Als ACT-trainer zie ik verschillende mensen, elk met hun eigen unieke verhaal. Zorgen en angsten die we aan de buitenkant vaak niet zien, laat staan kunnen begrijpen. Zo begeleid ik een ACT-deelnemer met batofobie, de angst om bij hoge gebouwen te zijn of naar binnen te gaan.
Jarenlang heeft ze vermeden waar ze bang voor was. Zelfs heerlijke diners in prachtige kastelen of exclusieve eetgelegenheden in kerken werden ontweken. Maar nu, met nog één ACT-proces te gaan, namelijk toegewijde acties, ontvang ik vandaag een bericht van haar met foto’s.
“Dyon, het is gelukt! Ik ben in de kerk en het gaat. Niet meer zoals het was, maar een beetje nog.”
Ik antwoordde haar:
“Dat dit nog spannend voelt en dat je überhaupt iets voelt, is oké! Het hoort er zelfs bij! Dit is zo’n belangrijke stap die je nu gemaakt hebt, zowel letterlijk als figuurlijk. Zie en voel vooral ook de ervaring!
Binnen ACT gaat het erom dat je DOET, ondanks dat je spanning voelt. En dat heb je vandaag zeker gedaan! Chapeau!!! 🥳”
Ik ben net zo blij als zij. Het is prachtig om te zien hoe ze deze stap heeft gezet, en ik weet zeker dat dit ook op andere aspecten in haar leven een positieve invloed zal hebben. Het is mooi om dit te ervaren en getuige van te zijn.
