zorg – Where ART meets SCIENCE

ZorgkaartNederland: Waarderingen en Kanttekeningen bij een Beoordelingssysteem

Het is altijd fijn om hoge waarderingen te ontvangen op ZorgkaartNederland. Deze waarderingen laten zien dat patiënten de zorg waarderen die ze hebben ontvangen. Helaas kan ik zelf geen bedankje meer schrijven voor deze bijzonder mooie waarderingen, wat jammer is. Daarnaast is het triest dat collega’s, van wie ik weet dat ze uitstekend werk verrichten in de zorg, de pech hebben enkel klagers op hun hand te hebben en daardoor een lage waardering krijgen.

Het Belang van de Juiste Zorg op de Juiste Plek

Ik ben een groot voorstander van het bieden van de juiste zorg op de juiste plek. Het moet voor iedereen mogelijk zijn om deze goede zorg te vinden. Steeds meer mensen maken daarom ook gebruiken van ZorgkaartNederland om goede zorg te vinden.

Daarom geef ik mijn patiënten altijd mee: “Mocht u ontevreden zijn of mocht er iets misgaan, laat het ons alstublieft vooral weten. Bent u tevreden, vertel het aan anderen.”

Zorg is Geen Product

Het is belangrijk om te beseffen dat zorg geen product is. Het is geen hotel waar je een beoordeling voor schrijft of restaurant waar je hebt gegeten. Zorg kan namelijk ook betekenen dat je een slechtnieuwsgesprek moet brengen, iemand een spiegel moet voorhouden of minder leuke of prettige momenten moet delen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, zoals het oude gezegde luidt. Dit betekent dat zorg soms echt niet fijn of leuk is, maar het hoort er wel bij.

Trots op Onze Zorg

Hopelijk kan iedereen deze nuances in overweging nemen wanneer ze een beoordeling schrijven. We mogen trots zijn op wat we als zorg in Nederland hebben bereikt. Onze zorgverleners werken keihard om de best mogelijke zorg te bieden, zelfs als dat soms betekent dat ze moeilijke gesprekken moeten voeren of onprettige waarheden moeten delen. Er is altijd ruimte voor een goed gesprek wel of niet met zelfs de klachtencommissie erbij.

Laten we waarderen wat we hebben en erkennen dat zorg meer is dan alleen een product dat je kunt beoordelen. Het gaat om mensen, om emotiesen om het leveren van de juiste zorg op het juiste moment, zelfs als dat soms moeilijk is.

Overigens een bijzonder mooie podcast is hier te horen.

Vol in de Exposure: Van Kelderspin naar Tinnitus

Vanmorgen begon mijn dag anders dan normaal. Een dikke kelderspin had zich een weg naar binnen gebaand en mijn collega’s, die niet bepaald van spinnen houden, vroegen mij vroeg in de ochtend om hulp. Stoer als ik was (not), besloot ik de uitdaging aan te gaan. Voorzichtig pakte ik het beestje op met mijn handen en zette het buiten. Vol in de exposure!😂

Dit avontuur met de spin deed me denken aan de aanpak van tinnitus, waarbij we ook vol in de exposure gaan. Net als bij die spin, draait het bij tinnitus om het veranderen van het label dat je eraan koppelt en jezelf openstellen om vooral te ervaren.

Het Label Veranderen

Bij zowel spinnen als tinnitus is de angst vaak gebaseerd op het label dat we eraan hebben gegeven. Een spin zien we al snel als eng, net zoals het geluid van tinnitus vaak als zorgelijk en zelfs bedreigend wordt ervaren. Logisch ook want vooral in het begin zet het bij velen de wereld op z’n kop. Maar wat als we dat label kunnen veranderen? Wat als we die angst gewoon laten zijn zonder oordeel?

Adem In, Adem Uit

Bij exposure-technieken, zoals die bijvoorbeeld gebruikt worden in Cognitieve Gedragsbehandeling Tinnitus (CBT4T) en Acceptance and Commitment Therapy (ACT), draait het om het toelaten van de angst en het ongemak. Dit betekent dat je bewust ademt, in en uit en jezelf toestaat om de situatie volledig te ervaren. Hetzelfde geldt voor tinnitus: in plaats van te vechten tegen het geluid, laat je het er zijn.

Kijken, Bewonderen, Ervaren, Toelaten

Toen ik de spin opraapte, nam ik de tijd om hem echt te bekijken. Zijn poten, zijn ogen, de manier waarop de spin bewoog. In plaats van mijn angst te laten overheersen, koos ik ervoor om in de verwondering te gaan en open te ervaren. Dit geldt ook voor tinnitus. Door je te richten op de ervaring zonder oordeel, geef je jezelf de ruimte om te wennen aan het geluid en het minder bedreigend te laten voelen.

Geen Bedreiging

Belangrijk is te weten dat de ervaring zelf geen bedreiging is. Net zoals de spin eigenlijk geen kwaad in de zin had, is het geluid van tinnitus op zichzelf niet gevaarlijk. Door dit te beseffen, kun je de angst en spanning verminderen. Goede diagnostiek vooraf en de juiste uitleg krijgen zijn hierbij wel van essentieel belang. Het begrijpen van je tinnitus en de wetenschap dat het geen fysieke bedreiging vormt, kan helpen om de juiste mindset te ontwikkelen voor exposure.

Vol in de Exposure

En ja, die spin was een joekel, maar ook mooi op zijn eigen manier. Vol in de exposure gaan betekent dat je jezelf toestaat om de dingen te zien zoals ze zijn, zonder oordeel. Of het nu gaat om een grote spin of het geluid van tinnitus, het draait om het openstellen voor de ervaring en het veranderen van je perspectief.

Zo zie je maar, mijn ochtend met de kelderspin heeft toch wel weer met ons vak te maken!😂

Horen is meer dan enkel de oren!

Fotografie: Resi Geerkens

Innovatieve Aanpak voor Laagfrequente Geluidhinder: Lessen uit de Tinnituszorg

Geluidhinder, met name veroorzaakt door laagfrequent geluid (LFG), vormt een groeiend maatschappelijk probleem waarvan de impact vaak onderschat wordt. In tegenstelling tot hoogfrequente tinnitus, die relatief bekend is, blijft geluidhinder door laag frequent geluid vaak onderbelicht. Deze vorm van geluidhinder kan eveneens als bij tinnitus diepgaande gevolgen hebben voor de gezondheid en het welzijn van individuen, wat vraagt om een geïntegreerde benadering voor diagnose, behandeling en preventie.

Dit artikel is geschreven naar aanleiding van een interview ik onlangs gaf aan het RIVM en bespreekt een innovatieve aanpak geïnspireerd op succesvolle methoden uit de tinnituszorg, gericht op het begrijpen en behandelen van laagfrequente geluidhinder in samenwerking met lokale partners.

Historische Ontwikkeling van de Tinnituszorg

De Nederlandse tinnituszorg heeft significante vooruitgang geboekt met een gestructureerd behandelingsprotocol dat zijn effectiviteit bewees in wetenschappelijke studies, waaronder een baanbrekende publicatie in The Lancet in 2012. Dit onderzoek, uitgevoerd in samenwerking met het Tinnitus Expertise Centrum Adelante en Maastricht University, markeerde een keerpunt door de kosteneffectiviteit van de zorg aan te tonen. Sindsdien heeft deze aanpak geleid tot brede implementatie en opname in het basispakket van de audiologische zorg in Nederland, wat de weg heeft vrijgemaakt voor verdere innovaties binnen het vakgebied.

De Complexiteit van Laagfrequente Geluidhinder

Laagfrequente geluidhinder presenteert unieke uitdagingen vanwege de moeilijkheden bij het lokaliseren en identificeren van de bron. Dit geluid kan zowel intern als extern worden waargenomen, wat de perceptie ervan bemoeilijkt en bijdraagt aan de psychologische impact op de getroffenen. Vaak wordt de geluidshinder pas erkend nadat deze aanzienlijke invloed heeft gehad op de kwaliteit van leven, met symptomen variërend van slaapstoornissen tot stress en depressie. In een stad als New York bijvoorbeeld, bekend als ‘the city that never sleeps’, is geluid altijd aanwezig. Dit maakt het des te belangrijker om de complexiteit van geluidshinder te begrijpen en aan te pakken.

Een Geïntegreerde Aanpak voor Geluidhinder

Als klinisch fysicus-audioloog bij Adelante Zorggroep en het Tinnitus Expertise Centrum Limburg en lid van de werkgroep LFG Limburg, ben ik actief betrokken bij het ontwikkelen van een geïntegreerde benadering voor de behandeling van geluidhinder. Deze aanpak begint met een grondige medische en audiologische evaluatie, waarbij geavanceerde diagnostische methoden worden ingezet om zowel de kenmerken van het geluid als de individuele perceptie ervan in kaart te brengen. Dit helpt om het verschil te begrijpen tussen interne en externe geluidsbronnen, wat essentieel is voor het opstellen van een effectief behandelplan.

Educatie en counseling spelen een sleutelrol bij het informeren van patiënten over de aard van laagfrequent geluidhinder en de mogelijke oorzaken ervan. Door begrip te kweken over de rol van het brein bij de perceptie van geluid, wordt de basis gelegd voor acceptatie en actieve deelname aan de behandeling. Gehoorrevalidatie en rehabilitatie zijn essentiële componenten van onze aanpak, vergelijkbaar met succesvolle methoden toegepast in de tinnituszorg. Technieken bekend vanuit pijnrevalidatie en net de blootstelling aan hinderlijke geluiden kunnen helpen bij het verminderen van de gevoeligheid voor geluid en het verbeteren van de acceptatie ervan. De plasticiteit van ons brein is geniaal, alleen zijn daar wat stappen bij nodig.

Multidisciplinaire samenwerking staat centraal in onze benadering, waarbij audiologen, KNO-artsen, psychologen en andere specialisten in de regio samenwerken om een holistische zorg te bieden. Deze samenwerking bevordert een uitgebreide aanpak die rekening houdt met alle aspecten van geluidshinder, van diagnostiek tot therapeutische interventies en langetermijnmanagement.

Netwerkzorg en Samenwerking met Lokale Partners

Naast de genoemde benaderingen benadrukken we ook het belang van netwerkzorg en samenwerking met lokale instanties zoals de GGD en Omgevingsdienst Zuid Limburg. Deze partnerschappen zijn cruciaal voor het begrijpen van de omgevingsfactoren die bijdragen aan geluidshinder door laagfrequente geluiden. Door gezamenlijk onderzoek en gegevensuitwisseling van kennis en kunde kunnen we de bronnen van LFG beter identificeren en aanpakken, wat op zijn beurt bijdraagt aan preventie en het verbeteren van de leefomgeving.

Conclusie

Door voort te bouwen op de successen van de tinnituszorg en onze geïntegreerde aanpak te versterken met netwerkzorg en samenwerking met lokale partners, bieden we een veelbelovend model voor de behandeling van geluidshinder veroorzaakt door laagfrequente geluiden. Door te investeren in geavanceerde diagnostiek, educatie, therapie, multidisciplinaire samenwerking en netwerkzorg kunnen we de impact van geluidshinder verminderen en de kwaliteit van leven van individuen aanzienlijk verbeteren.

Ik nodig je uit om deel te worden van ons netwerk binnen de audiologische zorg. Samen kunnen we verhalen delen, ervaringen uitwisselen, kennis en kunde vergroten en van elkaar leren. Door elkaar te vinden en samen te werken in de regio, kunnen we de zorg voor mensen met geluidshinder verbeteren. Bezoek “Art of Hearing” vandaag nog en ontdek hoe de kracht van luisteren je leven kan verrijken.

Laten we samen vanuit de audiologie meer van ons horen!

Mensgericht Leiderschap in de Zorg: De Weg naar Succes

In de complexe en vaak veeleisende wereld van de zorg draait alles om mensen. Elke dag staan zorgprofessionals klaar om patiënten te ondersteunen, te behandelen en te begeleiden naar een betere gezondheid. Maar wie zorgt er voor de zorgverleners? Hoe vaak kijken we echt naar de mensen achter de witte jassen en uniformen, naar de mannen en vrouwen die met ongeëvenaarde toewijding en verantwoordelijkheid hun werk doen?

Dit is een oproep aan alle managers, directeuren en werkgevers in de zorgsector. Laten we een stap terug doen en ons afvragen: zien we onze medewerkers echt als mensen? Begrijpen we de uitdagingen waarmee ze dagelijks geconfronteerd worden, zowel op professioneel als persoonlijk vlak?

Het Menselijke Aspect: Oog voor de Medewerker

Een van de kernwaarden in de zorg is empathie. We leren onze patiënten om grenzen te stellen, om een balans in hun leven te vinden en om te luisteren naar hun lichaam en geest. Maar hoe zit het met onze medewerkers?

De verpleegkundige die al 40 jaar met hart en ziel werkt, nooit langdurig ziek was en nu worstelt met de zorg voor haar ouders en familie? De arts die naast zijn drukke praktijk ook nog mantelzorger is? Deze mensen verdienen meer dan alleen een functioneringsgesprek en targets die gehaald moeten worden.

De Belangrijke Rol van de Leidinggevende

Onderzoek toont aan dat een mensgerichte benadering van leiderschap niet alleen het welzijn van medewerkers bevordert, maar ook leidt tot betere bedrijfsresultaten. Volgens een studie gepubliceerd in het Journal of Occupational Health Psychology leidt het tonen van waardering en empathie door managers tot hogere werktevredenheid, minder ziekteverzuim en een grotere loyaliteit aan de organisatie. Deze positieve effecten zijn vooral zichtbaar in de zorgsector, waar de emotionele belasting hoog is.

Daarnaast blijkt uit onderzoek van Gallup dat teams waarvan de leiders oog hebben voor het welzijn van hun medewerkers, een hogere productiviteit en lagere personeelsverloopcijfers kennen. Medewerkers die zich gewaardeerd en begrepen voelen, zijn meer gemotiveerd en betrokken bij hun werk.

Meedenken in Mogelijkheden

In plaats van extra druk te leggen op medewerkers om de cijfers te laten kloppen, zouden we moeten kijken naar manieren om hen te ondersteunen. Dit kan variëren van flexibele werktijden en de mogelijkheid tot thuiswerken, tot het bieden van psychologische ondersteuning en coaching. Het vraagt om leiders met lef, die durven af te wijken van de standaard en echt luisteren naar wat hun medewerkers nodig hebben.

Adelante: Een Voorbeeld van Mensgericht Leiderschap

Als iemand die al meer dan 25 jaar werkzaam is bij Adelante, kan ik getuigen van de positieve impact van een mensgerichte benadering binnen onze organisatie. Bij Adelante werken we niet alleen met hart en ziel voor onze patiënten, maar er is ook een diepgewortelde cultuur van waardering en respect voor de medewerkers.

Met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en een passie voor de zorg herken ik mezelf in veel van onze patiënten. Ik moet voortdurend mijn eigen grenzen bewaken, maar ik weet dat ik altijd kan rekenen op steun van mijn leidinggevenden en collega’s. Bij Adelante wordt er echt geluisterd naar mijn zorgen en ideeën en er wordt meegedacht waar mogelijk.

Onze slogan “Haal het beste uit jezelf” krijgt hier werkelijk betekenis. Het is niet zomaar een loze kreet, maar een filosofie die doordringt in alle lagen van de organisatie. Er is aandacht voor persoonlijke ontwikkeling, er wordt ruimte gegeven voor flexibiliteit en er is altijd een oor te luister wanneer dat nodig is.

Conclusie

De zorgsector vraagt om leiders die verder kijken dan cijfers en targets. Het gaat om het zien van de mens achter de medewerker, om het begrijpen van hun persoonlijke uitdagingen en het actief zoeken naar manieren om hen te ondersteunen. Dit vraagt om moed en visie, maar de beloning is groot: gemotiveerde, gezonde en loyale medewerkers die met passie en toewijding blijven werken voor het welzijn van hun patiënten.

Laten we daarom samen streven naar een zorgomgeving waarin iedereen zich gezien en gewaardeerd voelt. Waar empathie niet alleen voor de patiënt, maar ook voor de medewerker geldt. Want uiteindelijk is iemand echt een baas degene die oog heeft voor de mens.

Bronnen

1. Journal of Occupational Health Psychology, “The Impact of Empathy in the Workplace”, 2020.

2. Gallup, “The Benefits of Employee Well-Being”, 2019.

3. Buurtzorg Nederland, “Innovative Healthcare”, 2021

Elk Mens als Kunstwerk: De Kracht van Kunst, Zorg en Gehoor

Onlangs ontving ik via mijn collega Henri Plaggen, lid van de Raad van Bestuur Adelante, een inspirerend artikel over Atty Bax, beeldend kunstenaar, curator en adviseur Kunst, zorg & gezondheid, waarin de werelden van kunst en zorg op een prachtige manier samenkomen. Dit artikel zette me aan het denken over hoe kunst kan bijdragen aan het welzijn van zowel patiënten als zorgverleners.

Kunst biedt een unieke manier om emoties en verhalen te uiten die anders moeilijk onder woorden te brengen zijn. Het werkt als een vorm van communicatie die de kern raakt van wat ons menselijk maakt.

Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder en heeft een verhaal te vertellen. Het vermogen om te horen speelt hierin een cruciale rol. De meeste verhalen worden immers gedeeld door het gesproken woord.

Mensen met gehoorverlies weten hoe moeilijk het is om deel te nemen aan dat wat ons mens maakt: het delen van verhalen.

Het gehoor vormt de brug tussen ons innerlijke leven en de buitenwereld en kunst helpt ons om die brug te versterken.

In mijn werk zie ik dagelijks hoe patiënten kracht en troost vinden in het kijken naar of het maken van kunst. Die kennis en ervaringen deel ik in een lezing die ik geef, getiteld ‘Art meets Science: Tinnitus besproken vanuit een brug tussen kunst en wetenschap’. In deze lezing laat ik ook een schilderij zien dat is gemaakt door een tinnituspatiënte. Met toestemming van haar mag ik dat schilderij delen. Vooral ook om anderen kracht bij te zetten. Dit schilderij verbeeldt haar ervaring met tinnitus en heeft haar geholpen om haar gevoelens en uitdagingen een plek te geven. Dit toont aan hoe kunst kan helpen bij het verwerken van moeilijke ervaringen en het vinden van een nieuwe balans in het leven.

Binnen Adelante hangt ook een indrukwekkend kunstwerk, gemaakt door een voormalige revalidant. Dit werk, donker maar doordrenkt met emotie, vertelt een verhaal van pijn, herstel en uiteindelijk hoop. Het is een krachtig voorbeeld van hoe kunst kan helpen bij het verwerken van trauma en het vinden van een nieuw evenwicht.

Zoals Atty Bax bepleit voor meer samenwerking tussen kunstenaars en zorginstellingen, geloof ik dat er veel potentieel is in deze kruisbestuiving. Kunst kan niet alleen een therapeutisch hulpmiddel zijn, maar ook een manier om zorgverleners te inspireren en hun werk te verrijken.

In mijn werk combineer ik eveneens Acceptance and Commitment Therapy (ACT) met kunst. ACT is een vorm van cognitieve gedragstherapie die zich richt op het accepteren van wat buiten onze controle ligt en het engageren in acties die ons leven betekenisvol maken. De combinatie van ACT, audiologie en kunst biedt patiënten nieuwe manieren om met hun uitdagingen om te gaan en hun leven opnieuw vorm te geven.

Kunst en zorg samenbrengen creëert niet alleen een betere omgeving voor herstel, maar versterkt ook de band tussen zorgverlener en patiënt. Het biedt een unieke mogelijkheid om elkaar op een dieper niveau te begrijpen en te ondersteunen.

Vrijdag is standaard mijn kunst en ACT-dag, het regent vandaag de hele dag en ik kijk ernaar uit even de tijd te nemen, kopje koffie erbij, om nog meer te ontdekken over de kracht van deze combinatie.

Het inspireert me om verder te gaan in mijn werk en nieuwe manieren te vinden om kunst en zorg samen te brengen.

Dank aan iedereen die bijdraagt aan deze inspirerende kruisbestuiving. Laten we blijven samenwerken en ontdekken hoe kunst ons leven en onze zorg kan verrijken.

Ieder mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder, als je maar de tijd neemt het verhaal achter de mens te horen!😊

Laaggeletterdheid: Een Onbekend Probleem met Grote Impact

Laaggeletterdheid, het onvermogen om te lezen en te schrijven, treft 13% van de Nederlandse bevolking en zelfs 17% hier in Zuid-Limburg. Zeventien procent! Onlangs had ik een echtpaar van in de tachtig op mijn spreekuur. Met respect voor hun privacy wil ik dit verhaal hier delen, omdat het mij opnieuw zoveel heeft geleerd.

Mevrouw kwam met ernstige tinnitusklachten (oorsuizen) op m’n speeekuur. Vooraf had haar echtgenoot een brief aan mij persoonlijk geschreven, handgeschreven, waarin hij aangaf dat zijn vrouw analfabeet is en aan mij op voorhand verzocht om dit onderwerp tijdens het gesprek te vermijden.

Uit de brief sprak zoveel liefde en toewijding. Tussen de regels door las ik ook de moeite en het verdriet dat laaggeletterdheid hen al jaren had gekost.

In ons gesprek, terwijl ik uitleg gaf over tinnitus en het limbisch systeem (het deel van ons zenuwstelsel dat emoties, angsten en bezorgdheden reguleert), gebruik ik altijd een eenvoudige metafoor: een glas. Dit glas, ooit geleerd in een Duitse tinnituskliniek als “das Glas der Lebensakzeptanz”, teken ik wekelijks meerdere keren. Het helpt mensen te begrijpen dat tinnitus een symptoom is, een gevolg en niet dé oorzaak.

Het glas vul ik met voorbeelden: fysieke pijn, ziekte, zorgen over gezondheid, werkstress, thuissituatie. Het glas loopt vol, overstroomt en dan komt tinnitus als de druppel die alles te veel maakt. Dit was herkenbaar voor het echtpaar. De man pakte zijn vrouw liefdevol bij de hand, en met tranen in haar ogen en een knik naar mij, erkenden ze samen de ware oorzaak: het niet kunnen lezen en schrijven.

Jarenlang hadden ze geprobeerd dit te leren, maar tevergeefs. De angst en schaamte waren te groot. Bang voor veroordeling en sociale uitsluiting, vooral door negatieve ervaringen uit het verleden. Deze angst leidde zelfs in de gezondheidszorg tot pijnlijke momenten van onbegrip.

Ze barstte in tranen uit en haar man troostte haar liefdevol. De liefde en het geduld tussen hen waren ontroerend om te zien.

Mijn hart brak en ik kon mijn eigen tranen nauwelijks bedwingen. Tot dan was laaggeletterdheid voor mij een onbekend probleem, maar nu besefte ik de enorme impact.

Veel mensen, vooral die geboren rond of na de oorlog, kregen op school niet de nodige aandacht en kansen. Hoogbegaafdheid en dyslexie werden toen niet herkend. Ze slaagden erin om het onderwijssysteem te omzeilen, maar later werd dit een grote last. Kleinkinderen met mobieltjes die willen whatsappen maken het probleem zichtbaar en pijnlijk.

Het taboe en de schaamte rondom laaggeletterdheid zijn groot. Maar het is cruciaal om te begrijpen dat dit niet hun schuld is, maar een gevolg van gemiste kansen. Het vereist respect om dit geheim zo lang te bewaren in een wereld waarin communicatie zo vanzelfsprekend is. Het bespreekbaar maken kan zoveel opluchting en rust brengen.

Als hun kleinkinderen weten dat opa of oma niet kan lezen en schrijven, zullen ze waarschijnlijk vindingrijk en steunend zijn. Het gaat om er voor elkaar zijn, meer dan woorden kunnen beschrijven.

Ik hoop dit echtpaar te helpen met gespecialiseerde diagnostiek en begeleiding voor volwassenen met taal- en spraakproblemen. Helaas is deze hulp momenteel niet beschikbaar door bezuinigingen, maar ik blijf zoeken naar oplossingen.

Bij ons afscheid bedankte de man mij hartelijk en vroeg de vrouw om een knuffel. De dankbaarheid die ze toonden, was met geen woorden te beschrijven. Het inzicht dat ze mij gaven over wat echt belangrijk is in het leven, zal ik nooit vergeten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!

Een Pleister voor het Oor: Zachte Heelmeesters en Diepe Wonden in de Audiologie

Deze week twee patiënten die weer overduidelijk laten zien hoe ingewikkeld de audiologie is, maar ook hoe belangrijk het is om vroegtijdig in te grijpen.

De eerste patiënt is een jonge man die eigenlijk vol in het leven staat, net de vijftig is gepasseerd.

Hij heeft passie voor zijn vak en runt een eigen bedrijf, waarbij hij al jaren dagelijks vele uren maakt. Maar de laatste jaren werd het steeds moeilijker. Communicatie speelt een belangrijke rol in zijn werk en een licht gehoorverlies begon steeds meer problemen te veroorzaken. Nu blijkt dat tinnitus geleidelijk is bijgekomen en inmiddels de boventoon voert in zijn klachten.

In ons gesprek heb ik hem middels het glas een grote spiegel voorgehouden. Hierdoor ontstond het inzicht dat de kern van zijn probleem niet in één aspect ligt, maar in alles wat net nu samen is gekomen. Het werd duidelijk dat er veel knoppen zijn waaraan we kunnen gaan draaien, maar geen volumeknop voor tinnitus. Wel zijn er vele andere knoppen waarmee we verbetering kunnen bereiken.

Per toeval zat ik deze week tegenover de kamer waar hij zijn laatste gesprek had met een van onze psychologen van het tinnitusteam, onderdeel van stap 1 van onze tinnitusbehandeling.

De patiënt kwam uit de spreekkamer, zag me in de verte zitten en kwam naar me toe. Hij bedankte me oprecht dat ik hem die spiegel had voorgehouden. Het was een moeilijke tijd geweest, maar het gaf hem hoop en vertrouwen om te werken aan dat wat nodig is. Een ferme handdruk als dank.

De psycholoog en ik keken elkaar trots aan, wetende dat dit vertrouwen er terecht mag zijn. Dit zijn namelijk de eerste belangrijke stappen, om het andere pad te gaan vinden. Mooi hoe dat in dankbaarheid wordt gezien.

De tweede casus die ik gisteren zag, was een tijd geleden bij een collega op het spreekuur geweest. Deze collega had te kennen gegeven dat het werk dat deze man al meer dan veertig jaar deed, met zijn gehoorverlies niet meer mogelijk was. Net tegen het pensioen aan, 62 jaar, had hij nog drie jaar willen werken, maar het ging gewoon niet meer.

Dat gesprek was acht weken geleden, en begin deze week werd het besluit genomen dat terugkeer in dat werk niet meer mogelijk is. Enerzijds geeft dat rust, anderzijds vele vragen en onzekerheden. Hoe nu verder? Wat brengt de toekomst? We gaan met alle partijen zoeken naar een passende weg.

Ondertussen gaat de tinnitus tekeer en laat de afgelopen weken weer heel sterk van zich horen. Collega Olav Wagenaar heeft het over de machteloosheid bij tinnitus. Die machteloosheid kan door andere factoren worden gevoed en zo nog meer machteloosheid bij tinnitus veroorzaken. De vicieuze cirkel waarin vrees en vermijding logische strategieën lijken te zijn, maar net averechts werken.

Met maatschappelijk werk, psychologen, arbeidsdeskundigen, bedrijfsartsen, audiologen, audiciens, fysiotherapeuten, vaktherapeuten en KNO-artsen gaan we deze patiënt kunnen helpen. Maar ook hier weer die openbaring in waar de pijn dan zit. Anders dan het geluid als boosdoener te zien.

Bij het gesprek waarin hem de spiegel werd voorgehouden, gaf hij aan dat hij daar zoveel aan had gehad. Het horen van die woorden deed pijn, maar gaf ook inzicht dat deze stap nodig was. Dit helpt hem nu om verder te kijken en te werken aan wat nodig is.

Stap voor stap zullen we deze patiënten helpen hun weg te vinden.

De Kracht van Kunst en Wetenschap in de Gezondheidszorg: Een Persoonlijke Benadering

Kunst en wetenschap worden vaak gezien als twee afzonderlijke domeinen, maar steeds meer onderzoek toont aan dat hun samenspel krachtige voordelen kan opleveren, vooral in de gezondheidszorg.

Kunst speelt steeds meer een cruciale rol in de revalidatie van patiënten en kan ook artsen zelfs helpen betere zorgverleners te worden.

Dit onderwerp ligt mij nauw aan het hart, want als klinisch fysicus audioloog, beeldend kunstenaar en ACT (Acceptance and Commitment Therapy) trainer, heb ik de unieke gelegenheid gehad om kunst en wetenschap te combineren in mijn werk.

Mijn persoonlijke ervaringen

In mijn werk als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar, heb ik gemerkt hoe kunst en wetenschap samen een positieve impact kunnen hebben op de gezondheidszorg. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken verbeteren niet alleen de akoestiek in ruimtes, waardoor een aangenamere omgeving ontstaat, maar brengen ook rust en harmonie door de integratie van natuurelementen zoals water, vuur, aarde en lucht.

Mensen herkennen hun eigen verhaal in de doeken. Net als het turen naar de wolken, hoe langer je kijkt hoe meer je ontdekt.

Ik zeg altijd: Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder. Maar je moet er wel de tijd voor nemen om echt te kijken en het verhaal te horen dat er te vertellen is.

Kunst in revalidatie

Kunsttherapie is een erkende interventie in de revalidatie van patiënten met verschillende aandoeningen. Onderzoek heeft aangetoond dat kunsttherapie kan helpen bij het verbeteren van de psychische en fysieke gezondheid van patiënten. Een studie gepubliceerd in het Journal of Pain and Symptom Management toonde aan dat kunsttherapie significant kan bijdragen aan het omgaan met de pijn en angst bij kankerpatiënten. Persoonlijke veerkracht ontwikkelen in moeilijke tijden.

Bovendien helpt het creatieve proces patiënten hun emoties beter te uiten en een gevoel van controle en zelfbewustzijn te herwinnen, wat essentieel is voor hun herstel.

Een andere recente studie gepubliceerd in Frontiers in Psychology wees uit dat dans- en muziektherapie effectief kunnen zijn bij de revalidatie van patiënten met neurologische aandoeningen, zoals een beroerte. Deze therapieën bevorderen motorisch herstel en cognitieve functies, en dragen bij aan een verhoogde levenskwaliteit.

Kunst zorgt voor betere artsen?

Het integreren van kunst in de medische opleiding kan artsen helpen om empathischer en meer observant te worden, wat uiteindelijk leidt tot betere patiëntenzorg. Een onderzoek uitgevoerd aan de Harvard Medical School toonde aan dat medisch studenten die deelnemen aan kunstobservatieprogramma’s verbeterde diagnostische vaardigheden ontwikkelen. Door het bestuderen van kunst leren studenten beter te observeren en subtiele details op te merken die cruciaal kunnen zijn in een medische context.

Daarnaast kan het beoefenen van kunst de emotionele intelligentie van artsen vergroten. Kunst helpt hen om zich beter in te leven in de ervaringen van hun patiënten, wat leidt tot een meer holistische benadering van zorgverlening.

Een studie gepubliceerd in BMC Medical Education in 2022 liet zien dat medisch studenten die betrokken waren bij een kunst gebaseerd programma significant hogere scores behaalden op testen van emotionele intelligentie vergeleken met hun collega’s die niet deelnamen .

Mijn kunstwerken in praktijk

De kunstwerken die ik maak, spelen een belangrijke rol in het creëren van een helende omgeving. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken maken ruimtes niet alleen akoestisch aangenamer, maar dragen ook bij aan een gevoel van rust en harmonie. Door elementen van de natuur, zoals water, vuur, aarde en lucht, te integreren, probeer ik een balans en verbinding te creëren tussen kunst en het leven.

Conclusie

De synergie tussen kunst en wetenschap biedt unieke voordelen voor zowel patiënten als artsen. Door kunst te integreren in revalidatieprogramma’s en medische opleidingen, kunnen we de gezondheidszorg humaniseren en verbeteren.

Kunst biedt niet alleen een middel voor genezing, maar ook een weg naar diepere empathie en begrip, wat essentieel is voor de toekomst van de geneeskunde.

Mijn ervaringen als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar bevestigen deze wetenschappelijke bevindingen en benadrukken het potentieel van kunst om een helende en ondersteunende rol te spelen in de gezondheidszorg.

Referenties

1. Journal of Pain and Symptom Management, “Art Therapy for Pain and Anxiety in Cancer Patients”, 2022

2. American Journal of Public Health, “The Connection Between Art, Healing, and Public Health: A Review of Current Literature”, 2021

3. Frontiers in Psychology, “Effectiveness of Music and Dance Therapy in Neurological Rehabilitation”, 2023

4. Journal of General Internal Medicine, “Art Observation as a Tool to Enhance Diagnostic Skills in Medical Students”, 2020

5. BMC Medical Education, “Enhancing Emotional Intelligence in Medical Students through Art-Based Learning”, 2022

Angsten horen bij het leven: een verhaal van moed, veerkracht en Acceptance and Commitment Therapy (ACT)

Onlangs zag ik een jonge man op mijn tinnitusspreekuur die me diep raakte. Hij is begin dertig, midden in het leven, maar draagt een last op zijn schouders die zwaarder is dan de meesten van ons kunnen bevatten.

Hij heeft het verlies van dierbaren moeten verwerken, terwijl hij tegelijkertijd zijn gezin heeft zien groeien met twee jonge kinderen. Daarnaast maakt hij zich zorgen over zijn baan en zijn toekomst in deze onzekere wereld. De paniek giert hem letterlijk en figuurlijk om de oren, en de slapeloze nachten vol piekeren lijken geen einde te kennen. Zijn gedachten malen maar door en de irritante tinnitus is de druppel die de emmer doet overlopen. Hij vreest dat het nooit meer goed zal komen.

In de Acceptance and Commitment Therapy (ACT) leren we dat onze grootste angsten vaak verbonden zijn met datgene wat we het meest koesteren. Het verdriet bij het verlies van dierbaren is een teken van hoeveel ze voor ons betekenen.

Zorgen, angsten en overweldigende gedachten zijn een natuurlijk onderdeel van het leven. Maar het proberen om ze te beheersen of te onderdrukken maakt de last alleen maar zwaarder.

Binnen ACT zijn er mooie tools die helpen om hier een nieuwe weg in te vinden hoe dan met die zorgen en levenservaringen toch een vitaal en waardevol leven te kunnen leiden.

Deze jonge man heeft de moed gevonden om deel te nemen aan onze groepsbehandeling tinnitus. Samen werken we aan het leren omgaan met zijn angsten, het loslaten van de behoefte aan controle en het vinden van veerkracht in plaats van verzet.

Hij is een inspiratiebron en zijn verhaal herinnert ons eraan dat in het aangezicht van onze diepste angsten, moed en veerkracht ons uiteindelijk sterker maken.

Wil jij ook die angsten niet meer jouw beperkingen laten zijn? Ken je een familielid of goeie vriend die maar steeds blijft vastlopen in verkeerde strategieën om alles te bevechten en te overwinnen? Wil je die nieuwe weg zelf ontdekken of die ander dat nieuw pad laten vinden?

Vraag vrijblijvend een kennismakingsgesprek aan.

Contactformulier is te vinden op de website.

Elk puzzelstukje telt: Een nieuw perspectief op tinnitusbehandeling

Deze week zag ik een tinnituspatiënt op mijn spreekuur, die al vele therapievormen had doorlopen; CGT, TRT, zelfhulpboeken, EMDR-therapieën en zelfs acupunctuur en orofaciaaltherapie.

“Niets heeft geholpen! De tinnitus is zelfs erger geworden!”, klaagde de patiënt.

Stap voor stap neem ik de patiënt mee om inzicht te krijgen in de complexiteit van ons gehoor, inclusief het feit dat het normaal is om in bepaalde situaties tinnitus te ervaren.

Belangrijker nog is mijn boodschap dat alle eerdere stappen die zijn genomen, passen binnen het proces om die vicieuze cirkel van voortdurend zoeken naar dé oplossing te doorbreken.

Net die andere kant op te gaan, niet makkelijk, zeker niet, maar wel mogelijk.

Ik vergelijk het hele traject dat al is doorlopen elders bij collega’s met puzzelstukjes die zijn verzameld, nog door elkaar op tafel liggen en nu samen in elkaar op juiste plek moeten worden gelegd.

Ontspanningsoefeningen, exposuretechnieken, inzichten in levensbalans, gehooronderzoek en advies: al deze factoren die al zijn aangepakt, zullen geleidelijk aan een integraal onderdeel vormen van de tinnitusbehandeling.

Op een gegeven moment zal het duidelijk worden waarom bepaalde oefeningen zijn doorlopen, en zal het werk van alle collega’s niet voor niets zijn geweest. Dan zal die vreemde oefening wel effect gaan hebben.

Langzaam wordt de puzzel duidelijker en groeit het vertrouwen dat de juiste stappen genomen kunnen worden.

Deze ervaring benadrukt ook opnieuw het belang van netwerkzorg. Samenwerking tussen verschillende professionals en disciplines essentieel is om de beste behandeling te bieden aan patiënten met complexe aandoeningen zoals tinnitusklachten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!😊

De Ring Rond Antwerpen, de Stille Kracht van Geluid: Een Verhaal van Perceptie en Betekenis

Afgelopen vrijdag studiedag “Geef Gehoor aan ACT!” mogen geven aan collegae uit het vakgebied; de audiologie. Dit in samenwerking met Laure Jacquemin en Nancy Van Looveren, universiteit Antwerpen en Hoorcentrum Hoorzorg Van Looveren.

Omwille van relaxt in de ochtend aanrijden had ik er voor gekozen om de nacht ervoor al te overnachten in Hotel van der Valk Antwerpen. Net buiten de stad en op 15 minuten rijden van waar de studiedag plaats zou vinden.

De donderdagavond en nacht werd door KNMI code oranje afgegeven vanwege storm Louis. En die Louis liet echt wel van zich horen! 😊

Op zeven hoog in het hotel gierde de wind om het gebouw heen. Heerlijk geluid om daarmee in slaap te vallen.

Samen met m’n vrouw een lang weekendje er van gemaakt dus van vrijdag op zaterdag weer zeven hoog maar nu zonder storm Louis.

In de ochtend ben ik, zoals altijd, vroeg wakker en mijn vrouw naast me nog in diepe slaap, ik lig in bed en hoor het geluid van het verkeer op de ring rond Antwerpen.

Ongelofelijk dat zelfs nu om 5 uur al zoveel verkeer gaande is. Maar dit geluid, een diep laag frequent geluid is bijna even sterk als die storm Louis gisterenavond, sterker nog, de frequentiekarakteristiek zal vrijwel hetzelfde zijn.

Een laag frequente brom. Een stad die nooit slaapt. Altijd dit geluid op de achtergrond. Duidelijk hoorbaar, maar de betekenis die we er aan geven bepaald hoe we op het geluid reageren.

Dit is een cruciaal mechanisme in ons brein, welk zelfs bijna onbewust plaatsheeft.

Daarmee kan informatie over een geluid eveneens bepalen hoe een reactie op dat geluid zal zijn.

Op m’n spreekkamer heb ik een tafel staan die piept en kraakt op moment ik er ook maar even op leun. Voor mij is dit een fantastisch bruikbaar voorbeeld in m’n verhaal ik aan de patiënten vertel, dus dit tafelgeluid heeft zelfs een groot voordeel dat het er is. Dat maakt dat dit specifieke geluid oké is om er gewoon te zijn. Het hoort er gewoon bij. Dus zit ik gedurende de dag te werken, dan valt mij dat geluid helemaal niet op. Net als de oude antieke klok in de woonkamer of het verkeer dus daar buiten op de buitenring Antwerpen.

Maar stel dat de tafel die achter mij staat in de spreekkamer gedurende het gesprek met de patiënt exact hetzelfde krakend en piepend geluid zou gaan geven. Dan zou mijn brein in milliseconden weten dat ik er te ver van af zit om op die tafel te kunnen drukken en dat krakend geluid nu daar achter mij vreemd is. Ik zou me meteen omdraaien om te achterhalen waar het geluid dan wel vandaan komt. En stel dat ik me omdraai en zie dat er die dag een collega meekijkt dat deze net op de tafel drukt en dat dat de reden is van het krakend geluid. Dan is alles weer normaal en het nieuwe geluid mag er gewoon weer zijn.

De label die we koppelen aan het geluid bepaald dus de reactie.

Wordt die label door media sterk negatief gebracht, dan heeft dat dus grote gevolgen. Bijvoorbeeld dat tinnitus duidt op gehoorschade. Of dat laag frequent geluid slecht voor je gezondheid is. Beide overigens overwegend niet waar, maar dat behoeft meer uitleg! Wellicht een volgende keer.

Maar dat dit negatieve label door media en zelfs af en toe nog door collega’s wordt gevoed, daarmee wordt het geluid vanzelfsprekend als een bedreiging gezien die weg moet.

Het is echter niet het geluid maar net die betekenis die dit alles vooral tot een probleem maakt.

Met nog heel veel andere factoren die meespelen in het wel of niet ook nog gevoelig zijn om die prikkels te analyseren en daarmee bewust waar te nemen. Beroepsmuzikanten, geluidstechnici, zullen allen nog meer met geluid bezig zijn en daarmee nog eerder alert zijn op alles wat met geluid te maken heeft.

Nog zo veel onderzoek, maar nog meer ontwikkeling naar hulp bij geluidsklachten is zeker nodig. Van belang is hierin wel om het holistisch te bekijken.

De metafoor van “Het glas” biedt op mijn spreekuur ook altijd wel een nieuw perspectief op de gehoorproblematiek of dat nu tinnitus, hyperacusis, overgevoeligheid voor geluid of Laag Frequent Geluid hinder is.

Meer hierover in het blog:

http://blog.dyonscheijen.nl/2021/03/13/het-glas/

ACT: De Sleutel tot Verandering in de Audiologische Zorg?

Wat een bewonderenswaardige studiedag was dat! “Geef Gehoor aan ACT!” was een hele dag vol inspiratie en inzichten.

Ik had er zelfs twee dagen van kunnen maken.

Het was geweldig om met enthousiaste collega’s te praten over dit boeiende vakgebied, audiologie, maar dan met de focus op ACT.

Ik hoop van harte dat ik genoeg collega’s heb kunnen inspireren om de kennis die ik heb gedeeld toe te passen in hun werk als audioloog, psycholoog of maatschappelijk werker. Ik heb zelfs het vermoeden dat ik binnenkort die kennis in een boek mag teruglezen. Dat is geen probleem, want hoe meer we deze informatie delen, hoe bekender de audiologie wordt bij een breder publiek.

Er is nog zoveel werk te verzetten om verandering in de maatschappij te brengen.

ACT biedt verschillende tools om stigma’s te doorbreken, drempels te verlagen en mensen die audiologische hulp nodig hebben te motiveren om hulp te zoeken.

Het is vaak een uitdagend pad, vooral als er gehoorklachten zijn waar geen operatie of technische oplossing nu mogelijk is biedt ACT mooie nieuwe mogelijkheden, moeilijk dat zeker, maar wel mogelijk.

Ik heb zelf ook veel geleerd, want professor Herman was vanochtend vroeg al bij mijn bed. Hij gaf me een hele lijst met punten waarop ik me de volgende keer kan verbeteren. Dank je wel, Herman, ik neem het allemaal ter harte. Een van jouw tips was om aan het einde van de bijeenkomst de deelnemers te vragen wat ze hebben geleerd en om suggesties te vragen voor verbetering voor de volgende keer.

En wat nog leuker is, ik heb zelf een ervaring gehad die wellicht nog meer duidelijkheid geeft over wat er in ons brein gebeurt met geluid. Het geven van betekenis speelt een cruciale rol bij het ervaren van geluid als hinderlijk.

Mijn verblijf in Hotel van der Valk Antwerpen en de storm Louis van afgelopen donderdagavond spelen daarbij een rol. Een nieuw blog is in de maak.

Persbericht

Tentoonstelling “Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

Zondag 28 januari t/m zondag 14 april

Museum Valkenburg

Voor onmiddellijke publicatie

Contactpersoon: Dyon Scheijen

E-mail: info@dyonscheijen.nl

Adres: Lindenlaan 2A, 6301 HB Valkenburg

Telefoon: 0618485735

“Eenzaamheid door gehoorverlies: ‘Horen, zien en voelen’ in Museum Valkenburg”

[Valkenburg, 15 januari 2024] – Dyon Scheijen, klinisch fysicus-audioloog en gepassioneerd beeldend kunstenaar, onthult een aangrijpend thema in zijn nieuwste tentoonstelling: “Horen, zien en voelen.” Geïnspireerd door het verlangen naar verbinding en begrip, werpt Scheijen een licht op de eenzaamheid die gehoorverlies kan veroorzaken.

Achtergrond:

In onze omgeving kennen we allemaal wel iemand waarbij gehoorverlies een diepgaande invloed heeft op het dagelijks leven. Scheijen, met zijn 25 jaar ervaring als audioloog, heeft deze uitdagingen van dichtbij ervaren en brengt dit nu op indrukwekkende wijze tot uiting in zijn kunst.

Verlangen naar Erkenning:

Net als elke mens verlangt ook degene met gehoorverlies naar erkenning, het gevoel van gehoord worden en het kunnen deelnemen aan gesprekken. Scheijen gebruikt zijn kunst als een krachtig middel om dit verlangen tastbaar te maken.

“Horen, zien en voelen”:

De tentoonstelling in Museum Valkenburg is meer dan een verzameling kunstwerken; het is een emotionele reis door het verlangen naar verbondenheid. Elk kunstwerk spreekt niet alleen visueel, maar roept ook op tot het voelen van de impact van gehoorverlies op een individu.

Museum Valkenburg:

Deze aangrijpende tentoonstelling vindt plaats in het sfeervolle Museum Valkenburg, waar bezoekers de kans krijgen om de diepere lagen van eenzaamheid door gehoorverlies te verkennen en te begrijpen.

De naam achter de kunst, Dyon Scheijen, combineert zijn expertise als klinisch fysicus-audioloog met zijn passie voor beeldende kunst om een unieke brug te slaan tussen wetenschap en creativiteit.

Bezoek de Tentoonstelling:

Het publiek is van harte uitgenodigd om deze bijzondere tentoonstelling te ervaren in Museum Valkenburg. “Horen, zien en voelen” opent de deur naar een dieper begrip van de impact van gehoorverlies op menselijke verbinding.

Akoestisch absorberende kunstwerken zullen de bezoekers een unieke zintuiglijke ervaring bieden. Door gebruik te maken van speciale materialen en structuren in de doeken, kan het geluid geabsorbeerd worden, waardoor bezoekers een bijzonder stilte-effect ervaren wanneer ze tegen de doeken praten. Dit kan de interactie met de kunst versterken en een boeiende artistieke beleving creëren.

www.dyonscheijen.nl

Wintertijd, Woorden en Welzijn: Ontdek de Kracht van ACT

WINTERTIJD. Een uurtje langer slapen. Voor even staat de tijd een uur stil.

Vanmorgen werd ik wakker met het gevoel van “Bah, weer die donkere, koude dagen. Gaat de gasprijs weer zo enorm hoog zijn? Moeten we weer op die temperatuur gaan letten?”.

Maar dat gevoel is eigenlijk geen gevoel, het zijn in de basis allemaal gedachten. Gedachten die sterk verbonden zijn met het woord “WINTERTIJD.”

Dit is binnen ACT cruciaal om je bewust van te zijn. De samensmelting van een woord met direct opkomende gedachten en gevoelens. Dat woord is als het ware versmolten met dat gevoel, als een flits.

Net zoals de meeste mensen kippenvel krijgen van de woorden “SCHOOLKRIJTBORD” en “NAGELS die krassen.” Een ander voorbeeld is “CITROEN.” Die dikke gele vrucht om in te bijten.

De kracht van woorden en taal is enorm. Vaak zijn we ons er niet meer van bewust hoe snel en krachtig dat kan gaan. Het is een integraal onderdeel van ons leven, iets wat we gewoon laten gebeuren zonder erbij stil te staan.

Hier ligt nu de sleutel om anders om te gaan met al die gedachten en de daaruit voortvloeiende gevoelens. Sta er nu wel even bij stil.

Want ik kan nu van alles verzinnen om de WINTERTIJD gezelliger te maken: kaarsjes, dikke sokken aantrekken, Kerst en Nieuwjaar vieren. En daar komen meteen de volgende gedachten in mijn hoofd – “We MOETEN nog een etentje organiseren met de hele familie op Tweede Kerstdag.” En het volgende gevoel en gedachten flitsen door mijn hoofd en lichaam, want ik voel meteen de stress van alles wat nog geregeld MOET worden.

Dus positief of anders denken lijkt niet te werken, het maakt het vaak alleen maar erger.

Hoe dan wel? DEFUSIE.

Laat dat woord “defusie” me nu sinds ik het binnen ACT ken heel blij maken. Het is één van de ACT-processen binnen de Acceptance and Commitment Therapy. Een slimme manier om woorden minder kracht te geven. Je hebt de keuze om te bepalen hoe belangrijk ze voor je zijn. Woorden gewoon als woorden te zien zonder meteen strenge gedachten of gevoelens eraan te koppelen.

Binnen dit proces zijn er tal van leuke oefeningen om losser te komen van die stroom van gedachten en het leven aangenamer te maken. Je minder laten lijden door de kracht van taal!

Ben je trouwens iemand die bij het woord “lijden” meteen dacht aan een taalfout en daarop gefocust was? Sterker nog, heeft die aandacht voor die taalfout je de kracht ontnomen om te ontdekken hoe groot het lijden door taal kan zijn? Zie je dus hoe krachtig taal kan zijn? Overigens was “lijden” in deze context correct geschreven, want lijden doe je vaak in die innerlijke strijd met woorden in je hoofd.

Bewust worden van dit fenomeen en nieuwe manieren ontdekken, dat is de kracht van ACT.

Wil je meer weten over ACT en ontdekken of zo’n training iets voor jou is? Vanwege de vele vragen had ik besloten om eenmalig een gratis informatieavond over ACT te organiseren in mijn nieuwe trainingsruimte.

Die avond afgelopen week was een groot succes, met enkel positieve feedback. Nieuwe deelnemers hebben zich aangemeld voor de ACT-trainingen die ik binnenkort ga starten.

Het is bijzonder mooi om te zien hoe alleen al met dat basisinzicht over wat lijden betekent voor ons als mensen, de mogelijkheid om dat lijden aan te pakken zo duidelijk werd. Het geeft vertrouwen om een nieuwe weg te bewandelen.

Aanvankelijk had ik enkele mensen op de wachtlijst staan, maar het zijn er nu zoveel dat ik een nieuwe groep kan vormen.

Voor mij is het delen van kennis over ACT zo waardevol dat ik heb besloten om een tweede avond (ter waarde van €100,- per persoon) nogmaals gratis aan te bieden.

Heb je interesse? Er zijn nog twee plekken beschikbaar. Stuur me daarom snel een bericht en je bent er bij.

Datum volgt nog.

Deze tranen schaam ik me niet voor

Kippenvel en tranen* in mijn ogen van geluk!

Een ex-patiënte die mijn galerie “Lindenlaan 2A” bezoekt. Jaren geleden heb ik haar op het tinnitusspreekuur mogen zien en nu blijkt dat dat gesprek voor haar een live-changing moment is geweest.

Een gesprek waar zij me altijd dankbaar voor is geweest. Mijn kunstenaarscarrière gevolgd heeft en me nu in de galerie persoonlijk wil komen bedanken. Maar vooral ook om terug te geven dat zij de hoop heeft dat ik mijn job bij Adelante niet mag opgeven om een succesvol kunstenaar te gaan zijn. Want zo geeft ze mij terug, “de kracht zit niet in het geven van alle kennis, maar vooral in het talent om te luisteren.” Hoe mooi is dat compliment!😊

Dat we bijzonder mooi werk verrichten vanuit ons tinnitusteam, dat is wel duidelijk, maar deze momenten waarop mij even weer die spiegel wordt voorgehouden om echt te zien wat enkel al “een gesprek” voor een mensenleven kan betekenen, dat maakt mijn dankbaarheid voor de kansen die ik gekregen heb enorm groot.

De mogelijkheid om te studeren, een opleidingsplek te vinden op de afdeling KNO MUMC en een team van zulke enthousiaste collega’s te mogen hebben die door elke storm die we gehad hebben, elke keer weer de weg vonden om door te gaan. Want we hebben wat pieken en ook dalen gekend.

Ons programma staat nu als een huis, het team is weer helemaal compleet en we hebben managers en directeurs die luisteren, die net als wij een empatisch vermogen hebben om niet enkel op cijfers te varen, maar ook op die intrinsieke waarde die dit vak zo mooi maakt!

Samen als team er te kunnen zijn voor mensen in nood…van de collega’s op het secretariaat, de mevrouw van de schoonmaak, die elke ochtend om 6 uur al paraat staat en mijn koffiemok zelfs afwast als ik het even in de snelheid vergeten ben, tot de collega’s in het team, elke schakel is van belang.

Dus de complimenten zijn niet enkel aan mij gericht, maar aan alles en iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Daar mijn steentje aan bij te mogen dragen koester ik met heel mijn hart en deel ik graag met degene die dit ook past.

*Deze tranen schaam ik me niet voor, sterker nog, als die tranen er niet meer zouden zijn zou ik me als behandelaar zorgen maken. Net de empathie, het meeleven, maar nog meer de dankbaarheid dit voor een mens te mogen betekenen, is de kracht die al dit mogelijk maakt.

Mag je als professional in de zorg een traantje wegpinken?

Patiënt zit tegenover me en heeft zijn oren gespitst. Zoals bij vele anderen begint langzaamaan het hele verhaal duidelijker te worden. Van oorschelp, gehoorgang, trommelvlies, gehoorbeentjes, slakkenhuis naar auditieve cortex. Van auditieve filters, betekenis geven aan, naar het lymbisch systeem. De emoties, eigen gedachten en gevoelens.

En die laatste gaat verduidelijkt worden met “Het glas”.

“Het glas” is vrijwel steeds het moment in het gesprek waarop het allemaal voor patiënt zo helder wordt. Het bijna letterlijk voor ogen op tafel ligt.

Dit is het moment waar ik zie hoeveel pijn en verdriet, vechten en onbegrip dit alles soms wel al jaren gegeven heeft.

Ik op dat moment zie dat het allemaal nu eindelijk zo duidelijk wordt waar de pijn zit en waar wél nog aan gewerkt kan gaan worden.

Te vaak gezegd is “Er is niks aan te doen”. Dat zelfs een soort van mantra geworden is: Er is niks aan te doen.

Er is nog zo veel te doen, maar niet hoe het tot nog toe geprobeerd werd. Er zijn andere knoppen om aan te gaan draaien.

Moeilijk, maar mogelijk.

Alle emoties komen op dat moment bij elkaar, alles tot nog toe, maar eveneens de emoties die horen bij blijdschap, zicht op herstel, mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Weer zicht op de toekomst, weer kunnen zijn om te mogen zijn.

Ogen zeggen meer dan woorden. De stilte die valt spreekt boekdelen. De kracht zit in het even laten zijn. Toelaten. Het mag.

Dat moment waarop ik zie dat het kwartje valt, de opening wordt gezien naar beter. Dat vertrouwen te hebben dat alles goed komt. De dankbaarheid die zelfs vaak letterlijk wordt uitgesproken met “Ben ik blij dat ik hiernaar toe ben gekomen”. En dan nog dikke tranen erbij, dan breek ook ik vaak innerlijk.

Vecht ik om niet in tranen uit te barsten. Want hoe mooi is het om enkel vanuit uitleg, een gesprek dat inzicht te kunnen geven. Te weten dat dit echt zo is. Het gunnen van geluk aan die ander daadwerkelijk kan. Alleen al zien dat de ander het ziet dat het mogelijk is. Dat geluk ik dan voel is met geen pen te beschrijven.

Al die emoties die er dan zijn, gevoeld worden diep binnen. Verhalen die me raken, als mens. Als professional ik alle mogelijke stappen die we kunnen inzetten voor me zie.

Ik de stilte even gebruik om zelf kracht te vinden om die vervolgstappen helder te maken en concreet te gaan plannen.

Soms, heel soms zullen zeker die tranen zichtbaar zijn. Schaam ik me diep dat ik die emotie niet de baas ben, maar weet ik ook dat dat weer mijn eigen gedachten zijn. Want begrip of herkenning zit niet enkel in woorden.

Daarom ben ik van mening dat het menselijke aspect van emoties in welke vorm ook professioneel getoond mag worden. Sterker nog, genoeg momenten waarop ik dat kenbaar maak dat het mij raakt in wat ik zie en wat ik hoor. Dat ik aangeef mijn tranen ook niet tegen te kunnen houden. In de meeste gevallen gaat de traan dan over in het samen delen van een lach.

Een lach met een traan. En die, die, die zijn het mooiste.

Ook met de feestdagen is het gehoor een groot goed

Bewustwording van de impact die een gehoorverlies kan hebben in enkel al de dagelijkse contacten kan voor slechthorenden zo veel betekenen.

Vooral nu de feestdagen er weer aankomen en die ontmoetingen en gesprekken de reden zijn elkaar te gaan zien, net dan is gehoor een groot goed.

Met elkaar zoeken naar hoe we makkelijker een gesprek kunnen hebben.

Bijvoorbeeld een rustigere plek zoeken als omgevingsgeluiden hinderen in het elkaar verstaan.

Niet luider spreken, maar gewoon langzamer, ga je als vanzelf duidelijker articuleren.

Geduld hebben en naar elkaar luisteren.

Een gesprek is in twee richtingen. En er zijn altijd tips en adviezen voor zowel degene die minder hoort, als de ander die (denkt dat die) goed hoort.

Want je hoort niet wat je niet hoort. Als er drie mensen zijn in je directe omgeving die zeggen dat je eens voor je oren moet gaan, dan is het een keer tijd om die gehoortest toch maar eens te ondergaan. Doet geen pijn!😊

Soms kan een goed gesprek al zoveel makkelijker zijn met net dat juiste advies.

Wellicht een goed voornemen voor straks in het nieuwe jaar!

Een voornemen waar je jezelf een groot cadeau mee kunt doen. Werk maken van je gehoor. Om er dan weer eens bij te horen als het gezellig is. 😉

Vanuit de keuken naar de kamer iets roepen zit er echt niet meer in. Ook harder roepen heeft dan zeker geen zin!

Dus ook als partner is het goed om te weten wat te doen. Rekening houden met, kost echt geen enkele poen.

Elkaar beter verstaan door letterlijk in mekaars ogen te kijken. Geeft zoveel meer plezier en zal het gesprek enkel gaan verrijken.

Begint dit advies nu als vanzelf te rijmen? Ai, die Sint kent dus ook in de audiologie zo zijn geheimen.

Willen we elkaar de komende feestdagen beter gaan horen. Is er qua tijd nog niks verloren.

Want de audiens zijn tot eind van het jaar gewoon open. Kunt u voor goed advies op afspraak eens naar binnen lopen.

De meeste collega’s ken ik in deze regio best goed. Heb alle vertrouwen, dat geeft u hopenijk moed.

Die hoge drempel om voor die oren te gaan. Willen wij met z’n allen verlagen, dat is waar wij voor staan.

Laten we vanuit de audiologie het komend jaar nog meer van ons horen. Horen is zo veel meer dan enkel die oren!

Alvast hele fijne feestdagen! Heb vooral leuke gesprekken met elkaar!🥳

Of zoals Hanneke Cobelens van Thuishoren zo mooi als een reactie op dit blog beschrijft:

“Communicatie is tweerichtingsverkeer, net als een tango, die dans je ook niet alleen. Laten we dansen met de feestdagen in communiceren.”

Kunst als anker in de storm

De wereld staat op haar kop. Nog nooit waren we zo dicht bij een oorlog als nu. Op nog geen dag reizen hier vandaan. Bijna iedereen voelt de kracht die deze ellende met zich meebrengt.

Net nu is het van belang om een rustpunt te vinden, een anker waarmee je even vastigheid voelt, de rots in de branding, even in het hier en nu tot adem te komen.

Gisteren een mooi gesprek met een mevrouw die wel heel lang voor een van m’n doeken ging staan. In detail naar het bladgoud en de kleuren keek, weer een stap terug deed en stil bleef staan kijken.

Ik liet haar even staan en keek met een gepaste afstand en niet al te opzichtig toe. Gaf haar de tijd en ruimte om met dat kunstwerk contact te maken.

Na een tijdje keek ze mij aan. “Heerlijk!” zei ze. “Wat een bijzonder fijn doek”.

De kleuren, de details, de vele lagen, maar vooral de stilte, de rust, de kracht die hierin voor haar te vinden waren gaf haar dat moment om even daar te genieten van die ervaring.

En zo zijn deze kunstwerken ook bedoeld. Om er bijna in te kruipen, er voor te gaan zitten of staan en genieten van die ervaring.

Een anker in huis, waar je letterlijk even de rust kunt vinden.

Het mooie is om in die details dichtbij steeds weer nieuwe beeldjes of figuren te ontdekken. De verwondering die elke keer weer kan ontstaan.

Mevrouw gaf mij het grootste compliment je als kunstenaar mag ontvangen, haar gevoel en emotie die het haar bracht terug te geven aan mij.

Deze kunstwerken zijn groot, maar ondanks dat ze bijna een wand zullen vullen, brengen ze harmonie, kracht en warmte. Staan ze niet te schreeuwen van de muur, maar brengen ze letterlijk en figuurlijk stilte in net deze tijd, waarin het van groot belang is om net thuis die basiselementen te vinden.

Het gesprek ik met mevrouw had liet mij nog meer inzien hoe belangrijk kunst net in deze tijd kan zijn.

Festivals en concerten

Morgen een interview L1 over gehoorklachten na festival of concertbezoek.

Per toeval deze week twee bezorgde ouders die mij persoonlijk om advies hebben gevraagd.

Allebei ouder van tieners die nu net beginnen met “uitgaan”.

De ene moeder een tienerdochter die van een “schoolfeestje” terugkomt en klachten heeft van tinnitus. Mij een video wordt gestuurd van het feest in een grote discotheek waarin pakweg een honderd jongeren op de beats van een DJ volledig uit hun dak gaan. Je ziet bijna elke jongere een video maken van dat moment. Het kan niet luider. Want dat moment wil je beleven, voelen. Schreeuwende menigte met de handen in de lucht.

De microfoon van de telefoon vervormt, zo luid is het geluid. Meerdere aanwezigen hebben ook een melding op de smartphone of smartwatch dat het aantal dB’en de 95 dB overschrijdt.

Slim hoef je niet te zijn om te weten dat dit niet goed is voor die jonge oortjes. Ik hoef geen audioloog te zijn om te weten dat te luid niet ok is. Maar als audioloog kan ik jullie vertellen dat er vanuit vele professionele hoeken er alles aan gedaan wordt om een groot maatschappelijk probleem straks te voorkomen.

Saskia Kloet van Veiligheid.nl pleit zelfs voor een jaarlijkse controle gehoor, net als voor de tandarts. Want een gaatje in je frequenties herstelt zich niet meer. Irreversibel proces, stuk is stuk.

Safelistening, project vanuit de WHO geeft in een rapport aan dat 1 op de 2 jongeren tussen de 12 en 35 jaar zich regelmatig in luistersituaties begeven die schadelijk kunnen zijn voor de oren.

Duizenden jongeren per jaar die zich melden met gehoorklachten tgv luid geluid in uitgaansleven.

Dit moet echt stoppen. Deze generatie gaat straks als ze 40+ zijn al heel veel problemen kunnen hebben in het spraakverstaan. Met alle gevolgen van dien. Want uit onderzoek blijkt dat mensen sowieso vijf tot zeven jaar uitstellen om iets aan hun gehoor te laten doen en dan zie je vaak dat andere klachten, burn-out, overspannenheid, slaapproblemen, deze allemaal ten gevolge van dat niet herkende gehoorprobleem, uitval in werk, verlies van baan, stress, spanningen die niet meer te overzien zijn tot gevolg hebben.

Wat hieraan te doen? Dat volume van die muziek krijgen we schijnbaar niet omlaag.

Mijn advies ligt in het advies ik gaf aan de vader die zich melde bij mij.

Tienerdochter, vanaf jonge leeftijd slechthorend en gebruikt daarom hoortoestellen. Gaat nu voor het eerst uit op de Vierdaagse in Nijmegen. Groot familiefeest, met heel veel muziek en gezelligheid. Helemaal goed ook, de vraag is echter of zij met de hoortoestellen in extra moet opletten? Vader heeft haar oordoppen meegegeven, maar ze geeft terug dat ze graag met haar vrienden wil kletsen en er bij wil horen.

Of haar hoortoestellen niet nog meer het geluid luider maken en het dus allemaal nog luider binnenkomt?

En zijn haar oorstukjes misschien ook soort van gehoorbescherming als ze de toestellen uit zet?

Mijn advies:

“Ik kan me jouw bezorgdheid goed voorstellen.

Sowieso klippen hoortoestellen op moment geluid te luid is. Dus dat is al goed. En haar oorstukjes zullen wel wat dempen, maar zijn uiteraard geen gehoorbescherming.

Geef haar mee dat, omdat iedereen sowieso schreeuwt en het ook voor iemand die geen gehoorverlies heeft het in die luide omgevingen ook moeilijk is om alles mee te krijgen, het gebruik van doppen voor iedereen eigenlijk belangrijk is.

Ik weet zeker dat zij als de beste spraak kan aflezen, en het allerbelangrijkste ik altijd mee wil geven; met die doppen in gaat net die spraak ruis verhouding beter zijn, waardoor je spraak net beter kunt verstaan.

Maar aan die doppen moet ze wel eerst even aan wennen, het gevoel om je oren af te sluiten is uiteraard vreemd. Daarbij zal ze haar eigen stem uiteraard luider horen, maar na een kwartier went dat!

Dus laat dit verhaal vooral gaan over het verbeteren van dat spraakverstaan en niet over de bescherming.

Haar motivatie ligt in het sociale, snap je? En niet in wat er later misschien is.

Voor haar is het van belang om die sociale contacten te kunnen onderhouden. Deel te nemen aan de gesprekken.

Dat is echt heel belangrijk dat jij niet vanuit je bezorgdheid “hammert” op de bescherming, maar meer met haar meedenkt en het vanuit positiviteit benadert.

Haar vermogen om met minder gehoor heel goed te functioneren kan zij inzetten! Net in dat soort situaties.

Het beste is dus dat ook zij oordoppen indoet in beide oren. Maar meer om het rustiger en aangenamer te maken dan er enkel die bescherming aan te hangen.”

Beide ouders herkennen zich wellicht in dit verhaal, beide gaan akkoord dat ik het deel.

Ik hoop morgen de gelegenheid te krijgen dit verhaal te delen. Het is zo belangrijk om zuinig te zijn op je oren. Daarom dat we jongeren op de een of andere manier zo ver krijgen wel die doppen in te doen. Dat het ok is om je te beschermen. Net zoals het nu zo normaal is elke dag je tanden te poetsen.

Wat zo vanzelfsprekend is, is dat zeker niet.

Wil je je oren screenen en kijken of er verder onderzoek nodig is, dan kan dat makkelijk: www.hoortest.nl

https://www.veiligheid.nl/kennisaanbod/gehoorschade-bij-jongeren

https://www.who.int/publications/m/item/media-brief-on-safelistening

Zorg voor de zorg

Het is zwaar weer in de (economische) wereld.

Tegenslag na tegenslag maakt dat het lijkt alsof geld weer steeds belangrijker wordt.

Zo ook in de sectoren waar geld eigenlijk geen rol zou mogen spelen.

De zorgsector.

De afgelopen jaren die achter ons liggen hebben zich een aantal ontwikkelingen voorgedaan die er keihard op hebben ingeslagen; Corona, watersnoodramp in Valkenburg, personeelstekorten en langdurig zieken.

Het is nog niet voorbij, nog steeds is het roeien met de riemen die we hebben.

Ik zie een Raad van Bestuur met het hele management en inzet van medewerkers zoeken naar mogelijkheden om het hoofd boven water te houden. Het lukt nog net, maar het kost zo veel energie en tijd.

Die tijd en energie zouden we ook kunnen inzetten in innovatie en het vergroten van het werkplezier voor iedereen.

De collega’s die met de voeten in de klei staan en enorm veel werk verrichten op de werkvloer doen dat vanuit passie en liefde voor de medemens. Maar net daar is het van groot belang om op de balans te letten en ook oog te hebben voor de medewerker als mens.

Maar de financiële tekorten roepen weer opnieuw om efficiënter te werken. Harder te werken. Kan dat nog?!

Geld zou daarom geen issue mogen zijn in de zorg.

Zoals de een moet vechten om het hoofd boven water te houden, zijn er schijnbaar ook mensen die zwemmen in het geld.

Die van gekkigheid soms niet meer weten wat ze met het geld moeten doen. Dan maar weer een extra auto of weet je wat nog een extra huisje er bij.

Misschien moeten we een nieuwe manier gaan vinden waarbij het doneren aan een grote zorginstelling als investering kan worden gezien? Een maatschappelijke bijdrage aan daar waar nu nood aan de man is, ook waardevol kan zijn.

Bij deze een oproep aan die mensen waar geld geen probleem is. Daar waar geen enkele twijfel bestaat dat komende maand het geld op zou zijn. Mensen die bij wijze van spreken alles kunnen kopen wat hun hartje begeert.

Echt gelukkig word je niet van die extra auto of dat zoveelste huis. Gelukkig word je op het moment je er echt toe doet op die plek waar hulp hard nodig is.

Momenteel in de zorgsector is er een schreeuw om hulp. Als er nu niet snel financiële hulp komt zal er weer op de ouderwetse manier bezuinigd moeten gaan worden, geknepen worden daar waar het (eigenlijk) niet meer kan.

Er komt wellicht een tijd dat zorg ook voor zij die geld in overvloed hebben nodig gaat zijn, want gezondheid is niet te koop!

Ziek worden we allemaal wel eens, als dan die zorghulp zeer gewenst is, is ook die straks niet meer te koop.

Zorg is namelijk steeds complexer geworden, opleidingen duren lang, investeringen op een lange termijn zijn keihard nodig. Vooruit denken. En vooral niet enkel aan jezelf denken. Investeren daar waar later hoe ook jezelf of zij die je lief zijn zorg kunnen krijgen die gewoon nodig is.

We zitten momenteel op een glijdend vlak, een vicieuze cirkel omlaag. Te veel verkeer van rechts, te veel tegenslagen die innovatie en extra inzet de komende tijd onmogelijk maken.

In de hoop dat er mensen zijn met een hart van goud en financieel wonderen kunnen verrichten daar waar het nu zo hard nodig is.