Het Empathische Tijdperk: Een Diepgaande Blik op Empathie in Wereldleiderschap en Samenleving

In een tijdperk waarin de wereld schreeuwt om verbinding en begrip, komen stemmen op die de kracht van empathie benadrukken als een cruciale eigenschap voor zowel wereldleiders als individuen in de samenleving. Recentelijk woonde ik een inspirerende lezing bij van Dr. Ankie Hoefnagels, lector Global Mindset, waarin zij de rol van empathie in wereldleiderschap belichtte.

Een van de interessante concepten die naar voren kwam, was het idee van “Ikkigheid”, zoals benoemd door Dirk de Wachter. Dit concept onderstreept het belang van het overstijgen van het individuele ego ten gunste van collectieve belangen en empathie voor anderen.

Het Curling Ouders onderzoek benadrukt een belangrijke waarheid: tegenslag is essentieel voor persoonlijke groei. Het zijn juist de obstakels en uitdagingen die ons de kracht geven om te groeien en onze veerkracht te ontwikkelen.

Empathie is niet alleen een passieve emotie, maar eerder een spier die moet worden getraind. Het gaat verder dan sympathie of medeleven; het omvat actief luisteren, begrip tonen en handelen naar de behoeften van anderen.

Frans de Waal’s onderzoek naar empathie bij apen toont aan dat empathie een fundamentele pijler is voor vrede en harmonie in de samenleving. Zijn werk onderstreept het belang van empathie als een krachtig instrument voor sociale cohesie.

Martin Boeber’s idee van “uitroperspectief” daagt ons uit om buiten onszelf te kijken en de wereld te zien vanuit het perspectief van anderen. Dit vergroot ons empathisch vermogen en bevordert een meer inclusieve samenleving.

De recente opkomst van empathische wereldleiders, zoals Jacinda Ardern, onderstreept de roep om leiderschap gebaseerd op mededogen en begrip. Deze leiders tonen aan dat empathie niet alleen een wenselijke eigenschap is, maar een noodzakelijke voorwaarde voor effectief leiderschap in de moderne wereld.

Arlie Russell Hochschild’s ervaringen in het hart van Trump-stemmend Amerika illustreren het belang van empathie bij het begrijpen van verschillende perspectieven en het overbruggen van verdeeldheid in de samenleving.

Nick Cave’s persoonlijke ervaring met het tonen van empathie in een tijd van crisis benadrukt de kracht van muziek en kunst als middel tot verbinding en troost.

In een wereld die steeds meer wordt geconfronteerd met complexe uitdagingen, is empathie de lijm die ons verbindt en ons in staat stelt om samen te groeien en te gedijen. Laten we daarom streven naar een samenleving en leiderschap gebaseerd op begrip, mededogen en actie.

Dr. Hoefnagels toont op haar titelpagina van deze lezing een kunstwerk van de Franse kunstenaar JR.

Aan de Mexicaanse zijde van de stalen muur tussen de Verenigde Staten en Mexico prijkt namelijk een twintig meter hoge foto van een peuter die over de muur heen gluurt. Het kind, liefkozend “Kikito” genoemd, lijkt de muur vast te grijpen met zijn handjes.

Dit kunstwerk is een krachtig statement van JR, die met zijn werk de menselijke aspecten van grenzen en migratie wil benadrukken.

“Kunst also vredespil”, zoals de onlangs te vroeg overleden primatoloog, Frans de Waal de kracht van kunst altijd heeft gezien.

Elk puzzelstukje telt: Een nieuw perspectief op tinnitusbehandeling

Deze week zag ik een tinnituspatiënt op mijn spreekuur, die al vele therapievormen had doorlopen; CGT, TRT, zelfhulpboeken, EMDR-therapieën en zelfs acupunctuur en orofaciaaltherapie.

“Niets heeft geholpen! De tinnitus is zelfs erger geworden!”, klaagde de patiënt.

Stap voor stap neem ik de patiënt mee om inzicht te krijgen in de complexiteit van ons gehoor, inclusief het feit dat het normaal is om in bepaalde situaties tinnitus te ervaren.

Belangrijker nog is mijn boodschap dat alle eerdere stappen die zijn genomen, passen binnen het proces om die vicieuze cirkel van voortdurend zoeken naar dé oplossing te doorbreken.

Net die andere kant op te gaan, niet makkelijk, zeker niet, maar wel mogelijk.

Ik vergelijk het hele traject dat al is doorlopen elders bij collega’s met puzzelstukjes die zijn verzameld, nog door elkaar op tafel liggen en nu samen in elkaar op juiste plek moeten worden gelegd.

Ontspanningsoefeningen, exposuretechnieken, inzichten in levensbalans, gehooronderzoek en advies: al deze factoren die al zijn aangepakt, zullen geleidelijk aan een integraal onderdeel vormen van de tinnitusbehandeling.

Op een gegeven moment zal het duidelijk worden waarom bepaalde oefeningen zijn doorlopen, en zal het werk van alle collega’s niet voor niets zijn geweest. Dan zal die vreemde oefening wel effect gaan hebben.

Langzaam wordt de puzzel duidelijker en groeit het vertrouwen dat de juiste stappen genomen kunnen worden.

Deze ervaring benadrukt ook opnieuw het belang van netwerkzorg. Samenwerking tussen verschillende professionals en disciplines essentieel is om de beste behandeling te bieden aan patiënten met complexe aandoeningen zoals tinnitusklachten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!😊

Herinnering aan Menselijkheid: De Kracht van Kunst in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens

Vanmorgen mocht ik een uiterst boeiende lezing bijwonen van Dr. Ankie Hoefnagels, lector van Global Minds at Work, met als titel “Kunst als balsem tegen polarisatie: Het slechten van de empathiemuur”, Museum Valkenburg.

Het onderwerp van de lezing raakt me diep, wat de reden was dat ik erbij wilde zijn. Bovendien wilde ik ook de tentoonstelling van Ans Repkes – “In dialoog” bekijken.

Verbintenis I – In deze installatie staat verbinding centraal. Het geeft de relatie weer tussen mensen en hun omgeving. De houten balken staan voor kracht en het vilt voor de onderlinge warmte. Ans Repkes.

Het toeval wilde dat ik vanochtend al een blog over dit onderwerp geschreven had, waardoor ik nu een sterke verbinding kan leggen.

De titel van het blog: “Herinnering aan Menselijkheid: De Kracht van Kunst in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens”.

Op die koude decemberdag in 1948, te midden van de verwoesting en het leed van een wereld verscheurd door die oorlog, rees een sprankje hoop op in de vorm van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Op 10 december van dat gedenkwaardige jaar omarmde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties deze historische verklaring als een stralend symbool van menselijke waardigheid te midden van duisternis en chaos.

De verklaring markeerde een monumentale stap voorwaarts, een collectieve belofte om de fundamentele rechten en vrijheden van alle individuen te beschermen, ongeacht afkomst, geloof of achtergrond. Het was een plechtige herinnering aan de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, een tijd waarin de mensheid haar diepste duisternis en wreedheid had getoond.

Maar waar staan we bijna een eeuw later in het licht van diezelfde verklaring? Hebben we werkelijk geleerd van het verleden, of zijn we verdoofd door de tand des tijds en de eisen van het moderne leven?

Het lijkt erop dat het besef van de waarde van menselijk leven langzaam vervaagt. In plaats daarvan zien we de opkomst van verdeeldheid, haat en xenofobie. De krachtige idealen van de Universele Verklaring worden overschaduwd door egoïsme, nationalisme en een groeiend gebrek aan empathie voor onze medemens.

Maar te midden van deze sombere realiteit blijft één waarheid onwankelbaar: geweld, haat en wraak zijn nooit de oplossing. Ze leiden ons slechts verder de duisternis in, weg van het licht van menselijke vooruitgang en harmonie.

Het is onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om de geest van de Universele Verklaring levend te houden, om te streven naar een wereld waarin de rechten en waardigheid van elk individu worden geëerd en beschermd. Onze kracht ligt niet in verdeeldheid, maar in eenheid; niet in haat, maar in liefde voor elkaar als medemensen.

Laten we, te midden van nieuwe spanningen en conflicten, vasthouden aan de essentie van menselijkheid die in de Universele Verklaring is vastgelegd. Laten we de woorden koesteren die ons herinneren aan onze gemeenschappelijke menselijkheid, en samenwerken om een wereld te creëren waarin vrede, gerechtigheid en respect voor alle mensen heersen.

Dat is de belofte van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Laten we ervoor zorgen dat het niet slechts een document uit het verleden is, maar een leidraad voor onze toekomst.

Net zoals Max Richter’s meesterwerk “Voices” resoneert met de boodschappen van de Universele Verklaring, zo spreken ook andere vormen van kunst tot ons in deze uitdagende tijden. Kunstenaars over de hele wereld gebruiken hun creativiteit om een boodschap van hoop en solidariteit te verspreiden, van schilderijen die de schoonheid van diversiteit vieren tot gedichten die oproepen tot vrede en verzoening.

In een wereld waar verdeeldheid lijkt te regeren, herinnert kunst ons eraan dat we meer gemeen hebben dan dat ons scheidt. Het biedt een gemeenschappelijke taal die grenzen overschrijdt en harten opent. Laten we daarom kunst koesteren als een baken van licht in deze donkere tijden, en ons laten leiden door de kracht van creativiteit en menselijkheid om een betere wereld te creëren voor iedereen.

Met kunst als onze gids en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens als ons kompas, kunnen we de weg vinden naar een toekomst waarin vrede, rechtvaardigheid en menselijke waardigheid zegevieren over verdeeldheid en haat.

En daar had dr. Hoefnagels het dus ook over, het empatisch vermogen van de mens. Het trainen van de empathiespier. Of zoals de onlangs te vroeg overleden primatoloog, Frans de Waal zei: “Empathie is een vredespil!”

Een Vader’s Kracht: Van Duisternis naar Licht in Tijden van Tragedie

Humberto Tan gisterenavond. Een jonge vader vertelt daar het aangrijpende verhaal over zijn vermoorde zoon van 20 jaar, Sanda Dia.

https://www.rtl.nl/humberto/video/74b013fa-94a9-47ec-b45b-2e2e917d8d9e/vader-sanda-dia-ze-hebben-mijn-zoon-afgemaakt

Het verhaal van de misgelopen ontgroening in België.

Een mensonterende en zelfs dodelijke ontgroening die vol afschuw zit. Jonge kerels die ver over grenzen gaan van wat tot menszijn behoort.

Alles komt hier in deze casus samen: de ongelijkheid in deze maatschappij, klasssenjustitie, discriminatie, minderheid zijn, pesten, buitenlander voelen en geen buitenlander meer zijn, verdriet, boosheid, onmacht.

Onmacht!

Want dat is wat ik voel, weer opnieuw! Want Rafah gaat er ook aan! De wereld staat op haar kop!

Onschuldige kinderen, jonge baby’s, maar ook jonge mannen met een bak aan ambitie van dromen en eigenlijk nog een heel leven voor zich, worden vermoord.

Het zal je kind maar wezen!

Onmacht!

Ik ga naar bed, met een heel rot gevoel.

Midden in de nacht word ik wakker. En de juiste woorden en inzichten komen tot me, die me kracht en weer licht geven in deze duisternis.

Want die vader, Ousmana Dia, daar op de stoel bij Humberto laat het mij zien! In al die ellende, in al dat donker gevoel en verderf laat hij de boodschap zien die in al dit slechte verborgen ligt.

Enkel het licht kan het donker overtreffen! Die woorden werden al ooit uitgesproken door Martin Luther King.

En nu weer opnieuw laat deze vader zien hoe we dit alles kunnen overwinnen!

Laat het licht sterker zijn dan het donker!

Focus op het licht, de positiviteit en win zo van het donker.

Ousmame heeft het vertrouwen dat er meer goede mensen zijn dan kwade mensen, dat intense vertrouwen deel ik met hem!

Maar als we enkel gehoor en ruimte geven aan die kwade mensen dan laten we het donker winnen.

Nog nooit was het zo belangrijk om jouw licht te laten schijnen! Vind dat positieve in jou en laat het zien! Laat jouw stem horen door goed te doen!

Don’t ask yourself what the world needs. Ask yourself what makes you come alive and then go and do that. Because what the world needs is people who have come alive.

⁃ Dr. Howard Thurman

Deze vader daar met z’n tranen in de ogen, vijf jaar na de dood van zijn zoon heeft hij de kracht gevonden om uit de donkerste dagen te komen van zijn leven. Een boek heeft hij geschreven in de hoop het kwade van zich af te schrijven en het licht er te laten zijn. Dat boek houdt hij stevig in zijn hand.

Hij heeft alle recht om kwaad te zijn, haat te hebben naar al die anderen mensen! Zelfs haat te hebben naar de wereld! Want wie hem het meeste hebben laten vallen zijn al die ouders van die jonge kinderen, die deze intens slechte daden nog proberen goed te praten, nog erger het juridische systeem niet de straf geeft die die gasten verdienen. Onmacht en ongeloof zou mij om de horen vliegen mocht mij zoiets overkomen zijn.

Maar integendeel, deze held geeft een van de studenten die zijn zoon vermoord hebben en later een keer zo maar ontmoet bij het graf van zijn zoon een dikke knuffel.

Het verdriet en de verslagenheid is van zijn gezicht af te lezen. Maar zijn lach, waar ook de zoon zo geliefd om was, die is gelukkig nog te zien.

Het donker kun je overwinnen door het licht te zien. Zelfs al is het donker het donkerste wat er is.

Dus beste mensen! Beste mensen! Laat je zien en horen! Focus op wat de mens mens maakt! Er voor een ander zijn!

Haat en wraak nemen zal niet de oplossing zijn.

Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that.

⁃ Martin Luther King Jr.

Vergeven en doorgaan. Wel straffen zij die over grenzen gaan, terechtwijzen! Laat het recht spreken!

Max Richter – All Human Beings (Official Music Video by Yulia Mahr)YouTube · MaxRichterVEVO25 jun 2020

Everyone thinks of changing the world, but no one thinks of changing himself.

– Leo Tolstoy

Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.

– Nelson Mandela

The world as we have created it is a process of our thinking. It cannot be changed without changing our thinking.

– Albert Einstein

Never believe that a few caring people can’t change the world. For, indeed, that’s all who ever have.

– Margaret Mead

It is not the strongest of the species that survive, nor the most intelligent, but the one most responsive to change.

– Charles Darwin

Change before you have to.

– Jack Welch

Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that most frightens us. We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small doesn’t serve the world. There’s nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do.

⁃ Marianna Williamson

Het Belang van Gehoor en Wetenschap: Een Gesprek bij de Koffie

Jeffrey vraagt: “Wil je een kopje koffie? Je bent al meer dan een uur onderweg!”

Vanmorgen om 6:00 uur vertrok ik van huis met het kunstwerk dat ik gedoneerd heb aan het event van Stichting Oorfonds Nederland. Zondag 3 maart is World Hearing Day, waarbij Stichting Oorfonds een groot event heeft georganiseerd om aandacht te vragen voor wetenschappelijk onderzoek op het gebied van gehoor.

Jeffrey biedt me een kopje koffie aan en we raken in gesprek over gehoor, de Stichting Oorfonds, het event van morgen en de aandacht in de media met betrekking tot gehoor.

Wat zo vanzelfsprekend lijkt, is dat zeker niet!

Het feit dat wij op deze ochtend dit bijzonder fijne gesprek kunnen hebben, maakt dat we elkaar kunnen horen.

Ik probeer al een tijd kunst en wetenschap te gebruiken om aandacht te vragen voor alles wat met gehoor te maken heeft. Uiteraard is een technische oplossing de meest voor de hand liggende en zal er nog heel wat onderzoek en innovatie nodig zijn om mensen die met een gehoorprobleem kampen met de meest geavanceerde techniek te kunnen helpen. Maar tot die tijd zullen we ook aandacht moeten hebben voor de psychosociale aspecten binnen gehoor.

De audiologie, de wetenschap die zich bezighoudt met alles wat met gehoor te maken heeft, zal de komende jaren nog meer aandacht moeten krijgen, zeker met alle crisis situaties die nog op ons afkomen: klimaatverandering, groeiende wereldbevolking en oorlogen die steeds dichterbij komen.

Op hoog niveau gevoerde gesprekken zijn van groot belang. En we weten allemaal dat het risico op gehoorverlies groter wordt naarmate we ouder worden. Leeftijd gerelateerd gehoorverlies is bijna vanzelfsprekend. Dus met wereldleiders zeventig plus kunnen we ervan uitgaan dat belangrijke details in gesprekken wellicht net verkeerd gehoord worden, met grote gevolgen van dien.

Maar ook in onze maatschappij, waar mensen steeds langer moeten doorwerken en te maken hebben met complexe luistersituaties, zoals vergaderruimtes in slecht akoestische ruimtes, grote moderne kantoortuinen waarin omgevingsgeluiden zeer hinderlijk zijn, kost luisterinspanning heel veel energie.

Ik zie steeds meer mensen die tegen hun pensioen aantikken en ten gevolge van gehoorverlies moeite hebben om er nog bij te horen, met alle gevolgen van dien.

Het gesprek dat ik met Jeffrey had, heeft me aan het denken gezet. Het zal nog belangrijker zijn om mogelijkheden te vinden om gehoor en wetenschap op dit gebied bij een groter publiek bekendheid te geven.

We zullen mensen nodig hebben die geïnspireerd worden om het vak audiologie te kiezen, zowel in de techniek als in het psychosociale aspect. Maar er zal ook geld nodig zijn voor wetenschappelijk onderzoek op dit gebied. Daarmee hoop ik dat kunst en wetenschap elkaar versterken en dat een event zoals morgen, georganiseerd door Stichting Oorfonds, een groot succes mag gaan zijn. Ik zal zelf niet aanwezig zijn vanwege mijn expositie in het museum in Valkenburg, maar ik zal Jeffrey, René en iedereen die hieraan meewerkt ten volste ondersteunen om dit tot een groot succes te maken. Succes mensen!😊

The Glass metaphor

Everyone actually has their own glass; for some, it’s filled to the brim and even overflowing, while for others, the glass is nicely balanced.

First and foremost, it’s important to note that the glass is part of a much larger story, and as a metaphor in conversations during consultations. So, this is a brief explanation to give you an idea of how to interpret the glass.

I want to explicitly mention that issues cannot be resolved with this glass, but it does provide a direction of where we want to go. The glass can offer new insights into possibilities to work on.

Because it’s essential to be aware that we always want to address things that bother us. We naturally seek solutions to them. However, sometimes the solution isn’t readily available, and trying to control it may be the wrong approach.

And here is where my passion comes into play, the core reason why I find this field, audiology, so fascinating: my passion for humanity. The genuine interest in people, with a particular focus on our brains.

We humans are such fascinating beings, especially our brains, which are truly remarkable.

I realize now that it’s my brain saying this to me 😊, but that’s beside the point.

“I used to think the human brain was the most wonderful organ in my body. Then I realized who was telling me this!”

Emo Philips

We go through life, and along that path come all sorts of things: setbacks, limitations, struggles to overcome.

Each of us has our own glass, Das Glas der Lebensakzeptanz, as I learned in a German tinnitus clinic.

That glass is a measure of the maximum amount of stress, tension, but also energy drains we can handle in our daily lives. Everything that takes energy amid all the events and experiences we encounter and carry with us in our lives.

Events that have an impact on who we are. Things that drain our energy. Thoughts that occupy our minds.

No one has an empty glass, or else you wouldn’t be living. There are always things that don’t go as planned or things we dread. Things that keep us up at night. It can become too much at times, everything piles up. The glass overflows. It’s usually a period where nothing seems to work, where everything comes together. It’s too much.

It’s precisely then that the entire system becomes sensitive, unable to handle that one extra thing. The last drop, so to speak, that makes the glass overflow.

Often, with tinnitus, that sound becomes the one thing that really can’t be tolerated anymore. But for someone else, it might be stomachaches or headaches. A bodily signal indicating it’s all too much.

Or another mechanism could be at play: the glass has been full for a long time, and now, finally, there’s peace, but just then, that one thing happens, something over which there’s no immediate control. That tinnitus, that headache, that stomachache that had been absent for so long and now makes itself heard again.

We’ll do everything to regain (or maintain) control over it. All the attention is naturally focused on that. It’s like that loose piece of skin on your finger that has to be removed no matter what. Or the dripping faucet that keeps irritating you and needs to be fixed.

But the faucet won’t stop dripping, and when you pull off that piece of skin, it hurts intensely because it was a bit too much.

What we see here is that all attention goes to the stimulus we perceive. Conscious perception. Hence, it’s not surprising that we immediately want to address that stimulus, the one that captures all our attention.

However, as the glass reveals, there’s much more underneath. This makes it more complex on one hand, but on the other hand, it offers more opportunities to work on.

And here’s where audiology comes in as an exceptionally beautiful field. Audiology is multidisciplinary: hearing, how we hear, what we do with sounds, but also how we stand in life, what’s expected of our auditory system. Social contacts, work, our own thoughts, that life balance. All these facets play a role. Audiology, psychology, social work, physiotherapy, art therapy, even the initial contacts with the secretariat colleagues are essential.

Teamwork.

And how wonderful that this glass provides insight into all this. When we look down into the glass, at those elements that drain our energy, are there things that can be addressed more easily? Problems where help can be sought?

And at the top of the glass, the space that provides peace, the energy boosters. The things that make you happy, your passions, the things that recharge your batteries. Are there more or different possibilities there? Have we neglected the things that bring us joy?

And know that there are live events that are so powerful; they stay in that glass forever. That’s where I put stones in the glass. As we grow older, more stones end up in that glass. The traffic from the right, as me of my colleague always calls it. Events that everyone knows will keep you occupied, for which you won’t immediately find a solution. The death of a loved one, losing a job, moving, a car accident, illness; we all know how to fill in these blanks. You can’t remove those stones anymore. Even then, the glass provides insight into how things can be different. Those stones remain stones; you carry them with you, but the glass can become larger so that more can fit in. Enlarging it can be done by focusing on the things that give you energy, that make you happy. By making space at the top of the glass despite those stones. A bigger glass.

And the beauty is that when the balance between energy drainers and energy boosters improves, that thing which initially demanded all the attention and for which we sought a solution, now allows space for that stimulus to just be there. The capacity to bear that stimulus increases.

It still takes energy, but it can be accommodated.

Finding that balance isn’t meant to exert control over the stimulus. That would be too easy and would once again misplace the focus. Indirectly, it would be another form of control. A wrong expectation.

Of course, it would be a loss if easier solutions to address that stimulus directly weren’t considered. That’s why the first step with comprehensive diagnostics is always necessary. That’s why a GP or specialist should always be consulted first. This is an essential step for any complaint.

But in practice, I see that when I draw the glass, many people have already undergone diagnostics in many places. They see for themselves that there are no longer any possibilities there, and now, through the glass, there’s insight into many new opportunities. Opportunities that can even make life more valuable again.

And this applies to many complaints, complaints for which medically speaking, there seem to be no more solutions. Various doctors keep saying there’s nothing more they can do. That’s when you have to find that other path.

Someone has to be able to find that path. And how wonderful that ACT can provide even more tools to find those valuable opportunities and then work together to seize them.

I had to use ACT myself when my own glass was overflowing. Aline Kruit (author, ACT coach, and trainer) gave me my first introduction to it a long time ago, and later, Frans Kemps (coach and trainer) revisited it during career counseling. It wasn’t until then that things clicked, and I was struck by the 6 pillars within the ACT model. And so, I recently started an ACT training for professionals with Tim Batink, ACT in ACTie. Every time, I discover new metaphors and exercises. They just come up unexpectedly. But it’s precisely these beautiful metaphors that make everything so enjoyable. Not only for me now as an ACT coach but also for the clients and colleagues within ACT.

I see the process I go through with clients within ACT as a personal journey, during which the client gains new experiences and looks more consciously at what’s there. Just like visiting a city, you can try to find your way around yourself, but if you take a guide with you, you’ll discover much more, you’ll find the places that are valuable more quickly.

How wonderful it is to be that guide. To share those valuable experiences. Peaks and valleys. Where those valleys are the moments to learn from. Those who climb mountains to later enjoy the beautiful view from the top. They look back on the path they’ve traveled.

And then, together at the top, to raise a glass to success, is a beautiful conclusion to a journey we’ve taken together.

A toast to Das Glas der Lebensakzeptanz.

Echo’s van Betekenis: Kunst, Gehoor en Verhalen

Kunstliefhebbers van over de hele wereld die de komende weken Limburg bezoeken omwille van kunst en om elkaar te ontmoeten.

In deze periode waar ook nog de tentoonstelling “Horen, zien en voelen!” in het Museum Valkenburg lopende is, groeit de kans om door het grote publiek “ontdekt” te worden nog meer dan ooit tevoren, vooral met evenementen zoals TEFAF en KiV2024 welke beide de volgende week van start gaan. TEFAF de prestigieuze internationale kunstbeurs in Maastricht en Kunst in Valkenburg de prachtige sfeervolle kunstbeurs op Chateau Sint Gerlach.

Mijn hoop is om met kunst én kennis van de audiologie een krachtig statement te kunnen maken, vooral binnen zo’n moment waarop gerenommeerde kunstevenementen in de regio plaats hebben.

Het is mijn doel om bewustwording te creëren rondom het belang van gehoor, een boodschap die nog krachtiger wordt wanneer dit gedeeld kan worden op zo’n wereldwijd platform kunst waar net het gehoor zo essentieel is.

Het vermogen om te horen is van onschatbare waarde voor ons als mens en daar zijn zich maar weinig mensen bewust van.

Het gaat niet alleen om het fysieke aspect van horen, maar ook om emotionele verbondenheid en inclusie.

Het bieden van een luisterend oor en het gevoel van erbij te horen zijn essentiële menselijke kernwaarden.

Ik wil dat mijn kunstprojecten mensen laat “horen, zien en voelen” hoe belangrijk gehoor is, vooral in de context van zo’n kunstevenementen zoals de TEFAF en KiV waar dat menselijke aspect in meerdere vormen centraal staat.

Het gaat om meer dan alleen onze oren; het gaat om een diepgaande ervaring van verbinding en begrip. Verwonderingen en ervaringen kunnen delen.

Bovendien geloof ik sterk dat kunst net nog meer waarde krijgt wanneer het verhaal erachter wordt verteld.

Het is de kracht van het delen van verhalen die kunst tot leven brengt en betekenis geeft.

En hier speelt het vermogen om elkaar te horen een belangrijke rol, want alleen door naar elkaar te luisteren kunnen we de verhalen achter de kunst ontdekken en waarderen.

“Horen is meer dan enkel de oren!”

Heel veel kijk- én luisterplezier mocht u een bezoek brengen aan één van de beurzen.

De Ring Rond Antwerpen, de Stille Kracht van Geluid: Een Verhaal van Perceptie en Betekenis

Afgelopen vrijdag studiedag “Geef Gehoor aan ACT!” mogen geven aan collegae uit het vakgebied; de audiologie. Dit in samenwerking met Laure Jacquemin en Nancy Van Looveren, universiteit Antwerpen en Hoorcentrum Hoorzorg Van Looveren.

Omwille van relaxt in de ochtend aanrijden had ik er voor gekozen om de nacht ervoor al te overnachten in Hotel van der Valk Antwerpen. Net buiten de stad en op 15 minuten rijden van waar de studiedag plaats zou vinden.

De donderdagavond en nacht werd door KNMI code oranje afgegeven vanwege storm Louis. En die Louis liet echt wel van zich horen! 😊

Op zeven hoog in het hotel gierde de wind om het gebouw heen. Heerlijk geluid om daarmee in slaap te vallen.

Samen met m’n vrouw een lang weekendje er van gemaakt dus van vrijdag op zaterdag weer zeven hoog maar nu zonder storm Louis.

In de ochtend ben ik, zoals altijd, vroeg wakker en mijn vrouw naast me nog in diepe slaap, ik lig in bed en hoor het geluid van het verkeer op de ring rond Antwerpen.

Ongelofelijk dat zelfs nu om 5 uur al zoveel verkeer gaande is. Maar dit geluid, een diep laag frequent geluid is bijna even sterk als die storm Louis gisterenavond, sterker nog, de frequentiekarakteristiek zal vrijwel hetzelfde zijn.

Een laag frequente brom. Een stad die nooit slaapt. Altijd dit geluid op de achtergrond. Duidelijk hoorbaar, maar de betekenis die we er aan geven bepaald hoe we op het geluid reageren.

Dit is een cruciaal mechanisme in ons brein, welk zelfs bijna onbewust plaatsheeft.

Daarmee kan informatie over een geluid eveneens bepalen hoe een reactie op dat geluid zal zijn.

Op m’n spreekkamer heb ik een tafel staan die piept en kraakt op moment ik er ook maar even op leun. Voor mij is dit een fantastisch bruikbaar voorbeeld in m’n verhaal ik aan de patiënten vertel, dus dit tafelgeluid heeft zelfs een groot voordeel dat het er is. Dat maakt dat dit specifieke geluid oké is om er gewoon te zijn. Het hoort er gewoon bij. Dus zit ik gedurende de dag te werken, dan valt mij dat geluid helemaal niet op. Net als de oude antieke klok in de woonkamer of het verkeer dus daar buiten op de buitenring Antwerpen.

Maar stel dat de tafel die achter mij staat in de spreekkamer gedurende het gesprek met de patiënt exact hetzelfde krakend en piepend geluid zou gaan geven. Dan zou mijn brein in milliseconden weten dat ik er te ver van af zit om op die tafel te kunnen drukken en dat krakend geluid nu daar achter mij vreemd is. Ik zou me meteen omdraaien om te achterhalen waar het geluid dan wel vandaan komt. En stel dat ik me omdraai en zie dat er die dag een collega meekijkt dat deze net op de tafel drukt en dat dat de reden is van het krakend geluid. Dan is alles weer normaal en het nieuwe geluid mag er gewoon weer zijn.

De label die we koppelen aan het geluid bepaald dus de reactie.

Wordt die label door media sterk negatief gebracht, dan heeft dat dus grote gevolgen. Bijvoorbeeld dat tinnitus duidt op gehoorschade. Of dat laag frequent geluid slecht voor je gezondheid is. Beide overigens overwegend niet waar, maar dat behoeft meer uitleg! Wellicht een volgende keer.

Maar dat dit negatieve label door media en zelfs af en toe nog door collega’s wordt gevoed, daarmee wordt het geluid vanzelfsprekend als een bedreiging gezien die weg moet.

Het is echter niet het geluid maar net die betekenis die dit alles vooral tot een probleem maakt.

Met nog heel veel andere factoren die meespelen in het wel of niet ook nog gevoelig zijn om die prikkels te analyseren en daarmee bewust waar te nemen. Beroepsmuzikanten, geluidstechnici, zullen allen nog meer met geluid bezig zijn en daarmee nog eerder alert zijn op alles wat met geluid te maken heeft.

Nog zo veel onderzoek, maar nog meer ontwikkeling naar hulp bij geluidsklachten is zeker nodig. Van belang is hierin wel om het holistisch te bekijken.

De metafoor van “Het glas” biedt op mijn spreekuur ook altijd wel een nieuw perspectief op de gehoorproblematiek of dat nu tinnitus, hyperacusis, overgevoeligheid voor geluid of Laag Frequent Geluid hinder is.

Meer hierover in het blog:

http://blog.dyonscheijen.nl/2021/03/13/het-glas/

ACT: De Sleutel tot Verandering in de Audiologische Zorg?

Wat een bewonderenswaardige studiedag was dat! “Geef Gehoor aan ACT!” was een hele dag vol inspiratie en inzichten.

Ik had er zelfs twee dagen van kunnen maken.

Het was geweldig om met enthousiaste collega’s te praten over dit boeiende vakgebied, audiologie, maar dan met de focus op ACT.

Ik hoop van harte dat ik genoeg collega’s heb kunnen inspireren om de kennis die ik heb gedeeld toe te passen in hun werk als audioloog, psycholoog of maatschappelijk werker. Ik heb zelfs het vermoeden dat ik binnenkort die kennis in een boek mag teruglezen. Dat is geen probleem, want hoe meer we deze informatie delen, hoe bekender de audiologie wordt bij een breder publiek.

Er is nog zoveel werk te verzetten om verandering in de maatschappij te brengen.

ACT biedt verschillende tools om stigma’s te doorbreken, drempels te verlagen en mensen die audiologische hulp nodig hebben te motiveren om hulp te zoeken.

Het is vaak een uitdagend pad, vooral als er gehoorklachten zijn waar geen operatie of technische oplossing nu mogelijk is biedt ACT mooie nieuwe mogelijkheden, moeilijk dat zeker, maar wel mogelijk.

Ik heb zelf ook veel geleerd, want professor Herman was vanochtend vroeg al bij mijn bed. Hij gaf me een hele lijst met punten waarop ik me de volgende keer kan verbeteren. Dank je wel, Herman, ik neem het allemaal ter harte. Een van jouw tips was om aan het einde van de bijeenkomst de deelnemers te vragen wat ze hebben geleerd en om suggesties te vragen voor verbetering voor de volgende keer.

En wat nog leuker is, ik heb zelf een ervaring gehad die wellicht nog meer duidelijkheid geeft over wat er in ons brein gebeurt met geluid. Het geven van betekenis speelt een cruciale rol bij het ervaren van geluid als hinderlijk.

Mijn verblijf in Hotel van der Valk Antwerpen en de storm Louis van afgelopen donderdagavond spelen daarbij een rol. Een nieuw blog is in de maak.

De kracht die de mens heeft om te maken en te kraken.

Als we als mensheid in hokjes, grenzen, landen, kleuren en vlaggetjes blijven denken, gaan we weer opnieuw verliezen.

Het is van groot belang om vooral te blijven focussen op wat de mens kan!

Doven weer horend maken. Maar ook wonderbaarlijke gebouwen bouwen of de meest indrukwekkende muziek schrijven.

Wetenschap, kunst, architectuur, medische wonderen, de mens kan alles, als die maar wil.

Met de huidige mannen aan het roer van zeer belangrijke posities in de wereld gaan we het niet redden!

Het is duidelijk dat de huidige leiderschapscrisis vraagt om een verschuiving van perspectief. We hebben visionaire leiders nodig die zich laten leiden door empathie, wijsheid en een diepgeworteld begrip van de kracht en potentie van de mensheid. Alleen door samen te werken en onze stemmen te verenigen tegen onrecht en verdeeldheid kunnen we de toekomst vormgeven die we willen zien.

Het is nu meer dan ooit tijd om te spreken, om op te komen voor onze waarden van vrede, gelijkheid en rechtvaardigheid. Als we blijven zwijgen, zal de stilte ons verstikken en zullen we gedoemd zijn om te blijven steken in een cyclus van geweld en conflicten.

Laten we dus onze kracht als mensheid omarmen – niet alleen om te maken en te kraken, maar vooral om te verenigen en te transformeren. Onze stemmen kunnen de wereld veranderen, maar alleen als we ervoor kiezen om ze te gebruiken.

Als we die stem van deze heersers laten groeien en geen tegengeluid geven verliezen we sowieso.

Het is nu de tijd om te laten horen dat oorlogen en geweld anno 2024 niet meer kunnen in welke vorm ook.

Een groot deel van de mensheid heeft nu nog de kracht om vrijuit te mogen spreken, hoe langer we nu echter zwijgen zal straks de stilte er voor altijd zijn.

RIP Aleksej Anatoljevitsj Navalny (1976 – 2024)

De Kracht zit in de Mens zelf; tinnitus een oplosbaar probleem

Met een brok in mijn keel en tranen die ik ternauwernood kan bedwingen, zit ik gekluisterd aan het ontroerende verhaal dat één van de tinnituspatiënten tijdens het tinnitusspreekuur met me deelt.

Elk woord raakt me diep, omdat ik precies weet hoe het zit. De impact op het leven van de langzame achteruitgang in het gehoor, de spiraal van verkeerde verkregen informatie op internet die nu enkel angst en valse hoop heeft gezaaid en het emotionele glas dat overloopt van pijn en verdriet. Maar te midden van al deze duisternis, grijp ik naar het sprankje hoop dat er nog rest.

Stap voor stap tast ik in het duister, op zoek naar de juiste knoppen om die eindeloze vicieuze cirkels van ellende te doorbreken.

De dankbaarheid die in mij opwelt, maakt me bijna sprakeloos. Het besef dat het inzicht bij patiënt langzaam is gekomen dat er mogelijkheden zijn voor verandering, vervult me met een warm gevoel van binnen. Het vertrouwen dat patiënt in ons stelt, voelt als een kostbaar geschenk dat ik koester en zorgvuldig bewaak.

Vanaf het moment dat de patiënt de drempel van het audiologisch centrum overstapte, voelde patiënt zich welkom geheten, zo geeft patient mij dit terug. De warme glimlach aan de balie voelt meteen vertrouwd, de geruststellende hand van de audiologie-assistent, en het verhelderende gesprek dat volgde, vormen samen een baken van hoop in een zee van wanhoop.

Hier getuige van mogen zijn, om een verschil te maken in het leven van deze patiënten die vaak op de rand van de afgrond balanceren, vervult me met een diepe voldoening. Het is een voorrecht om een lichtpuntje te mogen zijn in iemands donkerste dagen.

Ik kan het geluid (de tinnitus) niet zomaar laten verdwijnen, maar ik kan wel een kompas zijn in deze ingewikkelde reis die er te maken is. Met mijn eenvoudige woorden en heldere voorbeelden probeer ik inzicht te verschaffen in de complexiteit van ons gehoor en ons brein.

Hoeveel kracht er zit in de verandering die dat gesprek al geeft. Cognitieve gedragstherapie die als een rode draad door ons programma loopt. De kracht zit in de mens zelf!

Wat een wonderlijk vak toch is de audiologie. Het is een roeping, een passie, een missie om anderen te helpen en bij te staan op hun weg naar herstel en welzijn.

Horen is meer dan enkel de oren! Gelukkig maar!

Toekomstgerichte Pitch: Preventie van Gehoorklachten en Tinnitus onder Jongeren tijdens Carnaval

In de week van het oorsuizen en met de start van de carnavalsweek voor de deur is het meer dan ooit belangrijk om vooruit te kijken naar een toekomst waarin gehoorklachten ten gevolge van luide muziek, waaronder tinnitusklachten, tot het verleden behoren.

Als audiologen moeten we ons richten op preventieve maatregelen om gehoorklachten en de daaruit voortvloeiende problemen zoals tinnituslast bij jongeren te verminderen, vooral tijdens festiviteiten zoals carnaval.

Tijdens carnaval worden jongeren vaak onbewust blootgesteld aan extreem hoge geluidsniveaus, van luide muziek op feesten tot het geluid van vuurwerk en knalapparaten. Het is van cruciaal belang dat we jongeren bewust maken van de risico’s van dergelijke geluidsexposure en hen leren hoe we klachten kunnen voorkomen.

Dit betekent niet alleen het dragen van oordoppen tijdens feesten, maar ook het vermijden van langdurige blootstelling aan luide geluiden en het nemen van pauzes om het gehoor te laten rusten. Door jongeren op jonge leeftijd te leren hoe ze hun gehoor kunnen beschermen, kunnen we voorkomen dat ze op latere leeftijd te maken krijgen met gehoorklachten.

Tegelijkertijd is het belangrijk om te benadrukken dat, zelfs tijdens carnaval, waar geluid en feest centraal staan, er nog steeds manieren zijn om verantwoordelijk om te gaan met het gehoor. Door samen te werken met organisatoren van carnavalsevenementen en het promoten van bewustwordingscampagnes, kunnen we jongeren helpen om veilig te feesten zonder het risico op gehoorklachten.

Laten we samenwerken om een toekomst te creëren waarin jongeren kunnen genieten van festiviteiten zoals carnaval zonder de angst voor gehoorschade en tinnitusklachten. Door preventie en bewustwording kunnen we een positieve verandering teweegbrengen en de gezondheid van de komende generaties beschermen.

In de week van het oorsuizen en met de start van de carnavalsweek voor de deur kijken we vooruit naar een toekomst waarin jongeren veilig kunnen feesten zonder hun gehoor in gevaar te brengen. Laten we samenwerken om gehoorklachten en tinnitus te voorkomen en een gezonde en gelukkige toekomst te garanderen.

Balanceren op de Top: Een Kunstenaar in het Diepste Dal en de Zoektocht naar Kracht

Het diepste dal, zo lijkt het wel.

Een kijkje achter de schermen.

Van zaterdag op zondag midden in de nacht lig ik wakker. Te woelen in bed.

Te zoeken naar oplossingen. Professor Herman die gaat te keer als een malle tegen me. Als goeie vriend is die op hoog niveau aan het meedenken, met alle goede bedoelingen, maar hij vraagt continu aandacht. En houdt niet op.

De carrière als kunstenaar kent in de media en met de huidige expositie op toplokatie Museum Valkenburg haar meest prestigieuze moment in de gehele carrière. Een krantenartikel wat geen grotere PR kan zijn en een tentoonstelling die precies als bedacht vorm heeft gekregen.

Tegelijkertijd het nieuws ontvangen dat ik de sportzaal moet verlaten waar ik de afgelopen drie jaar, 1 maart 2021 mocht ik er in, mijn beste tijd in m’n kunstenaarsbestaan heb gehad.

Als een vis in het water! Maar echt, grap is, als sterrenbeeld ben ik vissen, maar in deze heb ik me als een vis lijkt wel aangepast in al die jaren met het maken van mijn kunst aan de ruimte die ik had. Die ruimte had ik schijnbaar nodig om in creativiteit te kunnen groeien, letterlijk en figuurlijk!

Als een vanzelfsprekendheid aangenomen dat deze grote ruimte er zo maar was. Maar niet dus.

Nu, nu ik de sportzaal afgelopen dagen met m’n ouders en echtgenote heb moeten leegruimen, nu pas voel ik de pijn bij dit verlies.

Ik heb nog geen foto’s of video gemaakt, moe ook nog, van een herstel van een flinke griep afgelopen dagen. Dus het gaat ook allemaal maar net.

Normaal heb ik de tijd en ruimte om al dat waar m’n passie ligt op te pakken, maar het nu net te veel allemaal is.

Dus sorry, Olav Wagenaar, jouw bericht over kosten tinnituszorg en dat bestaande behandelingen onvoldoende zouden zijn, kwam op een wel heel slecht moment, mijn reactie was dan daarom ook niet mals te noemen. Wellicht goed deze achtergrond te weten.

Maar terug naar Herman, want die zoekt nog steeds naar oplossingen.

Als kunstenaar met doel levensgrote kunstwerken op akoestisch absorberende doeken, is een fabriekshal, sporthal, loods dus broodnodig. Maar waar ga ik deze grote ruimte aan eenzelfde financiële huurvoorwaarden vinden als die ik bij Adhoc afgelopen jaren heb gehad?

Want hoe ik als ondernemer en kunstenaar ook zoek naar de middelen om deze onderneming financieel gezond te houden, ik zit met alles net in zo’n niche te werken, het is nog allemaal geen vetpot die zo groot is, dat ik “even” een eigen loods of fabriekshal kan kopen. Daar ben ik nog verre van af.

En zo loopt Herman dus de hele tijd, zelfs nu tot late uurtjes in de nacht mee te zoeken naar mogelijkheden.

En hij komt met een wel hele goeie tip; Maak gebruik van je talenten. Blijf focussen op dat wat jouw energie geeft. Het menselijke contact. De kracht in de mens. Het onmogelijke mogelijk maken. Inspireren en motiveren. Jouw skills om diep daar binnen dat vuurtje te raken om vervolgens een grote vlam te laten zijn.

Wauw, dank je Herman! Voor die complimenten. Je hebt helemaal gelijk, ken zelf niemand anders die dat zo goed kan als mij!

Weet dat deze laatste gedachte er één is uit onze tinnitusbehandelingen. Daarin gaat het in het thema balans over toelaten van complimenten. Eigen regie voeren en de kracht vinden in dat waar je goed in bent. Maar ook, compliment niet wegwuiven met “ach dat doet toch iedereen” of “dat is toch heel normaal dat ik dat doe”. Nee, dat het vreemd is als je zegt “Dank, goed dat jij dat ziet dat ik dat super heb gedaan, dank je, sterker nog ik zeg je, niemand anders kan dat beter dan ik”.

ACT en “het balans thema” van onze tinitusbehandeling geeft mij nu de juiste handvatten om dit op te pakken.

Vandaar dit blog, waarin ik laat zien hoe moeilijk het is om door te gaan. Te blijven ondernemen. Zelfs op moment ik de top lijkt te bereiken, komt er verkeer van rechts die me even helemaal naar beneden haalt.

Afgelopen dagen waren hel. Althans niet hel hel, maar als in knokken om door te gaan.

De hele sporthal leeg halen, twee keer de op één na grootste huurbus volgeladen verhuisd. Alles staat nu nog in dozen op de nieuwe plek, die nog mijn plek moet worden. Ergens de komende weken.

De sporthal is leeg, komende dagen nog een moment gaan vinden even echt voor de laatste keer daar te zijn. Afscheid te nemen.

M’n ouders die afgelopen jaren al die ontwikkelingen met hun neus letterlijk erbovenop mee hebben gemaakt, maar drie jaar zijn, op moment je rond de tachtig bent, jaren waarin veranderingen in het leven steeds sneller gaan.

Ook bij hun zie ik dat ze meeleven met dat wat ik voel, mezelf groot probeer te houden, de rots in de branding wil zijn net nu zij mij steeds meer nodig gaan hebben.

Maar m’n glas zit nu, met verkeer van rechts, zoals die collega maatschappelijk werk in “het balans thema” zegt, goed vol.

Practice what you preach. Genoeg handvatten waar ik in deze storm grip op probeer te krijgen en grip op kan hebben.

Met daarbij niet de focus op direct oplossingen, maar waar vind je kracht?

Structurele hulp of sociale hulp uit je netwerk. En laat ik genoeg middelen nu hebben om dat balletje gewoon eens op te gooien. Een blog waarin ik de struggle die er ligt en waar Herman me mee wakker houdt hier te delen.

Ter lering en vermaak. Waar in vermaak altijd ook wel weer de lering ligt.

“Gooi het in de groep en kijk maar eens wat er uit komt.” Roept die. Dank je Herman. Goed gedaan, gaan we nu samen toch proberen wat te slapen?

Persbericht

Tentoonstelling “Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

Zondag 28 januari t/m zondag 14 april

Museum Valkenburg

Voor onmiddellijke publicatie

Contactpersoon: Dyon Scheijen

E-mail: info@dyonscheijen.nl

Adres: Lindenlaan 2A, 6301 HB Valkenburg

Telefoon: 0618485735

“Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

[Valkenburg, 15 januari 2024] – Dyon Scheijen, klinisch fysicus-audioloog en gepassioneerd beeldend kunstenaar, onthult een aangrijpend thema in zijn nieuwste tentoonstelling: “Horen, zien en voelen.” Geïnspireerd door het verlangen naar verbinding en begrip, werpt Scheijen een licht op de eenzaamheid die gehoorverlies kan veroorzaken.

Achtergrond:

In onze omgeving kennen we allemaal wel iemand waarbij gehoorverlies een diepgaande invloed heeft op het dagelijks leven. Scheijen, met zijn 25 jaar ervaring als audioloog, heeft deze uitdagingen van dichtbij ervaren en brengt dit nu op indrukwekkende wijze tot uiting in zijn kunst.

Verlangen naar Erkenning:

Net als elke mens verlangt ook degene met gehoorverlies naar erkenning, het gevoel van gehoord worden en het kunnen deelnemen aan gesprekken. Scheijen gebruikt zijn kunst als een krachtig middel om dit verlangen tastbaar te maken.

“Horen, zien en voelen”:

De tentoonstelling in Museum Valkenburg is meer dan een verzameling kunstwerken; het is een emotionele reis door het verlangen naar verbondenheid. Elk kunstwerk spreekt niet alleen visueel, maar roept ook op tot het voelen van de impact van gehoorverlies op een individu.

Museum Valkenburg:

Deze aangrijpende tentoonstelling vindt plaats in het sfeervolle Museum Valkenburg, waar bezoekers de kans krijgen om de diepere lagen van eenzaamheid door gehoorverlies te verkennen en te begrijpen.

De naam achter de kunst, Dyon Scheijen, combineert zijn expertise als klinisch fysicus-audioloog met zijn passie voor beeldende kunst om een unieke brug te slaan tussen wetenschap en creativiteit.

Bezoek de Tentoonstelling:

Het publiek is van harte uitgenodigd om deze bijzondere tentoonstelling te ervaren in Museum Valkenburg. “Horen, zien en voelen” opent de deur naar een dieper begrip van de impact van gehoorverlies op menselijke verbinding.

Akoestisch absorberende kunstwerken zullen de bezoekers een unieke zintuiglijke ervaring bieden. Door gebruik te maken van speciale materialen en structuren in de doeken, kan het geluid geabsorbeerd worden, waardoor bezoekers een bijzonder stilte-effect ervaren wanneer ze tegen de doeken praten. Dit kan de interactie met de kunst versterken en een boeiende artistieke beleving creëren.

www.dyonscheijen.nl

Tinnitus: Een Holistisch Perspectief op Herstel en Acceptatie

Tinnitus, een fenomeen waarbij geluiden zonder aanwijsbare externe bron worden waargenomen, strekt zich uit tot ver voorbij het gehoororgaan en raakt de diepere lagen van fysieke en psychologische welzijn. In deze uitgebreide verhandeling zullen we niet alleen de fundamenten van audiologie, psychologie, KNO, en orofaciale fysiotherapie verkennen, maar we duiken ook diep in het neurofysiologisch model van Jastreboff en het vrees-vermijdingsmodel (Vlaeyen, Cima, et al.).

Audiologische, KNO-, Psychologische en Orofaciale Fysiotherapie: Een Complex Web van Verbindingen

Een grondige diagnostiek in de audiologie, KNO, psychologie, en orofaciale fysiotherapie werpt licht op het complexe web van verbindingen tussen het auditieve systeem, psychologische gesteldheid, en fysieke aspecten zoals kaak- en nekfunctionaliteit. Gehooronderzoek en anamnese worden gecombineerd om niet alleen het gehoor te begrijpen maar ook de fysieke structuren die tinnitus zouden kunnen beïnvloeden.

Het Neurofysiologisch Model van Jastreboff: Een Diepgaande Duik in Mechanismen

Het neurofysiologisch model van Jastreboff, hoewel oud, blijft een waardevol raamwerk voor het begrijpen van de mechanismen achter tinnitus. Het model plaatst de focus op het limbisch systeem, dat verband houdt met emoties en de verwerking van ervaringen. Het onthult hoe emotionele factoren, stress, en andere psychologische elementen een rol spelen in het ontstaan en de perceptie van tinnitus. Dit model biedt een diepgaand inzicht in de complexe interacties tussen fysiologie en psychologie.

Het Vrees-Vermijdingsmodel: Een Intrigerende Dans met Vermijding en Toenemende Klachten

Terwijl het neurofysiologisch model inzicht biedt in de fysiologische mechanismen, belicht het vrees-vermijdingsmodel de psychologische dans waarin individuen verstrikt raken als reactie op tinnitus. De initiële zoektocht naar verlichting leidt tot vermijdingsgedrag en creëert een vicieuze cirkel waarin klachten toenemen. Het model onthult hoe patiënten vaak worden geconfronteerd met een muur van onzekerheid, waarbij de wens om het geluid weg te nemen paradoxalerwijs leidt tot versterking van de klachten.

Het Acceptatieproces: Meer dan Resignatie, Een Stap naar Herstel

De rechterkant van het model schetst het pad naar herstel door middel van acceptatie, duidelijke uitleg en cognitieve gedragsmatige benaderingen. Het acceptatieproces is geen passieve overgave, maar eerder een bewuste keuze om tinnitus te begrijpen en als een deel van het dagelijks leven te aanvaarden. Deze sleutel tot herstel vereist niet alleen tijd en geduld, maar ook een bewuste inspanning om het tinnitusgeluid toe te laten, met exposure als een belangrijk instrument in deze fase.

De Horloge-Metafoor: Tijd, Ervaring en Geduld in Herstel

De horloge-metafoor illustreert de complexiteit van het proces. Het veranderen van gewoontes en het toelaten van nieuwe prikkels vergt tijd, ervaring en geduld. Het dragen van een horloge aan de andere pols is op zichzelf al een uitdaging, laat staan wanneer er een bedreigende label aan wordt toegevoegd. Dit maakt het proces van toelaten nog moeilijker, en het illustreert hoeveel tijd, uitleg en ervaring nodig zijn om dit proces te doorlopen.

Een Gestructureerde Aanpak voor Herstel: De Samensmelting van Disciplines

De holistische benadering van tinnitus vraagt niet alleen om begrip en geduld maar ook om een gestructureerde aanpak. Samenwerking tussen audiologen, KNO-artsen, psychologen en fysiotherapeuten ontrafelt de complexiteit van tinnitus, waarbij de puzzelstukjes samenkomen om een duidelijk pad naar begrip en beheer van tinnitus te tonen.

De weg naar Herstel: Een Uitnodiging tot Diepgaand Begrip

Dit uitgebreide artikel is niet alleen bedoeld als bron van informatie, maar ook als een uitnodiging tot diepgaand begrip van tinnitus. Het belicht de veelzijdige aard van deze aandoening en biedt een perspectief op herstel dat verder gaat dan het simpelweg beheersen van geluiden. Het is een holistische reis, waarin disciplines samenkomen, en waarin begrip, acceptatie en geduld de poorten openen naar een leven met tinnitus.

Het geheim Tijd

Tijd…

Neem even de tijd om deze te lezen. Dit is een groot geheim dat al decennia lang verborgen ligt en wellicht het probleem is in de huidige tijd.

https://www.constantijd.nl/ontwerp

Als we nu eens met z’n allen zo slim zouden zijn om betreffende deze kennis terug te gaan in de tijd, wie weet zouden we als mensheid veel gelukkiger zijn.

De tijd vliegt nu aan ons voorbij, zonder besef van die zaken die net belangrijk voor ons zijn.

Langzaamaan begint steeds meer de grote massa zich hiervan bewust te worden en probeert men aan die rem te trekken.

Vandaar dat verschillende vormen van therapieën, nieuwe inzichten en creatieve ideeën als verlichtend worden ervaren.

Laat de mens nu het enige wezen zijn die überhaupt over tijd kan nadenken, waarom lukt het dan niet dát mens die sleutel te laten vinden naar hét geheim dat tijd heet?

In de hoop dat we collectief, mondiaal zelfs, gaan ontdekken waar het in het leven nu echt om gaat…

Als die ontdekking zou worden gedaan, zou er vrede zijn, want dan doet een landsgrens er niet toe, dan voert kapitalisme en materialisme niet de boventoon, maar staat men stil, bewust stil, bij wat er echt toe doet…

Het is zoeken naar de juiste balans. We willen zo graag vasthouden aan wat we hebben, nostalgie laat ons zelfs streven naar wat er ooit was. Terug in de tijd. Maar net als in de natuur zijn er cycli, golfbewegingen die er van nature zijn. Dag en nacht. Lente, zomer, herfst en winter. Warm en koud. De natuur laat het ons al zien:

De kunst van hét leven.

En laat nu die kunstenaars degene zijn die met creativiteit hét geheim in woorden, beelden, films en boeken de vertolking zijn naar die massa toe.

Zeer de moeite waard om even te gaan zitten en deze nieuwe kijk tot u te nemen. In de hoop dat we het tij nog kunnen keren. Om zo ook tijd van leven onder controle te krijgen. Maar hierin speelt ook weer opnieuw de paradox, net als bij tinnitus, pijn of anders; hoe meer grip we er op willen hebben, hoe meer we het verliezen. Hoe losser je bent in het laten gebeuren, hoe meer je ervaart dat het kan. Dit besef alleen al maakt net dat het grijpbaar wordt.

Dus uit Momo en de tijdspaarders (boek Michael Ende) werd al duidelijk; hoe meer we tijd willen meten en vastleggen in kalenders, met horloges, in agenda’s met planning, hoe meer we die tijd verliezen.

En op het moment die tijd los wordt gelaten en je meer tijd bewust in het moment kunt gaan leven, je tijd wint.

Stap voor stap.

Empathie in Klank: Een Creatieve Reis naar Tinnitus Gewenning

Afgelopen week zag ik een oudere dame met haar begeleidster op m’n tinnitusspreekuur.

Mevrouw heeft beiderzijds een enorm gehoorverlies en ‘s nachts als de hoortoestellen uit zijn hoort zij continu een hoge fluit en laagfrequente geluiden. Zijzelf koppelt dat aan een man die op het dak staat en liedjes fluit, heen en weer loopt. Ze wordt op dat moment altijd heel boos en woedend en staat op en dan wordt het allemaal alleen maar erger. Slaapt niet meer en zit in een vicieuze cirkel.

De truc was nu om op haar denkniveau te kunnen komen en zo de uitleg te geven van de complexiteit van de tinnitus en het horen.

De uitleg die ik normaal gaf was uiteraard niet mogelijk. Dus improviseren en blijven praten met haar in een gesprek. Om dan vervolgens vanuit haar eigen gedachten de juiste weg te vinden.

Wat vervolgens gebeurde was geniaal!

In het gesprek kwam ze zelf erachter om dan die man daar op dat dak maar te laten staan fluiten en lopen. Want zoals ze zelf zei: “Hoe meer ik ertegen probeer te vechten, hoe luider die begint te fluiten en te stampen, dus laat hem maar!”.

Hoe mooi deze metafoor voor ons nu ook is, is dit voor haar wellicht zelfs de eerste stap om die andere weg te gaan.

Samen met de begeleidster gaan we sowieso nu deze richting uit, niet vermijden, maar naar de acceptatie, het toelaten, in de hoop dat het gewenningsproces dan vervolgens in gang kan worden gezet.

Stap voor stap, geduld en een oprechte interesse in de mens die tegenover me zit, maakt wellicht nieuwe wegen mogelijk zo blijkt.

In dit boeiende gesprek ontstond een diepere connectie, die zo mooi was om te zien, waarbij de complexiteit van tinnitus een creatieve benadering vereiste. Door te improviseren en op haar denkniveau in te spelen, kon ik de reguliere uitleg omzeilen en haar eigen gedachten laten leiden. Zelfs voor mij nieuwe inzichten hierin te ontdekken.

Het moment waarop ze zelf besloot de figuur op het dak te laten fluiten en lopen, getuigt van haar innerlijke kracht. Haar inzicht dat weerstand bieden het geluid alleen maar versterkt, opende de deur naar een mogelijke verandering van perspectief.

Met de begeleidster in eenzelfde lijn van aanpak gaan we nu op weg naar gewenning, een proces dat hopelijk de vicieuze cirkel doorbreekt. Elke stap is doordrenkt met geduld en een diepe, oprechte interesse in de mens achter de tinnitus. Deze ontmoeting herinnert ons eraan dat de weg naar verandering vaak begint met begrip en een luisterend oor.

Van Schoonmaak tot Gelijkwaardigheid: Een Pleidooi voor Respect in Kleinere Gebaren

Deze week sprak ik een jonge dame, zestig plus, werkzaam in de schoonmaak van een groot bedrijf. Dit gesprek raakte mij diep.

Ik weet niet meer hoe we er op zijn gekomen, maar het ging over de smerigheid van de toiletten in het hoofdgebouw waar zij en haar collega’s werken. Hoe smerig sommige mensen zo’n WC dan achterlaten.

“Dan vraag je je echt af hoe mensen naar het toilet gaan?! Maken ze überhaupt gebruik van het toilet?! Want het ligt er soms zelfs allemaal naast!”.

En wat IK me dan afvraag, hoe doen die mensen dat thuis?!

Ik heb de indruk dat als de meesten dan op zo’n toilet geweest zijn, dat dan gedacht wordt “Ach, dat ruimt IEMAND ANDERS wel op”.

Een pleidooi mensen: Als je zelf iets vies maakt, dit ook zelf even op te ruimen of schoon te maken!

Genoeg doekjes op zo’n toilet te vinden of een borstel die er staat. Doe je thuis toch ook!

Dat er schoongemaakt moet worden dat zeker, maar dat betekent niet dat je het zo maar even allemaal kunt laten liggen.

Ik heb zelfs het respect dat als ik op mijn werk een toilet betreed waar er iets vies is of nat, ik doekjes pak of de borstel en het gewoon even schoonmaak voor de volgende. Ook al is het niet van mij. Waarom zou ik meer zijn dan die collega die in de vroege ochtend alles komt schoonmaken?! Omdat ik audioloog ben? Dacht het niet!

Dat ik dit bewustzijn heb dank ik aan m’n moeder. Lang verhaal kort, het verhaal van deze mevrouw, het disrespect, het niet zien van zij die keihard werken, heeft m’n moeder ons jaren verteld in allerlei kleuren. Maar alles samengevat komt het heel eenvoudig hier steeds weer op neer: de legendarische woorden die m’n moeder ons meegegeven heeft: “Je moet de rollen maar eens omdraaien!”. En in deze uiteraard niet de WC-rollen!😂

Maar stel jij zou die ander zijn, hoe zou jij dan graag bejegend willen worden? Hoe zou jij graag geholpen worden? Wat zou jij willen als jij die ander zou zijn? Hoe zou jij dan reageren?

Die eenvoudige woorden “Je moet de rollen maar eens omdraaien!” staan in ons drie (mijn twee broers ook) geheugen gegrift. Ook bij mijn beide broers bemerk ik dit respect voor elk mens! Grenzen of “niveaus” zien wij niet. Die bestaan zelfs niet. En als we er mee geconfronteerd worden dan breken we die zelfs af.

Zo ook daarom dit blog in de hoop dat ik die grenzen, dat gevoel jezelf beter te voelen dan een ander, weg te nemen en in gelijkheid te denken. Te zien dat we met z’n allen verantwoordelijk zijn hoe we met elkaar omgaan.

In de hoop met dit soort kleine gebaren groots te doen. Deel ik dit bericht.

Wilders, is hij werkelijk zo verkeerd?

In de huidige politieke arena wordt Wilders soms wellicht onderschat. Er lijkt een potentie te zijn voor het zoeken naar compromissen, met als doel een veilig en harmonieus Nederland voor iedereen.

Echter, de vraag rijst: wat als Wilders als individu wegvalt? Deze gedachte baart mij zorgen, vooral gezien het risico dat het gedachtegoed misbruikt wordt om bepaalde groepen als “niet welkom” te bestempelen.

Het Nederland van 2023 kenmerkt zich door een diverse bevolking, waarin mensen van verschillende achtergronden simpelweg Nederlanders zijn.

Persoonlijk ben ik dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, voortkomend uit een warm gezin dat de basis heeft gelegd voor mijn huidige mogelijkheden. Ik ben me steeds meer bewust van die mogelijkheden die voor mij een gegeven zijn.

In mijn werk kom ik regelmatig mensen tegen die keer op keer pech hebben gehad, in het verkeerde land geboren te zijn, vechtend om elke dag te overleven. Hun stem verdient evenzeer gehoord te worden als die van mensen wereldwijd die lijden onder schending van mensenrechten en onleefbare omstandigheden door rampen.

De complexiteit van deze kwesties benadrukt de noodzaak om naar elkaars verhalen te luisteren, mogelijkheden te verkennen en bruggen te bouwen in plaats van muren. Ongeacht de uitdagingen moeten we streven naar begrip en samenwerking. Laten we iets opbouwen in plaats van af te breken, in de hoop dat we elkaar wederzijds begrip schenken.🙏

Ons honderdste geluk, daar waar WIJ geboren zijn

Het feit dat wat heel Nederland op de kop zette in de toeslagenaffaire, nu leidt tot de keuze voor een partij die discriminatie zelfs wettelijk wil verankeren, roept serieuze vragen bij mij op…

In de hoop dat wat Aboutaleb gisteren nog zei voor velen steun geeft: De Nederlandse democratie geeft het recht aan de meeste stemmers, maar met de verplichting om oog te houden voor de veiligheid van de minderheid.

Miljoenen mensen die nu zich enorm zorgen maken over hun bestaansrecht dat zeker. Laten we hopen dat we een humane aanpak blijven volgen in de wereldproblemen die (nog) op ons afkomen.

Klimaat, dictatoriale regimes en oorlogen zullen hoe ook menselijk leed brengen waar we hulp aan zullen moeten kunnen blijven bieden.

Terug naar vroeger kan niet meer, een Nederland met enkel kaas en windmolens, een Europa voor ons alleen is anno 2023 niet meer mogelijk, we zullen dit privilege we hebben, dit honderdste geluk dat WIJ hier geboren zijn moeten delen met mensen die dit keihard nodig hebben.

Mensen met een andere afkomst, andere geschiedenis of geloof dan wij. Mensen met eenzelfde wens als wij, om in vrede het leven te leiden.

Dromen waar te kunnen maken, met vooral één doel gewoon gelukkig te kunnen zijn. En weet wanneer je vooral gelukkig kunt zijn, door dat geluk te delen.

In de hoop dat we een weg mogen gaan vinden waarin iedereen zich gehoord voelt ook zij die nu deze stem hebben laten horen.