondere plek daar boven op de Cauberg, Holland casino Valkenburg, met dat prachtige uitzicht over ons Geulstadje, Valkenburg.

Themaā€™s van de Seniorendagen zijn er steeds op gericht om de eenzaamheid onder ouderen aandacht te geven en daar waar mogelijk aan te pakken. Vierhonderd senioren die ik mocht toespreken.

Eenzaamheid. In het kader hiervan kan zeker het gehoor worden meegenomen. Te vaak dat ik, als klinisch fysicus – audioloog op mijn spreekuur verneem dat mensen met een licht gehoorverlies langzaamaan minder zijn gaan deelnemen aan sociale contacten. Familiebezoeken en feestjes worden niet meer bezocht, want tja ze krijgen toch niets meer mee, zitten maar in de hoek en niemand die gezellig even komt praten, dit alles omdat het spraakverstaan in rumoerige omgevingen steeds moeilijker geworden is. Langzaam geraken mensen in een sociaal isolement en zijn zich er niet van bewust dat het gehoor hierin een hele grote rol speelt. Waarbij vaak dan uit gedegen gehooronderzoek blijkt dat er nog heel veel mogelijk is.

Dat wij elkaar kunnen verstaan komt omdat we elkaar kunnen horen. Ons oorsysteem is geniaal. Op het moment u nu hier deze woorden leest hoort u waarschijnlijk uw eigen ademhaling, als u slikt gaat aan beide kanten de buis van Eustachius even open en weer dicht en maakt dus geluid. Schone lucht komt in uw middenoor terecht en drukverschil tussen buiten en binnen wordt weer opgeheven, handig als u nu in het vliegtuig zou zitten. Maar genoeg andere geluiden nu ook om u heen te horen. Geluiden die 5 minuten geleden nog niet opvielen, neemt u nu bewust waar. Die minuscuul kleine trillingen van geluidsgolven bereiken uw trommelvlies, deze brengt weer de kleinste botjes van het menselijk lichaam in beweging, hamer, aambeeld en stijgbeugel om vervolgens de vloeistof in het  slakkenhuis, de cochlea in in een golfbeweging te brengen. Staande golven ontstaan en haarcellen die overeenkomen met de eigenfrequentie van net die toon in het geluid gaan het sterkst bewegen en op die plek op het membraan van Reisner wordt de beweging omgezet in een elektrisch signaal dat de weg vervolgt langs allerlei knooppunten op het neurale pad richting de auditieve cortex in de hersenenen. In detail kunnen we dit vandaag de dag dus haarfijn beschrijven. Als natuurkundige kan ik het begrijpen, maar de verbazing  blijft, de enorme bewondering hoe al dit zo kan groeien en dat wij als mens het horen zo als vanzelfsprekend nemen, terwijl het net zo ingenieus en wonderbaarlijk is. Sterker nog, horen maakt dat we mens zijn. ā€œNicht sehen trennt die Mensen von Dingen. Nicht hƶren trennt die Menschen von Menschen.ā€ Emanuel Kant zei dit heel lang geleden al. Wie wil er niet gehoord worden? Een luisterend oor kan zo veel steun geven in een moeilijke tijd. 

Maar om elkaar in een goed gesprek te verstaan is een goed gehoor nodig. Wat voor velen een zo vanzelfsprekendheid is, blijkt voor anderen niet zo vanzelfsprekend te zijn. Vanzelfsprekend het woord alleen al, geeft aan dat iets dat normaal is, van-zelf-sprekend is. Een licht gehoorverlies is al voldoende om een enorme beperking te ervaren in het spraakverstaan. En op het moment gesprekken moeilijker te volgen zijn, is het vermijden van sociale contacten een logisch gevolg. Feestjes, vergaderingen, recepties, familiebezoekjes zijn echt niet meer fijn om naar toe te gaan. Een sociaal isolement is het uiteindelijke gevolg.

Horen is meer dan enkel de oren. Een luisterend oor is niet enkel luisteren, het is actief luisteren. Rekening houden met elkaars beperkingen, strategische oplossingen, door een rustigere omgeving te zoeken om elkaar beter te kunnen verstaan. Duidelijker articuleren, langzamer praten. Het is niet nodig om tegen iemand die slechter hoort luider te gaan praten, langzamer is een vele betere aanpassing. Vragenstellen en doorvragen. Kleine aanpassingen en oplossingen kunnen zo veel betekenen in net hƩt gesprek om je als mens te voelen dat je erbij hoort. Grappig, ook hierin weer het werkwoord horen, zonder dat het met gehoor te maken heeft.

Horen is meer dan enkel de oren!