Verkeer van rechts: Innerlijke rust vinden met ACT

In mijn werk als behandelaar ontmoet ik vaak mensen die door uitdagende periodes gaan. Eén verhaal blijft me echter altijd bij, dat verhaal van een jonge vrouw begin vijftig. Ze wilde nog volop in het leven staan, maar werd getroffen door wat een van mijn collega’s op het audiologisch centrum treffend “verkeer van rechts” noemt. Dit zijn de onverwachte levensgebeurtenissen die je wereld op z’n kop zetten: het verlies van een dierbare, ontslag, de zorg voor zieke ouders, verhuizen, letterlijk een verkeersongeval en meer. Bij haar kwam dit allemaal tegelijk.

Het leven had haar een serie zware klappen toegebracht. Ze verloor een dierbare, moest haar baan opgeven, werd mantelzorger voor haar ouders en moest verhuizen. Deze gebeurtenissen sloegen haar uit haar evenwicht en brachten haar in een vicieuze cirkel van stress en uitputting. Ze had geen energie of zin meer in de leuke dingen van het leven en de stress bleef toenemen. Na allerlei behandelingen en therapieën waarin zeker wel stappen werden gemaakt maar nog niet dat bereikt had wat ze zo graag wilde bereiken, kwam ze uiteindelijk bij mij terecht na het lezen van enkele van mijn blogs over Acceptance and Commitment Therapy (ACT).

Ze was nieuwsgierig naar ACT en wilde graag met mij als gids de zes ACT-processen doorlopen. Dit markeerde het begin van onze gezamenlijke reis naar zelfontdekking, het bewandelen van nieuwe paden en het opdoen van nieuwe ervaringen.

We begonnen met kleine stappen. Ze leerde haar pijn te accepteren in plaats van ertegen te vechten. Dit betekende niet dat ze de pijn leuk moest vinden, maar dat ze stopte met zichzelf te verzetten tegen de realiteit ervan. Ze ontwikkelde technieken om afstand te nemen van al haar vele gedachten en begon te zien dat ze meer was dan haar pijnlijke ervaringen.

Tijdens onze sessies werkten we aan haar vermogen om in het moment te zijn. Ze begon met het beoefenen van mindfulness, zoals simpelweg genieten van een kop koffie – of nog beter, een cappuccino, vanwege het geluid van het opschuimen van de melk. Deze kleine momenten van bewustwording brachten langzaam maar zeker een gevoel van rust in haar leven.

Ze ontdekte wat echt belangrijk voor haar was en begon stappen te zetten om deze waarden na te streven. Dit betekende soms dat ze moeilijke beslissingen moest nemen, maar elke keuze bracht haar dichter bij een leven dat voor haar waardevol was. De pijn die ze jarenlang met zich meedroeg, werd dragelijker. Ze kreeg weer ruimte om stil te staan bij de mooie dingen die het leven te bieden heeft.

Elke sessie voelde als een nieuwe ontdekking, een nieuw pad dat bewandeld moest worden. Samen beleefden we mooie momenten van inzicht en groei. En elke keer weer besefte ik dat deze reis niet alleen over therapie ging, maar over het herontdekken van het leven zelf. Ze leerde dat de zwaarste momenten in haar leven ook de momenten waren waarin ze het meest groeide. Ze werd gedwongen om open te staan voor nieuwe ervaringen en andere paden te bewandelen.

ACT heeft zoveel moois te bieden. Het is niet alleen een behandelmethode, maar een reis naar innerlijke rust en een betekenisvol leven.

Wil je meer informatie kijk dan op www.artofhearing.nl

Vol in de Exposure: Van Kelderspin naar Tinnitus

Vanmorgen begon mijn dag anders dan normaal. Een dikke kelderspin had zich een weg naar binnen gebaand en mijn collega’s, die niet bepaald van spinnen houden, vroegen mij vroeg in de ochtend om hulp. Stoer als ik was (not), besloot ik de uitdaging aan te gaan. Voorzichtig pakte ik het beestje op met mijn handen en zette het buiten. Vol in de exposure!😂

Dit avontuur met de spin deed me denken aan de aanpak van tinnitus, waarbij we ook vol in de exposure gaan. Net als bij die spin, draait het bij tinnitus om het veranderen van het label dat je eraan koppelt en jezelf openstellen om vooral te ervaren.

Het Label Veranderen

Bij zowel spinnen als tinnitus is de angst vaak gebaseerd op het label dat we eraan hebben gegeven. Een spin zien we al snel als eng, net zoals het geluid van tinnitus vaak als zorgelijk en zelfs bedreigend wordt ervaren. Logisch ook want vooral in het begin zet het bij velen de wereld op z’n kop. Maar wat als we dat label kunnen veranderen? Wat als we die angst gewoon laten zijn zonder oordeel?

Adem In, Adem Uit

Bij exposure-technieken, zoals die bijvoorbeeld gebruikt worden in Cognitieve Gedragsbehandeling Tinnitus (CBT4T) en Acceptance and Commitment Therapy (ACT), draait het om het toelaten van de angst en het ongemak. Dit betekent dat je bewust ademt, in en uit en jezelf toestaat om de situatie volledig te ervaren. Hetzelfde geldt voor tinnitus: in plaats van te vechten tegen het geluid, laat je het er zijn.

Kijken, Bewonderen, Ervaren, Toelaten

Toen ik de spin opraapte, nam ik de tijd om hem echt te bekijken. Zijn poten, zijn ogen, de manier waarop de spin bewoog. In plaats van mijn angst te laten overheersen, koos ik ervoor om in de verwondering te gaan en open te ervaren. Dit geldt ook voor tinnitus. Door je te richten op de ervaring zonder oordeel, geef je jezelf de ruimte om te wennen aan het geluid en het minder bedreigend te laten voelen.

Geen Bedreiging

Belangrijk is te weten dat de ervaring zelf geen bedreiging is. Net zoals de spin eigenlijk geen kwaad in de zin had, is het geluid van tinnitus op zichzelf niet gevaarlijk. Door dit te beseffen, kun je de angst en spanning verminderen. Goede diagnostiek vooraf en de juiste uitleg krijgen zijn hierbij wel van essentieel belang. Het begrijpen van je tinnitus en de wetenschap dat het geen fysieke bedreiging vormt, kan helpen om de juiste mindset te ontwikkelen voor exposure.

Vol in de Exposure

En ja, die spin was een joekel, maar ook mooi op zijn eigen manier. Vol in de exposure gaan betekent dat je jezelf toestaat om de dingen te zien zoals ze zijn, zonder oordeel. Of het nu gaat om een grote spin of het geluid van tinnitus, het draait om het openstellen voor de ervaring en het veranderen van je perspectief.

Zo zie je maar, mijn ochtend met de kelderspin heeft toch wel weer met ons vak te maken!😂

Horen is meer dan enkel de oren!

Fotografie: Resi Geerkens


Innovatieve Aanpak voor Laagfrequente Geluidhinder: Lessen uit de Tinnituszorg

Geluidhinder, met name veroorzaakt door laagfrequent geluid (LFG), vormt een groeiend maatschappelijk probleem waarvan de impact vaak onderschat wordt. In tegenstelling tot hoogfrequente tinnitus, die relatief bekend is, blijft geluidhinder door laag frequent geluid vaak onderbelicht. Deze vorm van geluidhinder kan eveneens als bij tinnitus diepgaande gevolgen hebben voor de gezondheid en het welzijn van individuen, wat vraagt om een geïntegreerde benadering voor diagnose, behandeling en preventie.

Dit artikel is geschreven naar aanleiding van een interview ik onlangs gaf aan het RIVM en bespreekt een innovatieve aanpak geïnspireerd op succesvolle methoden uit de tinnituszorg, gericht op het begrijpen en behandelen van laagfrequente geluidhinder in samenwerking met lokale partners.

Historische Ontwikkeling van de Tinnituszorg

De Nederlandse tinnituszorg heeft significante vooruitgang geboekt met een gestructureerd behandelingsprotocol dat zijn effectiviteit bewees in wetenschappelijke studies, waaronder een baanbrekende publicatie in The Lancet in 2012. Dit onderzoek, uitgevoerd in samenwerking met het Tinnitus Expertise Centrum Adelante en Maastricht University, markeerde een keerpunt door de kosteneffectiviteit van de zorg aan te tonen. Sindsdien heeft deze aanpak geleid tot brede implementatie en opname in het basispakket van de audiologische zorg in Nederland, wat de weg heeft vrijgemaakt voor verdere innovaties binnen het vakgebied.

De Complexiteit van Laagfrequente Geluidhinder

Laagfrequente geluidhinder presenteert unieke uitdagingen vanwege de moeilijkheden bij het lokaliseren en identificeren van de bron. Dit geluid kan zowel intern als extern worden waargenomen, wat de perceptie ervan bemoeilijkt en bijdraagt aan de psychologische impact op de getroffenen. Vaak wordt de geluidshinder pas erkend nadat deze aanzienlijke invloed heeft gehad op de kwaliteit van leven, met symptomen variërend van slaapstoornissen tot stress en depressie. In een stad als New York bijvoorbeeld, bekend als ‘the city that never sleeps’, is geluid altijd aanwezig. Dit maakt het des te belangrijker om de complexiteit van geluidshinder te begrijpen en aan te pakken.

Een Geïntegreerde Aanpak voor Geluidhinder

Als klinisch fysicus-audioloog bij Adelante Zorggroep en het Tinnitus Expertise Centrum Limburg en lid van de werkgroep LFG Limburg, ben ik actief betrokken bij het ontwikkelen van een geïntegreerde benadering voor de behandeling van geluidhinder. Deze aanpak begint met een grondige medische en audiologische evaluatie, waarbij geavanceerde diagnostische methoden worden ingezet om zowel de kenmerken van het geluid als de individuele perceptie ervan in kaart te brengen. Dit helpt om het verschil te begrijpen tussen interne en externe geluidsbronnen, wat essentieel is voor het opstellen van een effectief behandelplan.

Educatie en counseling spelen een sleutelrol bij het informeren van patiënten over de aard van laagfrequent geluidhinder en de mogelijke oorzaken ervan. Door begrip te kweken over de rol van het brein bij de perceptie van geluid, wordt de basis gelegd voor acceptatie en actieve deelname aan de behandeling. Gehoorrevalidatie en rehabilitatie zijn essentiële componenten van onze aanpak, vergelijkbaar met succesvolle methoden toegepast in de tinnituszorg. Technieken bekend vanuit pijnrevalidatie en net de blootstelling aan hinderlijke geluiden kunnen helpen bij het verminderen van de gevoeligheid voor geluid en het verbeteren van de acceptatie ervan. De plasticiteit van ons brein is geniaal, alleen zijn daar wat stappen bij nodig.

Multidisciplinaire samenwerking staat centraal in onze benadering, waarbij audiologen, KNO-artsen, psychologen en andere specialisten in de regio samenwerken om een holistische zorg te bieden. Deze samenwerking bevordert een uitgebreide aanpak die rekening houdt met alle aspecten van geluidshinder, van diagnostiek tot therapeutische interventies en langetermijnmanagement.

Netwerkzorg en Samenwerking met Lokale Partners

Naast de genoemde benaderingen benadrukken we ook het belang van netwerkzorg en samenwerking met lokale instanties zoals de GGD en Omgevingsdienst Zuid Limburg. Deze partnerschappen zijn cruciaal voor het begrijpen van de omgevingsfactoren die bijdragen aan geluidshinder door laagfrequente geluiden. Door gezamenlijk onderzoek en gegevensuitwisseling van kennis en kunde kunnen we de bronnen van LFG beter identificeren en aanpakken, wat op zijn beurt bijdraagt aan preventie en het verbeteren van de leefomgeving.

Conclusie

Door voort te bouwen op de successen van de tinnituszorg en onze geïntegreerde aanpak te versterken met netwerkzorg en samenwerking met lokale partners, bieden we een veelbelovend model voor de behandeling van geluidshinder veroorzaakt door laagfrequente geluiden. Door te investeren in geavanceerde diagnostiek, educatie, therapie, multidisciplinaire samenwerking en netwerkzorg kunnen we de impact van geluidshinder verminderen en de kwaliteit van leven van individuen aanzienlijk verbeteren.

Ik nodig je uit om deel te worden van ons netwerk binnen de audiologische zorg. Samen kunnen we verhalen delen, ervaringen uitwisselen, kennis en kunde vergroten en van elkaar leren. Door elkaar te vinden en samen te werken in de regio, kunnen we de zorg voor mensen met geluidshinder verbeteren. Bezoek “Art of Hearing” vandaag nog en ontdek hoe de kracht van luisteren je leven kan verrijken.

Laten we samen vanuit de audiologie meer van ons horen!

Elk Mens als Kunstwerk: De Kracht van Kunst, Zorg en Gehoor

Onlangs ontving ik via mijn collega Henri Plaggen, lid van de Raad van Bestuur Adelante, een inspirerend artikel over Atty Bax, beeldend kunstenaar, curator en adviseur Kunst, zorg & gezondheid, waarin de werelden van kunst en zorg op een prachtige manier samenkomen. Dit artikel zette me aan het denken over hoe kunst kan bijdragen aan het welzijn van zowel patiënten als zorgverleners.

Kunst biedt een unieke manier om emoties en verhalen te uiten die anders moeilijk onder woorden te brengen zijn. Het werkt als een vorm van communicatie die de kern raakt van wat ons menselijk maakt.

Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder en heeft een verhaal te vertellen. Het vermogen om te horen speelt hierin een cruciale rol. De meeste verhalen worden immers gedeeld door het gesproken woord.

Mensen met gehoorverlies weten hoe moeilijk het is om deel te nemen aan dat wat ons mens maakt: het delen van verhalen.

Het gehoor vormt de brug tussen ons innerlijke leven en de buitenwereld en kunst helpt ons om die brug te versterken.

In mijn werk zie ik dagelijks hoe patiënten kracht en troost vinden in het kijken naar of het maken van kunst. Die kennis en ervaringen deel ik in een lezing die ik geef, getiteld ‘Art meets Science: Tinnitus besproken vanuit een brug tussen kunst en wetenschap’. In deze lezing laat ik ook een schilderij zien dat is gemaakt door een tinnituspatiënte. Met toestemming van haar mag ik dat schilderij delen. Vooral ook om anderen kracht bij te zetten. Dit schilderij verbeeldt haar ervaring met tinnitus en heeft haar geholpen om haar gevoelens en uitdagingen een plek te geven. Dit toont aan hoe kunst kan helpen bij het verwerken van moeilijke ervaringen en het vinden van een nieuwe balans in het leven.

Binnen Adelante hangt ook een indrukwekkend kunstwerk, gemaakt door een voormalige revalidant. Dit werk, donker maar doordrenkt met emotie, vertelt een verhaal van pijn, herstel en uiteindelijk hoop. Het is een krachtig voorbeeld van hoe kunst kan helpen bij het verwerken van trauma en het vinden van een nieuw evenwicht.

Zoals Atty Bax bepleit voor meer samenwerking tussen kunstenaars en zorginstellingen, geloof ik dat er veel potentieel is in deze kruisbestuiving. Kunst kan niet alleen een therapeutisch hulpmiddel zijn, maar ook een manier om zorgverleners te inspireren en hun werk te verrijken.

In mijn werk combineer ik eveneens Acceptance and Commitment Therapy (ACT) met kunst. ACT is een vorm van cognitieve gedragstherapie die zich richt op het accepteren van wat buiten onze controle ligt en het engageren in acties die ons leven betekenisvol maken. De combinatie van ACT, audiologie en kunst biedt patiënten nieuwe manieren om met hun uitdagingen om te gaan en hun leven opnieuw vorm te geven.

Kunst en zorg samenbrengen creëert niet alleen een betere omgeving voor herstel, maar versterkt ook de band tussen zorgverlener en patiënt. Het biedt een unieke mogelijkheid om elkaar op een dieper niveau te begrijpen en te ondersteunen.

Vrijdag is standaard mijn kunst en ACT-dag, het regent vandaag de hele dag en ik kijk ernaar uit even de tijd te nemen, kopje koffie erbij, om nog meer te ontdekken over de kracht van deze combinatie.

Het inspireert me om verder te gaan in mijn werk en nieuwe manieren te vinden om kunst en zorg samen te brengen.

Dank aan iedereen die bijdraagt aan deze inspirerende kruisbestuiving. Laten we blijven samenwerken en ontdekken hoe kunst ons leven en onze zorg kan verrijken.

Ieder mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder, als je maar de tijd neemt het verhaal achter de mens te horen!😊

Laaggeletterdheid: Een Onbekend Probleem met Grote Impact

Laaggeletterdheid, het onvermogen om te lezen en te schrijven, treft 13% van de Nederlandse bevolking en zelfs 17% hier in Zuid-Limburg. Zeventien procent! Onlangs had ik een echtpaar van in de tachtig op mijn spreekuur. Met respect voor hun privacy wil ik dit verhaal hier delen, omdat het mij opnieuw zoveel heeft geleerd.

Mevrouw kwam met ernstige tinnitusklachten (oorsuizen) op m’n speeekuur. Vooraf had haar echtgenoot een brief aan mij persoonlijk geschreven, handgeschreven, waarin hij aangaf dat zijn vrouw analfabeet is en aan mij op voorhand verzocht om dit onderwerp tijdens het gesprek te vermijden.

Uit de brief sprak zoveel liefde en toewijding. Tussen de regels door las ik ook de moeite en het verdriet dat laaggeletterdheid hen al jaren had gekost.

In ons gesprek, terwijl ik uitleg gaf over tinnitus en het limbisch systeem (het deel van ons zenuwstelsel dat emoties, angsten en bezorgdheden reguleert), gebruik ik altijd een eenvoudige metafoor: een glas. Dit glas, ooit geleerd in een Duitse tinnituskliniek als “das Glas der Lebensakzeptanz”, teken ik wekelijks meerdere keren. Het helpt mensen te begrijpen dat tinnitus een symptoom is, een gevolg en niet dé oorzaak.

Het glas vul ik met voorbeelden: fysieke pijn, ziekte, zorgen over gezondheid, werkstress, thuissituatie. Het glas loopt vol, overstroomt en dan komt tinnitus als de druppel die alles te veel maakt. Dit was herkenbaar voor het echtpaar. De man pakte zijn vrouw liefdevol bij de hand, en met tranen in haar ogen en een knik naar mij, erkenden ze samen de ware oorzaak: het niet kunnen lezen en schrijven.

Jarenlang hadden ze geprobeerd dit te leren, maar tevergeefs. De angst en schaamte waren te groot. Bang voor veroordeling en sociale uitsluiting, vooral door negatieve ervaringen uit het verleden. Deze angst leidde zelfs in de gezondheidszorg tot pijnlijke momenten van onbegrip.

Ze barstte in tranen uit en haar man troostte haar liefdevol. De liefde en het geduld tussen hen waren ontroerend om te zien.

Mijn hart brak en ik kon mijn eigen tranen nauwelijks bedwingen. Tot dan was laaggeletterdheid voor mij een onbekend probleem, maar nu besefte ik de enorme impact.

Veel mensen, vooral die geboren rond of na de oorlog, kregen op school niet de nodige aandacht en kansen. Hoogbegaafdheid en dyslexie werden toen niet herkend. Ze slaagden erin om het onderwijssysteem te omzeilen, maar later werd dit een grote last. Kleinkinderen met mobieltjes die willen whatsappen maken het probleem zichtbaar en pijnlijk.

Het taboe en de schaamte rondom laaggeletterdheid zijn groot. Maar het is cruciaal om te begrijpen dat dit niet hun schuld is, maar een gevolg van gemiste kansen. Het vereist respect om dit geheim zo lang te bewaren in een wereld waarin communicatie zo vanzelfsprekend is. Het bespreekbaar maken kan zoveel opluchting en rust brengen.

Als hun kleinkinderen weten dat opa of oma niet kan lezen en schrijven, zullen ze waarschijnlijk vindingrijk en steunend zijn. Het gaat om er voor elkaar zijn, meer dan woorden kunnen beschrijven.

Ik hoop dit echtpaar te helpen met gespecialiseerde diagnostiek en begeleiding voor volwassenen met taal- en spraakproblemen. Helaas is deze hulp momenteel niet beschikbaar door bezuinigingen, maar ik blijf zoeken naar oplossingen.

Bij ons afscheid bedankte de man mij hartelijk en vroeg de vrouw om een knuffel. De dankbaarheid die ze toonden, was met geen woorden te beschrijven. Het inzicht dat ze mij gaven over wat echt belangrijk is in het leven, zal ik nooit vergeten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!

Een Pleister voor het Oor: Zachte Heelmeesters en Diepe Wonden in de Audiologie

Deze week twee patiënten die weer overduidelijk laten zien hoe ingewikkeld de audiologie is, maar ook hoe belangrijk het is om vroegtijdig in te grijpen.

De eerste patiënt is een jonge man die eigenlijk vol in het leven staat, net de vijftig is gepasseerd.

Hij heeft passie voor zijn vak en runt een eigen bedrijf, waarbij hij al jaren dagelijks vele uren maakt. Maar de laatste jaren werd het steeds moeilijker. Communicatie speelt een belangrijke rol in zijn werk en een licht gehoorverlies begon steeds meer problemen te veroorzaken. Nu blijkt dat tinnitus geleidelijk is bijgekomen en inmiddels de boventoon voert in zijn klachten.

In ons gesprek heb ik hem middels het glas een grote spiegel voorgehouden. Hierdoor ontstond het inzicht dat de kern van zijn probleem niet in één aspect ligt, maar in alles wat net nu samen is gekomen. Het werd duidelijk dat er veel knoppen zijn waaraan we kunnen gaan draaien, maar geen volumeknop voor tinnitus. Wel zijn er vele andere knoppen waarmee we verbetering kunnen bereiken.

Per toeval zat ik deze week tegenover de kamer waar hij zijn laatste gesprek had met een van onze psychologen van het tinnitusteam, onderdeel van stap 1 van onze tinnitusbehandeling.

De patiënt kwam uit de spreekkamer, zag me in de verte zitten en kwam naar me toe. Hij bedankte me oprecht dat ik hem die spiegel had voorgehouden. Het was een moeilijke tijd geweest, maar het gaf hem hoop en vertrouwen om te werken aan dat wat nodig is. Een ferme handdruk als dank.

De psycholoog en ik keken elkaar trots aan, wetende dat dit vertrouwen er terecht mag zijn. Dit zijn namelijk de eerste belangrijke stappen, om het andere pad te gaan vinden. Mooi hoe dat in dankbaarheid wordt gezien.

De tweede casus die ik gisteren zag, was een tijd geleden bij een collega op het spreekuur geweest. Deze collega had te kennen gegeven dat het werk dat deze man al meer dan veertig jaar deed, met zijn gehoorverlies niet meer mogelijk was. Net tegen het pensioen aan, 62 jaar, had hij nog drie jaar willen werken, maar het ging gewoon niet meer.

Dat gesprek was acht weken geleden, en begin deze week werd het besluit genomen dat terugkeer in dat werk niet meer mogelijk is. Enerzijds geeft dat rust, anderzijds vele vragen en onzekerheden. Hoe nu verder? Wat brengt de toekomst? We gaan met alle partijen zoeken naar een passende weg.

Ondertussen gaat de tinnitus tekeer en laat de afgelopen weken weer heel sterk van zich horen. Collega Olav Wagenaar heeft het over de machteloosheid bij tinnitus. Die machteloosheid kan door andere factoren worden gevoed en zo nog meer machteloosheid bij tinnitus veroorzaken. De vicieuze cirkel waarin vrees en vermijding logische strategieën lijken te zijn, maar net averechts werken.

Met maatschappelijk werk, psychologen, arbeidsdeskundigen, bedrijfsartsen, audiologen, audiciens, fysiotherapeuten, vaktherapeuten en KNO-artsen gaan we deze patiënt kunnen helpen. Maar ook hier weer die openbaring in waar de pijn dan zit. Anders dan het geluid als boosdoener te zien.

Bij het gesprek waarin hem de spiegel werd voorgehouden, gaf hij aan dat hij daar zoveel aan had gehad. Het horen van die woorden deed pijn, maar gaf ook inzicht dat deze stap nodig was. Dit helpt hem nu om verder te kijken en te werken aan wat nodig is.

Stap voor stap zullen we deze patiënten helpen hun weg te vinden.

Meneer De Vries en de Impact van Gehoorverlies op Sociaal Welzijn

Achtergrond

Meneer De Vries is een 67-jarige man die recent met pensioen is gegaan na een lange carrière in de administratie. Hij is uitgeput, niet alleen door het harde werken, maar vooral door de moeite die hij de laatste jaren moest doen om alles goed te horen en te begrijpen. Tijdens zijn werk merkte hij dat hij steeds meer geïsoleerd raakte tijdens koffiepauzes en vergaderingen. Zijn collega’s praatten vaak door elkaar heen, wat voor hem steeds moeilijker te volgen werd. Dit leidde tot een sociaal isolement en gevoelens van eenzaamheid op de werkvloer.

Huidige Situatie

Nu meneer De Vries met pensioen is, had hij gehoopt meer tijd te kunnen besteden aan familiefeesten en het bezoeken van vrienden. Helaas ervaart hij deze sociale activiteiten als een enorme belasting. Hij kan de gesprekken tijdens deze bijeenkomsten moeilijk volgen, wat leidt tot frustratie en vermoeidheid. Hierdoor vermijdt hij deze sociale gelegenheden liever, terwijl hij er juist van zou willen genieten.

Diagnose en Inzichten

Vijf jaar geleden liet een gehoortest zien dat zijn gehoor binnen de normale grenzen voor zijn leeftijd viel. Hij kreeg te horen dat er toen geen reden was tot zorg. Deze boodschap had hij goed in zijn oren geknoopt en hij ging er nog steeds van uit dat zijn gehoorverlies zeker niet slecht was. Echter, recente diagnostiek toont aan dat meneer De Vries nu een significant gehoorverlies heeft ontwikkeld en dat een hoortoestel aan beide oren noodzakelijk is.

Belang van Bewustwording en Preventie

Meneer De Vries moet wennen aan het idee dat hij een hoortoestel nodig heeft, aangezien het gehoorverlies voor hem geleidelijk is opgetreden en hij zelf het verschil van 15 dB met vijf jaar geleden niet goed kon waarnemen. Naast het aanpassen van technische hulpmiddelen, is het cruciaal dat hij en zijn directe omgeving leren hoe ze beter met slechthorendheid kunnen omgaan. Kleine aanpassingen in communicatie kunnen een groot verschil maken:

Spreek langzamer en duidelijker, zonder te schreeuwen.

Zorg voor oogcontact tijdens het praten.

Vermijd praten in lawaaierige omgevingen, zoals in de keuken met de afzuigkap aan of terwijl in de woonkamer de televisie aanstaat.

Psychosociale Impact en Ondersteuning

Gehoorverlies is meer dan een technisch probleem; het heeft een grote psychosociale impact.

Het delen van deze informatie en ervaringen kan helpen om het taboe te doorbreken en anderen aan te moedigen om hulp te zoeken. Herken jij iemand in jouw omgeving die hulp nodig zou kunnen hebben? Of merk je zelf dat je steeds vaker moeite hebt om gesprekken goed te volgen?

Als je regelmatig van drie verschillende mensen in je directe omgeving hoort dat je je gehoor zou moeten laten controleren, is het waarschijnlijk tijd om een afspraak te maken bij de huisarts of KNO-arts. Voor een eerste stap kun je ook terecht op www.oorcheck.nl of www.hoortest.nl.

Door tijdig in te grijpen en bewustwording te creëren, kunnen we voorkomen dat mensen zoals meneer De Vries onnodig in een sociaal isolement raken en psychische klachten ontwikkelen. Samen kunnen we ervoor zorgen dat iedereen volwaardig kan blijven deelnemen aan sociale activiteiten en genieten van het leven, ondanks gehoorverlies.

“Hearing Loss and Loneliness in Older Adults: Systematic Review and Meta-Analysis” (2018). Journal of Aging and Health, 30(10), 1450-1469.

“Impact of Hearing Loss on the Quality of Life in Older Adults” (2020). American Journal of Audiology, 29(2), 248-259.

“The Benefits of Hearing Aids Use on the Cognitive Functioning of Elderly” (2021). Journal of Clinical Medicine, 10(14), 3116.

“Effective Communication Strategies for Adults with Hearing Loss” (2019). Hearing Research, 380, 125-133.

“Raising Awareness on Hearing Loss: A Community-Based Approach” (2022). Public Health Reports, 137(1), 12-23.

De Kracht van Kunst en Wetenschap in de Gezondheidszorg: Een Persoonlijke Benadering

Kunst en wetenschap worden vaak gezien als twee afzonderlijke domeinen, maar steeds meer onderzoek toont aan dat hun samenspel krachtige voordelen kan opleveren, vooral in de gezondheidszorg.

Kunst speelt steeds meer een cruciale rol in de revalidatie van patiënten en kan ook artsen zelfs helpen betere zorgverleners te worden.

Dit onderwerp ligt mij nauw aan het hart, want als klinisch fysicus audioloog, beeldend kunstenaar en ACT (Acceptance and Commitment Therapy) trainer, heb ik de unieke gelegenheid gehad om kunst en wetenschap te combineren in mijn werk.

Mijn persoonlijke ervaringen

In mijn werk als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar, heb ik gemerkt hoe kunst en wetenschap samen een positieve impact kunnen hebben op de gezondheidszorg. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken verbeteren niet alleen de akoestiek in ruimtes, waardoor een aangenamere omgeving ontstaat, maar brengen ook rust en harmonie door de integratie van natuurelementen zoals water, vuur, aarde en lucht.

Mensen herkennen hun eigen verhaal in de doeken. Net als het turen naar de wolken, hoe langer je kijkt hoe meer je ontdekt.

Ik zeg altijd: Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder. Maar je moet er wel de tijd voor nemen om echt te kijken en het verhaal te horen dat er te vertellen is.

Kunst in revalidatie

Kunsttherapie is een erkende interventie in de revalidatie van patiënten met verschillende aandoeningen. Onderzoek heeft aangetoond dat kunsttherapie kan helpen bij het verbeteren van de psychische en fysieke gezondheid van patiënten. Een studie gepubliceerd in het Journal of Pain and Symptom Management toonde aan dat kunsttherapie significant kan bijdragen aan het omgaan met de pijn en angst bij kankerpatiënten. Persoonlijke veerkracht ontwikkelen in moeilijke tijden.

Bovendien helpt het creatieve proces patiënten hun emoties beter te uiten en een gevoel van controle en zelfbewustzijn te herwinnen, wat essentieel is voor hun herstel.

Een andere recente studie gepubliceerd in Frontiers in Psychology wees uit dat dans- en muziektherapie effectief kunnen zijn bij de revalidatie van patiënten met neurologische aandoeningen, zoals een beroerte. Deze therapieën bevorderen motorisch herstel en cognitieve functies, en dragen bij aan een verhoogde levenskwaliteit.

Kunst zorgt voor betere artsen?

Het integreren van kunst in de medische opleiding kan artsen helpen om empathischer en meer observant te worden, wat uiteindelijk leidt tot betere patiëntenzorg. Een onderzoek uitgevoerd aan de Harvard Medical School toonde aan dat medisch studenten die deelnemen aan kunstobservatieprogramma’s verbeterde diagnostische vaardigheden ontwikkelen. Door het bestuderen van kunst leren studenten beter te observeren en subtiele details op te merken die cruciaal kunnen zijn in een medische context.

Daarnaast kan het beoefenen van kunst de emotionele intelligentie van artsen vergroten. Kunst helpt hen om zich beter in te leven in de ervaringen van hun patiënten, wat leidt tot een meer holistische benadering van zorgverlening.

Een studie gepubliceerd in BMC Medical Education in 2022 liet zien dat medisch studenten die betrokken waren bij een kunst gebaseerd programma significant hogere scores behaalden op testen van emotionele intelligentie vergeleken met hun collega’s die niet deelnamen .

Mijn kunstwerken in praktijk

De kunstwerken die ik maak, spelen een belangrijke rol in het creëren van een helende omgeving. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken maken ruimtes niet alleen akoestisch aangenamer, maar dragen ook bij aan een gevoel van rust en harmonie. Door elementen van de natuur, zoals water, vuur, aarde en lucht, te integreren, probeer ik een balans en verbinding te creëren tussen kunst en het leven.

Conclusie

De synergie tussen kunst en wetenschap biedt unieke voordelen voor zowel patiënten als artsen. Door kunst te integreren in revalidatieprogramma’s en medische opleidingen, kunnen we de gezondheidszorg humaniseren en verbeteren.

Kunst biedt niet alleen een middel voor genezing, maar ook een weg naar diepere empathie en begrip, wat essentieel is voor de toekomst van de geneeskunde.

Mijn ervaringen als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar bevestigen deze wetenschappelijke bevindingen en benadrukken het potentieel van kunst om een helende en ondersteunende rol te spelen in de gezondheidszorg.

Referenties

1. Journal of Pain and Symptom Management, “Art Therapy for Pain and Anxiety in Cancer Patients”, 2022

2. American Journal of Public Health, “The Connection Between Art, Healing, and Public Health: A Review of Current Literature”, 2021

3. Frontiers in Psychology, “Effectiveness of Music and Dance Therapy in Neurological Rehabilitation”, 2023

4. Journal of General Internal Medicine, “Art Observation as a Tool to Enhance Diagnostic Skills in Medical Students”, 2020

5. BMC Medical Education, “Enhancing Emotional Intelligence in Medical Students through Art-Based Learning”, 2022

Op zoek naar een kompas: Een persoonlijke reis met ACT


Nog net geen dertig, vers van de opleiding af en altijd alles van thuis uit meegekregen. “Nog nooit echte tegenslagen gehad,” zo geeft deze millennial zelf al aan.

Woont nog bij ouders, heeft enkele weken geleden de eerste echte relatie verbroken en twijfelt ook weer aan die tweede baan die nog geen half jaar geleden gestart is. Hij twijfelt zelfs of de opleiding die hij gevolgd heeft wel de juiste was. Twijfels alom.

Hij geeft het leven nu een zesje, maar zou graag een negen willen hebben. Toch loopt hij, met een zee van tijd nog voor zich en alle mogelijkheden open, helemaal vast. Hij weet het niet meer en zit in zak en as.

Als een stuurloos schip op een woeste zee, gaat zijn gevoel van links naar rechts. Hij vindt nergens houvast in de woelige tijd die nu komen gaat.

En hij is niet alleen, zo veel leeftijdsgenoten die met grote levensvragen stuurloos ronddobberen op die woeste zee en niet weten hoe verder of waar naartoe.

Gelukkig is zijn werkgever bekend met ACT en ziet de kwaliteiten die verborgen liggen in de mens achter die medewerker die nu zoekende is naar dat kompas.

De wereld ligt aan zijn voeten, alles is mogelijk, maar hij weet niet wat te doen.

Voor de deur staan levensgrote keuzes te wachten: een nieuwe eigen plek vinden, loopbaanplannen met wel of niet compleet iets anders gaan doen? De huidige relatie is verbroken, maar wat is dan wel belangrijk in de volgende relatie? Keuzes die volledig vrij zijn, maar zo onzeker maken en wat als er straks grote life-events op dat pad komen die er zo maar nog eens even bij gaan zijn? Het verkeer van rechts, zoals mijn collega maatschappelijk werk dat altijd noemt. Gebeurtenissen waarbij enkel een paar woorden nodig zijn om te weten hoeveel impact dit op het leven heeft: verlies van dierbaren, verlies van baan, ernstige ziekte. Hoe sterk is hij dan?

We hebben er allemaal mee te maken, al die facetten die het leven het leven maken.

Continu gelukkig zijn, dat is het streven, dat wordt ons als een wortel ook voorgehouden. Social media, reclames, verhalen die verteld worden op verjaardagen zijn meestal heel erg rooskleurig.

Gelukkig biedt ACT mooie tools waarin dat kompas dat zo hard nodig is te vinden zal zijn. Tegenslagen, angsten en onzekerheden zelfs deel van het proces gaan zijn en niet worden gezien als grote monsters die het geluksgevoel wegnemen, maar als motoren die kracht gaan geven. Deze in eerste instantie ongenodigde ervaringen en gevoelens juist de elementen zijn die groei mogelijk maken en nieuwe belangrijke paden laten ontdekken.

Dat het nu in zak en as zitten hem de weg naar een kennismaking met ACT mogelijk heeft gemaakt en hem de motivatie geeft om er nu zelf iets aan te willen gaan doen, dat maakt die eerste belangrijke stap al mogelijk: hulp zoeken, openstaan voor nieuwe inzichten.

Die onzekerheid, angst, en dat stemmetje in zijn hoofd moeten eveneens deel gaan uitmaken van dat proces en gaat er gewoon bijhoren, zelfs nodig zijn om de belangrijkste stappen in dat leven überhaupt te kunnen gaan zetten.

Alleen al dit inzicht verworven te hebben in dit kennismakingsgesprek maakt dat er vertrouwen is ontstaan om dat nieuwe pad te kunnen bewandelen. Het als een uitdaging zien, een persoonlijke reis die zelfs door regen en wind mooie plekken gaat laten ontdekken. Na die regen (cliché) komt er toch echt ook ooit weer die blauwe lucht en zon te voorschijn, sterker nog, met wat oefeningen zijn die er straks altijd wel te vinden, in jezelf.

Ik kijk er enorm naar uit om samen op die ontdekkingstocht te gaan, daar waar ik als gids mag leiden. Uitleg mag geven, verhalen vertellen, en getuige mag zijn van bijzondere momenten die life-changing zijn.

Ook ik heb er alle vertrouwen in, omdat ik die nieuwsgierigheid zie, die intrinsieke motivatie om ervoor te willen gaan.

Zin in!

#millennial #onzekerheid #ontdekkingstocht #ACT #persoonlijkgroei

Angsten horen bij het leven: een verhaal van moed, veerkracht en Acceptance and Commitment Therapy (ACT)

Onlangs zag ik een jonge man op mijn tinnitusspreekuur die me diep raakte. Hij is begin dertig, midden in het leven, maar draagt een last op zijn schouders die zwaarder is dan de meesten van ons kunnen bevatten.

Hij heeft het verlies van dierbaren moeten verwerken, terwijl hij tegelijkertijd zijn gezin heeft zien groeien met twee jonge kinderen. Daarnaast maakt hij zich zorgen over zijn baan en zijn toekomst in deze onzekere wereld. De paniek giert hem letterlijk en figuurlijk om de oren, en de slapeloze nachten vol piekeren lijken geen einde te kennen. Zijn gedachten malen maar door en de irritante tinnitus is de druppel die de emmer doet overlopen. Hij vreest dat het nooit meer goed zal komen.

In de Acceptance and Commitment Therapy (ACT) leren we dat onze grootste angsten vaak verbonden zijn met datgene wat we het meest koesteren. Het verdriet bij het verlies van dierbaren is een teken van hoeveel ze voor ons betekenen.

Zorgen, angsten en overweldigende gedachten zijn een natuurlijk onderdeel van het leven. Maar het proberen om ze te beheersen of te onderdrukken maakt de last alleen maar zwaarder.

Binnen ACT zijn er mooie tools die helpen om hier een nieuwe weg in te vinden hoe dan met die zorgen en levenservaringen toch een vitaal en waardevol leven te kunnen leiden.

Deze jonge man heeft de moed gevonden om deel te nemen aan onze groepsbehandeling tinnitus. Samen werken we aan het leren omgaan met zijn angsten, het loslaten van de behoefte aan controle en het vinden van veerkracht in plaats van verzet.

Hij is een inspiratiebron en zijn verhaal herinnert ons eraan dat in het aangezicht van onze diepste angsten, moed en veerkracht ons uiteindelijk sterker maken.

Wil jij ook die angsten niet meer jouw beperkingen laten zijn? Ken je een familielid of goeie vriend die maar steeds blijft vastlopen in verkeerde strategieën om alles te bevechten en te overwinnen? Wil je die nieuwe weg zelf ontdekken of die ander dat nieuw pad laten vinden?

Vraag vrijblijvend een kennismakingsgesprek aan.

Contactformulier is te vinden op de website.

Elk puzzelstukje telt: Een nieuw perspectief op tinnitusbehandeling

Deze week zag ik een tinnituspatiënt op mijn spreekuur, die al vele therapievormen had doorlopen; CGT, TRT, zelfhulpboeken, EMDR-therapieën en zelfs acupunctuur en orofaciaaltherapie.

“Niets heeft geholpen! De tinnitus is zelfs erger geworden!”, klaagde de patiënt.

Stap voor stap neem ik de patiënt mee om inzicht te krijgen in de complexiteit van ons gehoor, inclusief het feit dat het normaal is om in bepaalde situaties tinnitus te ervaren.

Belangrijker nog is mijn boodschap dat alle eerdere stappen die zijn genomen, passen binnen het proces om die vicieuze cirkel van voortdurend zoeken naar dé oplossing te doorbreken.

Net die andere kant op te gaan, niet makkelijk, zeker niet, maar wel mogelijk.

Ik vergelijk het hele traject dat al is doorlopen elders bij collega’s met puzzelstukjes die zijn verzameld, nog door elkaar op tafel liggen en nu samen in elkaar op juiste plek moeten worden gelegd.

Ontspanningsoefeningen, exposuretechnieken, inzichten in levensbalans, gehooronderzoek en advies: al deze factoren die al zijn aangepakt, zullen geleidelijk aan een integraal onderdeel vormen van de tinnitusbehandeling.

Op een gegeven moment zal het duidelijk worden waarom bepaalde oefeningen zijn doorlopen, en zal het werk van alle collega’s niet voor niets zijn geweest. Dan zal die vreemde oefening wel effect gaan hebben.

Langzaam wordt de puzzel duidelijker en groeit het vertrouwen dat de juiste stappen genomen kunnen worden.

Deze ervaring benadrukt ook opnieuw het belang van netwerkzorg. Samenwerking tussen verschillende professionals en disciplines essentieel is om de beste behandeling te bieden aan patiënten met complexe aandoeningen zoals tinnitusklachten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!😊

ACT: De Sleutel tot Verandering in de Audiologische Zorg?

Wat een bewonderenswaardige studiedag was dat! “Geef Gehoor aan ACT!” was een hele dag vol inspiratie en inzichten.

Ik had er zelfs twee dagen van kunnen maken.

Het was geweldig om met enthousiaste collega’s te praten over dit boeiende vakgebied, audiologie, maar dan met de focus op ACT.

Ik hoop van harte dat ik genoeg collega’s heb kunnen inspireren om de kennis die ik heb gedeeld toe te passen in hun werk als audioloog, psycholoog of maatschappelijk werker. Ik heb zelfs het vermoeden dat ik binnenkort die kennis in een boek mag teruglezen. Dat is geen probleem, want hoe meer we deze informatie delen, hoe bekender de audiologie wordt bij een breder publiek.

Er is nog zoveel werk te verzetten om verandering in de maatschappij te brengen.

ACT biedt verschillende tools om stigma’s te doorbreken, drempels te verlagen en mensen die audiologische hulp nodig hebben te motiveren om hulp te zoeken.

Het is vaak een uitdagend pad, vooral als er gehoorklachten zijn waar geen operatie of technische oplossing nu mogelijk is biedt ACT mooie nieuwe mogelijkheden, moeilijk dat zeker, maar wel mogelijk.

Ik heb zelf ook veel geleerd, want professor Herman was vanochtend vroeg al bij mijn bed. Hij gaf me een hele lijst met punten waarop ik me de volgende keer kan verbeteren. Dank je wel, Herman, ik neem het allemaal ter harte. Een van jouw tips was om aan het einde van de bijeenkomst de deelnemers te vragen wat ze hebben geleerd en om suggesties te vragen voor verbetering voor de volgende keer.

En wat nog leuker is, ik heb zelf een ervaring gehad die wellicht nog meer duidelijkheid geeft over wat er in ons brein gebeurt met geluid. Het geven van betekenis speelt een cruciale rol bij het ervaren van geluid als hinderlijk.

Mijn verblijf in Hotel van der Valk Antwerpen en de storm Louis van afgelopen donderdagavond spelen daarbij een rol. Een nieuw blog is in de maak.

De Kracht zit in de Mens zelf; tinnitus een oplosbaar probleem

Met een brok in mijn keel en tranen die ik ternauwernood kan bedwingen, zit ik gekluisterd aan het ontroerende verhaal dat één van de tinnituspatiënten tijdens het tinnitusspreekuur met me deelt.

Elk woord raakt me diep, omdat ik precies weet hoe het zit. De impact op het leven van de langzame achteruitgang in het gehoor, de spiraal van verkeerde verkregen informatie op internet die nu enkel angst en valse hoop heeft gezaaid en het emotionele glas dat overloopt van pijn en verdriet. Maar te midden van al deze duisternis, grijp ik naar het sprankje hoop dat er nog rest.

Stap voor stap tast ik in het duister, op zoek naar de juiste knoppen om die eindeloze vicieuze cirkels van ellende te doorbreken.

De dankbaarheid die in mij opwelt, maakt me bijna sprakeloos. Het besef dat het inzicht bij patiënt langzaam is gekomen dat er mogelijkheden zijn voor verandering, vervult me met een warm gevoel van binnen. Het vertrouwen dat patiënt in ons stelt, voelt als een kostbaar geschenk dat ik koester en zorgvuldig bewaak.

Vanaf het moment dat de patiënt de drempel van het audiologisch centrum overstapte, voelde patiënt zich welkom geheten, zo geeft patient mij dit terug. De warme glimlach aan de balie voelt meteen vertrouwd, de geruststellende hand van de audiologie-assistent, en het verhelderende gesprek dat volgde, vormen samen een baken van hoop in een zee van wanhoop.

Hier getuige van mogen zijn, om een verschil te maken in het leven van deze patiënten die vaak op de rand van de afgrond balanceren, vervult me met een diepe voldoening. Het is een voorrecht om een lichtpuntje te mogen zijn in iemands donkerste dagen.

Ik kan het geluid (de tinnitus) niet zomaar laten verdwijnen, maar ik kan wel een kompas zijn in deze ingewikkelde reis die er te maken is. Met mijn eenvoudige woorden en heldere voorbeelden probeer ik inzicht te verschaffen in de complexiteit van ons gehoor en ons brein.

Hoeveel kracht er zit in de verandering die dat gesprek al geeft. Cognitieve gedragstherapie die als een rode draad door ons programma loopt. De kracht zit in de mens zelf!

Wat een wonderlijk vak toch is de audiologie. Het is een roeping, een passie, een missie om anderen te helpen en bij te staan op hun weg naar herstel en welzijn.

Horen is meer dan enkel de oren! Gelukkig maar!

De mens is als een kunstwerk

Gisterenavond een bijzondere eerste ontmoeting met collega’s werkzaam als coach, therapeut, psycholoog of specialist in de zorg of vanuit een eigen praktijk.

Kwaliteitskring/intervisiegroep Limburg, een gemêleerd gezelschap wat deze groep sowieso al bijzonder boeiend maakt.

Bij iedere professional deze avond aanwezig staat hoog in het vaandel: De mens centraal.

De mens als een kunstwerk, uniek en bijzonder. Met groot respect voor de persoon tegenover je.

In de psychotherapie in welke vorm ook, wordt dat nog eens benadrukt op moment je de kunst van het gesprek verstaat.

Want wat maakt een mens beter met een goed gesprek? Een luisterend oor bieden. Gehoord worden. Vanuit de audiologie termen die ik regelmatig de revue laat passeren.

Maar de kennis en kunde te beheersen om die cognitieve gedragsverandering vanuit dat gesprek in gang te zetten is een kunst op zich.

En zo zie ik het gesprek als een kunstenaar die zijn instrumenten weet in te zetten op het moment deze een prachtig portret maakt.

Die instrumenten zijn de metaforen, de oefeningen, de verhalen, de ervaringen die als professional in te zetten zijn.

En net als de kunstenaar, hoe vaker je al die instrumenten gebruikt, hoe beter je ze onderhoudt, hoe meer de ervaring wordt gedaan wanneer welk instrument in te zetten is, des te beter je in dat vak wordt.

De mens zien als een groot marmeren steen, waar je met veel respect, geduld en voorzichtigheid aan gaat werken.

Laag voor laag vorm geeft. En elke keer weer met verschillende tools een stapje verder komt in het gehele proces van het samen creëren.

En net als in de masterclass waar je van de meester zelf veel kunt leren door te zien welk instrument waar in te zetten is, zo kun je van elkaar leren door het er over te hebben.

“Übung macht den Meister!”

De mens als kunstwerk.

Gestoorde collega’s gezocht!

Gisteren de jaarlijkse Audiologendag 2022.

Het ochtendprogramma wordt dan altijd georganiseerd door het RIVM en gaat over de neonatale gehoorscreening Nederland. Voor het middagprogramma is de organisatie in handen van de KKAu, Kring Klinische Audiologie.

www.nvkf.nl/nascholingskring-klinische-audiologie

Klinische Audiologie, een vakgebied dat nog niet zo lang bestaat, terwijl het een vakgebied is dat de basis vormt van ons menszijn.

Dat wij een gesprek kunnen hebben, komt omdat we elkaar kunnen horen.

Een luisterend oor kunnen bieden. Gehoord worden. Het gevoel hebben er bij te horen. Kennis in je oren knopen. Spreekwoordelijke gezegden die duidelijk maken dat onze oren, ons gehoorsysteem meer is dan enkel de oren.

In die middagvergadering vroeg één van de collega’s voor nieuwe ontwikkelingen binnen de audiologie naar collega’s die idolaat zijn van dit vakgebied. Hij zei letterlijk “We zijn op zoek naar gestoorde collega’s klinisch fysici – audiologen.” Collega’s dus die helemaal gek zijn op alles met oren en gehoor te maken heeft.

Ik voelde me meteen aangesproken! Aangesproken! 🙂

Maar gelukkig zijn er vele collega’s voorgegaan die baanbrekend werk hebben verricht. Pioniers die nog alles moesten gaan uitvinden. Afgelopen maand is één van die pioniers in de audiologie overleden.

https://www.ned-ver-audiologie.nl/in-memoriam-reinier-plomp/

Reinier Plomp, bekend collega van de Plomp-test. Maar zelf herinner ik deze zeer gewaardeerde collega nog meer van de dubbel-cd. Het lichtblauwe hoesje met een uitgebreid boeiend college over de psychologie achter het horen van geluid. Hoe ons brein vanalles van geluiden kan maken.

Geluidsfragmenten waarmee Plomp de luisteraar betoverde met de ontdekkingen die de luisteraar doet op moment je met de hoodtelefoon op geluidsfragmenten luistert én beleeft hoe ingenieus ons hoorsysteem werkt.

Plomp heeft bij mij de liefde voor dit bijzonder mooie vakgebied gevoed. Dat vuurtje dat er al zat aangewakkerd tot wat het nu is. Idolaat over hoe belangrijk horen voor ons als mens is.

Zoals Plomp met zijn CD en zijn passie voor dit vak mij heeft geïnspireerd om een van de gehoorspecialisten te worden, zo hoop ik jonge enthousiaste professionals in de hoorzorg te gaan inspireren om te zien hoe leuk de combi van ACT en gehoor kan zijn in de breedste zin van het woord.

ACT, Acceptance Commitment Therapy is nog jonger dan de audiologie.

ACT is een bewezen nieuwe vorm van cognitieve gedragstherapie die ook beschreven wordt als een derde generatie gedragstherapie binnen de gedragswetenschappen. De allereerste publicatie hierover was in het boek “Mindfulness and Acceptance, expanding the cognitive-behavioral tradition” van Steven Hayes uit 2004. Hayes is de grondlegger van ACT in die jaren en nog steeds zeer actief in ACT.

ACT en gehoor is een geniale combinatie, omdat er vele gehoorklachten in onze huidige tijd niet even op te lossen zijn.

Gehoorverlies, de vrij ernstige, kunnen we met technische hulpmiddelen wel al verbeteren, maar een beperking zal meestal blijven bestaan. Genoeg momenten waarop met de beste technische aanpassing nog steeds een gesprek moeilijk te volgen zal zijn.

Maar ook klachten als tinnitus, hyperacusis, misofonie, LFG-hinder en evenwichtsklachten zijn stuk voor stuk gehoorklachten die we in de meeste gevallen niet even met een pilletje of operatie kunnen oplossen, laat staan met een apparaat.

Dit zijn klachten waarbij de patiënt te vaak nog te horen krijgt “Leer er maar mee leven.”

En daar kan de combi van ACT en de kennis van de audiologie zeer bruikbare handvatten bieden.

Inzichten en ervaringen om nieuwe wegen te ontdekken die ondanks de aanwezige klachten het toch mogelijk maken een waardevol en vitaal leven te leiden. Leiden met de korte ei, niet met die lange ij. Waarbij binnen ACT het net zelfs de bedoeling is om met die lange ij het leven te leiden.

Die kennis te mogen gaan delen en daarmee hopelijk die passie, dat vuurtje bij collega’s fel te laten gaan branden, is een waardevolle bijdrage die ik de komende tijd mag gaan leveren.

Zo ga ik in samenwerking met Practical ACT, Jan Steunenberg een bijzonder uniek webinar organiseren voor collega’s die binnen de gezondheidszorg al met ACT werkzaam zijn en ik ze mag gaan meenemen in de wondere wereld van het gehoor: “Geef GEHOOR aan ACT!”

https://www.practicalact.com/geef-gehoor-aan-act.html

En Tim Batink die mij gevraagd heeft een masterclass te gaan geven “ACT en gehoor”. Tim is één van de wetenschappers die in Maastricht samen met Gijs Jansen ACT wel heel sterk op de kaart hebben gezet met hun boek Time to ACT!

Beide nu hoofddocenten zijn in de boeiende opleidingen die zij voor ACT organiseren, gekoppelt ook aan diverse andere specialismen.

Dus ja, helemaal te gek die combi van ACT en de audiologie te mogen gaan delen.

Laat mij maar een van die gestoorde collega’s zijn! 😊

Het regent, yeah!

Als je als zorgverlener goed luistert, leer je ook veel van je patiënten. 😊

Als een spiegel die wordt voorgehouden.

Een prachtige metafoor van één van de tinnituspatiënten:

Voor zijn werk moet hij door weer en wind. Zelfs als het regent, is zijn werk buiten.

Zijn hoop is dat net als met de regen de tinnitus in zijn systeem wordt toegelaten. Net als bij regen, regenpak aan en ondanks de regen gewoon er doorheen te gaan.

“Als je naar buiten kijkt dan denk je “vandaag liever niet”. Maar als je eenmaal buiten bent, al na een paar minuten is het gewoon zo en doet de regen er helemaal niet meer toe. Sterker nog, het is heerlijk. Dat geklater op je hoofd. De frisse lucht die de regen geeft.”

Acceptatie. Toelaten. Omarmen. Gewenning.

Kernelementen waar aan gewerkt kan worden, op moment dat het niet als vanzelf gaat en er hulp nodig is.

Mooi om te zien hoe met de gegeven kennis een persoonlijk inzicht ontstaat dat past in dat wat de precies bedoeling is.

Ik deel dit verhaal hier in mijn blog, omdat dit verhaal niet enkel voor tinnitus geldt, maar voor zo veel meer in ons leven.

Binnen ACT de metafoor van het grote monster waar we maar tegen aan blijven vechten, op allerlei manieren dat monster stil willen krijgen of het allerliefst helemaal weg. En dat na al die pogingen een oplossing te vinden, de sleutel van die oplossing ligt in de mogelijkheid om het monster er “gewoon” te laten zijn.

Laat dat monster maar schreeuwen en in het begin zal die beslist nog meer van zich laten horen. Maar langzaam bedaart het monster en zal rust gaan vinden.

Makkelijker gezegd dan gedaan?

Genoeg collega’s die ik nu ken die precies weten met oefeningen en inzichten deze strategieën te leren. Nog beter, om het te ervaren dat dat kan.

En ja, dat is soms niet makkelijk, zelfs mensen die dit anderen leren, zullen zelf ook moeten blijven oefenen, me😊. Maar dat het kan en mogelijk is, als je mensen hiermee helpt, je hét ziet gebeuren, geeft kracht te blijven oefenen.

En mooi als dan verhalen/ervaringen gedeeld worden. Net als de postbode die met zijn eigen ervaring ziet dat dit alles kan. Vertrouwen heeft dat het goed komt.

Wat is jouw verhaal/metafoor?

Werelddovendag

Vanmorgen zat ik op m’n fiets naar m’n werk. De vogels hoor ik fluiten. Geluiden van de natuur die wakker wordt. Een collega die van op de parkeerplaats een goeie morgen roept.

Afgelopen weekend was het zaterdag werelddovendag. Samen met Jan (82, kunstenaar en doof geboren) een zeer unieke expositie mogen geven van ons beide kunstwerken.

Nog meer realiseerde ik me vanmorgen zijn verhaal. Het verhaal dat we vele bezoekers dit weekend via zijn kunstwerken hebben mogen vertellen.

Boekdelen worden er verteld via kleur, figuren en composities op het doek.

Nog meer werd ik me pas vanmorgen bewust hoe het zou zijn om nooit geen geluid gehoord te hebben.

Hoe groot is dan het compliment dat ik van Jan mocht ontvangen. Hij zag nu pas in mijn levensgrote kunstwerken hoe geluid zou moeten klinken.

Open. Harmonie. Rust. Van diep beneden naar boven. Torenhoog. Zo beschreef hij het.

We hebben ontzettend mooie gesprekken gehad deze twee dagen, samen met zijn tolk was Jan nu mens.

Op een notitieboekje schrijft hij normaal in korte pakkende woorden wat hij je wil vertellen.

Gisteren later op de avond schreef hij mij: “Ik ben afgelopen dagen vergeten dat ik doof was”.

Dat laatste woord “was“, spreekt voor zich.

https://rtvmaastricht.nl/nieuws/artikel/tentoonstelling-stem-van-de-kunstenaar-geopend

De eerste vliegles

“Papa Tango Charlie, ready for depature, clear for take off”. De gashandel vol open. Daar gaan we dan. In een tweezitter racen we van nul in een paar seconde naar topsnelheid om los te komen van de grond. Mijn hart bonst in m’n keel. Als een vuurpijl schieten we omhoog. En meteen voel je de turbulentie die vandaag extra voelbaar gaat zijn, want met 30 graden plus is er veel thermiek. De warme lucht boven het asfalt duwt beide vleugels meteen krachtig omhoog. Al gauw zie ik de Maas liggen in dat prachtig Limburgse landschap, de Maas waar we koers op zetten. Deze duidelijke lijn in het landschap gaan we volgen richting Born, “off to BRAVO”.

Daar boven het vlieggebied rondom Roermond hebben we het luchtruim zowat voor ons helemaal alleen. Vanaf het begin mag ik zelf “in controle” zijn, de stuurknuppel, de gashendel en met beide voeten bijsturen. Vanaf BRAVO gaan we helemaal los. Stijgen en dalen. Scherpe bocht links, scherpe bocht rechts, met prachtig uitzicht op de stad Roermond. Én op de metertjes letten. Snelheid. Toerental van de motor. Hoogte en stijgingssnelheid. Daar we op zicht vliegen is het van belang de afstand tussen horizon en bovenkant dashboard gelijk te houden. Het lijkt er op dat ik zowat zes parameters heb die ik onder controle moet krijgen om het toestel stabiel en in lijn te houden. Grappig is dat hierin precies een ACT-element in zit. Hoe meer ik probeer met kracht bij te sturen, hoe onstabieler het toestel wordt. Op het moment ik het wat losser laat en minder weerstand bied, bij wijze van spreken het toestel min of meer het zelf laat doen, maar toch lichtjes bijstuur, het veel beter gaat. Hoe mooi de parallel met het leven. Waarin we vaak op allerlei manieren bijna krampachtig controle proberen te krijgen op en over alles wat er in ons leven gebeurt.

Het vliegtuig is als het leven. Groots en log, maar wij kunnen er altijd nog zelf richting aan geven. Niet altijd precies zoals we willen. Als het niet gaat zoals het zou moeten gaan (volgens ons), moet het maar gaan zoals het gaat. Bij grote impacts niet meteen sterk reageren, maar rustig blijven en lichtjes bijsturen. Daar waar het wel kan geef je meer gas bij en met de neus omhoog, het doel in zicht, stijg je naar grotere hoogtes. Vliegen is net als (het) leven. 😊

Wat een bijzonder mooie ervaring was deze eerste proefles. Van het eerste moment tot de landing was het zo’n wow-moment. Dat is zo’n moment/ervaring waarin al je zintuigen gericht zijn op de ervaring die je op dat moment doet. Iedereen heeft wel zo’n moment in herinnering. Op zo’n wow-moment wil je niets verliezen, net daarom neem je als vanzelf alles heel sterk waar. Al je zintuigen vol open. Alles neem je intenser waar, kleur, geur, geluiden, gevoel. Zo’n wow-moment voor altijd in je geheugen gegrift.

Helemaal in het hier en nu zijn. Mindfulness is hierop gericht. Voor velen klinkt Mindfulness zweverig in de oren. (Leuke zin voor een audioloog die vliegles neemt😊.) Echter de essentie van mindfulness is bewuster te ervaren van datgene wat je beleeft. Het is een vaardigheid die je kunt trainen, net als fietsen, net als vliegen. Leren bewust je zintuigen open te stellen, waardoor je meer van het moment zelf kunt genieten en intenser je leven kunt ervaren. Die vaardigheid mindfulness, is een belangrijke pijler binnen het ACT-model. Daarover beslist in komende blogs nog meer.

De landing is ingezet. Vanuit het Noorden vliegen we naar de landingsbaan, net als we boven het warme asfalt komen, duwt de warme lucht ons plots nog even een aantal meters omhoog. Zo sterk had de instructeur de thermiek vandaag nog niet bedacht. Heel beheerst en rustig met kleine correcties “stuurt” hij bij. “Verkeer van rechts” noemt mijn collega maatschappelijk werker het steeds, onverwachte events die op ons (levens)pad komen. Hoe we daar vervolgens op reageren en op bijsturen is van groot belang in hoe we uiteindelijk de touchdown kunnen maken.

En zo staan we weer veilig aan de grond met een van mijn droom-activiteiten afgevinkt op de Bucket-list. Daarmee het verlangen om zelfstandig te kunnen vliegen nog sterker dan ooit te voren.

Mindful(ness) koffie drinken

In het kader van mijn opleiding tot ACT therapeut wil ik graag met jullie mijn eigen persoonlijke ervaringen delen die ik vanuit de training meekrijg en van die prachtige eye-openers zijn.

Eigen ervaringen die mij hebben laten inzien wat de essentie is van ACT en de zes peilers waar ACT op gebouwd is. Eerder gaf ik al mijn gedachten weer met betrekking tot de peilers Acceptatie en Defusie. Vandaag wil ik de pijler Mindfulness met jullie delen.

Mindful is een vaardigheid die je kunt trainen. Het is een manier van bewust ervaren. Het leven in het hier en nu. Voor degene die dit voor het eerst hoort klinkt dat erg zweverig, maar ik hoop dat ik je kan laten ervaren hoe mooi en handig deze vaardigheid kan zijn in het dagelijkse leven. Ooit in het verleden heb ik al eens een volledige Mindfulness cursus doorlopen. Daar had ik al de ervaring met het rozijntje. Maar zoals de titel van dit blog al aangeeft gaat het vandaag niet het rozijntje zijn, maar “gewoon” het kopje koffie.

Dit ga ik doen aan de hand van een zogenaamde geleide-oefening. Ik ga je meenemen in de stappen die je kunt doorlopen om mindful het kopje koffie te drinken.

Het beste is dat je iemand de tekst laat voorlezen en jij de instructies gaat opvolgen.

Of wat ook leuk is, met huidige middelen heel makkelijk, je neemt eerst de tekst al lezend op en speelt je eigen stem dan op hoofdtelefoon af. Doe dit vooral met respect voor jezelf. Jezelf terughoren is vreemd, dat is voor iedereen in het begin even wennen. Maar op het moment je dit enkel met jezelf deelt en naar je eigen stem kunt luisteren is dat zelfs een van de andere pijlers Defusie. Waarover al in mijn vorig bericht geschreven.

Belangrijk voor deze oefening is dat je er de tijd voor gaat nemen, een plek zoekt waar je gedurende deze ervaring niet onderbroken zal worden door een ander in jouw omgeving. Zoek een plek waar jij je fijn voelt. Waar je even een tijd kunt gaan zitten.

Met voor je een vers gemaakt kopje koffie of nog beter een cappuccino, je zult straks erachter komen waarom.

De voorbereidingen zijn essentieel om het succes te ervaren. Dus vooral de rust en plek vinden om hier echt tijd voor te gaan nemen.

Als je al die voorbereidingen hebt getroffen, komt nu de oefening.

Zit je?😊 Met voor je dat kopje koffie, cappuccino of thee. Mag ook een glas water zijn of frisdrank. Laat het gewoon even daar staan op de tafel voor je.

Ik zal de oefening hieronder vanuit een kopje cappuccino schrijven, maar je mag ook elk ander drankje nemen.

(Tekst vanaf hier laten voorlezen of afspelen)

Ok. Ga eerst nu even letten op hoe je zit. Zit je lekker? Ga goed recht zitten met beide benen naast elkaar, voeten naast elkaar op de grond. Armen even rustend op je schoot.

Je mag nu je ogen sluiten of een punt voor je zoeken waar je je aandacht op kunt richten. Met de rug misschien tegen de rugleuning van stoel of bank. Misschien zit je gewoon rechtop los van de rugleuning, ook dat is prima.

Twee voeten op de grond. Voel even hoe je voeten de aarde raken. Als je schoenen aan hebt, hoe je voet in elke schoen zit. Met blote voeten hoe je je voetzool op de vloer voelt. Misschien koud of warm. Het materiaal waar je voeten op rusten in je schoen of op de vloer.

Je benen naast elkaar. Let nu even op hoe je op je billen zit, hoe jouw lichaam op de stoel of bank rust.

Haal even diep adem halen. Volg de stroming van de lucht in je lichaam. Adem even diep in en weer uit. Voel de stroming van de lucht in je lichaam gaan. Beweeg even met je rug en neem een rechte positie die voor jou fijn voelt.

Neem even de tijd om je bewust te worden van de plek waar je bent. Luister naar de geluiden om je heen, ook al is er een geluid waarvan je denkt dat dat jou stoort, laat ook dat geluid voor nu even toe. Neem het waar en richt daarna je aandacht weer op je ademhaling. Hoe je buik en borst bewegen bij het in- en uitademen.

Pak nu het kopje, de beker of het glas. Als je je ogen dicht hebt, laat degene die de tekst leest jou het kopje geven of ga met je handen voorzichtig op zoek en neem het voorzichtig in je handen.

Pak het kopje met beide handen voorzichtig vast. Let op de warmte. Als het nog te heet is, zet het terug en wacht dan even totdat je het kunt oppakken. Of neem het zo in je handen dat het veilig voelt.

Als het dus mogelijk is houd dit even in je handen vast, voel het gewicht. Neem misschien ook de temperatuur waar van het drankje. Voel de vorm van het kopje of het glas je in je handen hebt. Zonder te kijken, beste is dit met gesloten ogen te doen. Voel vooral nu met je vingers. Beweeg ook met je vingers zodat je de hele vorm tot je kan nemen. Voel de oppervlakte, de randen, misschien zelfs een opdruk of een reliëf in de zijkant. De onderkant, de rand, misschien een oortje wat er aan zit. Neem al dat waar.

Breng nu voorzichtig het kopje naar je neus. Op een veilige afstand (indien nog heet) ruik je aan de koffie. Probeer vooral enkel je neus te gebruiken. Laat de lucht door je neus stromen met de reuk van de koffie. Misschien voel je zelfs de temperatuur van de vloeistof. Bij koffie kan het warm aanvoelen, de warme damp die nog van de hete koffie komt. Of bij frisdrank kan in de zomer het zelfs beetje koud voelen. Of dat je bij een koolzuurhoudend drankje de prikkels tegen je neus voelt van de belletjes die ploppen aan het oppervlak. Ook dat alles neem je waar.

Laat de lucht door je neus stromen en ervaar in die stroming de reuk van de koffie.

Zeker bij cappuccino of een koolzuurhoudend drankje kun je zelfs het drankje bij je oor houden. Luister naar de luchtbelletjes die ploppen. Ja! Cappuccino en frisdrank maken geluid. 😊

Luister naar de “muziek” die een kopje cappuccino kan maken. Het ritme van het drankje.

Pak nu het kopje goed vast en breng het voorzichtig naar je lippen. Nog niet drinken. Ook al is het qua temperatuur al goed drinkbaar. Laat het kopje even rusten op je onderlip. Is het nog te warm houd het dan op een veilige afstand. Voel dan vooral de temperatuur. Misschien ruik je ook nog steeds die lekkere koffie.

Als de temperatuur aangenaam genoeg is, maak je contact met de rand van het kopje. Laat het daar even rusten.

Nu ruik je nog sterker dan voorheen en voelt de warmte, misschien springen er nog kleine belletjes aan het oppervlak tegen je lippen of rondom je mond.

Neem dit alles bewust waar.

Je voelt nu de temperatuur en weet dat het veilig is om zo een slokje te gaan nemen. Maar nog even niet.

Laat het kopje even zo daar hangen op je lippen.

Adem nog een diep door je neus in en weer uit.

Je hebt er nog niet van gedronken. Je hebt alleen nog voor nu ervaren. Open nu je ogen. Kijk vooral nu eens even. Kijk naar de kleur. De vorm van het kopje. Maar vooral ook naar de vloeistof in dat kopje. Hoe het aan de rand het kopje raakt. De structuur die je ziet. Misschien zie je nu ook de belletjes aan het oppervlak springen. Als je een glas hebt kun je er ook in kijken, wat gebeurt daar allemaal? Kijk misschien zelfs eens even door de vloeistof heen.

En opnieuw even weer de aandacht naar je ademhaling. Je houdt het kopje weer zo dicht voor je, zodat je misschien zelfs de koffie weer sterk ruikt.

Neem nu een slokje, maar laat het heel even in je mond. Voel het op je tong liggen, de temperatuur is goed, proef de verschillende smaken die jouw tong nu activeren. Houd dat even vast. Speel er even mee. Nog eens in- en uitademen en pas dan slik je.

Neem nog een slok op deze manier. Neem de tijd. En geniet zoals je nog nooit van een kopje koffie genoten hebt. Intens het proeven van de smaak.

Wat heeft dit nu met jou gedaan? Hoe heb jij dit eerste mindful kopje koffie ervaren?

Maar los van dat je bewuster hebt kunnen genieten, was je gedurende dit alles in het hier en nu. Dat is net de essentie ook van deze oefening. Om in het huidige moment te zijn.

Dat werd me gedurende de training nog duidelijker met de vraag of ieder een moment in het leven kon beschrijven waarop je zo’n AHA-Erlebnis hebt ervaren. Alle cursisten hadden wel zo’n moment. Beschreven dit ook. En wat bleek dat al die moment één belangrijke gezamenlijke eigenschap hadden.

Dat je op dat moment volledig in het hier en nu bent. En dat net dan alle zintuigen vol open staan om dat moment intens te beleven. De meeste van die momenten zijn gebeurtenissen of ervaringen die je zeker niet elke dag kunt beleven. Maar je zou wel vaker bewuster in het hier en nu kunnen leven. Intenser van momenten kunnen genieten. De kern van een mindful leven leiden. Een van de pijlers van ACT.

Wordt vervolgd.

Time to ACT!

Bezorgd zijn we nu denk ik wel al allemaal. De komende tijd gaat hoe ook spannend zijn.

Zelf ben ik heel bezorgd, om bijna iedereen om me heen, m’n gezin, m’n ouders, broers, vrienden en collega’s. Zelfs om heel Nederland en de wereld. Erg hè?! 😊

Waar gaan we met z’n alle heen? Hoe ziet de toekomst er uit?

Die bezorgdheid kan mij verlammen, kan mij bijna enkel zicht geven op al die beren op de weg.

Bij toeval ben ik net aan een cursus ACT voor professionals begonnen. Aline Kruit is mijn trainer. Eerste bijeenkomst hebben we nog net, met in achtneming van de strenge regels, afgelopen vrijdag (13 maart) gehad, volgende sessies gaat voor de hele groep online zijn.

ACT staat voor Acceptance and Commitment Therapy. Een strategie of een manier die je kunt inzetten om anders en hopelijk beter met problemen om te gaan.

ACT gaat niet proberen de inhoud van je probleem te veranderen, zoals bij CGT cognitieve gedragstherapie het geval is, maar ACT gaat er min of meer van uit dat waar je problemen mee hebt dat je dat niet kunt veranderen, maar wel de manier waarop je dan met dat probleem omgaat. Angst, bezorgdheid, speelt hierbij een grote rol.

Nu denk ik dat we de komende tijd genoeg thuis gaan zijn, genoeg tijd dus om in detail hier mee bezig te gaan zijn. Nieuwe inzichten leren kennen.

Vanuit die eerste bijeenkomst en literatuur die ik al gelezen had is me één ding duidelijk geworden. ACT kan ik heel goed gebruiken in de periode die nu komen gaat. Waarom zou ik de informatie vanuit de cursus, die mij een compleet nieuwe visie en kracht geeft het Coronavirus mentaal beter aan te kunnen, niet met jullie delen?

Daarom ga ik het gewoon hier met jullie delen, zij die het leuk en interssant vinden gaan het lezen. Heb je zoiets van waar heeft die Scheijen het over? Heb ik helemaal niks aan. Hoop ik dat je niet toch blijft lezen en je enkel irriteert aan de wijze waarop ik dit ga schrijven. Namelijk open en eerlijk. Hoe ik het zelf beleef. Stappen die ik in gedachte ga maken, zelf leren om anders er mee om te gaan.

Dat is namelijk de basis van deze cursus, titel “ACT voor professionals”, ook al is die dus bedoeld voor trainers, therapeuten en coachers, je zult ook als professional zelf eerst ACT helemaal moeten doorlopen en ervaren. Met de billen bloot gaan dus! Laat ik dat proces samen met jullie gaan delen, in de hoop dat je er ook iets aan hebt. En ben jij al ACT getraind en heb je op of aanmerkingen, hoop ik dat ook jij die hier durft te delen, zodat we er allemaal van kunnen leren.

En wie weet, is het mogelijk om hiermee de moeilijke tijd die komen gaat samen te doorlopen.

ACT is een open source training, dat wil zeggen dat heel veel info vrij toegankelijk is. Het wordt zelfs aangespoord om die info te delen. Om meer en meer mensen deze nieuwe technieken eigen te laten maken. Het is een andere wijze om met problemen om te gaan.

De allereerste oefening die werd gegeven was dan ook bedoeld om dit inzichtelijk te maken. Aline riep uit de groep drie personen naar voren en deze werden in één lijn achter elkaar gezet. De ene persoon was ons, de mens, wij. De middelste persoon stond symbool voor alle problemen die we zo tegenkomen in ons leven, zaken waar we ons zorgen over maken. En de laatste persoon in de lijn stond als zijnde alle waarden die wij belangrijk vinden in ons leven. Waar staan we voor, wat vinden wij belangrijk? Welke doelen stellen we onszelf?

En als deze drie mensen zo in een lijn staan dan kun je als mens bijna die waarden niet zien, je bent bijna altijd gefocust op de problemen die voor je staan. Die probeer je dan weg te duwen, of van weg te lopen. Je probeert over die problemen controle te krijgen. Weg te nemen het liefst. Maar al dat lukt steeds niet, dus moet je gaan kijken of het anders kan.

En daar was voor mij die eerste eye opener. Die problemen kun je meestal niet wegnemen, die bezorgdheid en angst is er, kan ook heel normaal zijn. Ik bedoel, CORONA, er komt ook echt iets op ons af. Dus dat we bezorgd zijn is nu heel normaal.

De truc is om te zien dat je ook naast die problemen, naast die angst, kunt gaan staan, waardoor je vol zicht krijgt op jouw eigen waarden. De problemen en angsten zijn er nog steeds, die kun je zien, maar ze belemmeren niet het zicht op jouw waarden en doelen in je leven. Hoe mooi is dat? Die mogelijkheid is er dus. Alleen, dat is niet zo even gedaan. Daar is dus die training voor.

Maar zoals hier nu. Coronavirus, is er, de veranderingen die dit geeft ook, kunnen we niet gaan wegnemen, hebben we mee te dealen. Hoe we daar mee omgaan is aan onszelf. Ik ga er naast proberen te staan en oog te hebben voor mijn eigen waarden, wie ik ben. Doelen die ik mezelf stel probeer ik ondanks alles wat er nu speelt nog steeds voor ogen te houden. Grappig dat in dit gezegde, “het voor ogen houden” dit eigenlijk ook al zegt.

Ik ga dit proces met jullie delen. Tussendoor ga ik zeker ook weer schilderen en dat alles gewoon hier met jullie delen. In de hoop jou als lezer te inspireren en jouw eigen talenten net nu in te zetten. Jouw eigen waarden en doelen te gaan zien en naar toe te werken. Wie weet kunnen we dan na Coronatijd samen zeggen, het was een moeilijke tijd, maar ik had hem eigenlijk niet willen missen, want ik heb er enorm veel van geleerd en aan gehad.

Time to ACT! 😊