Categorie: zorgsector

Waarom Menselijkheid De Sleutel Is Tot Echte Verandering?

Vandaag wil ik graag een ervaring delen die me diep heeft geraakt en die ik niet alleen als een persoonlijke reflectie zie, maar ook als een belangrijke boodschap voor iedereen die zich inzet voor verandering in deze wereld.

Het begon allemaal met een verzoek om te stemmen op Sandra Ballij, een inspirerende ondernemer die genomineerd is voor Changemaker 2024.

Ik ontving een bericht van Sandra waarin zij vroeg om mijn stem. Het bericht begon met de woorden “Ik hoop dat alles goed met je gaat” – woorden die op het eerste gezicht persoonlijk en oprecht lijken, maar die ik in talloze andere berichten heb gelezen. Het viel me op dat er een bepaalde afstandelijkheid in het bericht zat, alsof het niet helemaal van een mens kwam. Ik kreeg het vermoeden dat dit bericht misschien niet door Sandra zelf was geschreven, maar door een AI, zoals ChatGPT. Dit gevoel van onpersoonlijkheid zette me aan het denken.

Het Belang Van Echt Menselijk Contact

In een wereld waarin technologie steeds meer de norm wordt, vraag ik me af: wat verliezen we als we het menselijke aspect uit ons contact halen? Natuurlijk, AI kan efficiënt zijn en ons leven op vele manieren verbeteren. Maar in ons streven naar vooruitgang, mogen we niet vergeten dat echte verandering begint bij echte connecties.

Ik besloot om niet meteen te stemmen, maar eerst te onderzoeken wie Sandra Ballij echt is. Een simpele Google-zoekopdracht leidde me naar een interview waarin haar ware visie en passie duidelijk werden. Het was pas toen ik haar woorden las, haar verhaal voelde, dat ik echt begreep wat voor een krachtige changemaker zij is.

Sandra is niet zomaar een ondernemer; ze is iemand die haar talenten inzet om de wereld beter te maken. Ze streeft ernaar dat mensen gezien en gehoord worden, dat ze groeien en hun potentieel benutten om een positieve impact te hebben op de samenleving. Dit raakte me diep, want dat is precies waar ik zelf ook naar streef.

Mijn Eigen Missie

Als blogger en ondernemer zet ik me in voor mensen die zich buitengesloten voelen, voor degenen die in een land wonen dat niet het hunne is, door cultuurverschillen niet gehoord en gezien worden, erger nog buitengesloten worden, voor zij die worstelen met beperkingen die het moeilijker maken om er bij te horen. Mijn doel is om wegen te vinden om via ondernemerschap een verschil te maken. Ik wil dat mijn werk mensen helpt zich wel gezien en gehoord te voelen. Daarom was mijn initiële schrikreactie op het geautomatiseerde bericht zo intens – het voelde alsof het menselijke aspect verloren ging.

Mijn stem ging uiteindelijk naar Sandra, niet vanwege het AI-gegenereerde verzoek, maar vanwege haar echte verhaal, haar echte impact. Dit is de kern van mijn boodschap: als we echt willen veranderen, moeten we elkaar blijven zien en horen als mensen. Technologie kan een hulpmiddel zijn, maar het mag nooit de menselijke connectie vervangen.

Maar in het schrijven van dit blog besef ik ook dat technologie, wanneer goed gebruikt, een krachtig instrument kan zijn om deze wereld beter te maken. Wat als we de technologie die ons gegeven is, gebruiken om levens te verbeteren in plaats van te vernietigen? Wat als we de middelen en technieken die nu naar militaire doelen gaan, zouden inzetten voor de gezondheidszorg, voor technologie die doven weer laat horen en blinden weer laat zien? Het is allemaal mogelijk, zolang we de juiste keuzes maken.

Stel je eens een wereld voor waarin we de enorme budgetten die nu aan bommen en raketten worden besteed, zouden gebruiken om mensen te genezen en levens te verbeteren. Wat als de grenzen die we nu verdedigen met wapens, zouden verdwijnen en we ons in plaats daarvan richten op het opheffen van de grenzen die mensen scheiden van kansen, gezondheid en welzijn? Dit is geen utopie; dit is een realiteit die we kunnen creëren als we onze prioriteiten verschuiven.

Een Oproep Tot Reflectie

Ik hoop dat Sandra deze prijs wint, niet alleen omdat ze het verdient, maar ook omdat ze een stem is voor echte verandering. Een verandering die begint bij onszelf, bij onze keuze om menselijk te blijven in een steeds meer geautomatiseerde wereld.

Laten we ons herinneren dat het niet alleen gaat om groei, maar om groei met een doel. Groei die de menselijkheid behoudt. Laten we streven naar een wereld waarin technologie ons ondersteunt, maar waarin de kern van ons handelen altijd gedreven wordt door oprechte, menselijke connecties.

Ik roep mijn volgers op om na te denken over waar ze hun stem aan geven, om te zoeken naar de echte verhalen achter de verzoeken die ze ontvangen. Want het is pas wanneer we de mens achter de technologie zien, dat we echte verandering kunnen realiseren. Sandra Ballij is zo’n mens, en daarom steun ik haar van harte.

Laten we samen blijven werken aan een wereld waarin ieder mens gezien en gehoord wordt. Stem op Sandra Ballij voor Changemaker 2024 via deze link.

Tot slot wil ik nog vermelden dat ik dit blog en de oproep om te stemmen heb geschreven met behulp van ChatGPT, maar de inhoud komt volledig voort uit mijn eigen hart, mijn ervaringen en menselijke gevoelens. Dit is de kern van het blog: het menselijke aspect blijft het belangrijkst, zelfs in een wereld die steeds meer door technologie gedreven wordt. Samen kunnen we deze technologie inzetten om de wereld echt beter te maken. Laten we de middelen die nu naar wapens en oorlog gaan, ombuigen naar gezondheid en welzijn voor iedereen.

Changemakers zoals Sandra Ballij laten zien dat dit mogelijk is – laten we ze steunen en samen het verschil maken.

De Kracht van Passie en Samenwerking in de Zorgsector

Afgelopen vrijdag had ik het genoegen een bezoek te brengen aan de eigen (audiologie) praktijk van mijn collega Thijs Thielemans. Thijs is een zelfstandig specialist als klinisch fysicus audioloog. Gelegen op de High Tech Campus in Eindhoven, biedt Thijs klanten een prachtige ruimte waarin hij zich toelegt op gespecialiseerde audiologische zorg. Wat meteen opvalt, is de passie en het enthousiasme waarmee hij zijn vak uitoefent, een passie die ik volledig herken vanuit mijn eigen werk bij Adelante. Het is duidelijk dat we beiden een diepe liefde delen voor dit bijzondere vakgebied; de audiologie. Hij meer in het technische gedeelte en ik meer in het psychosociale gedeelte van dit bijzonder mooie vak.

Onderweg naar Eindhoven luisterde ik naar een interessante podcast van BNR radio, waarin topman Anne Hettinga van Arriva werd geïnterviewd. Het interview raakte aan enkele belangrijke thema’s die me aan het denken zetten, vooral in de context van de uitdagingen waarmee zo veel verschillende sectoren, inclusief de zorg, op dit moment te maken hebben.

De Uitdagingen van Personeel en Kosten

Tijdens het gesprek op BNR radio werd de vraag gesteld of het Nederlandse treinnet erop vooruit zou gaan als meer vervoerders op het spoor van de NS zouden mogen rijden. Volgens Anne Hettinga zou dit veel verbeteringen kunnen brengen, maar hij wees ook op een cruciale horde: personeel en kosten. Met de vergrijzing en de toenemende wens van werkenden om vooral parttime te werken, wordt het steeds moeilijker om voldoende personeel te vinden. Bovendien willen mensen tegenwoordig ook zo snel mogelijk genieten van het leven, het liefst kunnen leven als een God in Frankrijk.

Hettinga benadrukte dat we met z’n allen een andere mentaliteit moeten ontwikkelen. Werkgeluk vinden dat past in het leven en ervoor zorgen dat werk niet als werk voelt, maar als een integraal en voldoening gevend. Dit betekent ook dat de juiste arbeidsvoorwaarden moeten worden aangeboden om het aantrekkelijk te maken voor mensen om te willen werken.

Een Nieuwe Mentaliteit en Arbeidsvoorwaarden: ook mijn pleidooi

Het gesprek met Thijs Thielemans en het interview met Anne Hettinga hebben me opnieuw doen realiseren hoe belangrijk het is om een balans te vinden tussen werk en privéleven. Zowel in de zorgsector als in andere sectoren waar we niet zonder kunnen, moeten we streven naar omstandigheden waarin mensen zich gewaardeerd voelen en gemotiveerd zijn om aan het geheel bij te dragen.

Een werkomgeving te creëren waarin medewerkers zich gelukkig en betrokken voelen. Flexibele werkuren en medewerkers ondersteunen in hun persoonlijke en professionele ontwikkeling. Dit zijn stappen die elke sector kan overwegen om een meer jduurzame en bevredigende werkcultuur te creëren.

Inspiratie van Carmen de Jonge

Naast deze inzichten wil ik ook reageren op het inspirerende stuk dat Carmen de Jonge onlangs op LinkedIn schreef. Vanuit een warm Italië staat werk even op een lager pitje voor haar. Terwijl de internationale politieke analyses nog steeds de voorpagina’s van de kranten bereiken, blijft ook voor haar de vraag hoe we de hoorzorg toegankelijk kunnen houden voor een groeiende groep mensen met gehoorverlies.

Toen Carmen haar column voor De Audiciens schreef, was het kabinet-Schoof nog niet aangetreden. Nu is de politiek zelfs even helemaal stil vanwege het zomerreces. Per toeval kwam ik afgelopen week tijdens een wandeling hier thuis in ons prachtige Limburg een zeer prominent figuur uit de politiek tegen op landgoed Chateau Sint Gerlach. Ook zij genieten van een welverdiende vakantie. In de hoop dat de rust die zij kunnen vinden nieuwe creativiteit geeft om grote problemen op te lossen. Maar misschien moet dit hele proces niet alleen van de politiek afhangen. We zullen samen moeten nadenken hoe we voor een groeiende groep mensen essentiële diensten zoals openbaar vervoer en zorg toegankelijk houden. Veel te doen met elkaar, linksom of rechtsom, zoals Carmen in haar column zo mooi aangeeft.

Carmen heeft zelf het werkgeluk gevonden waar we allemaal naar streven en ook zij verdient het absoluut om van haar vakantie in Italië te genieten. Haar balans tussen werk en privéleven is een voorbeeld voor mij.

Pionier in de Audiologie: Thijs Thielemans

Thijs Thielemans is een ware pionier in zijn zelfstandig specialisme binnen de audiologie. Hij gaat tegen de stroom in en moet daarbij vaak obstakels overwinnen, regels waar we ons aan moeten houden. Een voorbeeld hiervan is dat een manager parttime werken niet kon toestaan en hij noodgedwongen volledig als ondernemer moest gaan werken. Terwijl een andere manager op de dag van zijn afscheid vroeg waarom hij niet had gekozen om toch ook parttime in het audiologisch centrum te blijven werken. Dit soort beleid en keuzes is dus sterk afhankelijk van de persoonlijke inzichten en persoonlijke meningen van beleidsmakers, managers en leidinggevenden. Zij beïnvloeden óók sterk de weg die we gaan in de zorgsector.

Het is aan deze managers, beleidsmakers, leidinggevenden en bestuurders om het vuur dat brandt bij de zorgprofessionals niet alleen brandend te houden, maar zelfs aan te wakkeren. Ze moeten mogelijkheden bieden om te investeren in talent en intrinsieke motivatie.

Zowel in het verhaal van de topman van Arriva als in de column van Carmen de Jonge, als het ondernemerschap als specialist in de zorg van Thijs Thielemans is die passie te zien die we nodig hebben. Deze inspiratiebronnen tonen het vertrouwen dat het mogelijk is om veranderingen door te voeren.

Denken in Mogelijkheden

Daarom is het denken en zoeken naar mogelijkheden veel krachtiger dan het zien van obstakels en direct denken in onmogelijkheden. De interviewer BNR radio vraagt meerdere keren hoe het dan zit met al die mensen die nodig zijn en hoge kosten die dat zich meebrengt. Maar Hettinga blijft zijn positiviteit etaleren, het vaste vertrouwen teruggeven dat het kan.

Hoe kun je ooit iets mogelijk maken als je er zelf niet in gelooft? Het is essentieel om vertrouwen te hebben in de mogelijkheid van een positieve verandering. Het is als een puzzel waar je samen die puzzel in elkaar moet leggen, elk stukje passend in het andere. Zodat uiteindelijk het complete plaatje helder is.

Conclusie

Het bezoek aan de praktijk van Thijs, de inzichten van Anne Hettinga en de inspirerende overpeinzingen van Carmen de Jonge hebben me doen nadenken over hoe we ons werkgeluk kunnen verbeteren en hoe we als samenleving een mentaliteitsverandering kunnen bewerkstelligen. Laten we streven naar een werkomgeving waar mensen met plezier en toewijding werken en waar werk een betekenisvol onderdeel van hun leven is. Zelfs zo in dat leven ingebed dat werk niet als werk voelt, maar een onderdeel is van het leven. Alleen dan kunnen we de uitdagingen van personeel en kosten het hoofd bieden en ervoor zorgen dat essentiële sectoren blijven floreren. Samen die puzzel leggen. Stukje voor stukje. Het vertrouwen hebben dat het kan, dat wat je denkt dat mogelijk is, mogelijk is.