Het interview dat een verhaal werd.
Het interview dat een verhaal werd, het interview dat zelfs een boek werd, een boek om anderen te inspireren, te motiveren, kracht te geven.
Op advies van een aantal vrienden en kennissen en nu op advies van een journaliste die mij heeft geïnterviewd, eindelijk de stap maar eens genomen om er gewoon mee te beginnen: Opschrijven wat ik mee maak, mee gemaakt heb en misschien zelfs nog ga meemaken.
Maar ik ga dit boek vooral schrijven voor JOU, de lezer. Ik weet vrijwel zeker dat je in dit boek inspiratie gaat vinden, kracht of steun om vooral jouw leven nog meer kleur te geven, letterlijk en figuurlijk. Met deze woorden, het verhaal dat ik schrijf, maar daarnaast in het boek ook van binnen en van buiten gekleurd met een aantal van mijn kunstwerken, foto’s van details die mij zelf in mijn werken zijn opgevallen of details waar anderen mij op attent hebben gemaakt en zij mij hun verhaal hebben verteld.
Met dit boek hoop ik kleur te geven aan jouw leven. Ondanks tegenslagen of beperkingen die je misschien hebt. Want ieder heeft zo zijn eigen glas, das Glas, das Glas der Lebensakzeptanz. Ooit geleerd in een Duitse tinnituskliniek. Het glas dat een beeld geeft van alles wat we zo in ons leven meemaken, meedragen. Gebeurtenissen die impact hebben op wie we zijn. Zaken die energie kosten. Dingen waar we in onze gedachten mee bezig zijn. En niemand heeft dus een leeg glas, anders leef je niet. Er zijn altijd wel zaken die niet gaan zoals je wilt dat ze gaan. Of zaken waar je tegen op ziet. Energie kosten, zaken die je het ’s nachts bezig houden.
In mijn werk als klinisch fysicus – audioloog, maar met name mijn werk als tinnitusspecialist, hoor en zie ik heel veel mensen. In het gesprek wat ik dan heb met de patiënt van ongeveer één uur, hebben we het vaak hierover; het leven.
Dan hoor ik verhalen die me raken, dat ik volkomen begrijp waarom iemands glas helemaal is overgelopen en er een soort van vicieuze cirkel is ontstaan. Een neerwaardse spiraal waar mensen dan uit proberen te komen en het maar niet lukt, niet alleen, maar wel met hulp, professionele hulp.
Ik kan gelukkig vanuit mijn professie in dat eerste gesprek al vaak de mensen het inzicht geven in hoe nu een mogelijke oplossing geboden kan worden. Dat wij vanuit ons tinnitusteam een behandeling kunnen geven en klachten verminderen en de kwaliteit van leven kan verbeteren. Na dit eerste gesprek begrijpen de meeste mensen wel wat de bedoeling is en zien ze weer licht aan het einde van de tunnel. Dat is zo’n mooi moment, elke keer weer opnieuw. Omdat je dan die glimlach ziet, de traan van geluk, de stevige handdruk met een woord van dank, herkenning bij de partner die er vaak naast zit en het al langer heeft gezien, maar het niet onder woorden kon brengen. Nu dan met tekeningen, plaatjes en de goede woorden precies dat duidelijk wordt wat al langer wel bekend was. Dat maakt dat mijn werk zo fijn is. Dankbaar werk.
Een zeer nette man in pak van in de tachtig, die na mijn gesprek tegen me zegt: “Ik heb deze middag nog veel van u mogen leren!”. Mij een ferme handdruk geeft en me hartelijk dankt voor de uitleg. Hij heeft er helemaal vertrouwen in dat het goed komt.
Het mooie is dat ik er niet alleen ben om deze mensen te helpen, maar van de gesprekken die ik heb met de patiënten leer ook ik heel veel. Het leven, problemen waar we allemaal mee te kampen hebben. De verhalen zijn voor mij vaak zo herkenbaar. Ik ben er van overtuigd dat was ik zelf geen audioloog geweest, dan had ik beslist ook een keer aan de andere kant van die tafel gezeten met mijn tinnitus. Ik kan de tinnitus nu goed hebben, weet precies waar het bij mij door komt en heb zicht op wat er bij tinnitus toe doet.
Ik vertel het de patiënten niet, dat ik zelf tinnitus heb. Want dan zou een logische volgende vraag zijn, hoe ik er dan mee omga en wat ik dan doe. Maar dat maakt tinnitus zo bijzonder, dat het voor ieder individu weer anders is. Daarom is het van belang om ondanks dat we in groepen mensen behandelen er zorg op maat geleverd wordt. Ieder voor zich het programma doorloopt.
En ik dus altijd weer de patiënten eerst ook afzonderlijk zie en hun verhaal hoor.
Ik leer veel van deze verhalen, maar net als ik van deze verhalen leer. Zo hoop ik ook dat jij van mijn verhaal kunt leren.
Daarom ook wil ik mijn verhaal graag met je delen, omdat ik zeker weet dat als je er open voor staat, dit jouw leven kan veranderen. En dat alles enkel met de woorden die jij nu hier op dit papier gaat lezen.
Hoe mooi is dat. Woorden, tekens hier op dit papier, die jij kunt omzetten in iets dat jou kracht en energie gaat geven, om daarmee jouw leven een stuk makkelijker en aangenamer te maken. Misschien deze woorden jou zelfs kracht geven om sterker te zijn. Ik hoop dat je er voor openstaat, het toe laat, omdat ik het bijna elke dag op mijn werk, maar ook in de gesprekken over mijn kunstwerken ervaar, hoe verhalen van andere mensen, het begrijpen van elkaars situatie, het actief luisteren naar elkaar, hoeveel kracht mij dat kan geven en ik van deze verhalen leer. Ik weet zeker dat als we elkaars verhalen nog meer met elkaar gaan delen, deze wereld een beetje beter wordt. Dus in de hoop, zoals zo velen, dat ik toch deze wereld nog een beetje kan veranderen. Dit boek voor jou!
Dit is de Inleiding van het boek ik in gedachte heb. Een boek dat ik denk ik al in mijn hoofd helemaal geschreven heb, maar het moet nog op papier, de woorden moeten nog kleur krijgen.
Ik zal alles voorbij laten komen, mijn angst om in het openbaar te spreken, mijn reis naar San Diego waar ik drie weken de eerste internationale kunstenaar was die live kunstwerken heeft gemaakt in een groot museum, de foto van mezelf die ik in het museum of science ontdekte, aan de andere kant van de wereld. Ik zal het zeker hebben over mijn werk als tinnitusspecialist. De liefde, het geloof, de wereld.
Een schrijver is geen schrijver zonder een lezer, dus laat me weten als je interesse hebt in zo’n boek, dat zal mij als schrijver enkel stimuleren om nog meer te gaan schrijven.
Ik HOOR graag van je!:)
