Aan de koffie: Een Moment van Geluk en Bewustzijn

Vandaag ontving ik een prachtige selfie van mijn ouders. Ze zaten in mijn galerie aan een kopje koffie, hun ogen straalden tevredenheid en geluk uit. De e-mail van mijn vader was simpel maar hartverwarmend:

Aan de koffie

Bedankt
Daaaaaggg PM

Dit soort momenten herinneren me aan wat echt belangrijk is in het leven. Het zijn die kleine geluksmomenten die ons helpen te focussen op het hier en nu, en ons bewust maken van wat er echt toe doet.

Mijn vader neemt bijna elke werkdag de tijd om samen met mijn moeder naar de galerie aan de Lindenlaan 2a te gaan. Daar genieten ze van een lekkere koffie, meestal een cappuccino. Het is hun ritueel, een pauze in de dag waarin ze samen van het moment genieten.

Acceptance and Commitment Therapy (ACT) leert ons om te leven in het moment, om onze gedachten en gevoelens te accepteren zoals ze zijn en te handelen in overeenstemming met onze waarden. Deze kleine geluksmomenten met mijn ouders zijn een prachtig voorbeeld van hoe belangrijk het is om bewust te leven en de verbinding met onze geliefden te koesteren.

ACT moedigt ons aan om mindful te zijn en dankbaarheid te voelen voor de kleine dingen. Het zien van mijn ouders die samen van hun koffie genieten herinnert me eraan om ook zelf vaker stil te staan bij deze momenten. Het gaat niet om de grote prestaties of materiële bezittingen, maar om de dagelijkse momenten van verbinding en liefde.

Dus, neem vandaag even de tijd om stil te staan bij een geluksmoment. Misschien is het een kop koffie met een geliefde, een wandeling in de natuur, of gewoon een moment van rust. Deze momenten geven het leven kleur en betekenis.

Bedankt pap en mam, voor het herinneren aan wat echt belangrijk is. En ik weet dat je dit blog weer gaat lezen, pa – dus bedankt voor het delen van deze mooie momenten. 😊

Jullie maken mijn dag altijd weer beter!

Verkeer van rechts: Innerlijke rust vinden met ACT

In mijn werk als behandelaar ontmoet ik vaak mensen die door uitdagende periodes gaan. Eén verhaal blijft me echter altijd bij, dat verhaal van een jonge vrouw begin vijftig. Ze wilde nog volop in het leven staan, maar werd getroffen door wat een van mijn collega’s op het audiologisch centrum treffend “verkeer van rechts” noemt. Dit zijn de onverwachte levensgebeurtenissen die je wereld op z’n kop zetten: het verlies van een dierbare, ontslag, de zorg voor zieke ouders, verhuizen, letterlijk een verkeersongeval en meer. Bij haar kwam dit allemaal tegelijk.

Het leven had haar een serie zware klappen toegebracht. Ze verloor een dierbare, moest haar baan opgeven, werd mantelzorger voor haar ouders en moest verhuizen. Deze gebeurtenissen sloegen haar uit haar evenwicht en brachten haar in een vicieuze cirkel van stress en uitputting. Ze had geen energie of zin meer in de leuke dingen van het leven en de stress bleef toenemen. Na allerlei behandelingen en therapieën waarin zeker wel stappen werden gemaakt maar nog niet dat bereikt had wat ze zo graag wilde bereiken, kwam ze uiteindelijk bij mij terecht na het lezen van enkele van mijn blogs over Acceptance and Commitment Therapy (ACT).

Ze was nieuwsgierig naar ACT en wilde graag met mij als gids de zes ACT-processen doorlopen. Dit markeerde het begin van onze gezamenlijke reis naar zelfontdekking, het bewandelen van nieuwe paden en het opdoen van nieuwe ervaringen.

We begonnen met kleine stappen. Ze leerde haar pijn te accepteren in plaats van ertegen te vechten. Dit betekende niet dat ze de pijn leuk moest vinden, maar dat ze stopte met zichzelf te verzetten tegen de realiteit ervan. Ze ontwikkelde technieken om afstand te nemen van al haar vele gedachten en begon te zien dat ze meer was dan haar pijnlijke ervaringen.

Tijdens onze sessies werkten we aan haar vermogen om in het moment te zijn. Ze begon met het beoefenen van mindfulness, zoals simpelweg genieten van een kop koffie – of nog beter, een cappuccino, vanwege het geluid van het opschuimen van de melk. Deze kleine momenten van bewustwording brachten langzaam maar zeker een gevoel van rust in haar leven.

Ze ontdekte wat echt belangrijk voor haar was en begon stappen te zetten om deze waarden na te streven. Dit betekende soms dat ze moeilijke beslissingen moest nemen, maar elke keuze bracht haar dichter bij een leven dat voor haar waardevol was. De pijn die ze jarenlang met zich meedroeg, werd dragelijker. Ze kreeg weer ruimte om stil te staan bij de mooie dingen die het leven te bieden heeft.

Elke sessie voelde als een nieuwe ontdekking, een nieuw pad dat bewandeld moest worden. Samen beleefden we mooie momenten van inzicht en groei. En elke keer weer besefte ik dat deze reis niet alleen over therapie ging, maar over het herontdekken van het leven zelf. Ze leerde dat de zwaarste momenten in haar leven ook de momenten waren waarin ze het meest groeide. Ze werd gedwongen om open te staan voor nieuwe ervaringen en andere paden te bewandelen.

ACT heeft zoveel moois te bieden. Het is niet alleen een behandelmethode, maar een reis naar innerlijke rust en een betekenisvol leven.

Wil je meer informatie kijk dan op www.artofhearing.nl

Vol in de Exposure: Van Kelderspin naar Tinnitus

Vanmorgen begon mijn dag anders dan normaal. Een dikke kelderspin had zich een weg naar binnen gebaand en mijn collega’s, die niet bepaald van spinnen houden, vroegen mij vroeg in de ochtend om hulp. Stoer als ik was (not), besloot ik de uitdaging aan te gaan. Voorzichtig pakte ik het beestje op met mijn handen en zette het buiten. Vol in de exposure!😂

Dit avontuur met de spin deed me denken aan de aanpak van tinnitus, waarbij we ook vol in de exposure gaan. Net als bij die spin, draait het bij tinnitus om het veranderen van het label dat je eraan koppelt en jezelf openstellen om vooral te ervaren.

Het Label Veranderen

Bij zowel spinnen als tinnitus is de angst vaak gebaseerd op het label dat we eraan hebben gegeven. Een spin zien we al snel als eng, net zoals het geluid van tinnitus vaak als zorgelijk en zelfs bedreigend wordt ervaren. Logisch ook want vooral in het begin zet het bij velen de wereld op z’n kop. Maar wat als we dat label kunnen veranderen? Wat als we die angst gewoon laten zijn zonder oordeel?

Adem In, Adem Uit

Bij exposure-technieken, zoals die bijvoorbeeld gebruikt worden in Cognitieve Gedragsbehandeling Tinnitus (CBT4T) en Acceptance and Commitment Therapy (ACT), draait het om het toelaten van de angst en het ongemak. Dit betekent dat je bewust ademt, in en uit en jezelf toestaat om de situatie volledig te ervaren. Hetzelfde geldt voor tinnitus: in plaats van te vechten tegen het geluid, laat je het er zijn.

Kijken, Bewonderen, Ervaren, Toelaten

Toen ik de spin opraapte, nam ik de tijd om hem echt te bekijken. Zijn poten, zijn ogen, de manier waarop de spin bewoog. In plaats van mijn angst te laten overheersen, koos ik ervoor om in de verwondering te gaan en open te ervaren. Dit geldt ook voor tinnitus. Door je te richten op de ervaring zonder oordeel, geef je jezelf de ruimte om te wennen aan het geluid en het minder bedreigend te laten voelen.

Geen Bedreiging

Belangrijk is te weten dat de ervaring zelf geen bedreiging is. Net zoals de spin eigenlijk geen kwaad in de zin had, is het geluid van tinnitus op zichzelf niet gevaarlijk. Door dit te beseffen, kun je de angst en spanning verminderen. Goede diagnostiek vooraf en de juiste uitleg krijgen zijn hierbij wel van essentieel belang. Het begrijpen van je tinnitus en de wetenschap dat het geen fysieke bedreiging vormt, kan helpen om de juiste mindset te ontwikkelen voor exposure.

Vol in de Exposure

En ja, die spin was een joekel, maar ook mooi op zijn eigen manier. Vol in de exposure gaan betekent dat je jezelf toestaat om de dingen te zien zoals ze zijn, zonder oordeel. Of het nu gaat om een grote spin of het geluid van tinnitus, het draait om het openstellen voor de ervaring en het veranderen van je perspectief.

Zo zie je maar, mijn ochtend met de kelderspin heeft toch wel weer met ons vak te maken!😂

Horen is meer dan enkel de oren!

Fotografie: Resi Geerkens


Mensgericht Leiderschap in de Zorg: De Weg naar Succes

In de complexe en vaak veeleisende wereld van de zorg draait alles om mensen. Elke dag staan zorgprofessionals klaar om patiënten te ondersteunen, te behandelen en te begeleiden naar een betere gezondheid. Maar wie zorgt er voor de zorgverleners? Hoe vaak kijken we echt naar de mensen achter de witte jassen en uniformen, naar de mannen en vrouwen die met ongeëvenaarde toewijding en verantwoordelijkheid hun werk doen?

Dit is een oproep aan alle managers, directeuren en werkgevers in de zorgsector. Laten we een stap terug doen en ons afvragen: zien we onze medewerkers echt als mensen? Begrijpen we de uitdagingen waarmee ze dagelijks geconfronteerd worden, zowel op professioneel als persoonlijk vlak?

Het Menselijke Aspect: Oog voor de Medewerker

Een van de kernwaarden in de zorg is empathie. We leren onze patiënten om grenzen te stellen, om een balans in hun leven te vinden en om te luisteren naar hun lichaam en geest. Maar hoe zit het met onze medewerkers?

De verpleegkundige die al 40 jaar met hart en ziel werkt, nooit langdurig ziek was en nu worstelt met de zorg voor haar ouders en familie? De arts die naast zijn drukke praktijk ook nog mantelzorger is? Deze mensen verdienen meer dan alleen een functioneringsgesprek en targets die gehaald moeten worden.

De Belangrijke Rol van de Leidinggevende

Onderzoek toont aan dat een mensgerichte benadering van leiderschap niet alleen het welzijn van medewerkers bevordert, maar ook leidt tot betere bedrijfsresultaten. Volgens een studie gepubliceerd in het Journal of Occupational Health Psychology leidt het tonen van waardering en empathie door managers tot hogere werktevredenheid, minder ziekteverzuim en een grotere loyaliteit aan de organisatie. Deze positieve effecten zijn vooral zichtbaar in de zorgsector, waar de emotionele belasting hoog is.

Daarnaast blijkt uit onderzoek van Gallup dat teams waarvan de leiders oog hebben voor het welzijn van hun medewerkers, een hogere productiviteit en lagere personeelsverloopcijfers kennen. Medewerkers die zich gewaardeerd en begrepen voelen, zijn meer gemotiveerd en betrokken bij hun werk.

Meedenken in Mogelijkheden

In plaats van extra druk te leggen op medewerkers om de cijfers te laten kloppen, zouden we moeten kijken naar manieren om hen te ondersteunen. Dit kan variëren van flexibele werktijden en de mogelijkheid tot thuiswerken, tot het bieden van psychologische ondersteuning en coaching. Het vraagt om leiders met lef, die durven af te wijken van de standaard en echt luisteren naar wat hun medewerkers nodig hebben.

Adelante: Een Voorbeeld van Mensgericht Leiderschap

Als iemand die al meer dan 25 jaar werkzaam is bij Adelante, kan ik getuigen van de positieve impact van een mensgerichte benadering binnen onze organisatie. Bij Adelante werken we niet alleen met hart en ziel voor onze patiënten, maar er is ook een diepgewortelde cultuur van waardering en respect voor de medewerkers.

Met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en een passie voor de zorg herken ik mezelf in veel van onze patiënten. Ik moet voortdurend mijn eigen grenzen bewaken, maar ik weet dat ik altijd kan rekenen op steun van mijn leidinggevenden en collega’s. Bij Adelante wordt er echt geluisterd naar mijn zorgen en ideeën en er wordt meegedacht waar mogelijk.

Onze slogan “Haal het beste uit jezelf” krijgt hier werkelijk betekenis. Het is niet zomaar een loze kreet, maar een filosofie die doordringt in alle lagen van de organisatie. Er is aandacht voor persoonlijke ontwikkeling, er wordt ruimte gegeven voor flexibiliteit en er is altijd een oor te luister wanneer dat nodig is.

Conclusie

De zorgsector vraagt om leiders die verder kijken dan cijfers en targets. Het gaat om het zien van de mens achter de medewerker, om het begrijpen van hun persoonlijke uitdagingen en het actief zoeken naar manieren om hen te ondersteunen. Dit vraagt om moed en visie, maar de beloning is groot: gemotiveerde, gezonde en loyale medewerkers die met passie en toewijding blijven werken voor het welzijn van hun patiënten.

Laten we daarom samen streven naar een zorgomgeving waarin iedereen zich gezien en gewaardeerd voelt. Waar empathie niet alleen voor de patiënt, maar ook voor de medewerker geldt. Want uiteindelijk is iemand echt een baas degene die oog heeft voor de mens.

Bronnen

1. Journal of Occupational Health Psychology, “The Impact of Empathy in the Workplace”, 2020.

2. Gallup, “The Benefits of Employee Well-Being”, 2019.

3. Buurtzorg Nederland, “Innovative Healthcare”, 2021

Elk Mens als Kunstwerk: De Kracht van Kunst, Zorg en Gehoor

Onlangs ontving ik via mijn collega Henri Plaggen, lid van de Raad van Bestuur Adelante, een inspirerend artikel over Atty Bax, beeldend kunstenaar, curator en adviseur Kunst, zorg & gezondheid, waarin de werelden van kunst en zorg op een prachtige manier samenkomen. Dit artikel zette me aan het denken over hoe kunst kan bijdragen aan het welzijn van zowel patiënten als zorgverleners.

Kunst biedt een unieke manier om emoties en verhalen te uiten die anders moeilijk onder woorden te brengen zijn. Het werkt als een vorm van communicatie die de kern raakt van wat ons menselijk maakt.

Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder en heeft een verhaal te vertellen. Het vermogen om te horen speelt hierin een cruciale rol. De meeste verhalen worden immers gedeeld door het gesproken woord.

Mensen met gehoorverlies weten hoe moeilijk het is om deel te nemen aan dat wat ons mens maakt: het delen van verhalen.

Het gehoor vormt de brug tussen ons innerlijke leven en de buitenwereld en kunst helpt ons om die brug te versterken.

In mijn werk zie ik dagelijks hoe patiënten kracht en troost vinden in het kijken naar of het maken van kunst. Die kennis en ervaringen deel ik in een lezing die ik geef, getiteld ‘Art meets Science: Tinnitus besproken vanuit een brug tussen kunst en wetenschap’. In deze lezing laat ik ook een schilderij zien dat is gemaakt door een tinnituspatiënte. Met toestemming van haar mag ik dat schilderij delen. Vooral ook om anderen kracht bij te zetten. Dit schilderij verbeeldt haar ervaring met tinnitus en heeft haar geholpen om haar gevoelens en uitdagingen een plek te geven. Dit toont aan hoe kunst kan helpen bij het verwerken van moeilijke ervaringen en het vinden van een nieuwe balans in het leven.

Binnen Adelante hangt ook een indrukwekkend kunstwerk, gemaakt door een voormalige revalidant. Dit werk, donker maar doordrenkt met emotie, vertelt een verhaal van pijn, herstel en uiteindelijk hoop. Het is een krachtig voorbeeld van hoe kunst kan helpen bij het verwerken van trauma en het vinden van een nieuw evenwicht.

Zoals Atty Bax bepleit voor meer samenwerking tussen kunstenaars en zorginstellingen, geloof ik dat er veel potentieel is in deze kruisbestuiving. Kunst kan niet alleen een therapeutisch hulpmiddel zijn, maar ook een manier om zorgverleners te inspireren en hun werk te verrijken.

In mijn werk combineer ik eveneens Acceptance and Commitment Therapy (ACT) met kunst. ACT is een vorm van cognitieve gedragstherapie die zich richt op het accepteren van wat buiten onze controle ligt en het engageren in acties die ons leven betekenisvol maken. De combinatie van ACT, audiologie en kunst biedt patiënten nieuwe manieren om met hun uitdagingen om te gaan en hun leven opnieuw vorm te geven.

Kunst en zorg samenbrengen creëert niet alleen een betere omgeving voor herstel, maar versterkt ook de band tussen zorgverlener en patiënt. Het biedt een unieke mogelijkheid om elkaar op een dieper niveau te begrijpen en te ondersteunen.

Vrijdag is standaard mijn kunst en ACT-dag, het regent vandaag de hele dag en ik kijk ernaar uit even de tijd te nemen, kopje koffie erbij, om nog meer te ontdekken over de kracht van deze combinatie.

Het inspireert me om verder te gaan in mijn werk en nieuwe manieren te vinden om kunst en zorg samen te brengen.

Dank aan iedereen die bijdraagt aan deze inspirerende kruisbestuiving. Laten we blijven samenwerken en ontdekken hoe kunst ons leven en onze zorg kan verrijken.

Ieder mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder, als je maar de tijd neemt het verhaal achter de mens te horen!😊

Laaggeletterdheid: Een Onbekend Probleem met Grote Impact

Laaggeletterdheid, het onvermogen om te lezen en te schrijven, treft 13% van de Nederlandse bevolking en zelfs 17% hier in Zuid-Limburg. Zeventien procent! Onlangs had ik een echtpaar van in de tachtig op mijn spreekuur. Met respect voor hun privacy wil ik dit verhaal hier delen, omdat het mij opnieuw zoveel heeft geleerd.

Mevrouw kwam met ernstige tinnitusklachten (oorsuizen) op m’n speeekuur. Vooraf had haar echtgenoot een brief aan mij persoonlijk geschreven, handgeschreven, waarin hij aangaf dat zijn vrouw analfabeet is en aan mij op voorhand verzocht om dit onderwerp tijdens het gesprek te vermijden.

Uit de brief sprak zoveel liefde en toewijding. Tussen de regels door las ik ook de moeite en het verdriet dat laaggeletterdheid hen al jaren had gekost.

In ons gesprek, terwijl ik uitleg gaf over tinnitus en het limbisch systeem (het deel van ons zenuwstelsel dat emoties, angsten en bezorgdheden reguleert), gebruik ik altijd een eenvoudige metafoor: een glas. Dit glas, ooit geleerd in een Duitse tinnituskliniek als “das Glas der Lebensakzeptanz”, teken ik wekelijks meerdere keren. Het helpt mensen te begrijpen dat tinnitus een symptoom is, een gevolg en niet dé oorzaak.

Het glas vul ik met voorbeelden: fysieke pijn, ziekte, zorgen over gezondheid, werkstress, thuissituatie. Het glas loopt vol, overstroomt en dan komt tinnitus als de druppel die alles te veel maakt. Dit was herkenbaar voor het echtpaar. De man pakte zijn vrouw liefdevol bij de hand, en met tranen in haar ogen en een knik naar mij, erkenden ze samen de ware oorzaak: het niet kunnen lezen en schrijven.

Jarenlang hadden ze geprobeerd dit te leren, maar tevergeefs. De angst en schaamte waren te groot. Bang voor veroordeling en sociale uitsluiting, vooral door negatieve ervaringen uit het verleden. Deze angst leidde zelfs in de gezondheidszorg tot pijnlijke momenten van onbegrip.

Ze barstte in tranen uit en haar man troostte haar liefdevol. De liefde en het geduld tussen hen waren ontroerend om te zien.

Mijn hart brak en ik kon mijn eigen tranen nauwelijks bedwingen. Tot dan was laaggeletterdheid voor mij een onbekend probleem, maar nu besefte ik de enorme impact.

Veel mensen, vooral die geboren rond of na de oorlog, kregen op school niet de nodige aandacht en kansen. Hoogbegaafdheid en dyslexie werden toen niet herkend. Ze slaagden erin om het onderwijssysteem te omzeilen, maar later werd dit een grote last. Kleinkinderen met mobieltjes die willen whatsappen maken het probleem zichtbaar en pijnlijk.

Het taboe en de schaamte rondom laaggeletterdheid zijn groot. Maar het is cruciaal om te begrijpen dat dit niet hun schuld is, maar een gevolg van gemiste kansen. Het vereist respect om dit geheim zo lang te bewaren in een wereld waarin communicatie zo vanzelfsprekend is. Het bespreekbaar maken kan zoveel opluchting en rust brengen.

Als hun kleinkinderen weten dat opa of oma niet kan lezen en schrijven, zullen ze waarschijnlijk vindingrijk en steunend zijn. Het gaat om er voor elkaar zijn, meer dan woorden kunnen beschrijven.

Ik hoop dit echtpaar te helpen met gespecialiseerde diagnostiek en begeleiding voor volwassenen met taal- en spraakproblemen. Helaas is deze hulp momenteel niet beschikbaar door bezuinigingen, maar ik blijf zoeken naar oplossingen.

Bij ons afscheid bedankte de man mij hartelijk en vroeg de vrouw om een knuffel. De dankbaarheid die ze toonden, was met geen woorden te beschrijven. Het inzicht dat ze mij gaven over wat echt belangrijk is in het leven, zal ik nooit vergeten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!

Een Pleister voor het Oor: Zachte Heelmeesters en Diepe Wonden in de Audiologie

Deze week twee patiënten die weer overduidelijk laten zien hoe ingewikkeld de audiologie is, maar ook hoe belangrijk het is om vroegtijdig in te grijpen.

De eerste patiënt is een jonge man die eigenlijk vol in het leven staat, net de vijftig is gepasseerd.

Hij heeft passie voor zijn vak en runt een eigen bedrijf, waarbij hij al jaren dagelijks vele uren maakt. Maar de laatste jaren werd het steeds moeilijker. Communicatie speelt een belangrijke rol in zijn werk en een licht gehoorverlies begon steeds meer problemen te veroorzaken. Nu blijkt dat tinnitus geleidelijk is bijgekomen en inmiddels de boventoon voert in zijn klachten.

In ons gesprek heb ik hem middels het glas een grote spiegel voorgehouden. Hierdoor ontstond het inzicht dat de kern van zijn probleem niet in één aspect ligt, maar in alles wat net nu samen is gekomen. Het werd duidelijk dat er veel knoppen zijn waaraan we kunnen gaan draaien, maar geen volumeknop voor tinnitus. Wel zijn er vele andere knoppen waarmee we verbetering kunnen bereiken.

Per toeval zat ik deze week tegenover de kamer waar hij zijn laatste gesprek had met een van onze psychologen van het tinnitusteam, onderdeel van stap 1 van onze tinnitusbehandeling.

De patiënt kwam uit de spreekkamer, zag me in de verte zitten en kwam naar me toe. Hij bedankte me oprecht dat ik hem die spiegel had voorgehouden. Het was een moeilijke tijd geweest, maar het gaf hem hoop en vertrouwen om te werken aan dat wat nodig is. Een ferme handdruk als dank.

De psycholoog en ik keken elkaar trots aan, wetende dat dit vertrouwen er terecht mag zijn. Dit zijn namelijk de eerste belangrijke stappen, om het andere pad te gaan vinden. Mooi hoe dat in dankbaarheid wordt gezien.

De tweede casus die ik gisteren zag, was een tijd geleden bij een collega op het spreekuur geweest. Deze collega had te kennen gegeven dat het werk dat deze man al meer dan veertig jaar deed, met zijn gehoorverlies niet meer mogelijk was. Net tegen het pensioen aan, 62 jaar, had hij nog drie jaar willen werken, maar het ging gewoon niet meer.

Dat gesprek was acht weken geleden, en begin deze week werd het besluit genomen dat terugkeer in dat werk niet meer mogelijk is. Enerzijds geeft dat rust, anderzijds vele vragen en onzekerheden. Hoe nu verder? Wat brengt de toekomst? We gaan met alle partijen zoeken naar een passende weg.

Ondertussen gaat de tinnitus tekeer en laat de afgelopen weken weer heel sterk van zich horen. Collega Olav Wagenaar heeft het over de machteloosheid bij tinnitus. Die machteloosheid kan door andere factoren worden gevoed en zo nog meer machteloosheid bij tinnitus veroorzaken. De vicieuze cirkel waarin vrees en vermijding logische strategieën lijken te zijn, maar net averechts werken.

Met maatschappelijk werk, psychologen, arbeidsdeskundigen, bedrijfsartsen, audiologen, audiciens, fysiotherapeuten, vaktherapeuten en KNO-artsen gaan we deze patiënt kunnen helpen. Maar ook hier weer die openbaring in waar de pijn dan zit. Anders dan het geluid als boosdoener te zien.

Bij het gesprek waarin hem de spiegel werd voorgehouden, gaf hij aan dat hij daar zoveel aan had gehad. Het horen van die woorden deed pijn, maar gaf ook inzicht dat deze stap nodig was. Dit helpt hem nu om verder te kijken en te werken aan wat nodig is.

Stap voor stap zullen we deze patiënten helpen hun weg te vinden.

Spiegelende Groeipijnen: Een Reis van Onzekerheid naar Zelfverzekerdheid

Onlangs ontmoette ik een cliënt die worstelde met dezelfde onzekerheden die ik vroeger ook had. Het bracht een golf van herinneringen naar boven van toen ik net van de opleiding kwam en opkeek naar mijn senior collega’s die alles zo vloeiend leken te beheersen. Ik herinner me de momenten van onzekerheid, van mezelf dom voelen wanneer ik de verbanden nog niet zag. De verwachting die ik van mezelf had dat ik snel net zo goed moest zijn als zij, drukte zwaar op me.

Nu, jaren later, ben ik zelf een van de senioren. Met de wijsheid van ervaring zie ik dat die onzekerheid, dat zelfbeeld en die verwachtingen allemaal natuurlijke onderdelen zijn van het groeiproces. Meer nog, die “negatieve” gevoelens zijn een teken van hoe belangrijk het is voor ons om uit te blinken in ons vak. Ze wijzen op onze toewijding en ons verlangen om het beste te zijn.

Binnen Acceptance and Commitment Therapy (ACT) is er een belangrijk proces om hiermee aan de slag te gaan: het concept ZELF. Dit is precies waar ik de volgende sessie met mijn cliënt aan wil werken.

Ik vergelijk de reis van persoonlijke groei vaak met het beklimmen van een berg. In het begin, wanneer je aan de voet van de berg staat, lijkt de top onbereikbaar ver weg. De weg naar boven is vol uitdagingen en momenten van twijfel. Elke stap vooruit kan zwaar en ontmoedigend voelen, vooral wanneer je struikelt over rotsen van onzekerheid en zelftwijfel.

Maar zoals met elke bergbeklimming, leer je onderweg waardevolle lessen. Je ontdekt dat die ‘negatieve’ gevoelens – de vermoeidheid, de angst om te vallen – juist de signalen zijn die je waarschuwen om voorzichtig te zijn en je laten zien hoe belangrijk de top voor je is. Deze gevoelens begeleiden je, houden je scherp en gefocust op je doel.

In dit proces ga ik mijn eigen ervaringen gebruiken om de benodigde tools aan te reiken. Het doel is om niet alleen te groeien, maar ook om al dat negatieve om te zetten in iets positiefs. Dit is de kunst van ACT: het negatieve niet wegduwen, maar het omarmen en gebruiken als brandstof voor persoonlijke groei.

Het is een spiegelende ervaring om mijn cliënt te begeleiden. Het herinnert me eraan hoe ver ik zelf ben gekomen en hoe ik door deze reis mijn cliënten beter kan helpen. Onzekerheid en zelftwijfel zijn geen tekenen van zwakte, maar signalen van een diepgeworteld verlangen om te groeien en te excelleren. Door deze gevoelens te erkennen en te gebruiken, kunnen we onszelf en onze cliënten begeleiden naar een krachtigere, meer zelfverzekerde toekomst. En net als bij het bereiken van een bergtop, is de voldoening des te groter wanneer je terugkijkt op het pad dat je hebt afgelegd en de obstakels die je zelfs nodig had om sterker te worden.

De Kunst van Akoestiek in Restaurants: Eet met Vreugde en Versta met Gemak

Introductie: Het Probleem van Slechte Akoestiek

Op mijn tinnitusspreekuur en in mijn omgeving hoor ik steeds vaker mensen klagen: “Ik ga niet meer naar dat restaurant want ik versta er toch niemand, veel te luid!” Deze uitspraak weerspiegelt een groeiend probleem in de horeca: slechte akoestiek. Restaurants zijn immers niet alleen plekken om heerlijk te eten, maar ook om te genieten van gezelligheid en conversatie met tafelgasten en dierbaren. Helaas is dit vaak niet het geval.

De Invloed van Slechte Akoestiek

Slechte akoestiek in restaurants kan een avondje uit behoorlijk verpesten. Mensen met een licht gehoorverlies, vaak al vanaf 55 jaar, hebben extra moeite in rumoerige omgevingen. Zelfs zonder dat er sprake is van een significant gehoorverlies dat hoortoestellen vereist, kan het verstaan van gesprekken al uitdagend zijn. Wetenschappelijke studies tonen aan dat slechte akoestiek niet alleen leidt tot verminderde spraakverstaanbaarheid, maar ook bijdraagt aan een verhoogd stressniveau en vermoeidheid.

Wetenschappelijke Onderbouwing

Steeds meer studies tonen aan dat akoestiek een belangrijke factor is in onze sociale interacties. Slechte akoestiek kan de communicatie belemmeren, wat leidt tot frustratie en verminderde kwaliteit van sociale contacten.

In een restaurant met slechte akoestiek gaan gasten steeds luider praten om zichzelf verstaanbaar te maken. Dit creëert een vicieuze cirkel van toenemend lawaai, wat resulteert in een onaangename ervaring waarbij men aan het eind van de avond schreeuwt om gehoord te worden.

Sociale Gevolgen

Het vermijden van rumoerige restaurants kan op de lange termijn leiden tot sociaal isolement. Mensen die moeite hebben met verstaan in lawaaierige omgevingen, kiezen er vaak voor om dergelijke situaties te vermijden. Dit resulteert in minder sociale interacties en kan uiteindelijk leiden tot gevoelens van eenzaamheid en isolatie.

De Oplossing: Kunst als Akoestische Verbetering

Als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar heb ik een innovatieve oplossing ontwikkeld: het integreren van kunstwerken met akoestisch verbeterende materialen. Deze aanpak combineert esthetiek met functionaliteit en draagt bij aan een aangenamere eetervaring.

Door grote kunstwerken te vervaardigen met materialen die geluidsgolven dempen, kunnen we de akoestiek in restaurants aanzienlijk verbeteren zonder in te boeten op visuele aantrekkelijkheid. Onderzoek bevestigt dat akoestische aanpassingen, zoals het gebruik van geluidsabsorberende panelen, de spraakverstaanbaarheid en het algehele comfort in ruimtes sterk verbeteren.

Het Effect van Akoestisch Verbeterde Kunstwerken

Deze grote kunstwerken zorgen al voor een aanzienlijke demping van geluidsgolven, waardoor de achtergrondruis van echo afneemt en gesprekken duidelijker worden. Bewustwording van het gebruik van akoestisch absorberende materialen in de rest van de ruimte zorgt voor een optimaal geluidsgevoel in de ruimte. Bezoekers kunnen genieten van zowel het eten als de gesprekken zonder te hoeven schreeuwen. Dit leidt niet alleen tot een betere eetervaring, maar ook tot hogere tevredenheid en terugkerende klanten voor restaurants.

Conclusie: Een Nieuwe Standaard voor Restaurants?

De integratie van aandacht voor de akoestiek met kunst biedt een elegante oplossing voor een veelvoorkomend probleem in de horeca. Door akoestische kunstwerken en andere zachte materialen te gebruiken, kunnen restaurants de ambiance verbeteren en een omgeving creëren waar gasten kunnen genieten van zowel het eten als het gezelschap. Het is tijd voor een nieuwe standaard in restaurantontwerp, waarbij schoonheid en functionaliteit hand in hand gaan.

Met The ART of Hearing combineren we onze expertise in audiologie en kunst om innovatieve oplossingen te bieden die niet alleen het horen verbeteren, maar ook bijdragen aan een aangenamere sociale omgeving.

Door te investeren in akoestische verbeteringen kunnen restaurants een omgeving creëren waar iedereen zich welkom voelt en gesprekken vloeiend verlopen. Laten we samen werken aan een wereld waar de kunst van het horen net zo gewaardeerd wordt als de kunst van het koken.

Literatuur

  1. Shield, B., & Dockrell, J. (2003). “The Effects of Noise on Children at School: A Review.” Building Acoustics, 10(2), 97-106. Link naar artikel
  2. Klatte, M., Bergström, K., & Lachmann, T. (2013). “Does Noise Affect Learning? A Short Review on Noise Effects on Cognitive Performance in Children.” Frontiers in Psychology, 4, 578. Link naar artikel
  3. Bradley, J. S. (1986). “Speech Intelligibility Studies in Classrooms.” The Journal of the Acoustical Society of America, 80(3), 846-854. Link naar artikel
  4. Hodgson, M. (1999). “Experimental Investigation of the Acoustic Characteristics of University Classrooms.” The Journal of the Acoustical Society of America, 106(4), 1810-1819. Link naar artikel

Meneer De Vries en de Impact van Gehoorverlies op Sociaal Welzijn

Achtergrond

Meneer De Vries is een 67-jarige man die recent met pensioen is gegaan na een lange carrière in de administratie. Hij is uitgeput, niet alleen door het harde werken, maar vooral door de moeite die hij de laatste jaren moest doen om alles goed te horen en te begrijpen. Tijdens zijn werk merkte hij dat hij steeds meer geïsoleerd raakte tijdens koffiepauzes en vergaderingen. Zijn collega’s praatten vaak door elkaar heen, wat voor hem steeds moeilijker te volgen werd. Dit leidde tot een sociaal isolement en gevoelens van eenzaamheid op de werkvloer.

Huidige Situatie

Nu meneer De Vries met pensioen is, had hij gehoopt meer tijd te kunnen besteden aan familiefeesten en het bezoeken van vrienden. Helaas ervaart hij deze sociale activiteiten als een enorme belasting. Hij kan de gesprekken tijdens deze bijeenkomsten moeilijk volgen, wat leidt tot frustratie en vermoeidheid. Hierdoor vermijdt hij deze sociale gelegenheden liever, terwijl hij er juist van zou willen genieten.

Diagnose en Inzichten

Vijf jaar geleden liet een gehoortest zien dat zijn gehoor binnen de normale grenzen voor zijn leeftijd viel. Hij kreeg te horen dat er toen geen reden was tot zorg. Deze boodschap had hij goed in zijn oren geknoopt en hij ging er nog steeds van uit dat zijn gehoorverlies zeker niet slecht was. Echter, recente diagnostiek toont aan dat meneer De Vries nu een significant gehoorverlies heeft ontwikkeld en dat een hoortoestel aan beide oren noodzakelijk is.

Belang van Bewustwording en Preventie

Meneer De Vries moet wennen aan het idee dat hij een hoortoestel nodig heeft, aangezien het gehoorverlies voor hem geleidelijk is opgetreden en hij zelf het verschil van 15 dB met vijf jaar geleden niet goed kon waarnemen. Naast het aanpassen van technische hulpmiddelen, is het cruciaal dat hij en zijn directe omgeving leren hoe ze beter met slechthorendheid kunnen omgaan. Kleine aanpassingen in communicatie kunnen een groot verschil maken:

Spreek langzamer en duidelijker, zonder te schreeuwen.

Zorg voor oogcontact tijdens het praten.

Vermijd praten in lawaaierige omgevingen, zoals in de keuken met de afzuigkap aan of terwijl in de woonkamer de televisie aanstaat.

Psychosociale Impact en Ondersteuning

Gehoorverlies is meer dan een technisch probleem; het heeft een grote psychosociale impact.

Het delen van deze informatie en ervaringen kan helpen om het taboe te doorbreken en anderen aan te moedigen om hulp te zoeken. Herken jij iemand in jouw omgeving die hulp nodig zou kunnen hebben? Of merk je zelf dat je steeds vaker moeite hebt om gesprekken goed te volgen?

Als je regelmatig van drie verschillende mensen in je directe omgeving hoort dat je je gehoor zou moeten laten controleren, is het waarschijnlijk tijd om een afspraak te maken bij de huisarts of KNO-arts. Voor een eerste stap kun je ook terecht op www.oorcheck.nl of www.hoortest.nl.

Door tijdig in te grijpen en bewustwording te creëren, kunnen we voorkomen dat mensen zoals meneer De Vries onnodig in een sociaal isolement raken en psychische klachten ontwikkelen. Samen kunnen we ervoor zorgen dat iedereen volwaardig kan blijven deelnemen aan sociale activiteiten en genieten van het leven, ondanks gehoorverlies.

“Hearing Loss and Loneliness in Older Adults: Systematic Review and Meta-Analysis” (2018). Journal of Aging and Health, 30(10), 1450-1469.

“Impact of Hearing Loss on the Quality of Life in Older Adults” (2020). American Journal of Audiology, 29(2), 248-259.

“The Benefits of Hearing Aids Use on the Cognitive Functioning of Elderly” (2021). Journal of Clinical Medicine, 10(14), 3116.

“Effective Communication Strategies for Adults with Hearing Loss” (2019). Hearing Research, 380, 125-133.

“Raising Awareness on Hearing Loss: A Community-Based Approach” (2022). Public Health Reports, 137(1), 12-23.

De Kracht van Kunst en Wetenschap in de Gezondheidszorg: Een Persoonlijke Benadering

Kunst en wetenschap worden vaak gezien als twee afzonderlijke domeinen, maar steeds meer onderzoek toont aan dat hun samenspel krachtige voordelen kan opleveren, vooral in de gezondheidszorg.

Kunst speelt steeds meer een cruciale rol in de revalidatie van patiënten en kan ook artsen zelfs helpen betere zorgverleners te worden.

Dit onderwerp ligt mij nauw aan het hart, want als klinisch fysicus audioloog, beeldend kunstenaar en ACT (Acceptance and Commitment Therapy) trainer, heb ik de unieke gelegenheid gehad om kunst en wetenschap te combineren in mijn werk.

Mijn persoonlijke ervaringen

In mijn werk als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar, heb ik gemerkt hoe kunst en wetenschap samen een positieve impact kunnen hebben op de gezondheidszorg. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken verbeteren niet alleen de akoestiek in ruimtes, waardoor een aangenamere omgeving ontstaat, maar brengen ook rust en harmonie door de integratie van natuurelementen zoals water, vuur, aarde en lucht.

Mensen herkennen hun eigen verhaal in de doeken. Net als het turen naar de wolken, hoe langer je kijkt hoe meer je ontdekt.

Ik zeg altijd: Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder. Maar je moet er wel de tijd voor nemen om echt te kijken en het verhaal te horen dat er te vertellen is.

Kunst in revalidatie

Kunsttherapie is een erkende interventie in de revalidatie van patiënten met verschillende aandoeningen. Onderzoek heeft aangetoond dat kunsttherapie kan helpen bij het verbeteren van de psychische en fysieke gezondheid van patiënten. Een studie gepubliceerd in het Journal of Pain and Symptom Management toonde aan dat kunsttherapie significant kan bijdragen aan het omgaan met de pijn en angst bij kankerpatiënten. Persoonlijke veerkracht ontwikkelen in moeilijke tijden.

Bovendien helpt het creatieve proces patiënten hun emoties beter te uiten en een gevoel van controle en zelfbewustzijn te herwinnen, wat essentieel is voor hun herstel.

Een andere recente studie gepubliceerd in Frontiers in Psychology wees uit dat dans- en muziektherapie effectief kunnen zijn bij de revalidatie van patiënten met neurologische aandoeningen, zoals een beroerte. Deze therapieën bevorderen motorisch herstel en cognitieve functies, en dragen bij aan een verhoogde levenskwaliteit.

Kunst zorgt voor betere artsen?

Het integreren van kunst in de medische opleiding kan artsen helpen om empathischer en meer observant te worden, wat uiteindelijk leidt tot betere patiëntenzorg. Een onderzoek uitgevoerd aan de Harvard Medical School toonde aan dat medisch studenten die deelnemen aan kunstobservatieprogramma’s verbeterde diagnostische vaardigheden ontwikkelen. Door het bestuderen van kunst leren studenten beter te observeren en subtiele details op te merken die cruciaal kunnen zijn in een medische context.

Daarnaast kan het beoefenen van kunst de emotionele intelligentie van artsen vergroten. Kunst helpt hen om zich beter in te leven in de ervaringen van hun patiënten, wat leidt tot een meer holistische benadering van zorgverlening.

Een studie gepubliceerd in BMC Medical Education in 2022 liet zien dat medisch studenten die betrokken waren bij een kunst gebaseerd programma significant hogere scores behaalden op testen van emotionele intelligentie vergeleken met hun collega’s die niet deelnamen .

Mijn kunstwerken in praktijk

De kunstwerken die ik maak, spelen een belangrijke rol in het creëren van een helende omgeving. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken maken ruimtes niet alleen akoestisch aangenamer, maar dragen ook bij aan een gevoel van rust en harmonie. Door elementen van de natuur, zoals water, vuur, aarde en lucht, te integreren, probeer ik een balans en verbinding te creëren tussen kunst en het leven.

Conclusie

De synergie tussen kunst en wetenschap biedt unieke voordelen voor zowel patiënten als artsen. Door kunst te integreren in revalidatieprogramma’s en medische opleidingen, kunnen we de gezondheidszorg humaniseren en verbeteren.

Kunst biedt niet alleen een middel voor genezing, maar ook een weg naar diepere empathie en begrip, wat essentieel is voor de toekomst van de geneeskunde.

Mijn ervaringen als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar bevestigen deze wetenschappelijke bevindingen en benadrukken het potentieel van kunst om een helende en ondersteunende rol te spelen in de gezondheidszorg.

Referenties

1. Journal of Pain and Symptom Management, “Art Therapy for Pain and Anxiety in Cancer Patients”, 2022

2. American Journal of Public Health, “The Connection Between Art, Healing, and Public Health: A Review of Current Literature”, 2021

3. Frontiers in Psychology, “Effectiveness of Music and Dance Therapy in Neurological Rehabilitation”, 2023

4. Journal of General Internal Medicine, “Art Observation as a Tool to Enhance Diagnostic Skills in Medical Students”, 2020

5. BMC Medical Education, “Enhancing Emotional Intelligence in Medical Students through Art-Based Learning”, 2022

Een stap vooruit: De kracht van ACT in actie!

Als ACT-trainer zie ik verschillende mensen, elk met hun eigen unieke verhaal. Zorgen en angsten die we aan de buitenkant vaak niet zien, laat staan kunnen begrijpen. Zo begeleid ik een ACT-deelnemer met batofobie, de angst om bij hoge gebouwen te zijn of naar binnen te gaan.

Jarenlang heeft ze vermeden waar ze bang voor was. Zelfs heerlijke diners in prachtige kastelen of exclusieve eetgelegenheden in kerken werden ontweken. Maar nu, met nog één ACT-proces te gaan, namelijk toegewijde acties, ontvang ik vandaag een bericht van haar met foto’s.

“Dyon, het is gelukt! Ik ben in de kerk en het gaat. Niet meer zoals het was, maar een beetje nog.”

Ik antwoordde haar:

“Dat dit nog spannend voelt en dat je überhaupt iets voelt, is oké! Het hoort er zelfs bij! Dit is zo’n belangrijke stap die je nu gemaakt hebt, zowel letterlijk als figuurlijk. Zie en voel vooral ook de ervaring!

Binnen ACT gaat het erom dat je DOET, ondanks dat je spanning voelt. En dat heb je vandaag zeker gedaan! Chapeau!!! 🥳”

Ik ben net zo blij als zij. Het is prachtig om te zien hoe ze deze stap heeft gezet, en ik weet zeker dat dit ook op andere aspecten in haar leven een positieve invloed zal hebben. Het is mooi om dit te ervaren en getuige van te zijn.

Een avond met Bløf: Muziek zoals muziek bedoeld is

Zaterdagavond was ik bij het optreden van Bløf in het Trixxo theater in Hasselt.

Wat een fantastische muzikanten zijn dat, stuk voor stuk. En die stem van Paskal! De hele avond alsof je naar de CD luistert, loepzuiver. Van hoog naar laag, van luid naar piepklein subtiel.

Maar wat mij als audioloog nog het meeste deugd doet:

Het volume blijft ruim onder de 100 dB!

Zonder oordoppen in is alles perfect te horen. Zo zou muziek altijd moeten zijn, zo zou een festival altijd moeten zijn.

Zondagochtend word ik wakker zonder tinnitus in mijn oren. Normaal gesproken zou ik nu een duidelijke piep hebben gehad, zeker als ik mijn oordoppen niet in had gehad.

Even detail: Er is een verschil tussen vermijding en het besef dat tinnitus een teken is dat het te luid was. Vermijden zou zijn dat ik er alles aan zou hebben gedaan om te voorkomen dat er een tinnitus was. Nu is het een teken dat het geluid echt goed was.

Ik zie mijn eigen tinnitus dan ook meer als een signaal en niet als een bedreiging. Eerder een soort van thermometer, wellicht beter een omnimeter (omnia is Latijn voor alles). Want niet alleen bij het effect van luid geluid geeft tinnitus terug dat het te luid was, maar ook als ik te veel stress heb of te veel hooi op mijn vork neem, laat die duidelijk van zich horen. Moet ik naar hem luisteren!😊

Terug naar Bløf. Paskal had met Joost te doen, arme Joost Klein. Hij wijde er niet heel veel woorden aan vuil, enkel dat het een gedoe was en nu Joost gediskwalificeerd is om welke reden ook hij echt met hem te doen had. Want Paskal was alleen al wat zenuwachtig om voor die tweeduizend mensen publiek daar in Hasselt te spelen, laat staan de druk die op je schouders rust als je voor het hele land moet zingen, vandaar dat hij het nummer “Harder dan ik hebben kan” met veel plezier en respect aan Joost opdraagt.

Maar ook het feit dat ze al 32 jaar als band samen zijn en 23 jaar geleden hun drummer plotseling overleed en nu Norman, de drummer die toen, 23 jaar geleden de band kwam versterken, even in de spotlights wordt gezet, omdat hij met zoveel respect en rust de band de tijd heeft gegeven om te rouwen, de tijd heeft gegeven om zichzelf als band weer te ontdekken en het grote verlies dragelijker te maken.

“Blauwe ruis”, dat album was als reactie op het overlijden en het verlies van de drummer geschreven. Het nummer “Dichterbij dan ooit”, de singel van het album konden ze nu eindelijk pas na als die jaren zingen zoals dat nummer ook echt bedoeld was. Dichterbij dan ooit…

Bløf in het theater. Een avond vol met muziek zoals muziek bedoeld is: emotie, diepgang, steun om het leven het leven te laten zijn en kwaliteit die je herkent in het vele oefenen en in het talent om met muzieknoten te spelen, met het spel van frequenties en klanken van woorden.

Muziek zoals muziek bedoeld is.

#Bløf #TrixxoTheater #Muziekzoalsbedoeld #Tinnitus #Audioloog #Emotie #Diepgang #Kwaliteit

Op zoek naar een kompas: Een persoonlijke reis met ACT


Nog net geen dertig, vers van de opleiding af en altijd alles van thuis uit meegekregen. “Nog nooit echte tegenslagen gehad,” zo geeft deze millennial zelf al aan.

Woont nog bij ouders, heeft enkele weken geleden de eerste echte relatie verbroken en twijfelt ook weer aan die tweede baan die nog geen half jaar geleden gestart is. Hij twijfelt zelfs of de opleiding die hij gevolgd heeft wel de juiste was. Twijfels alom.

Hij geeft het leven nu een zesje, maar zou graag een negen willen hebben. Toch loopt hij, met een zee van tijd nog voor zich en alle mogelijkheden open, helemaal vast. Hij weet het niet meer en zit in zak en as.

Als een stuurloos schip op een woeste zee, gaat zijn gevoel van links naar rechts. Hij vindt nergens houvast in de woelige tijd die nu komen gaat.

En hij is niet alleen, zo veel leeftijdsgenoten die met grote levensvragen stuurloos ronddobberen op die woeste zee en niet weten hoe verder of waar naartoe.

Gelukkig is zijn werkgever bekend met ACT en ziet de kwaliteiten die verborgen liggen in de mens achter die medewerker die nu zoekende is naar dat kompas.

De wereld ligt aan zijn voeten, alles is mogelijk, maar hij weet niet wat te doen.

Voor de deur staan levensgrote keuzes te wachten: een nieuwe eigen plek vinden, loopbaanplannen met wel of niet compleet iets anders gaan doen? De huidige relatie is verbroken, maar wat is dan wel belangrijk in de volgende relatie? Keuzes die volledig vrij zijn, maar zo onzeker maken en wat als er straks grote life-events op dat pad komen die er zo maar nog eens even bij gaan zijn? Het verkeer van rechts, zoals mijn collega maatschappelijk werk dat altijd noemt. Gebeurtenissen waarbij enkel een paar woorden nodig zijn om te weten hoeveel impact dit op het leven heeft: verlies van dierbaren, verlies van baan, ernstige ziekte. Hoe sterk is hij dan?

We hebben er allemaal mee te maken, al die facetten die het leven het leven maken.

Continu gelukkig zijn, dat is het streven, dat wordt ons als een wortel ook voorgehouden. Social media, reclames, verhalen die verteld worden op verjaardagen zijn meestal heel erg rooskleurig.

Gelukkig biedt ACT mooie tools waarin dat kompas dat zo hard nodig is te vinden zal zijn. Tegenslagen, angsten en onzekerheden zelfs deel van het proces gaan zijn en niet worden gezien als grote monsters die het geluksgevoel wegnemen, maar als motoren die kracht gaan geven. Deze in eerste instantie ongenodigde ervaringen en gevoelens juist de elementen zijn die groei mogelijk maken en nieuwe belangrijke paden laten ontdekken.

Dat het nu in zak en as zitten hem de weg naar een kennismaking met ACT mogelijk heeft gemaakt en hem de motivatie geeft om er nu zelf iets aan te willen gaan doen, dat maakt die eerste belangrijke stap al mogelijk: hulp zoeken, openstaan voor nieuwe inzichten.

Die onzekerheid, angst, en dat stemmetje in zijn hoofd moeten eveneens deel gaan uitmaken van dat proces en gaat er gewoon bijhoren, zelfs nodig zijn om de belangrijkste stappen in dat leven überhaupt te kunnen gaan zetten.

Alleen al dit inzicht verworven te hebben in dit kennismakingsgesprek maakt dat er vertrouwen is ontstaan om dat nieuwe pad te kunnen bewandelen. Het als een uitdaging zien, een persoonlijke reis die zelfs door regen en wind mooie plekken gaat laten ontdekken. Na die regen (cliché) komt er toch echt ook ooit weer die blauwe lucht en zon te voorschijn, sterker nog, met wat oefeningen zijn die er straks altijd wel te vinden, in jezelf.

Ik kijk er enorm naar uit om samen op die ontdekkingstocht te gaan, daar waar ik als gids mag leiden. Uitleg mag geven, verhalen vertellen, en getuige mag zijn van bijzondere momenten die life-changing zijn.

Ook ik heb er alle vertrouwen in, omdat ik die nieuwsgierigheid zie, die intrinsieke motivatie om ervoor te willen gaan.

Zin in!

#millennial #onzekerheid #ontdekkingstocht #ACT #persoonlijkgroei

Angsten horen bij het leven: een verhaal van moed, veerkracht en Acceptance and Commitment Therapy (ACT)

Onlangs zag ik een jonge man op mijn tinnitusspreekuur die me diep raakte. Hij is begin dertig, midden in het leven, maar draagt een last op zijn schouders die zwaarder is dan de meesten van ons kunnen bevatten.

Hij heeft het verlies van dierbaren moeten verwerken, terwijl hij tegelijkertijd zijn gezin heeft zien groeien met twee jonge kinderen. Daarnaast maakt hij zich zorgen over zijn baan en zijn toekomst in deze onzekere wereld. De paniek giert hem letterlijk en figuurlijk om de oren, en de slapeloze nachten vol piekeren lijken geen einde te kennen. Zijn gedachten malen maar door en de irritante tinnitus is de druppel die de emmer doet overlopen. Hij vreest dat het nooit meer goed zal komen.

In de Acceptance and Commitment Therapy (ACT) leren we dat onze grootste angsten vaak verbonden zijn met datgene wat we het meest koesteren. Het verdriet bij het verlies van dierbaren is een teken van hoeveel ze voor ons betekenen.

Zorgen, angsten en overweldigende gedachten zijn een natuurlijk onderdeel van het leven. Maar het proberen om ze te beheersen of te onderdrukken maakt de last alleen maar zwaarder.

Binnen ACT zijn er mooie tools die helpen om hier een nieuwe weg in te vinden hoe dan met die zorgen en levenservaringen toch een vitaal en waardevol leven te kunnen leiden.

Deze jonge man heeft de moed gevonden om deel te nemen aan onze groepsbehandeling tinnitus. Samen werken we aan het leren omgaan met zijn angsten, het loslaten van de behoefte aan controle en het vinden van veerkracht in plaats van verzet.

Hij is een inspiratiebron en zijn verhaal herinnert ons eraan dat in het aangezicht van onze diepste angsten, moed en veerkracht ons uiteindelijk sterker maken.

Wil jij ook die angsten niet meer jouw beperkingen laten zijn? Ken je een familielid of goeie vriend die maar steeds blijft vastlopen in verkeerde strategieën om alles te bevechten en te overwinnen? Wil je die nieuwe weg zelf ontdekken of die ander dat nieuw pad laten vinden?

Vraag vrijblijvend een kennismakingsgesprek aan.

Contactformulier is te vinden op de website.

De Verloren Betekenis van Pasen? Een Oproep tot Bezinning?

Pasen staat voor nieuw leven, nieuw begin.

De religieuze of spiritualistische achtergrond van Pasen zijn de meeste mensen vergeten en staan we helemaal niet meer bij stil.

De kracht van wat ooit in die verhalen te vinden was, waar we als mens van konden leren, is in twee drie generaties verloren gegaan door macht en het misbruik van geloof.

Want in de kern is elke religie een basis voor hoe we als mens met elkaar omgaan, geeft elke religie een mogelijkheid voor het vinden van kracht in moeilijke tijden, zitten er in elk geloof allemaal verborgen geheimen hoe een gezond leven er uit zou moeten zien.

Vasten is een tijd van bezinning, van grote schoonmaak, van zowel lichaam als geest, om dan vervolgens weer een nieuwe periode te beginnen, Pasen met vooraf de vastenperiode Carnaval, Eid al-Fitr (bekend in de volksmond als Suikerfeest) met vooraf de Ramadan, wellicht in andere religies eenzelfde ritueel van Feest na de Vastenperiode.

In de moderne tijd begint nu intermitterend vasten een hot item op de socials te worden, zelfs wetenschappelijk bewezen. Dat is wat de moderne weldenkende mens dan nog enigszins volgt, wetenschappelijk bewezen handelingen die gezond zijn voor het leven.

Een wijze van leven die al meer dan duizenden van jaren via religie bekend zijn, maar door misbruik van macht, dood en verderf een verkeerde interpretatie hebben gekregen.

God, Allah, geloof, religie, vasten, zijn zelfs woorden geworden waarbij “het volk” meteen heel slecht denkt. Dank je de koekoek, als je bijvoorbeeld bij elke aflevering van Flikken Maastricht geloof en religie van andere culturen dan “de Nederlandse” als crimineel of slecht afschildert.

Entertainment op de socials enkel een “positieve” richting geeft aan veel “rijkdom” vergaren, zonder na te denken over gevolgen. Want Geld is geen middel meer, maar een product geworden. Doe jij al in Bitcoins?!

De valse hoop van het kapitalisme, een geheel ander verhaal waar een boek over geschreven kan worden.

Maar terug naar religie. De moderne mens is in twee drie generaties zijn houvast verloren, pijlers die het fundament waren voor een gezonde samenleving zijn stuk voor stuk afgebroken. “Van God los” is de nieuwe trend voor de grote massa geworden. Enkel feesten en lol hebben, zonder er hard voor te moeten werken. Slapend rijk worden door in te zetten op cryptomunten. Rijkdom vergaren. Eerst aan jezelf denken, pas later aan anderen. Eigen volk eerst, later, veel later of nog erger helemaal niet denken aan die ander.

Vasten, een tijd voor bezinning, een tijd om stil te staan bij wat het leven brengt, wat is het dat jij bedraagt aan een beter leven voor de ander? Waarom ben jij hier op aarde?! Wat is de zin of onzin van het leven?

Bij dit ritueel hoort namelijk ook het geven van brood en drinken aan anderen, samen delen. Na vasten komt steeds terug het doneren. Anderen helpen die in nood zijn. Vastenacties zijn gebruikelijk gedurende en zeker na vastentijd. Ook niet voor niks.

Rijkdom, welvaart schijnt namelijk een graadmeter te zijn voor het individualiseren van een samenleving, hoe rijker het volk is, hoe minder er wordt gegeven, bang om te verliezen. Hoe eenzamer we zijn.

Bij armoede is het net andersom, als men niks te verliezen heeft, dan is de mens veel vrijgeviger dan zij die “rijk” zijn.

De hoeveelheid eigendom is dus een maat voor minder vrijgevigheid?

Bewustwording en bezinning. Pasen een nieuw begin. Een openbaring.

De kerk, het geloof, de preek van een priester die richting gaven aan wellicht nieuw denken, nieuw inzicht, ook dat is niet meer. Althans niet voor het volk. En laat het volk nu net aan zet zijn. Want in een democratisch stelsel hebben zij, de grote massa, nog de macht, geven zij richting aan hoe er in die samenleving geleefd wordt. Welke keuzes worden er in grote lijnen gemaakt? “Democratisch” besluit. Politiek die die grote lijnen vervolgens verder uitzet.

In een dictatuur bepalen de leiders dat. Zelfs dan wordt nog sterker vanuit die rijkdom bewust geregeerd. Plannen maken om in eerste instantie macht en eigendom hoe ook te behouden. Pas daarna de gedachte om het volk tevreden of sterker nog, onder druk te houden. Het grote voorbeeld Rusland ligt ons voor ogen.

Welke krachten zijn sterker dan die oerkrachten in de mens om enkel voor rijkdom en macht te gaan? Kost wat kost. Hoe kunnen we samen met zij die de kern van dat bestaan wel inzien om die kracht, die power, die ons mens gegeven is, voor iedereen optimaal in te zetten? Niet enkel voor eigen gewin. Want de mens kan wonderen verrichten. Sterker nog, ik weet zeker, dat zou de basis die in elk geloof aanwezig is gevolgd worden, dan zou voor iedereen deze aarde een paradijs kunnen zijn. Zou elke dag voor iedereen Pasen kunnen zijn.

Want Pasen is nu, veel eten, heel veel eten, gezellig samen zijn met vooral familie en vrienden, althans dat is wat de reclame van de Jumbo ons doet geloven. Die ons dat doet geloven! En dat voor die prijs…

Het verlies van ons samenzijn in vrede.

Een fijn Paasfeest, met vooral een tijd van bezinning gewenst, zoals het ooit bedoeld was.

Elk puzzelstukje telt: Een nieuw perspectief op tinnitusbehandeling

Deze week zag ik een tinnituspatiënt op mijn spreekuur, die al vele therapievormen had doorlopen; CGT, TRT, zelfhulpboeken, EMDR-therapieën en zelfs acupunctuur en orofaciaaltherapie.

“Niets heeft geholpen! De tinnitus is zelfs erger geworden!”, klaagde de patiënt.

Stap voor stap neem ik de patiënt mee om inzicht te krijgen in de complexiteit van ons gehoor, inclusief het feit dat het normaal is om in bepaalde situaties tinnitus te ervaren.

Belangrijker nog is mijn boodschap dat alle eerdere stappen die zijn genomen, passen binnen het proces om die vicieuze cirkel van voortdurend zoeken naar dé oplossing te doorbreken.

Net die andere kant op te gaan, niet makkelijk, zeker niet, maar wel mogelijk.

Ik vergelijk het hele traject dat al is doorlopen elders bij collega’s met puzzelstukjes die zijn verzameld, nog door elkaar op tafel liggen en nu samen in elkaar op juiste plek moeten worden gelegd.

Ontspanningsoefeningen, exposuretechnieken, inzichten in levensbalans, gehooronderzoek en advies: al deze factoren die al zijn aangepakt, zullen geleidelijk aan een integraal onderdeel vormen van de tinnitusbehandeling.

Op een gegeven moment zal het duidelijk worden waarom bepaalde oefeningen zijn doorlopen, en zal het werk van alle collega’s niet voor niets zijn geweest. Dan zal die vreemde oefening wel effect gaan hebben.

Langzaam wordt de puzzel duidelijker en groeit het vertrouwen dat de juiste stappen genomen kunnen worden.

Deze ervaring benadrukt ook opnieuw het belang van netwerkzorg. Samenwerking tussen verschillende professionals en disciplines essentieel is om de beste behandeling te bieden aan patiënten met complexe aandoeningen zoals tinnitusklachten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!😊

Een Vader’s Kracht: Van Duisternis naar Licht in Tijden van Tragedie

Humberto Tan gisterenavond. Een jonge vader vertelt daar het aangrijpende verhaal over zijn vermoorde zoon van 20 jaar, Sanda Dia.

https://www.rtl.nl/humberto/video/74b013fa-94a9-47ec-b45b-2e2e917d8d9e/vader-sanda-dia-ze-hebben-mijn-zoon-afgemaakt

Het verhaal van de misgelopen ontgroening in België.

Een mensonterende en zelfs dodelijke ontgroening die vol afschuw zit. Jonge kerels die ver over grenzen gaan van wat tot menszijn behoort.

Alles komt hier in deze casus samen: de ongelijkheid in deze maatschappij, klasssenjustitie, discriminatie, minderheid zijn, pesten, buitenlander voelen en geen buitenlander meer zijn, verdriet, boosheid, onmacht.

Onmacht!

Want dat is wat ik voel, weer opnieuw! Want Rafah gaat er ook aan! De wereld staat op haar kop!

Onschuldige kinderen, jonge baby’s, maar ook jonge mannen met een bak aan ambitie van dromen en eigenlijk nog een heel leven voor zich, worden vermoord.

Het zal je kind maar wezen!

Onmacht!

Ik ga naar bed, met een heel rot gevoel.

Midden in de nacht word ik wakker. En de juiste woorden en inzichten komen tot me, die me kracht en weer licht geven in deze duisternis.

Want die vader, Ousmana Dia, daar op de stoel bij Humberto laat het mij zien! In al die ellende, in al dat donker gevoel en verderf laat hij de boodschap zien die in al dit slechte verborgen ligt.

Enkel het licht kan het donker overtreffen! Die woorden werden al ooit uitgesproken door Martin Luther King.

En nu weer opnieuw laat deze vader zien hoe we dit alles kunnen overwinnen!

Laat het licht sterker zijn dan het donker!

Focus op het licht, de positiviteit en win zo van het donker.

Ousmame heeft het vertrouwen dat er meer goede mensen zijn dan kwade mensen, dat intense vertrouwen deel ik met hem!

Maar als we enkel gehoor en ruimte geven aan die kwade mensen dan laten we het donker winnen.

Nog nooit was het zo belangrijk om jouw licht te laten schijnen! Vind dat positieve in jou en laat het zien! Laat jouw stem horen door goed te doen!

Don’t ask yourself what the world needs. Ask yourself what makes you come alive and then go and do that. Because what the world needs is people who have come alive.

⁃ Dr. Howard Thurman

Deze vader daar met z’n tranen in de ogen, vijf jaar na de dood van zijn zoon heeft hij de kracht gevonden om uit de donkerste dagen te komen van zijn leven. Een boek heeft hij geschreven in de hoop het kwade van zich af te schrijven en het licht er te laten zijn. Dat boek houdt hij stevig in zijn hand.

Hij heeft alle recht om kwaad te zijn, haat te hebben naar al die anderen mensen! Zelfs haat te hebben naar de wereld! Want wie hem het meeste hebben laten vallen zijn al die ouders van die jonge kinderen, die deze intens slechte daden nog proberen goed te praten, nog erger het juridische systeem niet de straf geeft die die gasten verdienen. Onmacht en ongeloof zou mij om de horen vliegen mocht mij zoiets overkomen zijn.

Maar integendeel, deze held geeft een van de studenten die zijn zoon vermoord hebben en later een keer zo maar ontmoet bij het graf van zijn zoon een dikke knuffel.

Het verdriet en de verslagenheid is van zijn gezicht af te lezen. Maar zijn lach, waar ook de zoon zo geliefd om was, die is gelukkig nog te zien.

Het donker kun je overwinnen door het licht te zien. Zelfs al is het donker het donkerste wat er is.

Dus beste mensen! Beste mensen! Laat je zien en horen! Focus op wat de mens mens maakt! Er voor een ander zijn!

Haat en wraak nemen zal niet de oplossing zijn.

Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that.

⁃ Martin Luther King Jr.

Vergeven en doorgaan. Wel straffen zij die over grenzen gaan, terechtwijzen! Laat het recht spreken!

Max Richter – All Human Beings (Official Music Video by Yulia Mahr)YouTube · MaxRichterVEVO25 jun 2020

Everyone thinks of changing the world, but no one thinks of changing himself.

– Leo Tolstoy

Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.

– Nelson Mandela

The world as we have created it is a process of our thinking. It cannot be changed without changing our thinking.

– Albert Einstein

Never believe that a few caring people can’t change the world. For, indeed, that’s all who ever have.

– Margaret Mead

It is not the strongest of the species that survive, nor the most intelligent, but the one most responsive to change.

– Charles Darwin

Change before you have to.

– Jack Welch

Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that most frightens us. We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small doesn’t serve the world. There’s nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do.

⁃ Marianna Williamson

Het Belang van Gehoor en Wetenschap: Een Gesprek bij de Koffie

Jeffrey vraagt: “Wil je een kopje koffie? Je bent al meer dan een uur onderweg!”

Vanmorgen om 6:00 uur vertrok ik van huis met het kunstwerk dat ik gedoneerd heb aan het event van Stichting Oorfonds Nederland. Zondag 3 maart is World Hearing Day, waarbij Stichting Oorfonds een groot event heeft georganiseerd om aandacht te vragen voor wetenschappelijk onderzoek op het gebied van gehoor.

Jeffrey biedt me een kopje koffie aan en we raken in gesprek over gehoor, de Stichting Oorfonds, het event van morgen en de aandacht in de media met betrekking tot gehoor.

Wat zo vanzelfsprekend lijkt, is dat zeker niet!

Het feit dat wij op deze ochtend dit bijzonder fijne gesprek kunnen hebben, maakt dat we elkaar kunnen horen.

Ik probeer al een tijd kunst en wetenschap te gebruiken om aandacht te vragen voor alles wat met gehoor te maken heeft. Uiteraard is een technische oplossing de meest voor de hand liggende en zal er nog heel wat onderzoek en innovatie nodig zijn om mensen die met een gehoorprobleem kampen met de meest geavanceerde techniek te kunnen helpen. Maar tot die tijd zullen we ook aandacht moeten hebben voor de psychosociale aspecten binnen gehoor.

De audiologie, de wetenschap die zich bezighoudt met alles wat met gehoor te maken heeft, zal de komende jaren nog meer aandacht moeten krijgen, zeker met alle crisis situaties die nog op ons afkomen: klimaatverandering, groeiende wereldbevolking en oorlogen die steeds dichterbij komen.

Op hoog niveau gevoerde gesprekken zijn van groot belang. En we weten allemaal dat het risico op gehoorverlies groter wordt naarmate we ouder worden. Leeftijd gerelateerd gehoorverlies is bijna vanzelfsprekend. Dus met wereldleiders zeventig plus kunnen we ervan uitgaan dat belangrijke details in gesprekken wellicht net verkeerd gehoord worden, met grote gevolgen van dien.

Maar ook in onze maatschappij, waar mensen steeds langer moeten doorwerken en te maken hebben met complexe luistersituaties, zoals vergaderruimtes in slecht akoestische ruimtes, grote moderne kantoortuinen waarin omgevingsgeluiden zeer hinderlijk zijn, kost luisterinspanning heel veel energie.

Ik zie steeds meer mensen die tegen hun pensioen aantikken en ten gevolge van gehoorverlies moeite hebben om er nog bij te horen, met alle gevolgen van dien.

Het gesprek dat ik met Jeffrey had, heeft me aan het denken gezet. Het zal nog belangrijker zijn om mogelijkheden te vinden om gehoor en wetenschap op dit gebied bij een groter publiek bekendheid te geven.

We zullen mensen nodig hebben die geïnspireerd worden om het vak audiologie te kiezen, zowel in de techniek als in het psychosociale aspect. Maar er zal ook geld nodig zijn voor wetenschappelijk onderzoek op dit gebied. Daarmee hoop ik dat kunst en wetenschap elkaar versterken en dat een event zoals morgen, georganiseerd door Stichting Oorfonds, een groot succes mag gaan zijn. Ik zal zelf niet aanwezig zijn vanwege mijn expositie in het museum in Valkenburg, maar ik zal Jeffrey, René en iedereen die hieraan meewerkt ten volste ondersteunen om dit tot een groot succes te maken. Succes mensen!😊

The Glass metaphor

Everyone actually has their own glass; for some, it’s filled to the brim and even overflowing, while for others, the glass is nicely balanced.

First and foremost, it’s important to note that the glass is part of a much larger story, and as a metaphor in conversations during consultations. So, this is a brief explanation to give you an idea of how to interpret the glass.

I want to explicitly mention that issues cannot be resolved with this glass, but it does provide a direction of where we want to go. The glass can offer new insights into possibilities to work on.

Because it’s essential to be aware that we always want to address things that bother us. We naturally seek solutions to them. However, sometimes the solution isn’t readily available, and trying to control it may be the wrong approach.

And here is where my passion comes into play, the core reason why I find this field, audiology, so fascinating: my passion for humanity. The genuine interest in people, with a particular focus on our brains.

We humans are such fascinating beings, especially our brains, which are truly remarkable.

I realize now that it’s my brain saying this to me 😊, but that’s beside the point.

“I used to think the human brain was the most wonderful organ in my body. Then I realized who was telling me this!”

Emo Philips

We go through life, and along that path come all sorts of things: setbacks, limitations, struggles to overcome.

Each of us has our own glass, Das Glas der Lebensakzeptanz, as I learned in a German tinnitus clinic.

That glass is a measure of the maximum amount of stress, tension, but also energy drains we can handle in our daily lives. Everything that takes energy amid all the events and experiences we encounter and carry with us in our lives.

Events that have an impact on who we are. Things that drain our energy. Thoughts that occupy our minds.

No one has an empty glass, or else you wouldn’t be living. There are always things that don’t go as planned or things we dread. Things that keep us up at night. It can become too much at times, everything piles up. The glass overflows. It’s usually a period where nothing seems to work, where everything comes together. It’s too much.

It’s precisely then that the entire system becomes sensitive, unable to handle that one extra thing. The last drop, so to speak, that makes the glass overflow.

Often, with tinnitus, that sound becomes the one thing that really can’t be tolerated anymore. But for someone else, it might be stomachaches or headaches. A bodily signal indicating it’s all too much.

Or another mechanism could be at play: the glass has been full for a long time, and now, finally, there’s peace, but just then, that one thing happens, something over which there’s no immediate control. That tinnitus, that headache, that stomachache that had been absent for so long and now makes itself heard again.

We’ll do everything to regain (or maintain) control over it. All the attention is naturally focused on that. It’s like that loose piece of skin on your finger that has to be removed no matter what. Or the dripping faucet that keeps irritating you and needs to be fixed.

But the faucet won’t stop dripping, and when you pull off that piece of skin, it hurts intensely because it was a bit too much.

What we see here is that all attention goes to the stimulus we perceive. Conscious perception. Hence, it’s not surprising that we immediately want to address that stimulus, the one that captures all our attention.

However, as the glass reveals, there’s much more underneath. This makes it more complex on one hand, but on the other hand, it offers more opportunities to work on.

And here’s where audiology comes in as an exceptionally beautiful field. Audiology is multidisciplinary: hearing, how we hear, what we do with sounds, but also how we stand in life, what’s expected of our auditory system. Social contacts, work, our own thoughts, that life balance. All these facets play a role. Audiology, psychology, social work, physiotherapy, art therapy, even the initial contacts with the secretariat colleagues are essential.

Teamwork.

And how wonderful that this glass provides insight into all this. When we look down into the glass, at those elements that drain our energy, are there things that can be addressed more easily? Problems where help can be sought?

And at the top of the glass, the space that provides peace, the energy boosters. The things that make you happy, your passions, the things that recharge your batteries. Are there more or different possibilities there? Have we neglected the things that bring us joy?

And know that there are live events that are so powerful; they stay in that glass forever. That’s where I put stones in the glass. As we grow older, more stones end up in that glass. The traffic from the right, as me of my colleague always calls it. Events that everyone knows will keep you occupied, for which you won’t immediately find a solution. The death of a loved one, losing a job, moving, a car accident, illness; we all know how to fill in these blanks. You can’t remove those stones anymore. Even then, the glass provides insight into how things can be different. Those stones remain stones; you carry them with you, but the glass can become larger so that more can fit in. Enlarging it can be done by focusing on the things that give you energy, that make you happy. By making space at the top of the glass despite those stones. A bigger glass.

And the beauty is that when the balance between energy drainers and energy boosters improves, that thing which initially demanded all the attention and for which we sought a solution, now allows space for that stimulus to just be there. The capacity to bear that stimulus increases.

It still takes energy, but it can be accommodated.

Finding that balance isn’t meant to exert control over the stimulus. That would be too easy and would once again misplace the focus. Indirectly, it would be another form of control. A wrong expectation.

Of course, it would be a loss if easier solutions to address that stimulus directly weren’t considered. That’s why the first step with comprehensive diagnostics is always necessary. That’s why a GP or specialist should always be consulted first. This is an essential step for any complaint.

But in practice, I see that when I draw the glass, many people have already undergone diagnostics in many places. They see for themselves that there are no longer any possibilities there, and now, through the glass, there’s insight into many new opportunities. Opportunities that can even make life more valuable again.

And this applies to many complaints, complaints for which medically speaking, there seem to be no more solutions. Various doctors keep saying there’s nothing more they can do. That’s when you have to find that other path.

Someone has to be able to find that path. And how wonderful that ACT can provide even more tools to find those valuable opportunities and then work together to seize them.

I had to use ACT myself when my own glass was overflowing. Aline Kruit (author, ACT coach, and trainer) gave me my first introduction to it a long time ago, and later, Frans Kemps (coach and trainer) revisited it during career counseling. It wasn’t until then that things clicked, and I was struck by the 6 pillars within the ACT model. And so, I recently started an ACT training for professionals with Tim Batink, ACT in ACTie. Every time, I discover new metaphors and exercises. They just come up unexpectedly. But it’s precisely these beautiful metaphors that make everything so enjoyable. Not only for me now as an ACT coach but also for the clients and colleagues within ACT.

I see the process I go through with clients within ACT as a personal journey, during which the client gains new experiences and looks more consciously at what’s there. Just like visiting a city, you can try to find your way around yourself, but if you take a guide with you, you’ll discover much more, you’ll find the places that are valuable more quickly.

How wonderful it is to be that guide. To share those valuable experiences. Peaks and valleys. Where those valleys are the moments to learn from. Those who climb mountains to later enjoy the beautiful view from the top. They look back on the path they’ve traveled.

And then, together at the top, to raise a glass to success, is a beautiful conclusion to a journey we’ve taken together.

A toast to Das Glas der Lebensakzeptanz.