Een Warm Welkom: Het Verhaal van Marjan en Sadia

Bij binnenkomst in de hal van Adelante worden de bezoekers verwelkomd door de geur van verse koffie, thee en heerlijke Limburgse vlaai. Marjan en Sadia staan samen achter een tafel, klaar om de gasten van het symposium hartelijk te ontvangen. Terwijl Marjan glimlachend koffie inschenkt, vraagt Sadia met een vriendelijke toon: “Mag ik u koffie of thee aanbieden?” Hun oprechte warmte en gastvrijheid zorgen ervoor dat iedereen zich meteen welkom voelt. Dit lijkt misschien een klein gebaar, maar het zet de toon voor een middag waarin niet alleen kennis, maar ook menselijk contact centraal staat.

De Kracht van Een Eerste Glimlach

Marjan en Sadia werken normaal gesproken in het restaurant van Adelante, maar vandaag dragen ze op een andere manier bij. Ze zijn trots om een deel van dit evenement te mogen zijn. Sadia helpt niet alleen met het inschenken van de koffie, maar maakt ook praatjes met de bezoekers. Haar nieuwsgierigheid naar tinnitus en wat het audiologisch centrum precies doet, is duidelijk merkbaar. “Het voelt goed om iets te kunnen bijdragen,” zegt ze met een warme glimlach. Door hun oprechte betrokkenheid en aandacht voelen de bezoekers zich meteen op hun gemak, en dit zorgt ervoor dat de middag op een open en toegankelijke manier van start kan gaan.

Het Welkomswoord: Wat We Samen Hebben Opgebouwd

Na het warme welkom door Marjan en Sadia begint de middag officieel met een woord van Tom Niesten, directeur van het audiologisch centrum, en Marinka Tomic, namens de commissie van Stichting Hoormij Limburg. Zij onderstrepen hoe waardevol de samenwerking tussen Adelante en Stichting Hoormij is en wat we samen hebben bereikt in de regio. Tom spreekt trots over het feit dat er geen wachtlijsten meer zijn voor tinnitusbehandelingen, iets wat in veel andere regio’s nog steeds een groot probleem is. Marinka benadrukt de nauwe samenwerking met de patiëntenvereniging, die ervoor zorgt dat mensen met gehoorklachten snel de juiste zorg kunnen vinden. Samen hebben we een zorgtraject opgebouwd dat mensen daadwerkelijk helpt op een moment dat ze het nodig hebben.

Een Middag van Kennis en Verbinding

Het symposium biedt naast het informatieve programma vooral ook ruimte voor ontmoeting en gesprek. Terwijl bezoekers luisteren naar presentaties over tinnitus, hyperacusis en misofonie, Laag Frequent Geluid hinder, staan collega’s van audiologie en communicatie klaar om vragen te beantwoorden en in gesprek te gaan met de aanwezigen. De laagdrempelige sfeer zorgt ervoor dat mensen zich vrij voelen om hun eigen ervaringen te delen en om advies te vragen over hun situatie.

Een bijzonder moment van de middag is het persoonlijke verhaal van Mariejet Konings, een ervaringsdeskundige, die vertelt over haar lange weg naar de juiste zorg. Haar verhaal over onzekerheid, het wachten op antwoorden en uiteindelijk het vinden van de juiste hulp, raakt de aanwezigen. Het leidt tot open gesprekken in de zaal, waarbij bezoekers hun eigen vragen en aanvullingen delen. Lotgenoten geven elkaar tips en advies, en de deskundigen van Adelante ondersteunen met waardevolle inzichten.

Lotgenoten en Deskundigheid Hand in Hand

De openheid van de bezoekers zorgt ervoor dat er waardevolle uitwisselingen ontstaan. Mensen die eerder ons tinnitusprogramma hebben gevolgd, delen hun ervaringen en beseffen dat het omgaan met gehoorklachten een continu proces is. Ze vertellen hoe belangrijk het is om nieuwe wegen te blijven zoeken en anderen daarbij te ondersteunen. Dit lotgenotencontact, gecombineerd met de expertise van ons team, zorgt voor een middag waarin kennis en menselijke steun hand in hand gaan.

Onze collega’s staan verspreid over de locatie en beantwoorden vragen op een laagdrempelige manier. Hun aanwezigheid en bereidheid om te luisteren zorgen ervoor dat bezoekers zich gehoord voelen. Het menselijke aspect van zorg komt hier sterk naar voren: het gaat niet alleen om informatie, maar om het bieden van een omgeving waarin mensen zich begrepen en gesteund voelen.

Dankbaarheid en Verbinding

Na afloop van de presentaties is er tijd voor een borrel met kleine snacks en drankjes. De ontspannen sfeer zorgt ervoor dat mensen blijven napraten over de onderwerpen die eerder op de dag zijn besproken. Bezoekers bedanken ons, maar ook elkaar, voor de waardevolle gesprekken en de steun die ze hebben ontvangen. De dankbaarheid en verbinding zijn overal voelbaar.

Wat begon met een hartelijk welkom door Marjan en Sadia, is uitgegroeid tot een middag van diepe verbondenheid en begrip. Het lijkt misschien een klein gebaar, maar het aanbieden van een kopje koffie of thee bij binnenkomst heeft de deuren geopend voor gesprekken die voor velen van onschatbare waarde zijn.

Een Moment van Reflectie

Aan het einde van de middag besef ik opnieuw hoe belangrijk het menselijke aspect is in alles wat we doen. Het welkomswoord van Tom Niesten en Marinka Tomic herinnerde ons eraan hoe waardevol de samenwerking tussen Adelante en Stichting Hoormij is. We hebben een zorgnetwerk opgebouwd waarin mensen snel de juiste hulp kunnen vinden, zonder dat ze op lange wachtlijsten terechtkomen. Maar net zo belangrijk zijn de kleine, persoonlijke momenten die ervoor zorgen dat mensen zich echt gezien en gehoord voelen.

Na afloop spreek ik Marjan en Sadia nog even persoonlijk aan. Ik vertel hen hoe belangrijk hun bijdrage is geweest. Hun glimlach en oprechte betrokkenheid hebben ervoor gezorgd dat de bezoekers zich welkom voelden. Het zijn die kleine momenten van contact die het verschil maken, en ik wil dit graag met anderen delen. Met hun toestemming maak ik een foto van ze, om die op de socials te plaatsen. Ik vertel hen dat ik hun verhaal wil verwerken in een blog, zodat iedereen kan zien hoe waardevol hun bijdrage is. Die glimlach van hen, die warmte waarmee ze iedereen begroetten, is van onschatbare waarde voor het succes van de middag.

Marjan, Sadia en onze collega’s hebben laten zien hoe een warm welkom en oprechte aandacht de basis vormen van goede zorg. Deze middag heeft ons allemaal doen inzien dat het menselijke contact van onschatbare waarde is. Een simpele glimlach en een luisterend oor kunnen het verschil maken. Het zijn die kleine gebaren die ervoor zorgen dat mensen zich verbonden voelen en dat zorg niet alleen effectief, maar ook menselijk is.

Dag 4: World Congress of Audiology – Taal als Brug: Samenwerken Zonder Grenzen

De laatste dag! Zondagochtend voelt niet als een gewone zondag. De energie van de conferentie is nog overal voelbaar.

De ochtend begon met een lezing van collega Alex Hoetink over ototoxicity—het gehoorverlies dat kan worden veroorzaakt door medicijnen zoals cisplatin en aminoglycosiden. Vooral kinderen die chemotherapie ondergaan, zijn kwetsbaar. Alex besprak verschillende studies en benadrukte dat tinnitus en hyperacusis ook vaak voorkomen bij deze patiënten. Zijn afsluitende boodschap was inspirerend: dankbaarheid voor de samenwerkingen met collega’s en instituten wereldwijd, met het besef dat er nog veel werk te doen is. Grenzen spelen in deze samenwerking geen rol, iets wat me deze ochtend extra duidelijk werd.

Later volgde een boeiende sessie door Diana Smit over cochleaire implantaten (CI) en single-sided deafness (SSD). Interessant genoeg heb ik op dit congres geleerd dat SSD nu de nieuwe benaming LULU krijgt, wat staat voor Limited Useable Listening Unilaterally. Deze term beschrijft nauwkeuriger de uitdagingen van mensen die aan één kant beperkt gehoor hebben. Het is niet alleen een nieuwe naam, maar ook een nieuwe manier om naar gehoorverlies te kijken, gericht op het praktisch functioneren in de dagelijkse realiteit.

Gisteren zat ik in een sessie over AI en ChatGPT, waar we zagen hoe snel deze technologie zich ontwikkelt. Een oudere dame vroeg zich af of ChatGPT alleen in het Engels werkt, gezien het internationale karakter van het congres. De glimlach in de zaal was veelzeggend; steeds meer mensen beseffen dat taalbarrières aan het verdwijnen zijn. Dankzij technologie kunnen we nu in elke taal informatie opvragen en die eenvoudig laten vertalen.

In een andere sessie zag ik een jonge Spaanse vrouw voor me zitten die via haar telefoon live-ondertiteling gebruikte om de presentatie in haar eigen taal te volgen. Het deed me denken aan de toren van Babel, waar iedereen zijn eigen taal sprak maar elkaar niet meer begreep. Wat als technologie ons nu helpt om elkaar wél te begrijpen, ongeacht onze moedertaal? Hoe meer we elkaar zouden kunnen moeten verstaan, hoe meer we elkaar niet vinden? Stof tot nadenken deze zondag!😂

De rest van de dag stond in het teken van verdere presentaties, waaronder onderzoek naar gehoorschade door lawaai en behandelingsopties voor gehoorverlies, zoals CROS, BCD en CI. Ook werd stilgestaan bij de tinnitus-uitkomsten van een studie die in 2014 is gestart—een belangrijk onderwerp met nog veel onderzoeksmogelijkheden.

En nu, zondagavond, ben ik bijna thuis, nog 1 etappe te gaan, uitgeput maar voldaan na vier intensieve dagen vol kennis en nieuwe inzichten. Het werk gaat door, maar wat me het meest bijblijft, is dat samenwerking en technologie de grenzen van communicatie en zorg steeds verder doen vervagen. En dan in de positieve zin van deze gedachte.