Een Vader’s Kracht: Van Duisternis naar Licht in Tijden van Tragedie

Humberto Tan gisterenavond. Een jonge vader vertelt daar het aangrijpende verhaal over zijn vermoorde zoon van 20 jaar, Sanda Dia.

https://www.rtl.nl/humberto/video/74b013fa-94a9-47ec-b45b-2e2e917d8d9e/vader-sanda-dia-ze-hebben-mijn-zoon-afgemaakt

Het verhaal van de misgelopen ontgroening in België.

Een mensonterende en zelfs dodelijke ontgroening die vol afschuw zit. Jonge kerels die ver over grenzen gaan van wat tot menszijn behoort.

Alles komt hier in deze casus samen: de ongelijkheid in deze maatschappij, klasssenjustitie, discriminatie, minderheid zijn, pesten, buitenlander voelen en geen buitenlander meer zijn, verdriet, boosheid, onmacht.

Onmacht!

Want dat is wat ik voel, weer opnieuw! Want Rafah gaat er ook aan! De wereld staat op haar kop!

Onschuldige kinderen, jonge baby’s, maar ook jonge mannen met een bak aan ambitie van dromen en eigenlijk nog een heel leven voor zich, worden vermoord.

Het zal je kind maar wezen!

Onmacht!

Ik ga naar bed, met een heel rot gevoel.

Midden in de nacht word ik wakker. En de juiste woorden en inzichten komen tot me, die me kracht en weer licht geven in deze duisternis.

Want die vader, Ousmana Dia, daar op de stoel bij Humberto laat het mij zien! In al die ellende, in al dat donker gevoel en verderf laat hij de boodschap zien die in al dit slechte verborgen ligt.

Enkel het licht kan het donker overtreffen! Die woorden werden al ooit uitgesproken door Martin Luther King.

En nu weer opnieuw laat deze vader zien hoe we dit alles kunnen overwinnen!

Laat het licht sterker zijn dan het donker!

Focus op het licht, de positiviteit en win zo van het donker.

Ousmame heeft het vertrouwen dat er meer goede mensen zijn dan kwade mensen, dat intense vertrouwen deel ik met hem!

Maar als we enkel gehoor en ruimte geven aan die kwade mensen dan laten we het donker winnen.

Nog nooit was het zo belangrijk om jouw licht te laten schijnen! Vind dat positieve in jou en laat het zien! Laat jouw stem horen door goed te doen!

Don’t ask yourself what the world needs. Ask yourself what makes you come alive and then go and do that. Because what the world needs is people who have come alive.

⁃ Dr. Howard Thurman

Deze vader daar met z’n tranen in de ogen, vijf jaar na de dood van zijn zoon heeft hij de kracht gevonden om uit de donkerste dagen te komen van zijn leven. Een boek heeft hij geschreven in de hoop het kwade van zich af te schrijven en het licht er te laten zijn. Dat boek houdt hij stevig in zijn hand.

Hij heeft alle recht om kwaad te zijn, haat te hebben naar al die anderen mensen! Zelfs haat te hebben naar de wereld! Want wie hem het meeste hebben laten vallen zijn al die ouders van die jonge kinderen, die deze intens slechte daden nog proberen goed te praten, nog erger het juridische systeem niet de straf geeft die die gasten verdienen. Onmacht en ongeloof zou mij om de horen vliegen mocht mij zoiets overkomen zijn.

Maar integendeel, deze held geeft een van de studenten die zijn zoon vermoord hebben en later een keer zo maar ontmoet bij het graf van zijn zoon een dikke knuffel.

Het verdriet en de verslagenheid is van zijn gezicht af te lezen. Maar zijn lach, waar ook de zoon zo geliefd om was, die is gelukkig nog te zien.

Het donker kun je overwinnen door het licht te zien. Zelfs al is het donker het donkerste wat er is.

Dus beste mensen! Beste mensen! Laat je zien en horen! Focus op wat de mens mens maakt! Er voor een ander zijn!

Haat en wraak nemen zal niet de oplossing zijn.

Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that.

⁃ Martin Luther King Jr.

Vergeven en doorgaan. Wel straffen zij die over grenzen gaan, terechtwijzen! Laat het recht spreken!

Max Richter – All Human Beings (Official Music Video by Yulia Mahr)YouTube · MaxRichterVEVO25 jun 2020

Everyone thinks of changing the world, but no one thinks of changing himself.

– Leo Tolstoy

Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.

– Nelson Mandela

The world as we have created it is a process of our thinking. It cannot be changed without changing our thinking.

– Albert Einstein

Never believe that a few caring people can’t change the world. For, indeed, that’s all who ever have.

– Margaret Mead

It is not the strongest of the species that survive, nor the most intelligent, but the one most responsive to change.

– Charles Darwin

Change before you have to.

– Jack Welch

Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that most frightens us. We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small doesn’t serve the world. There’s nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do.

⁃ Marianna Williamson

Het Belang van Gehoor en Wetenschap: Een Gesprek bij de Koffie

Jeffrey vraagt: “Wil je een kopje koffie? Je bent al meer dan een uur onderweg!”

Vanmorgen om 6:00 uur vertrok ik van huis met het kunstwerk dat ik gedoneerd heb aan het event van Stichting Oorfonds Nederland. Zondag 3 maart is World Hearing Day, waarbij Stichting Oorfonds een groot event heeft georganiseerd om aandacht te vragen voor wetenschappelijk onderzoek op het gebied van gehoor.

Jeffrey biedt me een kopje koffie aan en we raken in gesprek over gehoor, de Stichting Oorfonds, het event van morgen en de aandacht in de media met betrekking tot gehoor.

Wat zo vanzelfsprekend lijkt, is dat zeker niet!

Het feit dat wij op deze ochtend dit bijzonder fijne gesprek kunnen hebben, maakt dat we elkaar kunnen horen.

Ik probeer al een tijd kunst en wetenschap te gebruiken om aandacht te vragen voor alles wat met gehoor te maken heeft. Uiteraard is een technische oplossing de meest voor de hand liggende en zal er nog heel wat onderzoek en innovatie nodig zijn om mensen die met een gehoorprobleem kampen met de meest geavanceerde techniek te kunnen helpen. Maar tot die tijd zullen we ook aandacht moeten hebben voor de psychosociale aspecten binnen gehoor.

De audiologie, de wetenschap die zich bezighoudt met alles wat met gehoor te maken heeft, zal de komende jaren nog meer aandacht moeten krijgen, zeker met alle crisis situaties die nog op ons afkomen: klimaatverandering, groeiende wereldbevolking en oorlogen die steeds dichterbij komen.

Op hoog niveau gevoerde gesprekken zijn van groot belang. En we weten allemaal dat het risico op gehoorverlies groter wordt naarmate we ouder worden. Leeftijd gerelateerd gehoorverlies is bijna vanzelfsprekend. Dus met wereldleiders zeventig plus kunnen we ervan uitgaan dat belangrijke details in gesprekken wellicht net verkeerd gehoord worden, met grote gevolgen van dien.

Maar ook in onze maatschappij, waar mensen steeds langer moeten doorwerken en te maken hebben met complexe luistersituaties, zoals vergaderruimtes in slecht akoestische ruimtes, grote moderne kantoortuinen waarin omgevingsgeluiden zeer hinderlijk zijn, kost luisterinspanning heel veel energie.

Ik zie steeds meer mensen die tegen hun pensioen aantikken en ten gevolge van gehoorverlies moeite hebben om er nog bij te horen, met alle gevolgen van dien.

Het gesprek dat ik met Jeffrey had, heeft me aan het denken gezet. Het zal nog belangrijker zijn om mogelijkheden te vinden om gehoor en wetenschap op dit gebied bij een groter publiek bekendheid te geven.

We zullen mensen nodig hebben die geïnspireerd worden om het vak audiologie te kiezen, zowel in de techniek als in het psychosociale aspect. Maar er zal ook geld nodig zijn voor wetenschappelijk onderzoek op dit gebied. Daarmee hoop ik dat kunst en wetenschap elkaar versterken en dat een event zoals morgen, georganiseerd door Stichting Oorfonds, een groot succes mag gaan zijn. Ik zal zelf niet aanwezig zijn vanwege mijn expositie in het museum in Valkenburg, maar ik zal Jeffrey, René en iedereen die hieraan meewerkt ten volste ondersteunen om dit tot een groot succes te maken. Succes mensen!😊

The Glass metaphor

Everyone actually has their own glass; for some, it’s filled to the brim and even overflowing, while for others, the glass is nicely balanced.

First and foremost, it’s important to note that the glass is part of a much larger story, and as a metaphor in conversations during consultations. So, this is a brief explanation to give you an idea of how to interpret the glass.

I want to explicitly mention that issues cannot be resolved with this glass, but it does provide a direction of where we want to go. The glass can offer new insights into possibilities to work on.

Because it’s essential to be aware that we always want to address things that bother us. We naturally seek solutions to them. However, sometimes the solution isn’t readily available, and trying to control it may be the wrong approach.

And here is where my passion comes into play, the core reason why I find this field, audiology, so fascinating: my passion for humanity. The genuine interest in people, with a particular focus on our brains.

We humans are such fascinating beings, especially our brains, which are truly remarkable.

I realize now that it’s my brain saying this to me 😊, but that’s beside the point.

“I used to think the human brain was the most wonderful organ in my body. Then I realized who was telling me this!”

Emo Philips

We go through life, and along that path come all sorts of things: setbacks, limitations, struggles to overcome.

Each of us has our own glass, Das Glas der Lebensakzeptanz, as I learned in a German tinnitus clinic.

That glass is a measure of the maximum amount of stress, tension, but also energy drains we can handle in our daily lives. Everything that takes energy amid all the events and experiences we encounter and carry with us in our lives.

Events that have an impact on who we are. Things that drain our energy. Thoughts that occupy our minds.

No one has an empty glass, or else you wouldn’t be living. There are always things that don’t go as planned or things we dread. Things that keep us up at night. It can become too much at times, everything piles up. The glass overflows. It’s usually a period where nothing seems to work, where everything comes together. It’s too much.

It’s precisely then that the entire system becomes sensitive, unable to handle that one extra thing. The last drop, so to speak, that makes the glass overflow.

Often, with tinnitus, that sound becomes the one thing that really can’t be tolerated anymore. But for someone else, it might be stomachaches or headaches. A bodily signal indicating it’s all too much.

Or another mechanism could be at play: the glass has been full for a long time, and now, finally, there’s peace, but just then, that one thing happens, something over which there’s no immediate control. That tinnitus, that headache, that stomachache that had been absent for so long and now makes itself heard again.

We’ll do everything to regain (or maintain) control over it. All the attention is naturally focused on that. It’s like that loose piece of skin on your finger that has to be removed no matter what. Or the dripping faucet that keeps irritating you and needs to be fixed.

But the faucet won’t stop dripping, and when you pull off that piece of skin, it hurts intensely because it was a bit too much.

What we see here is that all attention goes to the stimulus we perceive. Conscious perception. Hence, it’s not surprising that we immediately want to address that stimulus, the one that captures all our attention.

However, as the glass reveals, there’s much more underneath. This makes it more complex on one hand, but on the other hand, it offers more opportunities to work on.

And here’s where audiology comes in as an exceptionally beautiful field. Audiology is multidisciplinary: hearing, how we hear, what we do with sounds, but also how we stand in life, what’s expected of our auditory system. Social contacts, work, our own thoughts, that life balance. All these facets play a role. Audiology, psychology, social work, physiotherapy, art therapy, even the initial contacts with the secretariat colleagues are essential.

Teamwork.

And how wonderful that this glass provides insight into all this. When we look down into the glass, at those elements that drain our energy, are there things that can be addressed more easily? Problems where help can be sought?

And at the top of the glass, the space that provides peace, the energy boosters. The things that make you happy, your passions, the things that recharge your batteries. Are there more or different possibilities there? Have we neglected the things that bring us joy?

And know that there are live events that are so powerful; they stay in that glass forever. That’s where I put stones in the glass. As we grow older, more stones end up in that glass. The traffic from the right, as me of my colleague always calls it. Events that everyone knows will keep you occupied, for which you won’t immediately find a solution. The death of a loved one, losing a job, moving, a car accident, illness; we all know how to fill in these blanks. You can’t remove those stones anymore. Even then, the glass provides insight into how things can be different. Those stones remain stones; you carry them with you, but the glass can become larger so that more can fit in. Enlarging it can be done by focusing on the things that give you energy, that make you happy. By making space at the top of the glass despite those stones. A bigger glass.

And the beauty is that when the balance between energy drainers and energy boosters improves, that thing which initially demanded all the attention and for which we sought a solution, now allows space for that stimulus to just be there. The capacity to bear that stimulus increases.

It still takes energy, but it can be accommodated.

Finding that balance isn’t meant to exert control over the stimulus. That would be too easy and would once again misplace the focus. Indirectly, it would be another form of control. A wrong expectation.

Of course, it would be a loss if easier solutions to address that stimulus directly weren’t considered. That’s why the first step with comprehensive diagnostics is always necessary. That’s why a GP or specialist should always be consulted first. This is an essential step for any complaint.

But in practice, I see that when I draw the glass, many people have already undergone diagnostics in many places. They see for themselves that there are no longer any possibilities there, and now, through the glass, there’s insight into many new opportunities. Opportunities that can even make life more valuable again.

And this applies to many complaints, complaints for which medically speaking, there seem to be no more solutions. Various doctors keep saying there’s nothing more they can do. That’s when you have to find that other path.

Someone has to be able to find that path. And how wonderful that ACT can provide even more tools to find those valuable opportunities and then work together to seize them.

I had to use ACT myself when my own glass was overflowing. Aline Kruit (author, ACT coach, and trainer) gave me my first introduction to it a long time ago, and later, Frans Kemps (coach and trainer) revisited it during career counseling. It wasn’t until then that things clicked, and I was struck by the 6 pillars within the ACT model. And so, I recently started an ACT training for professionals with Tim Batink, ACT in ACTie. Every time, I discover new metaphors and exercises. They just come up unexpectedly. But it’s precisely these beautiful metaphors that make everything so enjoyable. Not only for me now as an ACT coach but also for the clients and colleagues within ACT.

I see the process I go through with clients within ACT as a personal journey, during which the client gains new experiences and looks more consciously at what’s there. Just like visiting a city, you can try to find your way around yourself, but if you take a guide with you, you’ll discover much more, you’ll find the places that are valuable more quickly.

How wonderful it is to be that guide. To share those valuable experiences. Peaks and valleys. Where those valleys are the moments to learn from. Those who climb mountains to later enjoy the beautiful view from the top. They look back on the path they’ve traveled.

And then, together at the top, to raise a glass to success, is a beautiful conclusion to a journey we’ve taken together.

A toast to Das Glas der Lebensakzeptanz.

Echo’s van Betekenis: Kunst, Gehoor en Verhalen

Kunstliefhebbers van over de hele wereld die de komende weken Limburg bezoeken omwille van kunst en om elkaar te ontmoeten.

In deze periode waar ook nog de tentoonstelling “Horen, zien en voelen!” in het Museum Valkenburg lopende is, groeit de kans om door het grote publiek “ontdekt” te worden nog meer dan ooit tevoren, vooral met evenementen zoals TEFAF en KiV2024 welke beide de volgende week van start gaan. TEFAF de prestigieuze internationale kunstbeurs in Maastricht en Kunst in Valkenburg de prachtige sfeervolle kunstbeurs op Chateau Sint Gerlach.

Mijn hoop is om met kunst én kennis van de audiologie een krachtig statement te kunnen maken, vooral binnen zo’n moment waarop gerenommeerde kunstevenementen in de regio plaats hebben.

Het is mijn doel om bewustwording te creëren rondom het belang van gehoor, een boodschap die nog krachtiger wordt wanneer dit gedeeld kan worden op zo’n wereldwijd platform kunst waar net het gehoor zo essentieel is.

Het vermogen om te horen is van onschatbare waarde voor ons als mens en daar zijn zich maar weinig mensen bewust van.

Het gaat niet alleen om het fysieke aspect van horen, maar ook om emotionele verbondenheid en inclusie.

Het bieden van een luisterend oor en het gevoel van erbij te horen zijn essentiële menselijke kernwaarden.

Ik wil dat mijn kunstprojecten mensen laat “horen, zien en voelen” hoe belangrijk gehoor is, vooral in de context van zo’n kunstevenementen zoals de TEFAF en KiV waar dat menselijke aspect in meerdere vormen centraal staat.

Het gaat om meer dan alleen onze oren; het gaat om een diepgaande ervaring van verbinding en begrip. Verwonderingen en ervaringen kunnen delen.

Bovendien geloof ik sterk dat kunst net nog meer waarde krijgt wanneer het verhaal erachter wordt verteld.

Het is de kracht van het delen van verhalen die kunst tot leven brengt en betekenis geeft.

En hier speelt het vermogen om elkaar te horen een belangrijke rol, want alleen door naar elkaar te luisteren kunnen we de verhalen achter de kunst ontdekken en waarderen.

“Horen is meer dan enkel de oren!”

Heel veel kijk- én luisterplezier mocht u een bezoek brengen aan één van de beurzen.

De kracht die de mens heeft om te maken en te kraken.

Als we als mensheid in hokjes, grenzen, landen, kleuren en vlaggetjes blijven denken, gaan we weer opnieuw verliezen.

Het is van groot belang om vooral te blijven focussen op wat de mens kan!

Doven weer horend maken. Maar ook wonderbaarlijke gebouwen bouwen of de meest indrukwekkende muziek schrijven.

Wetenschap, kunst, architectuur, medische wonderen, de mens kan alles, als die maar wil.

Met de huidige mannen aan het roer van zeer belangrijke posities in de wereld gaan we het niet redden!

Het is duidelijk dat de huidige leiderschapscrisis vraagt om een verschuiving van perspectief. We hebben visionaire leiders nodig die zich laten leiden door empathie, wijsheid en een diepgeworteld begrip van de kracht en potentie van de mensheid. Alleen door samen te werken en onze stemmen te verenigen tegen onrecht en verdeeldheid kunnen we de toekomst vormgeven die we willen zien.

Het is nu meer dan ooit tijd om te spreken, om op te komen voor onze waarden van vrede, gelijkheid en rechtvaardigheid. Als we blijven zwijgen, zal de stilte ons verstikken en zullen we gedoemd zijn om te blijven steken in een cyclus van geweld en conflicten.

Laten we dus onze kracht als mensheid omarmen – niet alleen om te maken en te kraken, maar vooral om te verenigen en te transformeren. Onze stemmen kunnen de wereld veranderen, maar alleen als we ervoor kiezen om ze te gebruiken.

Als we die stem van deze heersers laten groeien en geen tegengeluid geven verliezen we sowieso.

Het is nu de tijd om te laten horen dat oorlogen en geweld anno 2024 niet meer kunnen in welke vorm ook.

Een groot deel van de mensheid heeft nu nog de kracht om vrijuit te mogen spreken, hoe langer we nu echter zwijgen zal straks de stilte er voor altijd zijn.

RIP Aleksej Anatoljevitsj Navalny (1976 – 2024)

De Kracht zit in de Mens zelf; tinnitus een oplosbaar probleem

Met een brok in mijn keel en tranen die ik ternauwernood kan bedwingen, zit ik gekluisterd aan het ontroerende verhaal dat één van de tinnituspatiënten tijdens het tinnitusspreekuur met me deelt.

Elk woord raakt me diep, omdat ik precies weet hoe het zit. De impact op het leven van de langzame achteruitgang in het gehoor, de spiraal van verkeerde verkregen informatie op internet die nu enkel angst en valse hoop heeft gezaaid en het emotionele glas dat overloopt van pijn en verdriet. Maar te midden van al deze duisternis, grijp ik naar het sprankje hoop dat er nog rest.

Stap voor stap tast ik in het duister, op zoek naar de juiste knoppen om die eindeloze vicieuze cirkels van ellende te doorbreken.

De dankbaarheid die in mij opwelt, maakt me bijna sprakeloos. Het besef dat het inzicht bij patiënt langzaam is gekomen dat er mogelijkheden zijn voor verandering, vervult me met een warm gevoel van binnen. Het vertrouwen dat patiënt in ons stelt, voelt als een kostbaar geschenk dat ik koester en zorgvuldig bewaak.

Vanaf het moment dat de patiënt de drempel van het audiologisch centrum overstapte, voelde patiënt zich welkom geheten, zo geeft patient mij dit terug. De warme glimlach aan de balie voelt meteen vertrouwd, de geruststellende hand van de audiologie-assistent, en het verhelderende gesprek dat volgde, vormen samen een baken van hoop in een zee van wanhoop.

Hier getuige van mogen zijn, om een verschil te maken in het leven van deze patiënten die vaak op de rand van de afgrond balanceren, vervult me met een diepe voldoening. Het is een voorrecht om een lichtpuntje te mogen zijn in iemands donkerste dagen.

Ik kan het geluid (de tinnitus) niet zomaar laten verdwijnen, maar ik kan wel een kompas zijn in deze ingewikkelde reis die er te maken is. Met mijn eenvoudige woorden en heldere voorbeelden probeer ik inzicht te verschaffen in de complexiteit van ons gehoor en ons brein.

Hoeveel kracht er zit in de verandering die dat gesprek al geeft. Cognitieve gedragstherapie die als een rode draad door ons programma loopt. De kracht zit in de mens zelf!

Wat een wonderlijk vak toch is de audiologie. Het is een roeping, een passie, een missie om anderen te helpen en bij te staan op hun weg naar herstel en welzijn.

Horen is meer dan enkel de oren! Gelukkig maar!

Toekomstgerichte Pitch: Preventie van Gehoorklachten en Tinnitus onder Jongeren tijdens Carnaval

In de week van het oorsuizen en met de start van de carnavalsweek voor de deur is het meer dan ooit belangrijk om vooruit te kijken naar een toekomst waarin gehoorklachten ten gevolge van luide muziek, waaronder tinnitusklachten, tot het verleden behoren.

Als audiologen moeten we ons richten op preventieve maatregelen om gehoorklachten en de daaruit voortvloeiende problemen zoals tinnituslast bij jongeren te verminderen, vooral tijdens festiviteiten zoals carnaval.

Tijdens carnaval worden jongeren vaak onbewust blootgesteld aan extreem hoge geluidsniveaus, van luide muziek op feesten tot het geluid van vuurwerk en knalapparaten. Het is van cruciaal belang dat we jongeren bewust maken van de risico’s van dergelijke geluidsexposure en hen leren hoe we klachten kunnen voorkomen.

Dit betekent niet alleen het dragen van oordoppen tijdens feesten, maar ook het vermijden van langdurige blootstelling aan luide geluiden en het nemen van pauzes om het gehoor te laten rusten. Door jongeren op jonge leeftijd te leren hoe ze hun gehoor kunnen beschermen, kunnen we voorkomen dat ze op latere leeftijd te maken krijgen met gehoorklachten.

Tegelijkertijd is het belangrijk om te benadrukken dat, zelfs tijdens carnaval, waar geluid en feest centraal staan, er nog steeds manieren zijn om verantwoordelijk om te gaan met het gehoor. Door samen te werken met organisatoren van carnavalsevenementen en het promoten van bewustwordingscampagnes, kunnen we jongeren helpen om veilig te feesten zonder het risico op gehoorklachten.

Laten we samenwerken om een toekomst te creëren waarin jongeren kunnen genieten van festiviteiten zoals carnaval zonder de angst voor gehoorschade en tinnitusklachten. Door preventie en bewustwording kunnen we een positieve verandering teweegbrengen en de gezondheid van de komende generaties beschermen.

In de week van het oorsuizen en met de start van de carnavalsweek voor de deur kijken we vooruit naar een toekomst waarin jongeren veilig kunnen feesten zonder hun gehoor in gevaar te brengen. Laten we samenwerken om gehoorklachten en tinnitus te voorkomen en een gezonde en gelukkige toekomst te garanderen.

Persbericht

Tentoonstelling “Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

Zondag 28 januari t/m zondag 14 april

Museum Valkenburg

Voor onmiddellijke publicatie

Contactpersoon: Dyon Scheijen

E-mail: info@dyonscheijen.nl

Adres: Lindenlaan 2A, 6301 HB Valkenburg

Telefoon: 0618485735

“Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

[Valkenburg, 15 januari 2024] – Dyon Scheijen, klinisch fysicus-audioloog en gepassioneerd beeldend kunstenaar, onthult een aangrijpend thema in zijn nieuwste tentoonstelling: “Horen, zien en voelen.” Geïnspireerd door het verlangen naar verbinding en begrip, werpt Scheijen een licht op de eenzaamheid die gehoorverlies kan veroorzaken.

Achtergrond:

In onze omgeving kennen we allemaal wel iemand waarbij gehoorverlies een diepgaande invloed heeft op het dagelijks leven. Scheijen, met zijn 25 jaar ervaring als audioloog, heeft deze uitdagingen van dichtbij ervaren en brengt dit nu op indrukwekkende wijze tot uiting in zijn kunst.

Verlangen naar Erkenning:

Net als elke mens verlangt ook degene met gehoorverlies naar erkenning, het gevoel van gehoord worden en het kunnen deelnemen aan gesprekken. Scheijen gebruikt zijn kunst als een krachtig middel om dit verlangen tastbaar te maken.

“Horen, zien en voelen”:

De tentoonstelling in Museum Valkenburg is meer dan een verzameling kunstwerken; het is een emotionele reis door het verlangen naar verbondenheid. Elk kunstwerk spreekt niet alleen visueel, maar roept ook op tot het voelen van de impact van gehoorverlies op een individu.

Museum Valkenburg:

Deze aangrijpende tentoonstelling vindt plaats in het sfeervolle Museum Valkenburg, waar bezoekers de kans krijgen om de diepere lagen van eenzaamheid door gehoorverlies te verkennen en te begrijpen.

De naam achter de kunst, Dyon Scheijen, combineert zijn expertise als klinisch fysicus-audioloog met zijn passie voor beeldende kunst om een unieke brug te slaan tussen wetenschap en creativiteit.

Bezoek de Tentoonstelling:

Het publiek is van harte uitgenodigd om deze bijzondere tentoonstelling te ervaren in Museum Valkenburg. “Horen, zien en voelen” opent de deur naar een dieper begrip van de impact van gehoorverlies op menselijke verbinding.

Akoestisch absorberende kunstwerken zullen de bezoekers een unieke zintuiglijke ervaring bieden. Door gebruik te maken van speciale materialen en structuren in de doeken, kan het geluid geabsorbeerd worden, waardoor bezoekers een bijzonder stilte-effect ervaren wanneer ze tegen de doeken praten. Dit kan de interactie met de kunst versterken en een boeiende artistieke beleving creëren.

www.dyonscheijen.nl

Wilders, is hij werkelijk zo verkeerd?

In de huidige politieke arena wordt Wilders soms wellicht onderschat. Er lijkt een potentie te zijn voor het zoeken naar compromissen, met als doel een veilig en harmonieus Nederland voor iedereen.

Echter, de vraag rijst: wat als Wilders als individu wegvalt? Deze gedachte baart mij zorgen, vooral gezien het risico dat het gedachtegoed misbruikt wordt om bepaalde groepen als “niet welkom” te bestempelen.

Het Nederland van 2023 kenmerkt zich door een diverse bevolking, waarin mensen van verschillende achtergronden simpelweg Nederlanders zijn.

Persoonlijk ben ik dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, voortkomend uit een warm gezin dat de basis heeft gelegd voor mijn huidige mogelijkheden. Ik ben me steeds meer bewust van die mogelijkheden die voor mij een gegeven zijn.

In mijn werk kom ik regelmatig mensen tegen die keer op keer pech hebben gehad, in het verkeerde land geboren te zijn, vechtend om elke dag te overleven. Hun stem verdient evenzeer gehoord te worden als die van mensen wereldwijd die lijden onder schending van mensenrechten en onleefbare omstandigheden door rampen.

De complexiteit van deze kwesties benadrukt de noodzaak om naar elkaars verhalen te luisteren, mogelijkheden te verkennen en bruggen te bouwen in plaats van muren. Ongeacht de uitdagingen moeten we streven naar begrip en samenwerking. Laten we iets opbouwen in plaats van af te breken, in de hoop dat we elkaar wederzijds begrip schenken.🙏

Ons honderdste geluk, daar waar WIJ geboren zijn

Het feit dat wat heel Nederland op de kop zette in de toeslagenaffaire, nu leidt tot de keuze voor een partij die discriminatie zelfs wettelijk wil verankeren, roept serieuze vragen bij mij op…

In de hoop dat wat Aboutaleb gisteren nog zei voor velen steun geeft: De Nederlandse democratie geeft het recht aan de meeste stemmers, maar met de verplichting om oog te houden voor de veiligheid van de minderheid.

Miljoenen mensen die nu zich enorm zorgen maken over hun bestaansrecht dat zeker. Laten we hopen dat we een humane aanpak blijven volgen in de wereldproblemen die (nog) op ons afkomen.

Klimaat, dictatoriale regimes en oorlogen zullen hoe ook menselijk leed brengen waar we hulp aan zullen moeten kunnen blijven bieden.

Terug naar vroeger kan niet meer, een Nederland met enkel kaas en windmolens, een Europa voor ons alleen is anno 2023 niet meer mogelijk, we zullen dit privilege we hebben, dit honderdste geluk dat WIJ hier geboren zijn moeten delen met mensen die dit keihard nodig hebben.

Mensen met een andere afkomst, andere geschiedenis of geloof dan wij. Mensen met eenzelfde wens als wij, om in vrede het leven te leiden.

Dromen waar te kunnen maken, met vooral één doel gewoon gelukkig te kunnen zijn. En weet wanneer je vooral gelukkig kunt zijn, door dat geluk te delen.

In de hoop dat we een weg mogen gaan vinden waarin iedereen zich gehoord voelt ook zij die nu deze stem hebben laten horen.

Het Doolhof van Vrede: ACT en Bruggen Bouwen in het Palestina-Israël Conflict

Wat als we het conflict tussen Palestina en Israël vanuit een nieuw perspectief benaderen? Is het mogelijk om de vlaggetjes los te laten en te denken in termen van mensen in plaats van nationaliteiten? Zouden de principes van Acceptance and Commitment Therapy (ACT) en het bouwen van bruggen in plaats van muren een weg kunnen bieden naar vrede en begrip? Laten we samen ontdekken hoe we het labyrint van dit langdurige conflict kunnen omvormen tot een doorgang naar verzoening en harmonie.

In een wereld die al te lang verdeeld is geweest door het conflict tussen Palestina en Israël, dringen zich soms radicale gedachten op.

Misschien moeten we eens overwegen om de vlaggetjes los te laten, de grenzen te vervagen en te denken in termen van mensen, niet van nationaliteiten.

Want is elke Israëliër tegen elke Palestijn? En elke Palestijn tegen elke Israëliër? Dragen alle betrokkenen de last van het verleden op dezelfde manier? En is het lijden dat hieruit voortkomt niet voor de een dieper dan voor de ander?

Deze kwestie doet denken aan de principes van Acceptance and Commitment Therapy (ACT), een benadering die draait om acceptatie, mindfulness en toewijding aan waarden.

Stel je voor dat het conflict tussen Palestina en Israël een doolhof is, een complex labyrint van wegen en muren. Mensen dwalen al generaties lang door dit doolhof, vasthoudend aan hun vlaggen en overtuigingen als kompas.

Maar wat als we ACT zouden toepassen in deze situatie? Wat als we in plaats van vast te klampen aan de muren van het labyrint accepteren dat we allemaal onze eigen persoonlijke geschiedenis, pijn en overtuigingen hebben? En wat als we onze toewijding richten op gedeelde menselijke waarden, zoals vrede, begrip en mededogen?

Laten we ons in plaats van muren bruggen bouwen en onze fakkels delen, in lijn met de principes van ACT.

We hebben allemaal een fakkel in onze handen, en het enige licht dat we hebben, is dat van onze eigen fakkel.

Door samen het licht van acceptatie en begrip te laten schijnen, kunnen we niet alleen onze eigen weg vinden, maar ook anderen helpen hun weg te vinden.

Het vraagt om moed en vertrouwen om de vlaggetjes los te laten en bruggen te bouwen, maar wie weet welke nieuwe wegen we kunnen ontdekken als we samenwerken aan het omarmen van onze gezamenlijke menselijkheid.

Het doolhof kan veranderen in een doorgang naar vrede en begrip als we bereid zijn om onze fakkels samen te voegen en ons te committeren aan een betere toekomst.

Kunnen we ons voorstellen dat er een tijd komt waarin vrede belangrijker is dan het vergelden van geweld? Een tijd waarin acceptatie en begrip de muren van verdeeldheid afbreken en waarin we bruggen bouwen tussen harten in plaats van het behouden van vlaggetjes op de muur?

In de wereld van ACT en de gedeelde menselijke waarden, schuilt de mogelijkheid voor verandering en vooruitgang. Echter, laten we niet vergeten dat zij die zich niet inzetten voor het menselijke aspect, zij die vasthouden aan haat en geweld, verantwoordelijk moeten worden gehouden, zelfs als het de hoogste autoriteiten betreft die denken de macht in pacht te hebben.

Waar we vandaag, op 28 november 2023, getuigen van zijn, is eenvoudigweg onaanvaardbaar. Het is opnieuw een hoofdstuk in de geschiedenis waarop we later zullen terugkijken als een donkere bladzijde in de geschiedenisboeken.

Laten we samen streven naar een toekomst waarin vrede triomfeert en waar het licht van begrip de duisternis van conflict verdrijft, en waar zij die vasthouden aan verdeeldheid uiteindelijk de weg vinden naar verzoening.

Een Schreeuw voor Vrede in Wereldwijde Conflicten

In deze turbulente tijden is de schreeuw om vrede luider dan ooit. De wereld wordt geteisterd door voortdurende conflicten, zoals die tussen Rusland en Oekraïne, Israël en Palestina, en Noord en Zuid-Korea. Het is duidelijk dat de behoefte aan vrede dringender is dan ooit tevoren.

Toen ik naar deze wereldwijde spanningen keek, drong het tot me door dat geweld in welke vorm dan ook nooit de oplossing is geweest voor onze complexe problemen. De geschiedenis heeft herhaaldelijk aangetoond dat vrede alleen kan worden bereikt door middel van onderhandelingen en compromissen aan de onderhandelingstafel.

Een cruciale sleutel tot vrede ligt in de handen van leiders en politieke partijen die slechts één doel voor ogen hebben: vrede voor iedereen. In deze verdeelde tijden mogen we ons niet laten verleiden om partij te kiezen. Onze wereld herbergt Israëliërs, Palestijnen en mensen van alle nationaliteiten, soms ten onrechte betrokken bij een van de partijen in deze conflicten.

Hoewel de kloof tussen ‘donkere’ en ‘witte’ mensen gelukkig kleiner is dan ooit tevoren, is het nog steeds van groot belang om te erkennen dat sommigen bewust of onbewust onderscheid blijven maken. Als we alle kleuren, rangen en standen op onze planeet willen verenigen, moeten we streven naar gelijkheid en saamhorigheid hoog in het vaandel dragen.

Het pad naar vrede vereist compassie en begrip voor de rijke diversiteit van onze wereld. We moeten samenwerken om vreedzame oplossingen te vinden, ongeacht onze afkomst, religie of politieke overtuigingen. Alleen dan kunnen we hoop koesteren voor een toekomst waarin vrede voor iedereen een haalbare droom is.

Laten we Samen de Schreeuw voor Vrede Versterken

De roep om vrede is luider dan ooit, maar om echte verandering te bewerkstelligen, moeten we allemaal actie ondernemen. Als individuen hebben we de kracht om onze stem te laten horen en verandering te inspireren. Maar we mogen nooit de kracht van hoop en collectief geloof onderschatten.

Iedereen die zich inzet voor vrede draagt bij aan het vormen van een collectieve wil voor vrede. Wanneer we gezamenlijk streven naar vrede, creëren we een krachtige energie die de toekomst kan vormgeven. Het geloof dat vrede mogelijk is, drijft elke vredesbeweging aan.

Laten we nooit de hoop verliezen. Zelfs in de meest uitdagende tijden blijft hoop ons leiden naar een betere wereld. Het verlies van hoop betekent sowieso al het verlies van vrede. Laten we de hoop omarmen en geloven dat onze collectieve inspanningen en ons verlangen naar vrede daadwerkelijk een wereld in vrede kunnen creëren.

Samen kunnen we de schreeuw voor vrede omzetten in concrete stappen en een wereld creëren waarin vrede voor iedereen een haalbare droom is. Laten we deze uitdaging aangaan en streven naar een vreedzamere en verenigde wereld.

Voorbij de Krantenkoppen: Het Menselijke Verhaal van Palestina en Israël

“Een Oproep tot Menselijkheid: Het Palestina-Israël Conflict vanuit een Ander Perspectief”

Het conflict tussen Palestina en Israël is een onderwerp dat de krantenkoppen al decennialang domineert, en het heeft diepe wonden geslagen in de harten van mensen over de hele wereld. Maar temidden van de politieke verklaringen, de gewelddadige escalaties en de internationale diplomatie, is het soms verfrissend om een ander perspectief te overwegen.

Dit blog begon als een simpele vraag aan ChatGPT om hulp te bieden een artikel te schrijven over het Palestina-Israël conflict. Terwijl de woorden op het scherm verschenen, werd het duidelijk dat er een belangrijke boodschap was die niet verloren mocht gaan in de complexiteit van de politiek en geschiedenis. Die boodschap is de oproep tot menselijkheid.

Kinderen die samen spelen, zonder zich bewust te zijn van hun etnische of nationale achtergronden, laten ons zien dat er een andere manier is om naar deze situatie te kijken. Ze leren ons dat vreedzaam samenleven mogelijk is, dat haat niet aangeboren is, en dat de toekomstige generaties de sleutel tot verandering kunnen dragen.

Dus laten we voor even voorbij de krantenkoppen kijken en nadenken over de menselijke verhalen achter het conflict. Laten we streven naar een oplossing die de kinderen in de regio de kans geeft om op te groeien in een wereld waarin ze niet worden geconfronteerd met de last van haat en geweld. Laten we, te midden van de politieke chaos, niet vergeten wat ons allemaal verbindt: onze gemeenschappelijke menselijkheid.

Blog ChatGPT:

Het Ongeschreven Hoofdstuk: De Tragedie van Palestina en Israël

Het conflict tussen Palestina en Israël is een tragische en complexe kwestie die decennialang de aandacht van de wereld heeft getrokken. Het is een verhaal van diepe verdeeldheid, historische wortels en menselijk lijden. In dit blog zullen we ons richten op de langdurige onderdrukking van de Palestijnen en de schijnbaar eindeloze cyclus van geweld die het gebied blijft teisteren.

Een Geschiedenis van Onderdrukking

Het conflict tussen Palestina en Israël heeft zijn wortels in het midden van de 20e eeuw, toen de staat Israël werd opgericht en de Palestijnen uit hun huizen werden verdreven. Sindsdien hebben de Palestijnen geconfronteerd met discriminatie, geweld, en beperkingen op hun bewegingsvrijheid. Velen leven in vluchtelingenkampen zonder uitzicht op een betere toekomst.

De Ongelooflijke Veerkracht van het Palestijnse Volk

Ondanks de jaren van onderdrukking en ontbering, hebben de Palestijnen veerkracht getoond en vastgehouden aan hun hoop op een eigen staat en een beter leven. Velen hebben vreedzaam verzet gepleegd en gestreefd naar een diplomatieke oplossing voor het conflict.

Het Voortduren van Geweld en Onzekerheid

Helaas lijkt het geweld nooit ver weg te zijn in deze regio. Zowel Israël als Palestina hebben geleden onder bloedige conflicten en aanslagen. Het recente goedkeuren van militair optreden door meerdere landen heeft de situatie verder verergerd en een oplossing lijkt steeds verder uit zicht.

De Roep om Vrede en Menselijkheid

Het is cruciaal dat de internationale gemeenschap blijft streven naar vrede in deze regio en alle partijen aanspoort om een vreedzame oplossing te vinden. Geweld mag nooit de enige weg naar een oplossing zijn. Alleen door dialoog, begrip en respect voor elkaars rechten kunnen Palestina en Israël uiteindelijk samenleven in vrede en harmonie.

Dit is slechts een begin van het verhaal, en er zijn veel meer facetten en nuances te ontdekken in dit complexe conflict. Maar het is van cruciaal belang om de aandacht te blijven vestigen op de onderdrukking en het lijden van de Palestijnen en te blijven streven naar een rechtvaardige en duurzame oplossing voor dit langdurige conflict.

Dit is het blog vanuit ChatGPT. Waarop ik dan nog schrijf:

Een conflict waar nu lijkt wel een escalatie in te gaan komen. Israël heeft de oorlog verklaart. Politiek gezien is er nu “groen licht” om een tegenaanval te gaan geven en Israël te verdedigen. Waarbij voorbij wordt gegaan aan de jarenlange onderdrukking en kleineren van een bijzonder sterk volk Palestina.

ChatGPT:

Je brengt inderdaad een belangrijk punt naar voren. Het recente escalatie van geweld en de oorlogsverklaring van Israël hebben de aandacht van de wereld opnieuw op het conflict tussen Palestina en Israël gericht. Het is waar dat dit conflict diepgaande wortels heeft, waaronder jarenlange onderdrukking en de complexe politieke geschiedenis van de regio.

Het is belangrijk voor de internationale gemeenschap om deze complexiteit te begrijpen en te erkennen dat er diepe historische en emotionele betrokkenheid is van beide kanten. Tegelijkertijd is het cruciaal om te pleiten voor een vreedzame oplossing die het lijden van alle betrokkenen minimaliseert en het recht op zelfbeschikking respecteert.

Het conflict tussen Palestina en Israël vereist een diplomatieke inspanning van wereldleiders en internationale organisaties om een einde te maken aan het geweld en te streven naar een rechtvaardige en duurzame vrede. Dit kan alleen worden bereikt door middel van dialoog en onderhandelingen, waarbij de menselijke kosten van het conflict niet over het hoofd worden gezien.

Ik schrijf:

Laten we hopen op vrede.

ChatGPT

Absoluut, laten we hopen op vrede. Vrede is van onschatbare waarde en brengt welzijn, stabiliteit en kansen voor mensen in conflictgebieden. Het conflict tussen Palestina en Israël heeft te lang geduurd en heeft veel mensenleed veroorzaakt. Laten we blijven streven naar een rechtvaardige en vreedzame oplossing, waarbij alle betrokkenen in staat zijn om in harmonie te leven en een betere toekomst op te bouwen. Vrede is mogelijk en het is een doel dat de inspanning waard is.

#PalestinaIsraëlConflict #Palestina #Israël #VreedzameOplossing #Onderdrukking #Mensenrechten #InternationaleDiplomatie #GeweldIsGeenOplossing #Veerkracht #MiddenOostenVrede

Generaties samen vooruit. Welke stem geef jij?

Aan alle millenniums, generatie Z, babyboomers en iedereen daar tussenin, wij zijn allemaal hetzelfde! Je behoort niet tot één groep, maar leeft NU.

Als je geluk hebt wordt je tachtig jaar plus of min tien. Dat is de gemiddelde leeftijd van een welvarend mens nu. Tachtig jaar.

Bij meer dan honderd jaar ben je antiek. Duizenden jaren geleden ontstonden verschillende religies. Tienduizenden jaren geleden een tijdperk van een uitgestorven dierenrijk en bij lichtjaren praten we over afstanden in plaats van tijd.

En gaan we het nog ingewikkelder maken, volgens Einstein is tijd en ruimte helemaal relatief en is de lichtsnelheid de enige constante.

Met andere woorden tachtig jaar is een lichtflits.

Dus jij die dit NU leest, met een houdbaarheidsdatum van NU, pakweg twee weken, de houdbaarheidsdatum van dit blog. Of misschien ook wel vijftig jaar van NU, want dat is de tijd waarin JIJ die dit NU leest eenzelfde middelen en levensomstandigheden hebt als ik nu. Zeker JIJ die dit nu KAN lezen. Toegang tot internet, taalvaardigheid die je beheerst om dit te kunnen lezen. En als je nog mee bent, überhaupt het vermogen om vanuit de kennis die je hebt nog mee te zijn in deze beredenering.

Hopelijk begrijp je dan ook dat JIJ NU deelneemt aan de problemen van DEZE tijd.

De verkiezingen komen er aan, als je achttienplus bent mag je gaan stemmen om JOUW STEM TE LATEN HOREN.

Dit keer is jouw stem cruciaal, want de politieke koers die we gaan inzetten is wel héél spannend.

Russisch roulette bijna. Want man o man, de aanwezigheid van enkelen laat ernstig te wensen over, dat is wel duidelijk. Een tijd geleden een blog geschreven over Trump. Dat we die man zo veel podium hebben kunnen gegeven was een grote verrassing bij de uitkomst. Naast zijn volgers vonden we hem ook bijzonder grappig, entertainment pur sang, leuk om hem te horen spreken, bijzonder humoristische taferelen hebben WE met hem beleefd.

Maar politiek is geen entertainment, politiek is bittere ernst. Grote verantwoordelijkheid die er gedragen moet worden. Moeilijke keuzes die er te maken zijn. Niet enkel een korte visie die nodig is, maar het vermogen om ook een generatie, het liefst meerdere generaties verder te kijken.

Deze keer is het politieke pallet zo gekleurd dat ik geen idee meer heb wie of welke partij ik deze belangrijke stem kan toevertrouwen.

Daarom heel benieuwd welke kleur kies JIJ?! Want ook JIJ bent nu aan zet! 😉

Ook met de feestdagen is het gehoor een groot goed

Bewustwording van de impact die een gehoorverlies kan hebben in enkel al de dagelijkse contacten kan voor slechthorenden zo veel betekenen.

Vooral nu de feestdagen er weer aankomen en die ontmoetingen en gesprekken de reden zijn elkaar te gaan zien, net dan is gehoor een groot goed.

Met elkaar zoeken naar hoe we makkelijker een gesprek kunnen hebben.

Bijvoorbeeld een rustigere plek zoeken als omgevingsgeluiden hinderen in het elkaar verstaan.

Niet luider spreken, maar gewoon langzamer, ga je als vanzelf duidelijker articuleren.

Geduld hebben en naar elkaar luisteren.

Een gesprek is in twee richtingen. En er zijn altijd tips en adviezen voor zowel degene die minder hoort, als de ander die (denkt dat die) goed hoort.

Want je hoort niet wat je niet hoort. Als er drie mensen zijn in je directe omgeving die zeggen dat je eens voor je oren moet gaan, dan is het een keer tijd om die gehoortest toch maar eens te ondergaan. Doet geen pijn!😊

Soms kan een goed gesprek al zoveel makkelijker zijn met net dat juiste advies.

Wellicht een goed voornemen voor straks in het nieuwe jaar!

Een voornemen waar je jezelf een groot cadeau mee kunt doen. Werk maken van je gehoor. Om er dan weer eens bij te horen als het gezellig is. 😉

Vanuit de keuken naar de kamer iets roepen zit er echt niet meer in. Ook harder roepen heeft dan zeker geen zin!

Dus ook als partner is het goed om te weten wat te doen. Rekening houden met, kost echt geen enkele poen.

Elkaar beter verstaan door letterlijk in mekaars ogen te kijken. Geeft zoveel meer plezier en zal het gesprek enkel gaan verrijken.

Begint dit advies nu als vanzelf te rijmen? Ai, die Sint kent dus ook in de audiologie zo zijn geheimen.

Willen we elkaar de komende feestdagen beter gaan horen. Is er qua tijd nog niks verloren.

Want de audiens zijn tot eind van het jaar gewoon open. Kunt u voor goed advies op afspraak eens naar binnen lopen.

De meeste collega’s ken ik in deze regio best goed. Heb alle vertrouwen, dat geeft u hopenijk moed.

Die hoge drempel om voor die oren te gaan. Willen wij met z’n allen verlagen, dat is waar wij voor staan.

Laten we vanuit de audiologie het komend jaar nog meer van ons horen. Horen is zo veel meer dan enkel die oren!

Alvast hele fijne feestdagen! Heb vooral leuke gesprekken met elkaar!🥳

Of zoals Hanneke Cobelens van Thuishoren zo mooi als een reactie op dit blog beschrijft:

“Communicatie is tweerichtingsverkeer, net als een tango, die dans je ook niet alleen. Laten we dansen met de feestdagen in communiceren.”

De mens is als een kunstwerk

Gisterenavond een bijzondere eerste ontmoeting met collega’s werkzaam als coach, therapeut, psycholoog of specialist in de zorg of vanuit een eigen praktijk.

Kwaliteitskring/intervisiegroep Limburg, een gemêleerd gezelschap wat deze groep sowieso al bijzonder boeiend maakt.

Bij iedere professional deze avond aanwezig staat hoog in het vaandel: De mens centraal.

De mens als een kunstwerk, uniek en bijzonder. Met groot respect voor de persoon tegenover je.

In de psychotherapie in welke vorm ook, wordt dat nog eens benadrukt op moment je de kunst van het gesprek verstaat.

Want wat maakt een mens beter met een goed gesprek? Een luisterend oor bieden. Gehoord worden. Vanuit de audiologie termen die ik regelmatig de revue laat passeren.

Maar de kennis en kunde te beheersen om die cognitieve gedragsverandering vanuit dat gesprek in gang te zetten is een kunst op zich.

En zo zie ik het gesprek als een kunstenaar die zijn instrumenten weet in te zetten op het moment deze een prachtig portret maakt.

Die instrumenten zijn de metaforen, de oefeningen, de verhalen, de ervaringen die als professional in te zetten zijn.

En net als de kunstenaar, hoe vaker je al die instrumenten gebruikt, hoe beter je ze onderhoudt, hoe meer de ervaring wordt gedaan wanneer welk instrument in te zetten is, des te beter je in dat vak wordt.

De mens zien als een groot marmeren steen, waar je met veel respect, geduld en voorzichtigheid aan gaat werken.

Laag voor laag vorm geeft. En elke keer weer met verschillende tools een stapje verder komt in het gehele proces van het samen creëren.

En net als in de masterclass waar je van de meester zelf veel kunt leren door te zien welk instrument waar in te zetten is, zo kun je van elkaar leren door het er over te hebben.

“Übung macht den Meister!”

De mens als kunstwerk.

Het oordeel is snel gemaakt

Mathijs van Nieuwkerk. Zijn naam spreekt weer boekdelen en een hele natie heeft meteen hét oordeel paraat.

Always listen to both sides of the story.

Want DWDD was wel jarenlang hét succesprogramma van BNNVARA. Als je aan tafel bij Van Nieuwkerk zat had je het wel gemaakt of was je trending.

Nu jaren later komen de verhalen van achter de schermen naar voren en blijkt dat het er toch wel af en toe hard aan toe ging, in woorden en in daden.

Ik heb nog geen oordeel klaar. Ik kan nog geen predicaat goed of slecht geven. Vooral veel vragen komen nu bij mij naar boven?

Kan een succesvol programma of bedrijf wel bestaan zonder dat vanuit passie en een enorme drive getracht wordt tot het uiterste te gaan?

Zouden een aantal topsporters die we nu kennen zonder die boze trainer aan de kant ook tot dat niveau ontstegen zijn?

Heeft wellicht af en toe iemand bijna letterlijk die trap onder de kont nodig om vooruit te komen?

Wat als we allemaal leiders aan die bovenkant hebben staan die liefkozend proberen te motiveren? Gaat het überhaupt dan nog lukken om bovenverwachting te presteren?

Ik vraag het me vooral af.

Of Mathijs van Nieuwkerk zelf nu dat succes gaf of het team dat om hem heen stond en wellicht met enige trots deel uit maakte van bijzondere TV, weet ik niet.

Wat ik wel weet is dat ik het format van DWDD erg mis. De diepgang in de gesprekken. De TV draait door en vooral het niveau aan wat toen TV te bieden had.

Ook zij zaten er af en toe wel ook goed naast. Sensatiejournalistiek alom, ik verwijt Mathijs van Nieuwkerk nog steeds dat hij een van de aanjagers was voor wat later werd Project Haren, Project X. De gevolgen toen waren het bewijs van de kracht van de media.

Later genoeg andere voorbeelden van media, met de meest aangrijpende nog niet zo lang geleden; De bestorming van het Capitool.

Overigens Trump die kan nog zo veel negatieve oordelen krijgen als maar wat, vanuit de hele wereld zelfs, als persoon en leider blijft hij staande, lijkt wel. Sterker nog, hij maakt wellicht weer kans op de meest belangrijke job ter wereld die er bestaat.

Mijn verwondering blijft aanwezig bij al dit wat er gebeurt. Dus vragen blijven komen.

Wat maakt dat Trump kan blijven? Waar ligt bij wie de grens? Gaan er nog meer leiders van hun voetstuk vallen?

Louis van Gaal die over vijf jaar aan de schandpaal gaat? Want als ik zie hoe hij nu af en toe schreeuwend zijn pupillen toespreekt en met welke woorden, vraag ik me oprecht af; waar ligt de grens?

Laten we elkaar vooral blijven bevragen voordat we oordelen?

Het oordeel zelf is snel gemaakt.

Blauwgeel

Rond kwart over vijf fietste ik naar huis en hoorde het klokkengeluid in Wijnandsrade. Ik dacht nog “Gek is dat, op dit tijdstip klokkengeluid? Er zal wel iemand overleden zijn”. Paar seconde later dacht ik ”Of zou het met Oekraïne te maken hebben?”.

Later op de avond vernam ik bij het journaal dat vrijwel alle de kerkklokken hebben geluid om 17:15 uur.

Of we het willen weten of niet, maar er is oorlog mensen. Niet enkel nu, maar al jaren!

En het ergste is als je er in detail naar kijkt: Macho-achtige mannen, vaak narcisten, die de macht hebben en een legertje vanuit een luie stoel aansturen.

Een leger van kinderen/jongeren! Achttien tot twintigers die net komen kijken en eigenlijk een zorgeloos leven voor zich zouden moeten hebben. Jonge mensen die geïndoctrineerd of onderdrukt worden om bevelen van hogerhand op te volgen.

En aan de andere kant gezinnen die verscheurd worden en huis en haard moeten achterlaten.

Jaren al een “ver van mijn bed show” op TV. Een hele lijst die ik op kan gaan noemen van conflicten waar bommen en raketten prachtige gebouwen verwoesten, waar huilende kinderen in de armen van bange moeders niet te berusten zijn. Ogen vol met tranen die recht in de camera’s kijken.

Jaren al deze taferelen op het journaal, in talkshows op TV. Met afgewisseld reclame ertussendoor. Of erger, entertainmentprogramma’s om het grote publiek te vermaken. Lachen.

Deze week nog, sterker kon het contrast niet zijn; notabene ín het achtuurjournaal; eerst de hartverscheurende taferelen op de stations in Oekraïne. Vaders die afscheid nemen van hun gezin, want de mannen moeten blijven om hun land te verdedigen. Kinderen die hun pa wellicht voor het laatst gaan zien.

In die emotie van het allerlaatste afscheid op die jonge leeftijd zit ik verbaasd te kijken. Te kijken naar wat er op paar duizend kilometer afstand gebeurt. Een paar duizend kilometer afstand!

Verdriet, onmacht, hopeloos zijn mijn gevoelens op moment het volgende item in het journaal voorbij komt; Carnaval in Limburg.

En ja, jaren een kort item in het achtuurjournaal, de zuiderlingen vieren carnaval. Maar deze keer hakt die er in.

Een groter contrast kan er niet zijn. Geschminkte volwassen mensen die genieten van het biertje in de zon. Spelende verklede kinderen op een plein.

Wanneer is er één oorlog te veel? Wanneer laten we het niet toe dat geweld een oplossing moet gaan zijn? Wanneer worden mannen die op testosteron denken een land te kunnen aansturen de kop ingedrukt? Wanneer wordt die grote massa wakker dat zij ook deel uitmaken van deze wereld?

Wanneer gaan we inzien dat woorden wel degelijk sterker zijn dan kanonnen en kogels?

Afgelopen tijd al gezien dat je stem laten horen, KLEUR bekennen en masse wel degelijk effect heeft.

Black lives matters, me-too, ongewenst gedrag bij The Voice, al dit zou geen verandering hebben gebracht als ieder zijn stem niet had laten horen.

Kleur bekennen, duidelijk laten zien dat geweld in welke vorm ook, naar wie ook, gewoon niet kan!

Nu is nu! Wij maken deel uit van wat er nu in de wereld gebeurt. Ook wij hebben invloed hierop.

De kracht van social media is groot. Daar enkel al kleur bekennen geeft ieder die nog maar zou denken om nu een Poetin gelijk te geven de spiegel die nodig is om in te zien dat het toch echt anders moet. Geweld in welke vorm ook kan niet.

Zien doet volgen. Als het normaal wordt bevonden of erger heroïstisch, dat geschreeuw om macht aan stemmen wint, dan gaan we enkel nog het vuurtje laten branden voor oorlog en geweld.

Nu mag en kan het nog om met enkel met twee kleuren een duidelijk signaal te geven; tot hier en niet verder. Als we nu geen kleur bekennen, is straks blauwgeel verboden.

#blauwgeel

Het regent, yeah!

Als je als zorgverlener goed luistert, leer je ook veel van je patiënten. 😊

Als een spiegel die wordt voorgehouden.

Een prachtige metafoor van één van de tinnituspatiënten:

Voor zijn werk moet hij door weer en wind. Zelfs als het regent, is zijn werk buiten.

Zijn hoop is dat net als met de regen de tinnitus in zijn systeem wordt toegelaten. Net als bij regen, regenpak aan en ondanks de regen gewoon er doorheen te gaan.

“Als je naar buiten kijkt dan denk je “vandaag liever niet”. Maar als je eenmaal buiten bent, al na een paar minuten is het gewoon zo en doet de regen er helemaal niet meer toe. Sterker nog, het is heerlijk. Dat geklater op je hoofd. De frisse lucht die de regen geeft.”

Acceptatie. Toelaten. Omarmen. Gewenning.

Kernelementen waar aan gewerkt kan worden, op moment dat het niet als vanzelf gaat en er hulp nodig is.

Mooi om te zien hoe met de gegeven kennis een persoonlijk inzicht ontstaat dat past in dat wat de precies bedoeling is.

Ik deel dit verhaal hier in mijn blog, omdat dit verhaal niet enkel voor tinnitus geldt, maar voor zo veel meer in ons leven.

Binnen ACT de metafoor van het grote monster waar we maar tegen aan blijven vechten, op allerlei manieren dat monster stil willen krijgen of het allerliefst helemaal weg. En dat na al die pogingen een oplossing te vinden, de sleutel van die oplossing ligt in de mogelijkheid om het monster er “gewoon” te laten zijn.

Laat dat monster maar schreeuwen en in het begin zal die beslist nog meer van zich laten horen. Maar langzaam bedaart het monster en zal rust gaan vinden.

Makkelijker gezegd dan gedaan?

Genoeg collega’s die ik nu ken die precies weten met oefeningen en inzichten deze strategieën te leren. Nog beter, om het te ervaren dat dat kan.

En ja, dat is soms niet makkelijk, zelfs mensen die dit anderen leren, zullen zelf ook moeten blijven oefenen, me😊. Maar dat het kan en mogelijk is, als je mensen hiermee helpt, je hét ziet gebeuren, geeft kracht te blijven oefenen.

En mooi als dan verhalen/ervaringen gedeeld worden. Net als de postbode die met zijn eigen ervaring ziet dat dit alles kan. Vertrouwen heeft dat het goed komt.

Wat is jouw verhaal/metafoor?

Vertrouwen

Het probleem van deze tijd; het gemis aan vertrouwen.

Ooit vroeg iemand mij: Welk specialisme of passie heb jij? En hoeveel onzin is daarvan dan op internet te vinden?

Dat was voor mij een Eye-opener. Doe die oefening een keer voor jezelf.

Dus aan jou diezelfde vraag: Waar weet jij heel veel vanaf en hoeveel informatie op internet over dit onderwerp is niet waar?

Is het overigens niet zo dat als Nederland een Europese voetbalwedstrijd speelt en bijna alle straten oranje gekleurd zijn we dan 17 miljoen voetbalexperts in Nederland hebben?

Hebben we nu dan 17 miljoen virologen en politici in Nederland rondlopen met allemaal een eigen mening?

Ik werk als klinisch fysicus – audioloog in een multidisciplinair team. Daarin moet ik vertrouwen hebben in de kennis van mijn collega’s. En heel soms zitten we niet op één lijn, dan zegt mijn intuïtie iets compleet anders dan wat de gespecialiseerde collega mij aangeeft. Op het moment we het dan bijvoorbeeld over een psychologische aangelegenheid hebben, moet ik mijn intuïtie laten varen en vertrouwen hebben op de expertise van mijn collegae psychologen.

Dus de kern van dit alles VERTROUWEN.

En soms gaat de keuze die experts maken niet goed, maar in de meeste gevallen wel!

Ook daar gebeurt iets wat we ons niet realiseren. Zo gauw iets goed gaat nemen we dat als een gegeven gewoon aan, zo gauw iets fout gaat krijgt dat vol de aandacht. Dus mocht die expert zijn kennis en kunde toepassen dan spreken we die schijnbaar enkel aan op alles wat niet goed gaat.

En als laatste terug naar die eerste vraag: welke onzin is er allemaal op internet te vinden?

De algoritmen achter zoekmachines werken daar nog eens extra hard aan mee om enkel dat te lezen wat jij wilt lezen. Het schijnt dat op moment we info gaan opzoeken vooral die info tot ons komt die past in ons straatje.

Sowieso als je een nieuwe auto gaat kopen zie je de weken ervoor alleen maar die auto overal rijden. Als een koppel een kindje verwacht, lijkt het alsof er een babyboom gaat komen.

Maar ook als je info wilt lezen op internet, zoekt jouw “filter” naar enkel die info die bij jouw gedachte past.

De basis voor een rabbit hole waar je bijna niet meer uitkomt.

Die krachten zijn enorm groot. Want om die cirkel waar je in zit te doorbreken moet je eerst weer open staan voor compleet andere visies. Dat kost tijd en meestal moet iemand jou die andere visie geven. Iemand die JIJ vertrouwt en in jouw systeem toelaat.

Opnieuw VERTROUWEN.

Daarom is het nu tijd om open te blijven staan voor elkaars mening. In gesprek te blijven met velen, ook al past dat niet geheel in jouw straatje. Maar wie weet komen we er net daardoor samen straks beter uit.