Zorg voor de zorg

Het is zwaar weer in de (economische) wereld.

Tegenslag na tegenslag maakt dat het lijkt alsof geld weer steeds belangrijker wordt.

Zo ook in de sectoren waar geld eigenlijk geen rol zou mogen spelen.

De zorgsector.

De afgelopen jaren die achter ons liggen hebben zich een aantal ontwikkelingen voorgedaan die er keihard op hebben ingeslagen; Corona, watersnoodramp in Valkenburg, personeelstekorten en langdurig zieken.

Het is nog niet voorbij, nog steeds is het roeien met de riemen die we hebben.

Ik zie een Raad van Bestuur met het hele management en inzet van medewerkers zoeken naar mogelijkheden om het hoofd boven water te houden. Het lukt nog net, maar het kost zo veel energie en tijd.

Die tijd en energie zouden we ook kunnen inzetten in innovatie en het vergroten van het werkplezier voor iedereen.

De collega’s die met de voeten in de klei staan en enorm veel werk verrichten op de werkvloer doen dat vanuit passie en liefde voor de medemens. Maar net daar is het van groot belang om op de balans te letten en ook oog te hebben voor de medewerker als mens.

Maar de financiële tekorten roepen weer opnieuw om efficiënter te werken. Harder te werken. Kan dat nog?!

Geld zou daarom geen issue mogen zijn in de zorg.

Zoals de een moet vechten om het hoofd boven water te houden, zijn er schijnbaar ook mensen die zwemmen in het geld.

Die van gekkigheid soms niet meer weten wat ze met het geld moeten doen. Dan maar weer een extra auto of weet je wat nog een extra huisje er bij.

Misschien moeten we een nieuwe manier gaan vinden waarbij het doneren aan een grote zorginstelling als investering kan worden gezien? Een maatschappelijke bijdrage aan daar waar nu nood aan de man is, ook waardevol kan zijn.

Bij deze een oproep aan die mensen waar geld geen probleem is. Daar waar geen enkele twijfel bestaat dat komende maand het geld op zou zijn. Mensen die bij wijze van spreken alles kunnen kopen wat hun hartje begeert.

Echt gelukkig word je niet van die extra auto of dat zoveelste huis. Gelukkig word je op het moment je er echt toe doet op die plek waar hulp hard nodig is.

Momenteel in de zorgsector is er een schreeuw om hulp. Als er nu niet snel financiële hulp komt zal er weer op de ouderwetse manier bezuinigd moeten gaan worden, geknepen worden daar waar het (eigenlijk) niet meer kan.

Er komt wellicht een tijd dat zorg ook voor zij die geld in overvloed hebben nodig gaat zijn, want gezondheid is niet te koop!

Ziek worden we allemaal wel eens, als dan die zorghulp zeer gewenst is, is ook die straks niet meer te koop.

Zorg is namelijk steeds complexer geworden, opleidingen duren lang, investeringen op een lange termijn zijn keihard nodig. Vooruit denken. En vooral niet enkel aan jezelf denken. Investeren daar waar later hoe ook jezelf of zij die je lief zijn zorg kunnen krijgen die gewoon nodig is.

We zitten momenteel op een glijdend vlak, een vicieuze cirkel omlaag. Te veel verkeer van rechts, te veel tegenslagen die innovatie en extra inzet de komende tijd onmogelijk maken.

In de hoop dat er mensen zijn met een hart van goud en financieel wonderen kunnen verrichten daar waar het nu zo hard nodig is.

Un Abrazo Para Los Amigos

Afgelopen vrijdag was ik op bezoek bij Math en Tonny Roijen. Bijzonder mooie mensen die ik mocht ontmoeten. Vrienden van mijn ouders en via Facebook al jaren vrienden met mij. Maar nog nooit live ontmoet. Wetende dat wij ons hart voor mensen op dezelfde plaats hebben zitten, goed willen doen voor de mens op deze wereld. Daar waar mogelijk echt iets betekenen om iemands leven beter te maken. Zij die het nodig hebben kwaliteit van leven te geven. Math en Tonny hebben hier hun levenswerk van gemaakt en daar wilden we het sowieso over hebben.

Een levenswerk waar uiteindelijk de stichting Un Abrazo Para Los Amigos uit voort is gekomen. Letterlijk vertaald “Een knuffel voor vrienden”. Maar het is meer dan dat, het is één grote passie en empathie voor de wereld van heel veel armoedige kinderen in Argentinië. Math heeft daar lang geleden gewerkt en zag de armoede, de armoede die zijn hart brak, maar hem wel de belofte liet maken dat mocht de tijd komen dat hij en zijn vrouw de mogelijkheid hadden om iets voor deze kinderen te betekenen dan zouden ze teruggaan naar Argentinië. En zo geschiede.

De officiële doelstelling van deze stichting “Un Abrazo Para Los Amigos” is om met projecten het onmogelijke mogelijk te maken. Om mensen te laten zien dat ondanks alle ellende en armoede, onderwijs en het creëren van werk waar je geld mee kunt verdienen altijd mogelijk is. Kinderen vakken te leren waar ze later zelfstandig mee verder kunnen. De Engelse taal eigen maken, zodat deze kinderen straks een streepje voor hebben en daarmee betere kansen op de arbeidsmarkt hebben. Voor onderdak en eten zorgen en zij die hulpbehoevend zijn door een handicap, hulp bieden. Straatkinderen die zonder Un Abrazo Para Los Amigos een vreselijk leven zouden hebben, laat staan überhaupt een goede toekomst zouden kennen.

Hoe mooi om te zien hoe de familie Roijen zo veel kan betekenen en dat al jaren lang, daar in Argentinië. Een druppel op een gloeiende plaat? Stel dat dat het argument zou zijn om het niet te doen, dan was de strijd al lang verloren. Dit is meer dan die ene druppel, het is een inspiratiebron voor velen om door te gaan, een voorbeeld te zijn voor anderen om goed te doen. Dat wie goed doet, goed ontmoet. En elk kind hierdoor geholpen is, toch weer één kind is met een prachtige toekomst, wie weet hét kind dat straks ooit nog politiek actief gaat zijn en een rolmodel kan zijn voor vele anderen, misschien zelfs president van het land mag gaan zijn.

Bruggen bouwen, huizen om in te wonen, scholen om goed onderwijs te geven. Géén muren om grenzen dicht te timmeren en daarmee proberen mensen buiten te sluiten. Níet eerst aan jezelf denken en dan pas aan anderen, dat mag en moet het voorbeeld niet hoeven te zijn.

Problemen in de maatschappij moet je daar aanpakken waar de bron zit. Goed onderwijs en een leerzame opvoeding geven, dat is wat er in deze wereld nodig is.

Elke knuffel die dat mogelijk maakt is er één. Alle kleine beetjes helpen. Samen het onmogelijke mogelijk maken. Wonderen bestaan, we maken er zelf deel van uit.

Een like op de FB-pagina van deze stichting kan echt al iets uitmaken. Dus mocht je deze stichting willen steunen, is alleen al jouw like zeker de moeite waard!

Dank!

Laten we samen deze wereld daar waar mogelijk een beetje beter maken. Het zijn wij die nu leven die het toch moeten doen. Niemand anders.

Cliché, maar de wereld verbeteren begint echt bij jezelf.

Link naar FB-pagina Un Abrazo Para Los Amigos

Tijn heeft het voor elkaar.

Op NRC.nl las ik het volgende artikel:

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/07/07/lieve-tijn-11735589-a1565950

Een artikel geschreven door Youp van ’t Hek zonder ook maar één keer een vloek. Een Youp van ’t Hek die nu pas door die kleine Tijn is gaan inzien waar het echt om draait in het leven. Een Youp van ’t Hek die zich nu zo tegen het einde van zijn eigen leven afvraagt: Wie is toch die God? 

Waarom moeten we eerst met de neus op feiten worden gedrukt, voordat we inzien wat er echt toe doet in dit leven?!

Hoeveel signalen hebben wij mensen nodig om in te zien dat er een goddelijke kracht bestaat, ook in onszelf? Het is alleen de keuze in onszelf om deze kracht tot uiting te laten komen.

Is het niet een wonder dat Tijn zo veel heeft kunnen betekenen voor anderen?

Hadden wij als mens niet iets kunnen betekenen voor Tijn? 

Een hersenstamtumor is nu nog zo complex dat wij als mens anno 2017 niet weten hoe het op te lossen is. 100 jaar geleden waren het tuberculose, pokken, mazelen, waar mensen op vroege leeftijd aan overleden. Toen in die tijd voelde mensen zich ook machteloos als er een kind, maar zelfs ook een volwassene de mazelen had.

Door wetenschappelijk onderzoek en heel veel onderzoekswerk zijn deze (kinder)ziektes voor ons in de westerse wereld vandaag de dag geen enkele bedreiging meer. Zo’n hersenstamtumor dus nog wel.

Als we ons nu eens met z’n allen gingen richten op wat er echt toe doet in dit leven?! 

Geen muren bouwen of lak hebben aan wetenschap! Geen Trumpiaans denken.

Maar kleur geven aan het leven dat ons gegeven is. Een klein gebaar van steun welk voor een ander groots mag zijn. Er überhaupt voor elkaar kunnen zijn.

Zodat een kind, heel lang gewoon een zorgeloos en blij kind kan zijn.

*********

Maar ook voor een volwassene kunnen wij iets betekenen.

Bij toeval ook de afgelopen week een bericht gekregen van vrienden die ik ken uit San Diego. Geraakt door dit bericht mijn reactie op FB hieronder.

De tekst spreekt voor zich:

When I was in San Diego I met one of the kindliest persons I have ever met in my life! Kerstin Robers.

Tell you why in a minute.

But now her husband, Marc, had a stroke, Marc has to recover, has to get a lot of rehabilitation. And then now one can see the inhuman healthcare system of the USA, there is no money from out of an insurance company to help Marc out. And with this Trump, it is getting worse and worse.

Now Kerstin herself had to start a charity fund to collect money for the healthcare recovery of Marc.

I can tell you, from out of a persective of the Netherlands this is so unreal, we almost can not imagine that this fund is necessary. But if life is not that lucky with you, and one has to deal with some heavy bumps on the road, then life is hard in the United States.

I can not safe the world, I can not change politics, I can not change this stupid mind of these insane rich people in this world who think that they are smart enough to keep all the money to themselves, all that I can not change. But what I can change is the world of people who are close to me, help them out, and even if it is a minor gift from out of my own perspective, even these minor gifts put together will have a giant impact on ones human life.

I hope I can convince you that if we even for now collect only with minor gifts together, then in the end the goal here is set in this funding will be achieved.
More than half of the money neccesary to get a good help to recover Marc is allready there, just about $3000 to go. To donate on gofundme.com is so easy. Even if it is just ONE DOLLAR of all of my friends here, then it is a thousand dollars in total!

So Please, if you want to donate just this ONE DOLLAR here you can find a link. And Please share it. So we can help Kerstin and her husband to make this life become once for all a life worth living.
Thank you!

gf.me/u/bbvnf8

**************************

Kerstin Roberts, she is one of the kindest people I have ever met. She gave to me so much, when I was in the states, not in money, but just what is important to get along in this world, no one ever did this to me in such a way. 

Kerstin was the Art director of the San Diego Art Institute at the time I was in the states. I met her in the museum of the living artist and because her roots are from Germany, we started to have a chat in German and that was just fun. But the end of this story was that she gave me this amazing opportunity to get this Art project in the museum!

Which was amazing! And very succesfull.

Kerstin was such an amazing person to work with. One thing as an example, to see how kind she is.

She had this very old, Classic Volvo car, without airco, in San Diego!

I think in the Netherlands it was not allowed to have this vehicle on the road, but for her this was a very important way to travel around, going to work and being independent on others. Traveling around to hospitals with her husband Marc, who was already having some healthproblems at that time.

But Kerstin intended on it that I got the keys of the Volvo and could travel along in San Diego to get my artstuff for this artproject.

Me, an artist from the Netherlands, me in a strange city, driving the Volvo around.

Kerstin is one of these people who will help you out, even if she is having almost nothing, even then she can give you the best.

So I an not into collecting money for charity, I am more to act for charity and change things to have no money problems at all, I think that in a basic way in healthcare it even should not be of any issue! But for now, and especially in the states, money is an issue to survive. And because I know Kerstin really well, I have given you this story, in the hope that even this ONE DOLLAR, will change Kerstin’s and Marc’s life a little bit in a good direction!
Thank you so much if you even have get it to this last sentence!:)