Zorg voor de zorg

Het is zwaar weer in de (economische) wereld.

Tegenslag na tegenslag maakt dat het lijkt alsof geld weer steeds belangrijker wordt.

Zo ook in de sectoren waar geld eigenlijk geen rol zou mogen spelen.

De zorgsector.

De afgelopen jaren die achter ons liggen hebben zich een aantal ontwikkelingen voorgedaan die er keihard op hebben ingeslagen; Corona, watersnoodramp in Valkenburg, personeelstekorten en langdurig zieken.

Het is nog niet voorbij, nog steeds is het roeien met de riemen die we hebben.

Ik zie een Raad van Bestuur met het hele management en inzet van medewerkers zoeken naar mogelijkheden om het hoofd boven water te houden. Het lukt nog net, maar het kost zo veel energie en tijd.

Die tijd en energie zouden we ook kunnen inzetten in innovatie en het vergroten van het werkplezier voor iedereen.

De collega’s die met de voeten in de klei staan en enorm veel werk verrichten op de werkvloer doen dat vanuit passie en liefde voor de medemens. Maar net daar is het van groot belang om op de balans te letten en ook oog te hebben voor de medewerker als mens.

Maar de financiële tekorten roepen weer opnieuw om efficiënter te werken. Harder te werken. Kan dat nog?!

Geld zou daarom geen issue mogen zijn in de zorg.

Zoals de een moet vechten om het hoofd boven water te houden, zijn er schijnbaar ook mensen die zwemmen in het geld.

Die van gekkigheid soms niet meer weten wat ze met het geld moeten doen. Dan maar weer een extra auto of weet je wat nog een extra huisje er bij.

Misschien moeten we een nieuwe manier gaan vinden waarbij het doneren aan een grote zorginstelling als investering kan worden gezien? Een maatschappelijke bijdrage aan daar waar nu nood aan de man is, ook waardevol kan zijn.

Bij deze een oproep aan die mensen waar geld geen probleem is. Daar waar geen enkele twijfel bestaat dat komende maand het geld op zou zijn. Mensen die bij wijze van spreken alles kunnen kopen wat hun hartje begeert.

Echt gelukkig word je niet van die extra auto of dat zoveelste huis. Gelukkig word je op het moment je er echt toe doet op die plek waar hulp hard nodig is.

Momenteel in de zorgsector is er een schreeuw om hulp. Als er nu niet snel financiële hulp komt zal er weer op de ouderwetse manier bezuinigd moeten gaan worden, geknepen worden daar waar het (eigenlijk) niet meer kan.

Er komt wellicht een tijd dat zorg ook voor zij die geld in overvloed hebben nodig gaat zijn, want gezondheid is niet te koop!

Ziek worden we allemaal wel eens, als dan die zorghulp zeer gewenst is, is ook die straks niet meer te koop.

Zorg is namelijk steeds complexer geworden, opleidingen duren lang, investeringen op een lange termijn zijn keihard nodig. Vooruit denken. En vooral niet enkel aan jezelf denken. Investeren daar waar later hoe ook jezelf of zij die je lief zijn zorg kunnen krijgen die gewoon nodig is.

We zitten momenteel op een glijdend vlak, een vicieuze cirkel omlaag. Te veel verkeer van rechts, te veel tegenslagen die innovatie en extra inzet de komende tijd onmogelijk maken.

In de hoop dat er mensen zijn met een hart van goud en financieel wonderen kunnen verrichten daar waar het nu zo hard nodig is.

Kunst als belegging? Of toch de Bitcoin?

De bitcoin en al die andere cryptomunten verliezen weer sterk in waarde. Een farce was het weer, erger nog dan de contemporary art bubble van de jaren 90. Beleggen in objecten, in iets om er even heel snel en makkelijk rijk mee te worden.

Nu de bitcoin dus, het virtuele goud. Het “vinden” van een nieuwe bitcoin noemen ze dan ook “minnen”, net als bij goud moet je dat vinden, maar dan virtueel.

Je zoekt iets dat in waarde (emotionele waarde) gevraagd is en schaars. Wat iedereen wil hebben, maar toch ook uniek is. Bijzonder. Niet zo maar even na te maken is. Een digitale munt? Maar weinigen die het kunnen, dat minnen, vandaar dat het schaars is.

In de media aandacht voor al die multimiljonairs die met hun bitcoins, naar het lijkt, zonder al te veel werken, de slag van hun leven slaan. Het succes is echter van korte duur, de koers heeft haar neerwaartse gang ingezet. Weg vertrouwen, weg uniek en bijzonder.

Wat is dan een alternatief om te beleggen Wat maakt uniek en bijzonder?

De natuur. Kijk in de natuur. Hoeveel verschil is daar niet te vinden? Elk individu als persoon alleen al is uniek, bijzonder, maar ook elke bijzondere plek op aarde, kan al adembenemend zijn, een bezoek aan die plek onbetaalbaar.

En dan is de brug naar kunst makkelijk gemaakt. Want kunst is ook uniek. Kan daardoor schaars zijn en daarmee waardevol.

Kunst als belegging? Dat alleen al is een kunst. Want de contemporary art bubble van de jaren negentig ligt nog vers in het geheugen.

Beleggen in kunst kan. Maar dan wel ook alleen beleggen in bruikbare kunst. Daarmee bedoel ik, kunst die jou raakt. Die je hoe ook prachtig vindt om thuis of op je werk op te hangen. Die jij waard vindt om in bezit te hebben.

Bruikbaar dus als kunst. Kunst die past in jouw omgeving en in jouw leven. Kunst waar jij blij van wordt. Want stel dat het dan niets wordt, heb je nog altijd een kunstwerk dat jij mooi vindt, dat jou persoonlijk iets brengt. Bij cryptomunten, heb je helemaal niets, mocht de koers in elkaar vallen.

Alleen bij kunst komt er een element bij, het verhaal achter de kunst, niet de intrinsieke waarde, maar de nominale waarde van het kunstobject? Wat draagt het kunstwerk uit? Kun je je daar in vinden?
Weet je zeker dat die kunstenaar wel goede bedoelingen had?
Kun jij je in zijn/haar gedachten vinden?

Zeer actueel zijn nu de kunstbeelden van strijders van vroeger, waarbij slavernij of andere zeer negatieve aspecten aan gekoppeld zijn, dan verliest een kunstwerk meteen in waarde. Moet zelfs in een hoek verdwijnen om eerst het verhaal er bij te vertellen.

Wil je gaan beleggen in kunst, dan moet kunst ook op de lange termijn haar waarde behouden of zelfs in waarde stijgen om zo voor profijt te zorgen, in een vorm van beleggen dus.

En dan komt iets dat heb ik me tot nog toe niet gerealiseerd, maar datgene wat in de beleggingswereld essentieel is; vertrouwen!

Vertrouwen dat het altijd goed komt en het er altijd zal zijn, ook al is het schaars en uniek.
Die combi, dat is een kunst om die te vinden, maar net dat, dat maakt Kunst!

“The most beautiful thing we can experience is the mysterious. It is the source of all true art and science.” -Albert Einstein

Als natuurkundige mijn grootse voorbeeld, relativiteitstheorie is een geniale vondst voor de mensheid, ook dat is kunst. Sowieso was Einstein een genie in alles wat ons mens mens maakt. Het kunnen beschrijven in formules van alles wat we zien en gebeurt om ons heen. De krachten in het heelal, tijd en massa. Maar Einstein had ook zicht op wat er met ons mensen gebeurt, samenleving, rassen en standen.

Beleggen. Voor mij persoonlijk is de definitie van beleggen; Nu iets doen of maken om er later beter van te worden. Beleggen voor mij is dus niet, meer geld genereren, maar een verrijking van jezelf. Je eigen spirit.

Spiritualiteit heeft te maken met een persoonlijke innerlijke ervaring. Onverklaarbare krachten. Iets wat wij niet kunnen verklaren met natuurkundige wetten en wiskundige formules. Spiritualiteit hoeft in deze niet zweverig te zijn, spiritueel kan ook al zijn het ontstaan van iets in de natuur, een boom die groeit, een prachtige vlinder die zich uit een rups ontpopt, wolkpartijen in de lucht, de golven en het spel met het zand aan zee, we kunnen het wel al beschrijven hoe het ontstaat, maar je kunt het niet zo maar even 1 2 3 namaken, daarvoor is het te complex. In deze tijd zijn we het allemaal zo vanzelfsprekend gaan vinden, al dat moois om ons heen. Spiritualiteit heeft een nare bijsmaak gekregen. Spiritualiteit en geloof, te vaak is er jammergenoeg slecht over gesproken. Enkel naar negatieve effecten gekeken. Terwijl spiritualiteit en geloof gewoon bij de mens horen. Zonder spiritualiteit of geloof zijn we dieren.

Spiritualiteit is om ons heen, elke dag. Het ontstaan van mooie dingen. Sneeuw die uit de hemel valt en alles wit maakt. Regen in de zomer alles groener maakt. Maar ook in ons eigen leven. Voor mij persoonlijk gebeurt dit spiritueel proces bij het maken van mijn eigen kunstwerken. Daarin ontstaat er ook altijd iets bijzonders, een proces waaraan ik wel deelneem, maar absoluut niet de leiding in heb. Ik laat het gewoon gebeuren, ik laat het ontstaan. Ik kijk toe. BiJ het maken al ben ik de toeschouwer. Net als in de natuur zelf ontstaat er iets moois. Dat is spiritueel als je het zo bekijkt.

Maar ik zie het kunstwerk dat hier dan door ontstaat voor mezelf vooral ook als een soort belegging; op doek iets vastleggen om er later terug naar te kijken en er een goed gevoel bij te krijgen. Meer in de vorm van waardering voor het ontstane. En bij alle doeken zie ik steeds weer iets nieuws, waardoor ze voor mij elke keer weer meer waarde krijgen, als in een emotie, qua gevoel, als ook in het werk op zich, de bijzondere structuren die door het proces ontstaan zijn. En ja, als ik die waarde dan uiteindelijk in iets moet uitdrukken om dat aan een ander door te geven, daarvoor hebben we ooit geld bedacht. Nu denk ik dat het woord beleggen in deze tijd naar enkel beleggen in geld gegroeid is. Zelfs met de bitcoin en al die ander munten tot enkel een getalletje opnieuw mobiel. Met dan de vraag; hoe haal ik er zoveel mogelijk rendement uit, in geld! Waarbij ik dus van mening ben dat als dat het doel is, enkel meer geld te verkrijgen, je met heel veel zaken net de plank helemaal mis slaat.

Kunst daarentegen kan een uitkomst zijn. De waarde die je aan een kunstwerk geeft is in eerste instantie vanuit je hart, een emotie, een gevoel, om dat dan uiteindelijk in iets uit te drukken hebben we geld bedacht, maar ja, sommige dingen blijven onbetaalbaar! Dan is die nominale waarde, het spirituele element, zo groot, dat is bijna niet in geld uit te drukken. En dat noemen we meestal; een wonder! Wonderbaarlijk. En dat is zeer uniek. Schaars en bijzonder.

Degene die goed kijkt, ziet pas echt hoe mooi het is!

Want die waarde, die is niet het geld, maar de emotionele spirituele waarde! En die, die maak je zelf. Zij die pas een kunstwerk gaan waarderen op het moment er een prijskaartje van twee miljoen bij hangt, zij kijken niet naar wat het nu echt voor hun waard is. Maar kijken enkel naar “het geld”.

Ben je zelf niet creatief en wil je beleggen in kunst, dan is het dus kunst een kunstenaar te vinden waar je vrijwel zeker van bent dat die succesvol gaat zijn, nog voor jou betaalbare kunst maakt, maar waarvan je vrijwel zeker weet dat die kunst in de loop van de tijd schaars gaat zijn.

Professionele galerijen kunnen daar advies in geven. Zij hebben een neus voor de waarde die kunst in de toekomst zal ontwikkelen.

Kunst als belegging is een kunst op zich.