Waarom Menselijkheid De Sleutel Is Tot Echte Verandering?

Vandaag wil ik graag een ervaring delen die me diep heeft geraakt en die ik niet alleen als een persoonlijke reflectie zie, maar ook als een belangrijke boodschap voor iedereen die zich inzet voor verandering in deze wereld.

Het begon allemaal met een verzoek om te stemmen op Sandra Ballij, een inspirerende ondernemer die genomineerd is voor Changemaker 2024.

Ik ontving een bericht van Sandra waarin zij vroeg om mijn stem. Het bericht begon met de woorden “Ik hoop dat alles goed met je gaat” – woorden die op het eerste gezicht persoonlijk en oprecht lijken, maar die ik in talloze andere berichten heb gelezen. Het viel me op dat er een bepaalde afstandelijkheid in het bericht zat, alsof het niet helemaal van een mens kwam. Ik kreeg het vermoeden dat dit bericht misschien niet door Sandra zelf was geschreven, maar door een AI, zoals ChatGPT. Dit gevoel van onpersoonlijkheid zette me aan het denken.

Het Belang Van Echt Menselijk Contact

In een wereld waarin technologie steeds meer de norm wordt, vraag ik me af: wat verliezen we als we het menselijke aspect uit ons contact halen? Natuurlijk, AI kan efficiënt zijn en ons leven op vele manieren verbeteren. Maar in ons streven naar vooruitgang, mogen we niet vergeten dat echte verandering begint bij echte connecties.

Ik besloot om niet meteen te stemmen, maar eerst te onderzoeken wie Sandra Ballij echt is. Een simpele Google-zoekopdracht leidde me naar een interview waarin haar ware visie en passie duidelijk werden. Het was pas toen ik haar woorden las, haar verhaal voelde, dat ik echt begreep wat voor een krachtige changemaker zij is.

Sandra is niet zomaar een ondernemer; ze is iemand die haar talenten inzet om de wereld beter te maken. Ze streeft ernaar dat mensen gezien en gehoord worden, dat ze groeien en hun potentieel benutten om een positieve impact te hebben op de samenleving. Dit raakte me diep, want dat is precies waar ik zelf ook naar streef.

Mijn Eigen Missie

Als blogger en ondernemer zet ik me in voor mensen die zich buitengesloten voelen, voor degenen die in een land wonen dat niet het hunne is, door cultuurverschillen niet gehoord en gezien worden, erger nog buitengesloten worden, voor zij die worstelen met beperkingen die het moeilijker maken om er bij te horen. Mijn doel is om wegen te vinden om via ondernemerschap een verschil te maken. Ik wil dat mijn werk mensen helpt zich wel gezien en gehoord te voelen. Daarom was mijn initiële schrikreactie op het geautomatiseerde bericht zo intens – het voelde alsof het menselijke aspect verloren ging.

Mijn stem ging uiteindelijk naar Sandra, niet vanwege het AI-gegenereerde verzoek, maar vanwege haar echte verhaal, haar echte impact. Dit is de kern van mijn boodschap: als we echt willen veranderen, moeten we elkaar blijven zien en horen als mensen. Technologie kan een hulpmiddel zijn, maar het mag nooit de menselijke connectie vervangen.

Maar in het schrijven van dit blog besef ik ook dat technologie, wanneer goed gebruikt, een krachtig instrument kan zijn om deze wereld beter te maken. Wat als we de technologie die ons gegeven is, gebruiken om levens te verbeteren in plaats van te vernietigen? Wat als we de middelen en technieken die nu naar militaire doelen gaan, zouden inzetten voor de gezondheidszorg, voor technologie die doven weer laat horen en blinden weer laat zien? Het is allemaal mogelijk, zolang we de juiste keuzes maken.

Stel je eens een wereld voor waarin we de enorme budgetten die nu aan bommen en raketten worden besteed, zouden gebruiken om mensen te genezen en levens te verbeteren. Wat als de grenzen die we nu verdedigen met wapens, zouden verdwijnen en we ons in plaats daarvan richten op het opheffen van de grenzen die mensen scheiden van kansen, gezondheid en welzijn? Dit is geen utopie; dit is een realiteit die we kunnen creëren als we onze prioriteiten verschuiven.

Een Oproep Tot Reflectie

Ik hoop dat Sandra deze prijs wint, niet alleen omdat ze het verdient, maar ook omdat ze een stem is voor echte verandering. Een verandering die begint bij onszelf, bij onze keuze om menselijk te blijven in een steeds meer geautomatiseerde wereld.

Laten we ons herinneren dat het niet alleen gaat om groei, maar om groei met een doel. Groei die de menselijkheid behoudt. Laten we streven naar een wereld waarin technologie ons ondersteunt, maar waarin de kern van ons handelen altijd gedreven wordt door oprechte, menselijke connecties.

Ik roep mijn volgers op om na te denken over waar ze hun stem aan geven, om te zoeken naar de echte verhalen achter de verzoeken die ze ontvangen. Want het is pas wanneer we de mens achter de technologie zien, dat we echte verandering kunnen realiseren. Sandra Ballij is zo’n mens, en daarom steun ik haar van harte.

Laten we samen blijven werken aan een wereld waarin ieder mens gezien en gehoord wordt. Stem op Sandra Ballij voor Changemaker 2024 via deze link.

Tot slot wil ik nog vermelden dat ik dit blog en de oproep om te stemmen heb geschreven met behulp van ChatGPT, maar de inhoud komt volledig voort uit mijn eigen hart, mijn ervaringen en menselijke gevoelens. Dit is de kern van het blog: het menselijke aspect blijft het belangrijkst, zelfs in een wereld die steeds meer door technologie gedreven wordt. Samen kunnen we deze technologie inzetten om de wereld echt beter te maken. Laten we de middelen die nu naar wapens en oorlog gaan, ombuigen naar gezondheid en welzijn voor iedereen.

Changemakers zoals Sandra Ballij laten zien dat dit mogelijk is – laten we ze steunen en samen het verschil maken.

Zorg voor de zorg

Het is zwaar weer in de (economische) wereld.

Tegenslag na tegenslag maakt dat het lijkt alsof geld weer steeds belangrijker wordt.

Zo ook in de sectoren waar geld eigenlijk geen rol zou mogen spelen.

De zorgsector.

De afgelopen jaren die achter ons liggen hebben zich een aantal ontwikkelingen voorgedaan die er keihard op hebben ingeslagen; Corona, watersnoodramp in Valkenburg, personeelstekorten en langdurig zieken.

Het is nog niet voorbij, nog steeds is het roeien met de riemen die we hebben.

Ik zie een Raad van Bestuur met het hele management en inzet van medewerkers zoeken naar mogelijkheden om het hoofd boven water te houden. Het lukt nog net, maar het kost zo veel energie en tijd.

Die tijd en energie zouden we ook kunnen inzetten in innovatie en het vergroten van het werkplezier voor iedereen.

De collega’s die met de voeten in de klei staan en enorm veel werk verrichten op de werkvloer doen dat vanuit passie en liefde voor de medemens. Maar net daar is het van groot belang om op de balans te letten en ook oog te hebben voor de medewerker als mens.

Maar de financiële tekorten roepen weer opnieuw om efficiënter te werken. Harder te werken. Kan dat nog?!

Geld zou daarom geen issue mogen zijn in de zorg.

Zoals de een moet vechten om het hoofd boven water te houden, zijn er schijnbaar ook mensen die zwemmen in het geld.

Die van gekkigheid soms niet meer weten wat ze met het geld moeten doen. Dan maar weer een extra auto of weet je wat nog een extra huisje er bij.

Misschien moeten we een nieuwe manier gaan vinden waarbij het doneren aan een grote zorginstelling als investering kan worden gezien? Een maatschappelijke bijdrage aan daar waar nu nood aan de man is, ook waardevol kan zijn.

Bij deze een oproep aan die mensen waar geld geen probleem is. Daar waar geen enkele twijfel bestaat dat komende maand het geld op zou zijn. Mensen die bij wijze van spreken alles kunnen kopen wat hun hartje begeert.

Echt gelukkig word je niet van die extra auto of dat zoveelste huis. Gelukkig word je op het moment je er echt toe doet op die plek waar hulp hard nodig is.

Momenteel in de zorgsector is er een schreeuw om hulp. Als er nu niet snel financiële hulp komt zal er weer op de ouderwetse manier bezuinigd moeten gaan worden, geknepen worden daar waar het (eigenlijk) niet meer kan.

Er komt wellicht een tijd dat zorg ook voor zij die geld in overvloed hebben nodig gaat zijn, want gezondheid is niet te koop!

Ziek worden we allemaal wel eens, als dan die zorghulp zeer gewenst is, is ook die straks niet meer te koop.

Zorg is namelijk steeds complexer geworden, opleidingen duren lang, investeringen op een lange termijn zijn keihard nodig. Vooruit denken. En vooral niet enkel aan jezelf denken. Investeren daar waar later hoe ook jezelf of zij die je lief zijn zorg kunnen krijgen die gewoon nodig is.

We zitten momenteel op een glijdend vlak, een vicieuze cirkel omlaag. Te veel verkeer van rechts, te veel tegenslagen die innovatie en extra inzet de komende tijd onmogelijk maken.

In de hoop dat er mensen zijn met een hart van goud en financieel wonderen kunnen verrichten daar waar het nu zo hard nodig is.