Tag: gezondheidszorg

ZorgkaartNederland: Waarderingen en Kanttekeningen bij een Beoordelingssysteem

Het is altijd fijn om hoge waarderingen te ontvangen op ZorgkaartNederland. Deze waarderingen laten zien dat patiënten de zorg waarderen die ze hebben ontvangen. Helaas kan ik zelf geen bedankje meer schrijven voor deze bijzonder mooie waarderingen, wat jammer is. Daarnaast is het triest dat collega’s, van wie ik weet dat ze uitstekend werk verrichten in de zorg, de pech hebben enkel klagers op hun hand te hebben en daardoor een lage waardering krijgen.

Het Belang van de Juiste Zorg op de Juiste Plek

Ik ben een groot voorstander van het bieden van de juiste zorg op de juiste plek. Het moet voor iedereen mogelijk zijn om deze goede zorg te vinden. Steeds meer mensen maken daarom ook gebruiken van ZorgkaartNederland om goede zorg te vinden.

Daarom geef ik mijn patiënten altijd mee: “Mocht u ontevreden zijn of mocht er iets misgaan, laat het ons alstublieft vooral weten. Bent u tevreden, vertel het aan anderen.”

Zorg is Geen Product

Het is belangrijk om te beseffen dat zorg geen product is. Het is geen hotel waar je een beoordeling voor schrijft of restaurant waar je hebt gegeten. Zorg kan namelijk ook betekenen dat je een slechtnieuwsgesprek moet brengen, iemand een spiegel moet voorhouden of minder leuke of prettige momenten moet delen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, zoals het oude gezegde luidt. Dit betekent dat zorg soms echt niet fijn of leuk is, maar het hoort er wel bij.

Trots op Onze Zorg

Hopelijk kan iedereen deze nuances in overweging nemen wanneer ze een beoordeling schrijven. We mogen trots zijn op wat we als zorg in Nederland hebben bereikt. Onze zorgverleners werken keihard om de best mogelijke zorg te bieden, zelfs als dat soms betekent dat ze moeilijke gesprekken moeten voeren of onprettige waarheden moeten delen. Er is altijd ruimte voor een goed gesprek wel of niet met zelfs de klachtencommissie erbij.

Laten we waarderen wat we hebben en erkennen dat zorg meer is dan alleen een product dat je kunt beoordelen. Het gaat om mensen, om emotiesen om het leveren van de juiste zorg op het juiste moment, zelfs als dat soms moeilijk is.

Overigens een bijzonder mooie podcast is hier te horen.

Vol in de Exposure: Van Kelderspin naar Tinnitus

Vanmorgen begon mijn dag anders dan normaal. Een dikke kelderspin had zich een weg naar binnen gebaand en mijn collega’s, die niet bepaald van spinnen houden, vroegen mij vroeg in de ochtend om hulp. Stoer als ik was (not), besloot ik de uitdaging aan te gaan. Voorzichtig pakte ik het beestje op met mijn handen en zette het buiten. Vol in de exposure!😂

Dit avontuur met de spin deed me denken aan de aanpak van tinnitus, waarbij we ook vol in de exposure gaan. Net als bij die spin, draait het bij tinnitus om het veranderen van het label dat je eraan koppelt en jezelf openstellen om vooral te ervaren.

Het Label Veranderen

Bij zowel spinnen als tinnitus is de angst vaak gebaseerd op het label dat we eraan hebben gegeven. Een spin zien we al snel als eng, net zoals het geluid van tinnitus vaak als zorgelijk en zelfs bedreigend wordt ervaren. Logisch ook want vooral in het begin zet het bij velen de wereld op z’n kop. Maar wat als we dat label kunnen veranderen? Wat als we die angst gewoon laten zijn zonder oordeel?

Adem In, Adem Uit

Bij exposure-technieken, zoals die bijvoorbeeld gebruikt worden in Cognitieve Gedragsbehandeling Tinnitus (CBT4T) en Acceptance and Commitment Therapy (ACT), draait het om het toelaten van de angst en het ongemak. Dit betekent dat je bewust ademt, in en uit en jezelf toestaat om de situatie volledig te ervaren. Hetzelfde geldt voor tinnitus: in plaats van te vechten tegen het geluid, laat je het er zijn.

Kijken, Bewonderen, Ervaren, Toelaten

Toen ik de spin opraapte, nam ik de tijd om hem echt te bekijken. Zijn poten, zijn ogen, de manier waarop de spin bewoog. In plaats van mijn angst te laten overheersen, koos ik ervoor om in de verwondering te gaan en open te ervaren. Dit geldt ook voor tinnitus. Door je te richten op de ervaring zonder oordeel, geef je jezelf de ruimte om te wennen aan het geluid en het minder bedreigend te laten voelen.

Geen Bedreiging

Belangrijk is te weten dat de ervaring zelf geen bedreiging is. Net zoals de spin eigenlijk geen kwaad in de zin had, is het geluid van tinnitus op zichzelf niet gevaarlijk. Door dit te beseffen, kun je de angst en spanning verminderen. Goede diagnostiek vooraf en de juiste uitleg krijgen zijn hierbij wel van essentieel belang. Het begrijpen van je tinnitus en de wetenschap dat het geen fysieke bedreiging vormt, kan helpen om de juiste mindset te ontwikkelen voor exposure.

Vol in de Exposure

En ja, die spin was een joekel, maar ook mooi op zijn eigen manier. Vol in de exposure gaan betekent dat je jezelf toestaat om de dingen te zien zoals ze zijn, zonder oordeel. Of het nu gaat om een grote spin of het geluid van tinnitus, het draait om het openstellen voor de ervaring en het veranderen van je perspectief.

Zo zie je maar, mijn ochtend met de kelderspin heeft toch wel weer met ons vak te maken!😂

Horen is meer dan enkel de oren!

Fotografie: Resi Geerkens

Innovatieve Aanpak voor Laagfrequente Geluidhinder: Lessen uit de Tinnituszorg

Geluidhinder, met name veroorzaakt door laagfrequent geluid (LFG), vormt een groeiend maatschappelijk probleem waarvan de impact vaak onderschat wordt. In tegenstelling tot hoogfrequente tinnitus, die relatief bekend is, blijft geluidhinder door laag frequent geluid vaak onderbelicht. Deze vorm van geluidhinder kan eveneens als bij tinnitus diepgaande gevolgen hebben voor de gezondheid en het welzijn van individuen, wat vraagt om een geïntegreerde benadering voor diagnose, behandeling en preventie.

Dit artikel is geschreven naar aanleiding van een interview ik onlangs gaf aan het RIVM en bespreekt een innovatieve aanpak geïnspireerd op succesvolle methoden uit de tinnituszorg, gericht op het begrijpen en behandelen van laagfrequente geluidhinder in samenwerking met lokale partners.

Historische Ontwikkeling van de Tinnituszorg

De Nederlandse tinnituszorg heeft significante vooruitgang geboekt met een gestructureerd behandelingsprotocol dat zijn effectiviteit bewees in wetenschappelijke studies, waaronder een baanbrekende publicatie in The Lancet in 2012. Dit onderzoek, uitgevoerd in samenwerking met het Tinnitus Expertise Centrum Adelante en Maastricht University, markeerde een keerpunt door de kosteneffectiviteit van de zorg aan te tonen. Sindsdien heeft deze aanpak geleid tot brede implementatie en opname in het basispakket van de audiologische zorg in Nederland, wat de weg heeft vrijgemaakt voor verdere innovaties binnen het vakgebied.

De Complexiteit van Laagfrequente Geluidhinder

Laagfrequente geluidhinder presenteert unieke uitdagingen vanwege de moeilijkheden bij het lokaliseren en identificeren van de bron. Dit geluid kan zowel intern als extern worden waargenomen, wat de perceptie ervan bemoeilijkt en bijdraagt aan de psychologische impact op de getroffenen. Vaak wordt de geluidshinder pas erkend nadat deze aanzienlijke invloed heeft gehad op de kwaliteit van leven, met symptomen variërend van slaapstoornissen tot stress en depressie. In een stad als New York bijvoorbeeld, bekend als ‘the city that never sleeps’, is geluid altijd aanwezig. Dit maakt het des te belangrijker om de complexiteit van geluidshinder te begrijpen en aan te pakken.

Een Geïntegreerde Aanpak voor Geluidhinder

Als klinisch fysicus-audioloog bij Adelante Zorggroep en het Tinnitus Expertise Centrum Limburg en lid van de werkgroep LFG Limburg, ben ik actief betrokken bij het ontwikkelen van een geïntegreerde benadering voor de behandeling van geluidhinder. Deze aanpak begint met een grondige medische en audiologische evaluatie, waarbij geavanceerde diagnostische methoden worden ingezet om zowel de kenmerken van het geluid als de individuele perceptie ervan in kaart te brengen. Dit helpt om het verschil te begrijpen tussen interne en externe geluidsbronnen, wat essentieel is voor het opstellen van een effectief behandelplan.

Educatie en counseling spelen een sleutelrol bij het informeren van patiënten over de aard van laagfrequent geluidhinder en de mogelijke oorzaken ervan. Door begrip te kweken over de rol van het brein bij de perceptie van geluid, wordt de basis gelegd voor acceptatie en actieve deelname aan de behandeling. Gehoorrevalidatie en rehabilitatie zijn essentiële componenten van onze aanpak, vergelijkbaar met succesvolle methoden toegepast in de tinnituszorg. Technieken bekend vanuit pijnrevalidatie en net de blootstelling aan hinderlijke geluiden kunnen helpen bij het verminderen van de gevoeligheid voor geluid en het verbeteren van de acceptatie ervan. De plasticiteit van ons brein is geniaal, alleen zijn daar wat stappen bij nodig.

Multidisciplinaire samenwerking staat centraal in onze benadering, waarbij audiologen, KNO-artsen, psychologen en andere specialisten in de regio samenwerken om een holistische zorg te bieden. Deze samenwerking bevordert een uitgebreide aanpak die rekening houdt met alle aspecten van geluidshinder, van diagnostiek tot therapeutische interventies en langetermijnmanagement.

Netwerkzorg en Samenwerking met Lokale Partners

Naast de genoemde benaderingen benadrukken we ook het belang van netwerkzorg en samenwerking met lokale instanties zoals de GGD en Omgevingsdienst Zuid Limburg. Deze partnerschappen zijn cruciaal voor het begrijpen van de omgevingsfactoren die bijdragen aan geluidshinder door laagfrequente geluiden. Door gezamenlijk onderzoek en gegevensuitwisseling van kennis en kunde kunnen we de bronnen van LFG beter identificeren en aanpakken, wat op zijn beurt bijdraagt aan preventie en het verbeteren van de leefomgeving.

Conclusie

Door voort te bouwen op de successen van de tinnituszorg en onze geïntegreerde aanpak te versterken met netwerkzorg en samenwerking met lokale partners, bieden we een veelbelovend model voor de behandeling van geluidshinder veroorzaakt door laagfrequente geluiden. Door te investeren in geavanceerde diagnostiek, educatie, therapie, multidisciplinaire samenwerking en netwerkzorg kunnen we de impact van geluidshinder verminderen en de kwaliteit van leven van individuen aanzienlijk verbeteren.

Ik nodig je uit om deel te worden van ons netwerk binnen de audiologische zorg. Samen kunnen we verhalen delen, ervaringen uitwisselen, kennis en kunde vergroten en van elkaar leren. Door elkaar te vinden en samen te werken in de regio, kunnen we de zorg voor mensen met geluidshinder verbeteren. Bezoek “Art of Hearing” vandaag nog en ontdek hoe de kracht van luisteren je leven kan verrijken.

Laten we samen vanuit de audiologie meer van ons horen!

Mensgericht Leiderschap in de Zorg: De Weg naar Succes

In de complexe en vaak veeleisende wereld van de zorg draait alles om mensen. Elke dag staan zorgprofessionals klaar om patiënten te ondersteunen, te behandelen en te begeleiden naar een betere gezondheid. Maar wie zorgt er voor de zorgverleners? Hoe vaak kijken we echt naar de mensen achter de witte jassen en uniformen, naar de mannen en vrouwen die met ongeëvenaarde toewijding en verantwoordelijkheid hun werk doen?

Dit is een oproep aan alle managers, directeuren en werkgevers in de zorgsector. Laten we een stap terug doen en ons afvragen: zien we onze medewerkers echt als mensen? Begrijpen we de uitdagingen waarmee ze dagelijks geconfronteerd worden, zowel op professioneel als persoonlijk vlak?

Het Menselijke Aspect: Oog voor de Medewerker

Een van de kernwaarden in de zorg is empathie. We leren onze patiënten om grenzen te stellen, om een balans in hun leven te vinden en om te luisteren naar hun lichaam en geest. Maar hoe zit het met onze medewerkers?

De verpleegkundige die al 40 jaar met hart en ziel werkt, nooit langdurig ziek was en nu worstelt met de zorg voor haar ouders en familie? De arts die naast zijn drukke praktijk ook nog mantelzorger is? Deze mensen verdienen meer dan alleen een functioneringsgesprek en targets die gehaald moeten worden.

De Belangrijke Rol van de Leidinggevende

Onderzoek toont aan dat een mensgerichte benadering van leiderschap niet alleen het welzijn van medewerkers bevordert, maar ook leidt tot betere bedrijfsresultaten. Volgens een studie gepubliceerd in het Journal of Occupational Health Psychology leidt het tonen van waardering en empathie door managers tot hogere werktevredenheid, minder ziekteverzuim en een grotere loyaliteit aan de organisatie. Deze positieve effecten zijn vooral zichtbaar in de zorgsector, waar de emotionele belasting hoog is.

Daarnaast blijkt uit onderzoek van Gallup dat teams waarvan de leiders oog hebben voor het welzijn van hun medewerkers, een hogere productiviteit en lagere personeelsverloopcijfers kennen. Medewerkers die zich gewaardeerd en begrepen voelen, zijn meer gemotiveerd en betrokken bij hun werk.

Meedenken in Mogelijkheden

In plaats van extra druk te leggen op medewerkers om de cijfers te laten kloppen, zouden we moeten kijken naar manieren om hen te ondersteunen. Dit kan variëren van flexibele werktijden en de mogelijkheid tot thuiswerken, tot het bieden van psychologische ondersteuning en coaching. Het vraagt om leiders met lef, die durven af te wijken van de standaard en echt luisteren naar wat hun medewerkers nodig hebben.

Adelante: Een Voorbeeld van Mensgericht Leiderschap

Als iemand die al meer dan 25 jaar werkzaam is bij Adelante, kan ik getuigen van de positieve impact van een mensgerichte benadering binnen onze organisatie. Bij Adelante werken we niet alleen met hart en ziel voor onze patiënten, maar er is ook een diepgewortelde cultuur van waardering en respect voor de medewerkers.

Met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en een passie voor de zorg herken ik mezelf in veel van onze patiënten. Ik moet voortdurend mijn eigen grenzen bewaken, maar ik weet dat ik altijd kan rekenen op steun van mijn leidinggevenden en collega’s. Bij Adelante wordt er echt geluisterd naar mijn zorgen en ideeën en er wordt meegedacht waar mogelijk.

Onze slogan “Haal het beste uit jezelf” krijgt hier werkelijk betekenis. Het is niet zomaar een loze kreet, maar een filosofie die doordringt in alle lagen van de organisatie. Er is aandacht voor persoonlijke ontwikkeling, er wordt ruimte gegeven voor flexibiliteit en er is altijd een oor te luister wanneer dat nodig is.

Conclusie

De zorgsector vraagt om leiders die verder kijken dan cijfers en targets. Het gaat om het zien van de mens achter de medewerker, om het begrijpen van hun persoonlijke uitdagingen en het actief zoeken naar manieren om hen te ondersteunen. Dit vraagt om moed en visie, maar de beloning is groot: gemotiveerde, gezonde en loyale medewerkers die met passie en toewijding blijven werken voor het welzijn van hun patiënten.

Laten we daarom samen streven naar een zorgomgeving waarin iedereen zich gezien en gewaardeerd voelt. Waar empathie niet alleen voor de patiënt, maar ook voor de medewerker geldt. Want uiteindelijk is iemand echt een baas degene die oog heeft voor de mens.

Bronnen

1. Journal of Occupational Health Psychology, “The Impact of Empathy in the Workplace”, 2020.

2. Gallup, “The Benefits of Employee Well-Being”, 2019.

3. Buurtzorg Nederland, “Innovative Healthcare”, 2021

Elk Mens als Kunstwerk: De Kracht van Kunst, Zorg en Gehoor

Onlangs ontving ik via mijn collega Henri Plaggen, lid van de Raad van Bestuur Adelante, een inspirerend artikel over Atty Bax, beeldend kunstenaar, curator en adviseur Kunst, zorg & gezondheid, waarin de werelden van kunst en zorg op een prachtige manier samenkomen. Dit artikel zette me aan het denken over hoe kunst kan bijdragen aan het welzijn van zowel patiënten als zorgverleners.

Kunst biedt een unieke manier om emoties en verhalen te uiten die anders moeilijk onder woorden te brengen zijn. Het werkt als een vorm van communicatie die de kern raakt van wat ons menselijk maakt.

Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder en heeft een verhaal te vertellen. Het vermogen om te horen speelt hierin een cruciale rol. De meeste verhalen worden immers gedeeld door het gesproken woord.

Mensen met gehoorverlies weten hoe moeilijk het is om deel te nemen aan dat wat ons mens maakt: het delen van verhalen.

Het gehoor vormt de brug tussen ons innerlijke leven en de buitenwereld en kunst helpt ons om die brug te versterken.

In mijn werk zie ik dagelijks hoe patiënten kracht en troost vinden in het kijken naar of het maken van kunst. Die kennis en ervaringen deel ik in een lezing die ik geef, getiteld ‘Art meets Science: Tinnitus besproken vanuit een brug tussen kunst en wetenschap’. In deze lezing laat ik ook een schilderij zien dat is gemaakt door een tinnituspatiënte. Met toestemming van haar mag ik dat schilderij delen. Vooral ook om anderen kracht bij te zetten. Dit schilderij verbeeldt haar ervaring met tinnitus en heeft haar geholpen om haar gevoelens en uitdagingen een plek te geven. Dit toont aan hoe kunst kan helpen bij het verwerken van moeilijke ervaringen en het vinden van een nieuwe balans in het leven.

Binnen Adelante hangt ook een indrukwekkend kunstwerk, gemaakt door een voormalige revalidant. Dit werk, donker maar doordrenkt met emotie, vertelt een verhaal van pijn, herstel en uiteindelijk hoop. Het is een krachtig voorbeeld van hoe kunst kan helpen bij het verwerken van trauma en het vinden van een nieuw evenwicht.

Zoals Atty Bax bepleit voor meer samenwerking tussen kunstenaars en zorginstellingen, geloof ik dat er veel potentieel is in deze kruisbestuiving. Kunst kan niet alleen een therapeutisch hulpmiddel zijn, maar ook een manier om zorgverleners te inspireren en hun werk te verrijken.

In mijn werk combineer ik eveneens Acceptance and Commitment Therapy (ACT) met kunst. ACT is een vorm van cognitieve gedragstherapie die zich richt op het accepteren van wat buiten onze controle ligt en het engageren in acties die ons leven betekenisvol maken. De combinatie van ACT, audiologie en kunst biedt patiënten nieuwe manieren om met hun uitdagingen om te gaan en hun leven opnieuw vorm te geven.

Kunst en zorg samenbrengen creëert niet alleen een betere omgeving voor herstel, maar versterkt ook de band tussen zorgverlener en patiënt. Het biedt een unieke mogelijkheid om elkaar op een dieper niveau te begrijpen en te ondersteunen.

Vrijdag is standaard mijn kunst en ACT-dag, het regent vandaag de hele dag en ik kijk ernaar uit even de tijd te nemen, kopje koffie erbij, om nog meer te ontdekken over de kracht van deze combinatie.

Het inspireert me om verder te gaan in mijn werk en nieuwe manieren te vinden om kunst en zorg samen te brengen.

Dank aan iedereen die bijdraagt aan deze inspirerende kruisbestuiving. Laten we blijven samenwerken en ontdekken hoe kunst ons leven en onze zorg kan verrijken.

Ieder mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder, als je maar de tijd neemt het verhaal achter de mens te horen!😊

Laaggeletterdheid: Een Onbekend Probleem met Grote Impact

Laaggeletterdheid, het onvermogen om te lezen en te schrijven, treft 13% van de Nederlandse bevolking en zelfs 17% hier in Zuid-Limburg. Zeventien procent! Onlangs had ik een echtpaar van in de tachtig op mijn spreekuur. Met respect voor hun privacy wil ik dit verhaal hier delen, omdat het mij opnieuw zoveel heeft geleerd.

Mevrouw kwam met ernstige tinnitusklachten (oorsuizen) op m’n speeekuur. Vooraf had haar echtgenoot een brief aan mij persoonlijk geschreven, handgeschreven, waarin hij aangaf dat zijn vrouw analfabeet is en aan mij op voorhand verzocht om dit onderwerp tijdens het gesprek te vermijden.

Uit de brief sprak zoveel liefde en toewijding. Tussen de regels door las ik ook de moeite en het verdriet dat laaggeletterdheid hen al jaren had gekost.

In ons gesprek, terwijl ik uitleg gaf over tinnitus en het limbisch systeem (het deel van ons zenuwstelsel dat emoties, angsten en bezorgdheden reguleert), gebruik ik altijd een eenvoudige metafoor: een glas. Dit glas, ooit geleerd in een Duitse tinnituskliniek als “das Glas der Lebensakzeptanz”, teken ik wekelijks meerdere keren. Het helpt mensen te begrijpen dat tinnitus een symptoom is, een gevolg en niet dé oorzaak.

Het glas vul ik met voorbeelden: fysieke pijn, ziekte, zorgen over gezondheid, werkstress, thuissituatie. Het glas loopt vol, overstroomt en dan komt tinnitus als de druppel die alles te veel maakt. Dit was herkenbaar voor het echtpaar. De man pakte zijn vrouw liefdevol bij de hand, en met tranen in haar ogen en een knik naar mij, erkenden ze samen de ware oorzaak: het niet kunnen lezen en schrijven.

Jarenlang hadden ze geprobeerd dit te leren, maar tevergeefs. De angst en schaamte waren te groot. Bang voor veroordeling en sociale uitsluiting, vooral door negatieve ervaringen uit het verleden. Deze angst leidde zelfs in de gezondheidszorg tot pijnlijke momenten van onbegrip.

Ze barstte in tranen uit en haar man troostte haar liefdevol. De liefde en het geduld tussen hen waren ontroerend om te zien.

Mijn hart brak en ik kon mijn eigen tranen nauwelijks bedwingen. Tot dan was laaggeletterdheid voor mij een onbekend probleem, maar nu besefte ik de enorme impact.

Veel mensen, vooral die geboren rond of na de oorlog, kregen op school niet de nodige aandacht en kansen. Hoogbegaafdheid en dyslexie werden toen niet herkend. Ze slaagden erin om het onderwijssysteem te omzeilen, maar later werd dit een grote last. Kleinkinderen met mobieltjes die willen whatsappen maken het probleem zichtbaar en pijnlijk.

Het taboe en de schaamte rondom laaggeletterdheid zijn groot. Maar het is cruciaal om te begrijpen dat dit niet hun schuld is, maar een gevolg van gemiste kansen. Het vereist respect om dit geheim zo lang te bewaren in een wereld waarin communicatie zo vanzelfsprekend is. Het bespreekbaar maken kan zoveel opluchting en rust brengen.

Als hun kleinkinderen weten dat opa of oma niet kan lezen en schrijven, zullen ze waarschijnlijk vindingrijk en steunend zijn. Het gaat om er voor elkaar zijn, meer dan woorden kunnen beschrijven.

Ik hoop dit echtpaar te helpen met gespecialiseerde diagnostiek en begeleiding voor volwassenen met taal- en spraakproblemen. Helaas is deze hulp momenteel niet beschikbaar door bezuinigingen, maar ik blijf zoeken naar oplossingen.

Bij ons afscheid bedankte de man mij hartelijk en vroeg de vrouw om een knuffel. De dankbaarheid die ze toonden, was met geen woorden te beschrijven. Het inzicht dat ze mij gaven over wat echt belangrijk is in het leven, zal ik nooit vergeten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!

Een Pleister voor het Oor: Zachte Heelmeesters en Diepe Wonden in de Audiologie

Deze week twee patiënten die weer overduidelijk laten zien hoe ingewikkeld de audiologie is, maar ook hoe belangrijk het is om vroegtijdig in te grijpen.

De eerste patiënt is een jonge man die eigenlijk vol in het leven staat, net de vijftig is gepasseerd.

Hij heeft passie voor zijn vak en runt een eigen bedrijf, waarbij hij al jaren dagelijks vele uren maakt. Maar de laatste jaren werd het steeds moeilijker. Communicatie speelt een belangrijke rol in zijn werk en een licht gehoorverlies begon steeds meer problemen te veroorzaken. Nu blijkt dat tinnitus geleidelijk is bijgekomen en inmiddels de boventoon voert in zijn klachten.

In ons gesprek heb ik hem middels het glas een grote spiegel voorgehouden. Hierdoor ontstond het inzicht dat de kern van zijn probleem niet in één aspect ligt, maar in alles wat net nu samen is gekomen. Het werd duidelijk dat er veel knoppen zijn waaraan we kunnen gaan draaien, maar geen volumeknop voor tinnitus. Wel zijn er vele andere knoppen waarmee we verbetering kunnen bereiken.

Per toeval zat ik deze week tegenover de kamer waar hij zijn laatste gesprek had met een van onze psychologen van het tinnitusteam, onderdeel van stap 1 van onze tinnitusbehandeling.

De patiënt kwam uit de spreekkamer, zag me in de verte zitten en kwam naar me toe. Hij bedankte me oprecht dat ik hem die spiegel had voorgehouden. Het was een moeilijke tijd geweest, maar het gaf hem hoop en vertrouwen om te werken aan dat wat nodig is. Een ferme handdruk als dank.

De psycholoog en ik keken elkaar trots aan, wetende dat dit vertrouwen er terecht mag zijn. Dit zijn namelijk de eerste belangrijke stappen, om het andere pad te gaan vinden. Mooi hoe dat in dankbaarheid wordt gezien.

De tweede casus die ik gisteren zag, was een tijd geleden bij een collega op het spreekuur geweest. Deze collega had te kennen gegeven dat het werk dat deze man al meer dan veertig jaar deed, met zijn gehoorverlies niet meer mogelijk was. Net tegen het pensioen aan, 62 jaar, had hij nog drie jaar willen werken, maar het ging gewoon niet meer.

Dat gesprek was acht weken geleden, en begin deze week werd het besluit genomen dat terugkeer in dat werk niet meer mogelijk is. Enerzijds geeft dat rust, anderzijds vele vragen en onzekerheden. Hoe nu verder? Wat brengt de toekomst? We gaan met alle partijen zoeken naar een passende weg.

Ondertussen gaat de tinnitus tekeer en laat de afgelopen weken weer heel sterk van zich horen. Collega Olav Wagenaar heeft het over de machteloosheid bij tinnitus. Die machteloosheid kan door andere factoren worden gevoed en zo nog meer machteloosheid bij tinnitus veroorzaken. De vicieuze cirkel waarin vrees en vermijding logische strategieën lijken te zijn, maar net averechts werken.

Met maatschappelijk werk, psychologen, arbeidsdeskundigen, bedrijfsartsen, audiologen, audiciens, fysiotherapeuten, vaktherapeuten en KNO-artsen gaan we deze patiënt kunnen helpen. Maar ook hier weer die openbaring in waar de pijn dan zit. Anders dan het geluid als boosdoener te zien.

Bij het gesprek waarin hem de spiegel werd voorgehouden, gaf hij aan dat hij daar zoveel aan had gehad. Het horen van die woorden deed pijn, maar gaf ook inzicht dat deze stap nodig was. Dit helpt hem nu om verder te kijken en te werken aan wat nodig is.

Stap voor stap zullen we deze patiënten helpen hun weg te vinden.

De Kunst van Akoestiek in Restaurants: Eet met Vreugde en Versta met Gemak

Introductie: Het Probleem van Slechte Akoestiek

Op mijn tinnitusspreekuur en in mijn omgeving hoor ik steeds vaker mensen klagen: “Ik ga niet meer naar dat restaurant want ik versta er toch niemand, veel te luid!” Deze uitspraak weerspiegelt een groeiend probleem in de horeca: slechte akoestiek. Restaurants zijn immers niet alleen plekken om heerlijk te eten, maar ook om te genieten van gezelligheid en conversatie met tafelgasten en dierbaren. Helaas is dit vaak niet het geval.

De Invloed van Slechte Akoestiek

Slechte akoestiek in restaurants kan een avondje uit behoorlijk verpesten. Mensen met een licht gehoorverlies, vaak al vanaf 55 jaar, hebben extra moeite in rumoerige omgevingen. Zelfs zonder dat er sprake is van een significant gehoorverlies dat hoortoestellen vereist, kan het verstaan van gesprekken al uitdagend zijn. Wetenschappelijke studies tonen aan dat slechte akoestiek niet alleen leidt tot verminderde spraakverstaanbaarheid, maar ook bijdraagt aan een verhoogd stressniveau en vermoeidheid.

Wetenschappelijke Onderbouwing

Steeds meer studies tonen aan dat akoestiek een belangrijke factor is in onze sociale interacties. Slechte akoestiek kan de communicatie belemmeren, wat leidt tot frustratie en verminderde kwaliteit van sociale contacten.

In een restaurant met slechte akoestiek gaan gasten steeds luider praten om zichzelf verstaanbaar te maken. Dit creëert een vicieuze cirkel van toenemend lawaai, wat resulteert in een onaangename ervaring waarbij men aan het eind van de avond schreeuwt om gehoord te worden.

Sociale Gevolgen

Het vermijden van rumoerige restaurants kan op de lange termijn leiden tot sociaal isolement. Mensen die moeite hebben met verstaan in lawaaierige omgevingen, kiezen er vaak voor om dergelijke situaties te vermijden. Dit resulteert in minder sociale interacties en kan uiteindelijk leiden tot gevoelens van eenzaamheid en isolatie.

De Oplossing: Kunst als Akoestische Verbetering

Als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar heb ik een innovatieve oplossing ontwikkeld: het integreren van kunstwerken met akoestisch verbeterende materialen. Deze aanpak combineert esthetiek met functionaliteit en draagt bij aan een aangenamere eetervaring.

Door grote kunstwerken te vervaardigen met materialen die geluidsgolven dempen, kunnen we de akoestiek in restaurants aanzienlijk verbeteren zonder in te boeten op visuele aantrekkelijkheid. Onderzoek bevestigt dat akoestische aanpassingen, zoals het gebruik van geluidsabsorberende panelen, de spraakverstaanbaarheid en het algehele comfort in ruimtes sterk verbeteren.

Het Effect van Akoestisch Verbeterde Kunstwerken

Deze grote kunstwerken zorgen al voor een aanzienlijke demping van geluidsgolven, waardoor de achtergrondruis van echo afneemt en gesprekken duidelijker worden. Bewustwording van het gebruik van akoestisch absorberende materialen in de rest van de ruimte zorgt voor een optimaal geluidsgevoel in de ruimte. Bezoekers kunnen genieten van zowel het eten als de gesprekken zonder te hoeven schreeuwen. Dit leidt niet alleen tot een betere eetervaring, maar ook tot hogere tevredenheid en terugkerende klanten voor restaurants.

Conclusie: Een Nieuwe Standaard voor Restaurants?

De integratie van aandacht voor de akoestiek met kunst biedt een elegante oplossing voor een veelvoorkomend probleem in de horeca. Door akoestische kunstwerken en andere zachte materialen te gebruiken, kunnen restaurants de ambiance verbeteren en een omgeving creëren waar gasten kunnen genieten van zowel het eten als het gezelschap. Het is tijd voor een nieuwe standaard in restaurantontwerp, waarbij schoonheid en functionaliteit hand in hand gaan.

Met The ART of Hearing combineren we onze expertise in audiologie en kunst om innovatieve oplossingen te bieden die niet alleen het horen verbeteren, maar ook bijdragen aan een aangenamere sociale omgeving.

Door te investeren in akoestische verbeteringen kunnen restaurants een omgeving creëren waar iedereen zich welkom voelt en gesprekken vloeiend verlopen. Laten we samen werken aan een wereld waar de kunst van het horen net zo gewaardeerd wordt als de kunst van het koken.

Literatuur

  1. Shield, B., & Dockrell, J. (2003). “The Effects of Noise on Children at School: A Review.” Building Acoustics, 10(2), 97-106. Link naar artikel
  2. Klatte, M., Bergström, K., & Lachmann, T. (2013). “Does Noise Affect Learning? A Short Review on Noise Effects on Cognitive Performance in Children.” Frontiers in Psychology, 4, 578. Link naar artikel
  3. Bradley, J. S. (1986). “Speech Intelligibility Studies in Classrooms.” The Journal of the Acoustical Society of America, 80(3), 846-854. Link naar artikel
  4. Hodgson, M. (1999). “Experimental Investigation of the Acoustic Characteristics of University Classrooms.” The Journal of the Acoustical Society of America, 106(4), 1810-1819. Link naar artikel

Meneer De Vries en de Impact van Gehoorverlies op Sociaal Welzijn

Achtergrond

Meneer De Vries is een 67-jarige man die recent met pensioen is gegaan na een lange carrière in de administratie. Hij is uitgeput, niet alleen door het harde werken, maar vooral door de moeite die hij de laatste jaren moest doen om alles goed te horen en te begrijpen. Tijdens zijn werk merkte hij dat hij steeds meer geïsoleerd raakte tijdens koffiepauzes en vergaderingen. Zijn collega’s praatten vaak door elkaar heen, wat voor hem steeds moeilijker te volgen werd. Dit leidde tot een sociaal isolement en gevoelens van eenzaamheid op de werkvloer.

Huidige Situatie

Nu meneer De Vries met pensioen is, had hij gehoopt meer tijd te kunnen besteden aan familiefeesten en het bezoeken van vrienden. Helaas ervaart hij deze sociale activiteiten als een enorme belasting. Hij kan de gesprekken tijdens deze bijeenkomsten moeilijk volgen, wat leidt tot frustratie en vermoeidheid. Hierdoor vermijdt hij deze sociale gelegenheden liever, terwijl hij er juist van zou willen genieten.

Diagnose en Inzichten

Vijf jaar geleden liet een gehoortest zien dat zijn gehoor binnen de normale grenzen voor zijn leeftijd viel. Hij kreeg te horen dat er toen geen reden was tot zorg. Deze boodschap had hij goed in zijn oren geknoopt en hij ging er nog steeds van uit dat zijn gehoorverlies zeker niet slecht was. Echter, recente diagnostiek toont aan dat meneer De Vries nu een significant gehoorverlies heeft ontwikkeld en dat een hoortoestel aan beide oren noodzakelijk is.

Belang van Bewustwording en Preventie

Meneer De Vries moet wennen aan het idee dat hij een hoortoestel nodig heeft, aangezien het gehoorverlies voor hem geleidelijk is opgetreden en hij zelf het verschil van 15 dB met vijf jaar geleden niet goed kon waarnemen. Naast het aanpassen van technische hulpmiddelen, is het cruciaal dat hij en zijn directe omgeving leren hoe ze beter met slechthorendheid kunnen omgaan. Kleine aanpassingen in communicatie kunnen een groot verschil maken:

Spreek langzamer en duidelijker, zonder te schreeuwen.

Zorg voor oogcontact tijdens het praten.

Vermijd praten in lawaaierige omgevingen, zoals in de keuken met de afzuigkap aan of terwijl in de woonkamer de televisie aanstaat.

Psychosociale Impact en Ondersteuning

Gehoorverlies is meer dan een technisch probleem; het heeft een grote psychosociale impact.

Het delen van deze informatie en ervaringen kan helpen om het taboe te doorbreken en anderen aan te moedigen om hulp te zoeken. Herken jij iemand in jouw omgeving die hulp nodig zou kunnen hebben? Of merk je zelf dat je steeds vaker moeite hebt om gesprekken goed te volgen?

Als je regelmatig van drie verschillende mensen in je directe omgeving hoort dat je je gehoor zou moeten laten controleren, is het waarschijnlijk tijd om een afspraak te maken bij de huisarts of KNO-arts. Voor een eerste stap kun je ook terecht op www.oorcheck.nl of www.hoortest.nl.

Door tijdig in te grijpen en bewustwording te creëren, kunnen we voorkomen dat mensen zoals meneer De Vries onnodig in een sociaal isolement raken en psychische klachten ontwikkelen. Samen kunnen we ervoor zorgen dat iedereen volwaardig kan blijven deelnemen aan sociale activiteiten en genieten van het leven, ondanks gehoorverlies.

“Hearing Loss and Loneliness in Older Adults: Systematic Review and Meta-Analysis” (2018). Journal of Aging and Health, 30(10), 1450-1469.

“Impact of Hearing Loss on the Quality of Life in Older Adults” (2020). American Journal of Audiology, 29(2), 248-259.

“The Benefits of Hearing Aids Use on the Cognitive Functioning of Elderly” (2021). Journal of Clinical Medicine, 10(14), 3116.

“Effective Communication Strategies for Adults with Hearing Loss” (2019). Hearing Research, 380, 125-133.

“Raising Awareness on Hearing Loss: A Community-Based Approach” (2022). Public Health Reports, 137(1), 12-23.

De Kracht van Kunst en Wetenschap in de Gezondheidszorg: Een Persoonlijke Benadering

Kunst en wetenschap worden vaak gezien als twee afzonderlijke domeinen, maar steeds meer onderzoek toont aan dat hun samenspel krachtige voordelen kan opleveren, vooral in de gezondheidszorg.

Kunst speelt steeds meer een cruciale rol in de revalidatie van patiënten en kan ook artsen zelfs helpen betere zorgverleners te worden.

Dit onderwerp ligt mij nauw aan het hart, want als klinisch fysicus audioloog, beeldend kunstenaar en ACT (Acceptance and Commitment Therapy) trainer, heb ik de unieke gelegenheid gehad om kunst en wetenschap te combineren in mijn werk.

Mijn persoonlijke ervaringen

In mijn werk als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar, heb ik gemerkt hoe kunst en wetenschap samen een positieve impact kunnen hebben op de gezondheidszorg. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken verbeteren niet alleen de akoestiek in ruimtes, waardoor een aangenamere omgeving ontstaat, maar brengen ook rust en harmonie door de integratie van natuurelementen zoals water, vuur, aarde en lucht.

Mensen herkennen hun eigen verhaal in de doeken. Net als het turen naar de wolken, hoe langer je kijkt hoe meer je ontdekt.

Ik zeg altijd: Elk mens is als een kunstwerk, uniek en bijzonder. Maar je moet er wel de tijd voor nemen om echt te kijken en het verhaal te horen dat er te vertellen is.

Kunst in revalidatie

Kunsttherapie is een erkende interventie in de revalidatie van patiënten met verschillende aandoeningen. Onderzoek heeft aangetoond dat kunsttherapie kan helpen bij het verbeteren van de psychische en fysieke gezondheid van patiënten. Een studie gepubliceerd in het Journal of Pain and Symptom Management toonde aan dat kunsttherapie significant kan bijdragen aan het omgaan met de pijn en angst bij kankerpatiënten. Persoonlijke veerkracht ontwikkelen in moeilijke tijden.

Bovendien helpt het creatieve proces patiënten hun emoties beter te uiten en een gevoel van controle en zelfbewustzijn te herwinnen, wat essentieel is voor hun herstel.

Een andere recente studie gepubliceerd in Frontiers in Psychology wees uit dat dans- en muziektherapie effectief kunnen zijn bij de revalidatie van patiënten met neurologische aandoeningen, zoals een beroerte. Deze therapieën bevorderen motorisch herstel en cognitieve functies, en dragen bij aan een verhoogde levenskwaliteit.

Kunst zorgt voor betere artsen?

Het integreren van kunst in de medische opleiding kan artsen helpen om empathischer en meer observant te worden, wat uiteindelijk leidt tot betere patiëntenzorg. Een onderzoek uitgevoerd aan de Harvard Medical School toonde aan dat medisch studenten die deelnemen aan kunstobservatieprogramma’s verbeterde diagnostische vaardigheden ontwikkelen. Door het bestuderen van kunst leren studenten beter te observeren en subtiele details op te merken die cruciaal kunnen zijn in een medische context.

Daarnaast kan het beoefenen van kunst de emotionele intelligentie van artsen vergroten. Kunst helpt hen om zich beter in te leven in de ervaringen van hun patiënten, wat leidt tot een meer holistische benadering van zorgverlening.

Een studie gepubliceerd in BMC Medical Education in 2022 liet zien dat medisch studenten die betrokken waren bij een kunst gebaseerd programma significant hogere scores behaalden op testen van emotionele intelligentie vergeleken met hun collega’s die niet deelnamen .

Mijn kunstwerken in praktijk

De kunstwerken die ik maak, spelen een belangrijke rol in het creëren van een helende omgeving. Mijn akoestisch absorberende kunstwerken maken ruimtes niet alleen akoestisch aangenamer, maar dragen ook bij aan een gevoel van rust en harmonie. Door elementen van de natuur, zoals water, vuur, aarde en lucht, te integreren, probeer ik een balans en verbinding te creëren tussen kunst en het leven.

Conclusie

De synergie tussen kunst en wetenschap biedt unieke voordelen voor zowel patiënten als artsen. Door kunst te integreren in revalidatieprogramma’s en medische opleidingen, kunnen we de gezondheidszorg humaniseren en verbeteren.

Kunst biedt niet alleen een middel voor genezing, maar ook een weg naar diepere empathie en begrip, wat essentieel is voor de toekomst van de geneeskunde.

Mijn ervaringen als klinisch fysicus audioloog en beeldend kunstenaar bevestigen deze wetenschappelijke bevindingen en benadrukken het potentieel van kunst om een helende en ondersteunende rol te spelen in de gezondheidszorg.

Referenties

1. Journal of Pain and Symptom Management, “Art Therapy for Pain and Anxiety in Cancer Patients”, 2022

2. American Journal of Public Health, “The Connection Between Art, Healing, and Public Health: A Review of Current Literature”, 2021

3. Frontiers in Psychology, “Effectiveness of Music and Dance Therapy in Neurological Rehabilitation”, 2023

4. Journal of General Internal Medicine, “Art Observation as a Tool to Enhance Diagnostic Skills in Medical Students”, 2020

5. BMC Medical Education, “Enhancing Emotional Intelligence in Medical Students through Art-Based Learning”, 2022

Een stap vooruit: De kracht van ACT in actie!

Als ACT-trainer zie ik verschillende mensen, elk met hun eigen unieke verhaal. Zorgen en angsten die we aan de buitenkant vaak niet zien, laat staan kunnen begrijpen. Zo begeleid ik een ACT-deelnemer met batofobie, de angst om bij hoge gebouwen te zijn of naar binnen te gaan.

Jarenlang heeft ze vermeden waar ze bang voor was. Zelfs heerlijke diners in prachtige kastelen of exclusieve eetgelegenheden in kerken werden ontweken. Maar nu, met nog één ACT-proces te gaan, namelijk toegewijde acties, ontvang ik vandaag een bericht van haar met foto’s.

“Dyon, het is gelukt! Ik ben in de kerk en het gaat. Niet meer zoals het was, maar een beetje nog.”

Ik antwoordde haar:

“Dat dit nog spannend voelt en dat je überhaupt iets voelt, is oké! Het hoort er zelfs bij! Dit is zo’n belangrijke stap die je nu gemaakt hebt, zowel letterlijk als figuurlijk. Zie en voel vooral ook de ervaring!

Binnen ACT gaat het erom dat je DOET, ondanks dat je spanning voelt. En dat heb je vandaag zeker gedaan! Chapeau!!! 🥳”

Ik ben net zo blij als zij. Het is prachtig om te zien hoe ze deze stap heeft gezet, en ik weet zeker dat dit ook op andere aspecten in haar leven een positieve invloed zal hebben. Het is mooi om dit te ervaren en getuige van te zijn.

Angsten horen bij het leven: een verhaal van moed, veerkracht en Acceptance and Commitment Therapy (ACT)

Onlangs zag ik een jonge man op mijn tinnitusspreekuur die me diep raakte. Hij is begin dertig, midden in het leven, maar draagt een last op zijn schouders die zwaarder is dan de meesten van ons kunnen bevatten.

Hij heeft het verlies van dierbaren moeten verwerken, terwijl hij tegelijkertijd zijn gezin heeft zien groeien met twee jonge kinderen. Daarnaast maakt hij zich zorgen over zijn baan en zijn toekomst in deze onzekere wereld. De paniek giert hem letterlijk en figuurlijk om de oren, en de slapeloze nachten vol piekeren lijken geen einde te kennen. Zijn gedachten malen maar door en de irritante tinnitus is de druppel die de emmer doet overlopen. Hij vreest dat het nooit meer goed zal komen.

In de Acceptance and Commitment Therapy (ACT) leren we dat onze grootste angsten vaak verbonden zijn met datgene wat we het meest koesteren. Het verdriet bij het verlies van dierbaren is een teken van hoeveel ze voor ons betekenen.

Zorgen, angsten en overweldigende gedachten zijn een natuurlijk onderdeel van het leven. Maar het proberen om ze te beheersen of te onderdrukken maakt de last alleen maar zwaarder.

Binnen ACT zijn er mooie tools die helpen om hier een nieuwe weg in te vinden hoe dan met die zorgen en levenservaringen toch een vitaal en waardevol leven te kunnen leiden.

Deze jonge man heeft de moed gevonden om deel te nemen aan onze groepsbehandeling tinnitus. Samen werken we aan het leren omgaan met zijn angsten, het loslaten van de behoefte aan controle en het vinden van veerkracht in plaats van verzet.

Hij is een inspiratiebron en zijn verhaal herinnert ons eraan dat in het aangezicht van onze diepste angsten, moed en veerkracht ons uiteindelijk sterker maken.

Wil jij ook die angsten niet meer jouw beperkingen laten zijn? Ken je een familielid of goeie vriend die maar steeds blijft vastlopen in verkeerde strategieën om alles te bevechten en te overwinnen? Wil je die nieuwe weg zelf ontdekken of die ander dat nieuw pad laten vinden?

Vraag vrijblijvend een kennismakingsgesprek aan.

Contactformulier is te vinden op de website.

Elk puzzelstukje telt: Een nieuw perspectief op tinnitusbehandeling

Deze week zag ik een tinnituspatiënt op mijn spreekuur, die al vele therapievormen had doorlopen; CGT, TRT, zelfhulpboeken, EMDR-therapieën en zelfs acupunctuur en orofaciaaltherapie.

“Niets heeft geholpen! De tinnitus is zelfs erger geworden!”, klaagde de patiënt.

Stap voor stap neem ik de patiënt mee om inzicht te krijgen in de complexiteit van ons gehoor, inclusief het feit dat het normaal is om in bepaalde situaties tinnitus te ervaren.

Belangrijker nog is mijn boodschap dat alle eerdere stappen die zijn genomen, passen binnen het proces om die vicieuze cirkel van voortdurend zoeken naar dé oplossing te doorbreken.

Net die andere kant op te gaan, niet makkelijk, zeker niet, maar wel mogelijk.

Ik vergelijk het hele traject dat al is doorlopen elders bij collega’s met puzzelstukjes die zijn verzameld, nog door elkaar op tafel liggen en nu samen in elkaar op juiste plek moeten worden gelegd.

Ontspanningsoefeningen, exposuretechnieken, inzichten in levensbalans, gehooronderzoek en advies: al deze factoren die al zijn aangepakt, zullen geleidelijk aan een integraal onderdeel vormen van de tinnitusbehandeling.

Op een gegeven moment zal het duidelijk worden waarom bepaalde oefeningen zijn doorlopen, en zal het werk van alle collega’s niet voor niets zijn geweest. Dan zal die vreemde oefening wel effect gaan hebben.

Langzaam wordt de puzzel duidelijker en groeit het vertrouwen dat de juiste stappen genomen kunnen worden.

Deze ervaring benadrukt ook opnieuw het belang van netwerkzorg. Samenwerking tussen verschillende professionals en disciplines essentieel is om de beste behandeling te bieden aan patiënten met complexe aandoeningen zoals tinnitusklachten.

Horen is zo veel meer dan enkel de oren!😊

Het Belang van Gehoor en Wetenschap: Een Gesprek bij de Koffie

Jeffrey vraagt: “Wil je een kopje koffie? Je bent al meer dan een uur onderweg!”

Vanmorgen om 6:00 uur vertrok ik van huis met het kunstwerk dat ik gedoneerd heb aan het event van Stichting Oorfonds Nederland. Zondag 3 maart is World Hearing Day, waarbij Stichting Oorfonds een groot event heeft georganiseerd om aandacht te vragen voor wetenschappelijk onderzoek op het gebied van gehoor.

Jeffrey biedt me een kopje koffie aan en we raken in gesprek over gehoor, de Stichting Oorfonds, het event van morgen en de aandacht in de media met betrekking tot gehoor.

Wat zo vanzelfsprekend lijkt, is dat zeker niet!

Het feit dat wij op deze ochtend dit bijzonder fijne gesprek kunnen hebben, maakt dat we elkaar kunnen horen.

Ik probeer al een tijd kunst en wetenschap te gebruiken om aandacht te vragen voor alles wat met gehoor te maken heeft. Uiteraard is een technische oplossing de meest voor de hand liggende en zal er nog heel wat onderzoek en innovatie nodig zijn om mensen die met een gehoorprobleem kampen met de meest geavanceerde techniek te kunnen helpen. Maar tot die tijd zullen we ook aandacht moeten hebben voor de psychosociale aspecten binnen gehoor.

De audiologie, de wetenschap die zich bezighoudt met alles wat met gehoor te maken heeft, zal de komende jaren nog meer aandacht moeten krijgen, zeker met alle crisis situaties die nog op ons afkomen: klimaatverandering, groeiende wereldbevolking en oorlogen die steeds dichterbij komen.

Op hoog niveau gevoerde gesprekken zijn van groot belang. En we weten allemaal dat het risico op gehoorverlies groter wordt naarmate we ouder worden. Leeftijd gerelateerd gehoorverlies is bijna vanzelfsprekend. Dus met wereldleiders zeventig plus kunnen we ervan uitgaan dat belangrijke details in gesprekken wellicht net verkeerd gehoord worden, met grote gevolgen van dien.

Maar ook in onze maatschappij, waar mensen steeds langer moeten doorwerken en te maken hebben met complexe luistersituaties, zoals vergaderruimtes in slecht akoestische ruimtes, grote moderne kantoortuinen waarin omgevingsgeluiden zeer hinderlijk zijn, kost luisterinspanning heel veel energie.

Ik zie steeds meer mensen die tegen hun pensioen aantikken en ten gevolge van gehoorverlies moeite hebben om er nog bij te horen, met alle gevolgen van dien.

Het gesprek dat ik met Jeffrey had, heeft me aan het denken gezet. Het zal nog belangrijker zijn om mogelijkheden te vinden om gehoor en wetenschap op dit gebied bij een groter publiek bekendheid te geven.

We zullen mensen nodig hebben die geïnspireerd worden om het vak audiologie te kiezen, zowel in de techniek als in het psychosociale aspect. Maar er zal ook geld nodig zijn voor wetenschappelijk onderzoek op dit gebied. Daarmee hoop ik dat kunst en wetenschap elkaar versterken en dat een event zoals morgen, georganiseerd door Stichting Oorfonds, een groot succes mag gaan zijn. Ik zal zelf niet aanwezig zijn vanwege mijn expositie in het museum in Valkenburg, maar ik zal Jeffrey, René en iedereen die hieraan meewerkt ten volste ondersteunen om dit tot een groot succes te maken. Succes mensen!😊

De Ring Rond Antwerpen, de Stille Kracht van Geluid: Een Verhaal van Perceptie en Betekenis

Afgelopen vrijdag studiedag “Geef Gehoor aan ACT!” mogen geven aan collegae uit het vakgebied; de audiologie. Dit in samenwerking met Laure Jacquemin en Nancy Van Looveren, universiteit Antwerpen en Hoorcentrum Hoorzorg Van Looveren.

Omwille van relaxt in de ochtend aanrijden had ik er voor gekozen om de nacht ervoor al te overnachten in Hotel van der Valk Antwerpen. Net buiten de stad en op 15 minuten rijden van waar de studiedag plaats zou vinden.

De donderdagavond en nacht werd door KNMI code oranje afgegeven vanwege storm Louis. En die Louis liet echt wel van zich horen! 😊

Op zeven hoog in het hotel gierde de wind om het gebouw heen. Heerlijk geluid om daarmee in slaap te vallen.

Samen met m’n vrouw een lang weekendje er van gemaakt dus van vrijdag op zaterdag weer zeven hoog maar nu zonder storm Louis.

In de ochtend ben ik, zoals altijd, vroeg wakker en mijn vrouw naast me nog in diepe slaap, ik lig in bed en hoor het geluid van het verkeer op de ring rond Antwerpen.

Ongelofelijk dat zelfs nu om 5 uur al zoveel verkeer gaande is. Maar dit geluid, een diep laag frequent geluid is bijna even sterk als die storm Louis gisterenavond, sterker nog, de frequentiekarakteristiek zal vrijwel hetzelfde zijn.

Een laag frequente brom. Een stad die nooit slaapt. Altijd dit geluid op de achtergrond. Duidelijk hoorbaar, maar de betekenis die we er aan geven bepaald hoe we op het geluid reageren.

Dit is een cruciaal mechanisme in ons brein, welk zelfs bijna onbewust plaatsheeft.

Daarmee kan informatie over een geluid eveneens bepalen hoe een reactie op dat geluid zal zijn.

Op m’n spreekkamer heb ik een tafel staan die piept en kraakt op moment ik er ook maar even op leun. Voor mij is dit een fantastisch bruikbaar voorbeeld in m’n verhaal ik aan de patiënten vertel, dus dit tafelgeluid heeft zelfs een groot voordeel dat het er is. Dat maakt dat dit specifieke geluid oké is om er gewoon te zijn. Het hoort er gewoon bij. Dus zit ik gedurende de dag te werken, dan valt mij dat geluid helemaal niet op. Net als de oude antieke klok in de woonkamer of het verkeer dus daar buiten op de buitenring Antwerpen.

Maar stel dat de tafel die achter mij staat in de spreekkamer gedurende het gesprek met de patiënt exact hetzelfde krakend en piepend geluid zou gaan geven. Dan zou mijn brein in milliseconden weten dat ik er te ver van af zit om op die tafel te kunnen drukken en dat krakend geluid nu daar achter mij vreemd is. Ik zou me meteen omdraaien om te achterhalen waar het geluid dan wel vandaan komt. En stel dat ik me omdraai en zie dat er die dag een collega meekijkt dat deze net op de tafel drukt en dat dat de reden is van het krakend geluid. Dan is alles weer normaal en het nieuwe geluid mag er gewoon weer zijn.

De label die we koppelen aan het geluid bepaald dus de reactie.

Wordt die label door media sterk negatief gebracht, dan heeft dat dus grote gevolgen. Bijvoorbeeld dat tinnitus duidt op gehoorschade. Of dat laag frequent geluid slecht voor je gezondheid is. Beide overigens overwegend niet waar, maar dat behoeft meer uitleg! Wellicht een volgende keer.

Maar dat dit negatieve label door media en zelfs af en toe nog door collega’s wordt gevoed, daarmee wordt het geluid vanzelfsprekend als een bedreiging gezien die weg moet.

Het is echter niet het geluid maar net die betekenis die dit alles vooral tot een probleem maakt.

Met nog heel veel andere factoren die meespelen in het wel of niet ook nog gevoelig zijn om die prikkels te analyseren en daarmee bewust waar te nemen. Beroepsmuzikanten, geluidstechnici, zullen allen nog meer met geluid bezig zijn en daarmee nog eerder alert zijn op alles wat met geluid te maken heeft.

Nog zo veel onderzoek, maar nog meer ontwikkeling naar hulp bij geluidsklachten is zeker nodig. Van belang is hierin wel om het holistisch te bekijken.

De metafoor van “Het glas” biedt op mijn spreekuur ook altijd wel een nieuw perspectief op de gehoorproblematiek of dat nu tinnitus, hyperacusis, overgevoeligheid voor geluid of Laag Frequent Geluid hinder is.

Meer hierover in het blog:

http://blog.dyonscheijen.nl/2021/03/13/het-glas/

ACT: De Sleutel tot Verandering in de Audiologische Zorg?

Wat een bewonderenswaardige studiedag was dat! “Geef Gehoor aan ACT!” was een hele dag vol inspiratie en inzichten.

Ik had er zelfs twee dagen van kunnen maken.

Het was geweldig om met enthousiaste collega’s te praten over dit boeiende vakgebied, audiologie, maar dan met de focus op ACT.

Ik hoop van harte dat ik genoeg collega’s heb kunnen inspireren om de kennis die ik heb gedeeld toe te passen in hun werk als audioloog, psycholoog of maatschappelijk werker. Ik heb zelfs het vermoeden dat ik binnenkort die kennis in een boek mag teruglezen. Dat is geen probleem, want hoe meer we deze informatie delen, hoe bekender de audiologie wordt bij een breder publiek.

Er is nog zoveel werk te verzetten om verandering in de maatschappij te brengen.

ACT biedt verschillende tools om stigma’s te doorbreken, drempels te verlagen en mensen die audiologische hulp nodig hebben te motiveren om hulp te zoeken.

Het is vaak een uitdagend pad, vooral als er gehoorklachten zijn waar geen operatie of technische oplossing nu mogelijk is biedt ACT mooie nieuwe mogelijkheden, moeilijk dat zeker, maar wel mogelijk.

Ik heb zelf ook veel geleerd, want professor Herman was vanochtend vroeg al bij mijn bed. Hij gaf me een hele lijst met punten waarop ik me de volgende keer kan verbeteren. Dank je wel, Herman, ik neem het allemaal ter harte. Een van jouw tips was om aan het einde van de bijeenkomst de deelnemers te vragen wat ze hebben geleerd en om suggesties te vragen voor verbetering voor de volgende keer.

En wat nog leuker is, ik heb zelf een ervaring gehad die wellicht nog meer duidelijkheid geeft over wat er in ons brein gebeurt met geluid. Het geven van betekenis speelt een cruciale rol bij het ervaren van geluid als hinderlijk.

Mijn verblijf in Hotel van der Valk Antwerpen en de storm Louis van afgelopen donderdagavond spelen daarbij een rol. Een nieuw blog is in de maak.

Balanceren op de Top: Een Kunstenaar in het Diepste Dal en de Zoektocht naar Kracht

Het diepste dal, zo lijkt het wel.

Een kijkje achter de schermen.

Van zaterdag op zondag midden in de nacht lig ik wakker. Te woelen in bed.

Te zoeken naar oplossingen. Professor Herman die gaat te keer als een malle tegen me. Als goeie vriend is die op hoog niveau aan het meedenken, met alle goede bedoelingen, maar hij vraagt continu aandacht. En houdt niet op.

De carrière als kunstenaar kent in de media en met de huidige expositie op toplokatie Museum Valkenburg haar meest prestigieuze moment in de gehele carrière. Een krantenartikel wat geen grotere PR kan zijn en een tentoonstelling die precies als bedacht vorm heeft gekregen.

Tegelijkertijd het nieuws ontvangen dat ik de sportzaal moet verlaten waar ik de afgelopen drie jaar, 1 maart 2021 mocht ik er in, mijn beste tijd in m’n kunstenaarsbestaan heb gehad.

Als een vis in het water! Maar echt, grap is, als sterrenbeeld ben ik vissen, maar in deze heb ik me als een vis lijkt wel aangepast in al die jaren met het maken van mijn kunst aan de ruimte die ik had. Die ruimte had ik schijnbaar nodig om in creativiteit te kunnen groeien, letterlijk en figuurlijk!

Als een vanzelfsprekendheid aangenomen dat deze grote ruimte er zo maar was. Maar niet dus.

Nu, nu ik de sportzaal afgelopen dagen met m’n ouders en echtgenote heb moeten leegruimen, nu pas voel ik de pijn bij dit verlies.

Ik heb nog geen foto’s of video gemaakt, moe ook nog, van een herstel van een flinke griep afgelopen dagen. Dus het gaat ook allemaal maar net.

Normaal heb ik de tijd en ruimte om al dat waar m’n passie ligt op te pakken, maar het nu net te veel allemaal is.

Dus sorry, Olav Wagenaar, jouw bericht over kosten tinnituszorg en dat bestaande behandelingen onvoldoende zouden zijn, kwam op een wel heel slecht moment, mijn reactie was dan daarom ook niet mals te noemen. Wellicht goed deze achtergrond te weten.

Maar terug naar Herman, want die zoekt nog steeds naar oplossingen.

Als kunstenaar met doel levensgrote kunstwerken op akoestisch absorberende doeken, is een fabriekshal, sporthal, loods dus broodnodig. Maar waar ga ik deze grote ruimte aan eenzelfde financiële huurvoorwaarden vinden als die ik bij Adhoc afgelopen jaren heb gehad?

Want hoe ik als ondernemer en kunstenaar ook zoek naar de middelen om deze onderneming financieel gezond te houden, ik zit met alles net in zo’n niche te werken, het is nog allemaal geen vetpot die zo groot is, dat ik “even” een eigen loods of fabriekshal kan kopen. Daar ben ik nog verre van af.

En zo loopt Herman dus de hele tijd, zelfs nu tot late uurtjes in de nacht mee te zoeken naar mogelijkheden.

En hij komt met een wel hele goeie tip; Maak gebruik van je talenten. Blijf focussen op dat wat jouw energie geeft. Het menselijke contact. De kracht in de mens. Het onmogelijke mogelijk maken. Inspireren en motiveren. Jouw skills om diep daar binnen dat vuurtje te raken om vervolgens een grote vlam te laten zijn.

Wauw, dank je Herman! Voor die complimenten. Je hebt helemaal gelijk, ken zelf niemand anders die dat zo goed kan als mij!

Weet dat deze laatste gedachte er één is uit onze tinnitusbehandelingen. Daarin gaat het in het thema balans over toelaten van complimenten. Eigen regie voeren en de kracht vinden in dat waar je goed in bent. Maar ook, compliment niet wegwuiven met “ach dat doet toch iedereen” of “dat is toch heel normaal dat ik dat doe”. Nee, dat het vreemd is als je zegt “Dank, goed dat jij dat ziet dat ik dat super heb gedaan, dank je, sterker nog ik zeg je, niemand anders kan dat beter dan ik”.

ACT en “het balans thema” van onze tinitusbehandeling geeft mij nu de juiste handvatten om dit op te pakken.

Vandaar dit blog, waarin ik laat zien hoe moeilijk het is om door te gaan. Te blijven ondernemen. Zelfs op moment ik de top lijkt te bereiken, komt er verkeer van rechts die me even helemaal naar beneden haalt.

Afgelopen dagen waren hel. Althans niet hel hel, maar als in knokken om door te gaan.

De hele sporthal leeg halen, twee keer de op één na grootste huurbus volgeladen verhuisd. Alles staat nu nog in dozen op de nieuwe plek, die nog mijn plek moet worden. Ergens de komende weken.

De sporthal is leeg, komende dagen nog een moment gaan vinden even echt voor de laatste keer daar te zijn. Afscheid te nemen.

M’n ouders die afgelopen jaren al die ontwikkelingen met hun neus letterlijk erbovenop mee hebben gemaakt, maar drie jaar zijn, op moment je rond de tachtig bent, jaren waarin veranderingen in het leven steeds sneller gaan.

Ook bij hun zie ik dat ze meeleven met dat wat ik voel, mezelf groot probeer te houden, de rots in de branding wil zijn net nu zij mij steeds meer nodig gaan hebben.

Maar m’n glas zit nu, met verkeer van rechts, zoals die collega maatschappelijk werk in “het balans thema” zegt, goed vol.

Practice what you preach. Genoeg handvatten waar ik in deze storm grip op probeer te krijgen en grip op kan hebben.

Met daarbij niet de focus op direct oplossingen, maar waar vind je kracht?

Structurele hulp of sociale hulp uit je netwerk. En laat ik genoeg middelen nu hebben om dat balletje gewoon eens op te gooien. Een blog waarin ik de struggle die er ligt en waar Herman me mee wakker houdt hier te delen.

Ter lering en vermaak. Waar in vermaak altijd ook wel weer de lering ligt.

“Gooi het in de groep en kijk maar eens wat er uit komt.” Roept die. Dank je Herman. Goed gedaan, gaan we nu samen toch proberen wat te slapen?

Gehoor en werk!

Samen met collega’s de passie voor je vak kunnen delen, dan is werk geen werk meer, maar geeft werk (werk)GELUK!

Dat gevoel had ik met het bezoek van Judith Veen van Heart2Hear aan mijn galerie Lindenlaan 2A.

Het enthousiasme van haar is zo aanstekelijk. Vele nieuwe ideeën en projecten waar we aan gaan werken. Samen met een heel netwerk dat ons beide gegeven is.

Want beide zien we de urgentie om aandacht te vragen voor een groep die nu niet gezien en niet gehoord wordt:

De mensen die met een verminderd gehoor vol in het werkproces zitten en waar elke dag zwaarder wordt omwille van dat minder kunnen horen.

Judith heeft met haar eigen persoonlijke ervaringen, maar nog meer nu met haar professionele inzet, mij inzichten kunnen geven die zelfs voor mij als audioloog nog verborgen waren.

Bijvoorbeeld de angst om je baan te verliezen omwille van je gehoor. Iemand heeft al gemerkt dat het horen steeds minder gaat, meer energie kost, maar het niet durven te zeggen, bang om die fantastische of financieel noodzakelijke baan te verliezen. Het onbegrip van collega’s die niet weten hoe er mee om te gaan op moment dat wel kenbaar wordt gemaakt. Een sociaal isolement op de werkvloer kan ontstaan vanwege het niet goed meekrijgen van wat er allemaal gezegd wordt.

Maar vergeet niet de ontwikkelingen waarin communicatie steeds sneller en complexer wordt. Als ik in de trein een gesprek hoor tussen jonge studenten dan gaat dat met afkortingen en steeds ook weer vele nieuwe woorden. Dat is dan hip. Want je hoort er anders niet bij.

Zoveel facetten die er bij komen kijken. Horen is meer dan enkel de oren!

We gaan nog van ons laten horen! Want het gaat ons beide en genoeg collega’s aan het hart op moment je mensen op het spreekuur ziet waarbij je denkt hier hadden we al veel eerder echt iets kunnen betekenen.

Wordt vervolgd.

Deze tranen schaam ik me niet voor

Kippenvel en tranen* in mijn ogen van geluk!

Een ex-patiënte die mijn galerie “Lindenlaan 2A” bezoekt. Jaren geleden heb ik haar op het tinnitusspreekuur mogen zien en nu blijkt dat dat gesprek voor haar een live-changing moment is geweest.

Een gesprek waar zij me altijd dankbaar voor is geweest. Mijn kunstenaarscarrière gevolgd heeft en me nu in de galerie persoonlijk wil komen bedanken. Maar vooral ook om terug te geven dat zij de hoop heeft dat ik mijn job bij Adelante niet mag opgeven om een succesvol kunstenaar te gaan zijn. Want zo geeft ze mij terug, “de kracht zit niet in het geven van alle kennis, maar vooral in het talent om te luisteren.” Hoe mooi is dat compliment!😊

Dat we bijzonder mooi werk verrichten vanuit ons tinnitusteam, dat is wel duidelijk, maar deze momenten waarop mij even weer die spiegel wordt voorgehouden om echt te zien wat enkel al “een gesprek” voor een mensenleven kan betekenen, dat maakt mijn dankbaarheid voor de kansen die ik gekregen heb enorm groot.

De mogelijkheid om te studeren, een opleidingsplek te vinden op de afdeling KNO MUMC en een team van zulke enthousiaste collega’s te mogen hebben die door elke storm die we gehad hebben, elke keer weer de weg vonden om door te gaan. Want we hebben wat pieken en ook dalen gekend.

Ons programma staat nu als een huis, het team is weer helemaal compleet en we hebben managers en directeurs die luisteren, die net als wij een empatisch vermogen hebben om niet enkel op cijfers te varen, maar ook op die intrinsieke waarde die dit vak zo mooi maakt!

Samen als team er te kunnen zijn voor mensen in nood…van de collega’s op het secretariaat, de mevrouw van de schoonmaak, die elke ochtend om 6 uur al paraat staat en mijn koffiemok zelfs afwast als ik het even in de snelheid vergeten ben, tot de collega’s in het team, elke schakel is van belang.

Dus de complimenten zijn niet enkel aan mij gericht, maar aan alles en iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Daar mijn steentje aan bij te mogen dragen koester ik met heel mijn hart en deel ik graag met degene die dit ook past.

*Deze tranen schaam ik me niet voor, sterker nog, als die tranen er niet meer zouden zijn zou ik me als behandelaar zorgen maken. Net de empathie, het meeleven, maar nog meer de dankbaarheid dit voor een mens te mogen betekenen, is de kracht die al dit mogelijk maakt.

Mag je als professional in de zorg een traantje wegpinken?

Patiënt zit tegenover me en heeft zijn oren gespitst. Zoals bij vele anderen begint langzaamaan het hele verhaal duidelijker te worden. Van oorschelp, gehoorgang, trommelvlies, gehoorbeentjes, slakkenhuis naar auditieve cortex. Van auditieve filters, betekenis geven aan, naar het lymbisch systeem. De emoties, eigen gedachten en gevoelens.

En die laatste gaat verduidelijkt worden met “Het glas”.

“Het glas” is vrijwel steeds het moment in het gesprek waarop het allemaal voor patiënt zo helder wordt. Het bijna letterlijk voor ogen op tafel ligt.

Dit is het moment waar ik zie hoeveel pijn en verdriet, vechten en onbegrip dit alles soms wel al jaren gegeven heeft.

Ik op dat moment zie dat het allemaal nu eindelijk zo duidelijk wordt waar de pijn zit en waar wél nog aan gewerkt kan gaan worden.

Te vaak gezegd is “Er is niks aan te doen”. Dat zelfs een soort van mantra geworden is: Er is niks aan te doen.

Er is nog zo veel te doen, maar niet hoe het tot nog toe geprobeerd werd. Er zijn andere knoppen om aan te gaan draaien.

Moeilijk, maar mogelijk.

Alle emoties komen op dat moment bij elkaar, alles tot nog toe, maar eveneens de emoties die horen bij blijdschap, zicht op herstel, mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Weer zicht op de toekomst, weer kunnen zijn om te mogen zijn.

Ogen zeggen meer dan woorden. De stilte die valt spreekt boekdelen. De kracht zit in het even laten zijn. Toelaten. Het mag.

Dat moment waarop ik zie dat het kwartje valt, de opening wordt gezien naar beter. Dat vertrouwen te hebben dat alles goed komt. De dankbaarheid die zelfs vaak letterlijk wordt uitgesproken met “Ben ik blij dat ik hiernaar toe ben gekomen”. En dan nog dikke tranen erbij, dan breek ook ik vaak innerlijk.

Vecht ik om niet in tranen uit te barsten. Want hoe mooi is het om enkel vanuit uitleg, een gesprek dat inzicht te kunnen geven. Te weten dat dit echt zo is. Het gunnen van geluk aan die ander daadwerkelijk kan. Alleen al zien dat de ander het ziet dat het mogelijk is. Dat geluk ik dan voel is met geen pen te beschrijven.

Al die emoties die er dan zijn, gevoeld worden diep binnen. Verhalen die me raken, als mens. Als professional ik alle mogelijke stappen die we kunnen inzetten voor me zie.

Ik de stilte even gebruik om zelf kracht te vinden om die vervolgstappen helder te maken en concreet te gaan plannen.

Soms, heel soms zullen zeker die tranen zichtbaar zijn. Schaam ik me diep dat ik die emotie niet de baas ben, maar weet ik ook dat dat weer mijn eigen gedachten zijn. Want begrip of herkenning zit niet enkel in woorden.

Daarom ben ik van mening dat het menselijke aspect van emoties in welke vorm ook professioneel getoond mag worden. Sterker nog, genoeg momenten waarop ik dat kenbaar maak dat het mij raakt in wat ik zie en wat ik hoor. Dat ik aangeef mijn tranen ook niet tegen te kunnen houden. In de meeste gevallen gaat de traan dan over in het samen delen van een lach.

Een lach met een traan. En die, die, die zijn het mooiste.