Tag: geluk

Succes vermenigvuldigt zich door het te delen

Even een tijdje weggeweest, weg van social media, maar zeker niet stilgestaan.

Op het gebied van mijn kunstenaarschap en ondernemerschap grote stappen gemaakt. Het advies welk ik ooit heb mogen ontvangen van de gebroeders Marx, Frank en John, van galerie Marx&Marx heb ik mij ter harte genomen.

Drie belangrijke tips die zij mij gaven om succesvol te zijn in de wereld van de kunst:

1. Doorzettingsvermogen, een lange adem hebben. Ondanks tegenslagen toch doorgaan, niet opgeven en blijven geloven in je eigen talent.

2. Kwaliteit leveren, de klant is koning. Werken met de beste materialen, ook al kost dat wat geld. Goeie mensen om je heen verzamelen die ook kwaliteit leveren. Niet enkel om het product waardevoller te maken, maar ook om qua gevoel de intrinsieke waarde van een product te verhogen.

3. Zichtbaar zijn. En net deze laatste heb ik vooral de afgelopen periode eens zeer serieus genomen. Goed gaan nadenken hoe ik met mijn grote kunstwerken zichtbaarder zou kunnen zijn.

Exposities gaan houden? Deelnemen aan kunstbeurzen? Plekken zoeken om mijn kunstwerken aan een groter publiek te laten zien? Al dat ben ik al jaren mee bezig geweest, zichtbaar was ik wel, maar het kostte ook zo veel tijd, moeite en geld. Busje huren om die grote doeken te vervoeren en op de expositieplek te krijgen. Genoeg grote werken maken om überhaupt te kunnen laten zien. Tientallen heb ik er nu gemaakt. Maar de kunst van het ondernemen is ook om een verdienmodel te bedenken. Kosten en baten goed af te wegen. Er zal zeker in het begin van het ondernemen bewust nagedacht moeten worden over geld. Hét middel om vooruit te komen. Zonder geld kan tip 1, 2 en 3 niet gebeuren. Geen kwaliteit zonder er voor te betalen. Voor niks gaat de zon op.

Dus ik moest gaan nadenken over hoe kan ik zichtbaarder worden zonder er nu eerst weer heel veel tijd, moeite en geld in te steken?

Advertenties? Reclame?

Waarom betalen voor een advertentie als ik een goed verhaal te vertellen heb?

En het verhaal om te vertellen, dat is er wel: Twee beroepen die tot nog toe ver van elkaar af stonden vinden elkaar. De kunstenaar en de audioloog.

Afgelopen zomervakantie, komkommertijd, zelf de tijd om een pas op de plaats te maken en ik dacht, laat ik gewoon eens een aantal redacties dit verhaal gaan toesturen en kijken of er interesse is.

Een opzetje gemaakt voor een persbericht, de stoute schoenen aangetrokken, een aantal media uitgezocht waarvan ik dacht, daar zit een publiek waar mijn verhaal bij past en “send”!

Binnen één dag had ik bericht op alle toegezonden berichten, De Limburger, de stichting Hoormij, Earline, ze wilden er allemaal meer van weten. Afspraken gemaakt, interviews gegeven, foto’s gemaakt. Het ging snel.

Nu, de maand waar alles online komt en gepubliceerd wordt. Als een olievlek gaat zich dit langzaam uitkristalliseren. Vragen stromen binnen. Potentiële opdrachtgevers melden zich. Het balletje begint langzaam te rollen. Lang, heel lang duw ik dat balletje al een helling omhoog. Trouwens, niet één balletje, meerdere. Er zijn ook vele balletjes die weer naar beneden zijn gerold. Die balletjes ziet niemand. De vele pogingen om verder te komen. En die dan toch mislukken. Maar is het echt mislukken? Nu achteraf denk ik, die stappen zijn nodig geweest om te groeien. Net als met leren lopen. Net het vallen is om te leren hoe het niet moet. Is het niet zo dat van een proefwerk je net het meeste leert van wat je fout hebt gedaan?

En dat wat goed gaat moet je vieren.

Clichés, maar O zo waar!

Vandaar dat ik dacht, ik schrijf er een blog over. Want succes vermenigvuldigt zich door het te delen.

Delen wil ik dit graag met de mensen die deze successen mogelijk hebben gemaakt:

De journalist van De Limburger, Adri Gorissen. In de week dat ik de mail naar de redactie schreef, hadden wij contact en meteen al een gesprek gepland. Bij mij thuis. Onder genot van een kopje koffie een interview gehad. Oprechte interesse in het probleem van de akoestiek in de huidige moderne architectuur. Herkenbaarheid van waaruit het zo makkelijk was een heel leuk gesprek te hebben.

Loraine Bodewes, de fotografe die bij Adelante de mooie foto’s maakte, al zittend voor mijn kunstwerk. Loraine had oog voor compositie en details. De foto die nu al in de krant, in het tijdschrift, in het jaarverslag, overal is gebruikt. Ook hier weer een oprechte passie voor het vak, het leveren van kwaliteit.

Kwaliteit en oog voor detail had ook Serge Technau. Al lang geleden met hem foto’s gemaakt voor een advertentie in Chapeau magazine. Maar die foto’s mag ik ook gebruiken voor andere doeleinden. Zo nu ook in deze interviews. Uiteraard met bronvermelding.

Hoormij magazine, Isabel Timmers, freelance tekstschrijver. Samen met haar op een zonnige dag een lunchafspraak gehad. Vooraf eerst gaan kijken naar mijn expositie die toevallig liep bij Victor4art in Heerlen. Rob en Mariëtte Wijnands die mij daar de mogelijkheid toe geboden hadden. En om Isabel Timmers mijn werk te laten zien, was dit de ultieme gelegenheid een privé rondleiding te geven in mijn eerste grote solo-expositie. Aansluitend gaan lunchen bij Brasserie Mijn Streek. On top of the roof van het Glaspaleis hartje Heerlen. Als je een keer lux wil lunchen, betaalbaar en op een leuke plek. Dan moet je daar gaan lunchen. De view die je hebt, geeft een gevoel alsof je in centrum Amsterdam zit. Het uitzicht is fantastisch. Wat kan Heerlen dan mooi zijn. En het eten bij Mijn Streek is top!

De zon scheen die dag en het was er rustig. Bij toeval zat er ook een gezelschap te eten, waarvan de vrouw een tinnituspatiente is die bij mijn tinnitusteam lange tijd onder behandeling is geweest. En die heel tevreden was, en mij en het team daarvoor nog bedankte. Hoe mooi kan het zijn.

Anneke Pastoor, adjunct hoofdredacteur/eindredacteur bij Earline, met haar had ik een ontzettend fijn gesprek aan de telefoon. Kort en krachtig. Wat genoeg was om een eerste artikel vorm te geven voor in de Earline van komende maand. De deadline om er hier nog in te komen hebben we gehaald. Zij de tekst, ik de foto’s. 15 minuten denk ik, hebben we nodig gehad. Enthousiast gesprek, met vooruitzicht op meer. Want voor Earline zou het leuk zijn om het hele project van mijn kunst en de akoestische panelen te gaan volgen.

In oktober staat er namelijk een afspraak met docenten en studenten van de hogeschool VIVES Brugge. Met grote waarschijnlijkheid mag ik voor de faculteit audiologie/logopedie een groot kunstwerk gaan maken, waarmee we en een wand met kunst gaan “versieren”, maar nog leuker, een afstudeerproject voor een van de studenten gaan creëren om te meten wat er nu met de akoestiek gebeurd als we deze akoestische Kunst toepassen. Art meets Science.

Wordt vervolgd!

Abonneer je op dit blog als je op de hoogte wilt blijven. Hier neem ik je mee op mijn reis als kunstenaar, audioloog en ondernemer.

Die Kunst der kleine Schritten.

Waarbij het de laatste weken wel hele grote stappen zijn!

Artikel in De Limburger

Artikel in EarLine (pagina 24-25-26)

Artikel in Hoormij magazine

De kracht zit in de Mens zelf.

De kracht zit in de Mens zelf.

Sinds 2002 ben ik als klinisch fysicus-audioloog werkzaam bij Adelante communicatie & audiologie, daarbij zie ik veel patiënten en in de gesprekken die ik vanuit dit werk heb, zie ik dat de mens in het algemeen, gewoon vanuit de basis, GOED is!

Ik geloof in het goede van de mens en in de kracht van de mens zelf.

Ik zal proberen uit te leggen waarom.

Afgelopen jaren heb ik mij samen met een heel team aan enthousiaste collega’s gespecialiseerd in de behandeling van tinnitus, ook wel oorsuizen genoemd. Een zeer complex probleem waarvoor we vanuit ons audiologisch centrum een gespecialiseerde interdisciplinaire aanpak hebben ontwikkeld. Een aanpak die zeer uniek en effectief is. Wetenschappelijk getoetst. Wereldwijd bekend. Maar daar gaat het hier nu niet over.

Ik wil het hebben over iets heel anders dat ik uit dit fantastische werk haal.

Als audioloog heb ik in het begin van dit uitgebreide programma een gesprek van 1 uur met de cliënt. Een gesprek waarin ik uitleg geef over het gehoor, over hoe ons oor werkt, hoe ons auditief systeem werkt, het neurale netwerk, de hersenen, wat wij als mens sowieso met geluiden doen. Van de oorschelp tot aan de auditieve cortex. Dit alles moet ik zo uitleggen dat de cliënt het begrijpt. Als het moet in Jip&Janneke taal.
Dat kost tijd en inlevingsvermogen.
In dit interactief gesprek is het ook van belang om vanuit de optiek van de cliënt te werken, vanuit de wereld van de mens welke voor me zit, om al die informatie in de uitleg mee te nemen, zeg maar het leven waar de cliënt in verkeert te gebruiken in de uitleg. Het is niet enkel een verhaal dat ik vertel, het is een verhaal dat afhankelijk is van ervaringen, werkzaamheden, studies, relaties, stress, spanningen, waar cliënt allemaal mee te maken heeft. Dus ik verneem veel van de cliënt en die informatie is weer nodig om in het gesprek mee te nemen.

Vandaar dat ik de “mooiste” verhalen hoor van en over het leven. Dat ik de kracht in mensen zie, ondanks alles wat ze hebben meegemaakt. Levenswijsheden ontdek in die gesprekken.

Mensen zoals jij en ik, die het veel slechter hebben getroffen dan wie ook, maar ondanks vele tegenslagen kracht vinden om door te gaan en er weer bovenop komen.
Ik af en toe echt geraakt wordt met wat ik hoor en zie. Ik mijn tranen moet inhouden, me sterk moet houden bij het verhaal dat ik hoor. Niet enkel uit verdriet, maar gelukkig zelfs vaak genoeg ook uit vreugde, vreugde om te zien dat wij, met ons hele team, de mensen met deze ernstige klachten, mensen die echt in de ellende zitten, mensen die aan het einde van hun latijn zijn, dat we deze mensen kunnen helpen. Om vanuit hun eigen krachten er weer bovenop te komen.

Verwonderd zijn de mensen van wat ze van ons mogen en kunnen verwachten. En waar de meeste mensen echt door geraakt worden is enkel maar één ding;
Dat wij de tijd nemen om te luisteren, actief te luisteren! Laten zien dat je elkaar begrijpt en met het gezegde ook daadwerkelijk iets doet. Gehoord worden!

Ik zie zo veel mensen waar ik zulke mooie gesprekken mee heb. Die gesprekken zou ik dolgraag willen delen. Uiteraard met respect naar privacy van de patiënt is het voldoende om enkel de rode lijnen aan te geven. De essentiële informatie waar het in dit verhaal om gaat; de goedheid in de mens.
Het vertrouwen in de mensheid!

Omdat het voor mij, maar ik denk ook voor vele anderen, een inspiratie kan zijn voor een manier van leven. Net nu in deze tijd waarin we leven. Wat is nu echt belangrijk in dit leven?

Inspiratie kan zijn om kleur te geven aan jouw eigen leven, voor mij persoonlijk is “kleur geven” uiteraard letterlijk en figuurlijk! Om vanuit de gesprekken die ik heb ook mijn eigen leven hiermee vorm te geven, maar ook kleur, vorm, lijnen die ik in mijn kunstwerken gebruik komen uit mijn eigen gevoel dat ik hoe ook over houd aan deze gesprekken. In een abstracte manier, maar wel intens en met veel respect voor de mens achter het verhaal, respect voor het leven.

Een aantal kunstwerken van mij hangen ook in ons audiologisch centrum. Een collega psycholoog stond er een keer samen met mij naar te kijken, zij vroeg mij wat die strepen in de doeken betekenen, want zij zag daar “pijn” in, net alsof het scheuren zijn in het doek, alsof ze stuk zijn, gewond zijn. Hoe mooi is dat, de doeken zien als iets levends.
Ik heb ze zelf niet met die intentie gemaakt, de strepen, maar het is wel een signatuur van mij. Ik leg er zelfs vaak een gouden rand overheen. Misschien is dat wat in het leven ook gebeurt, de pijn, de ervaringen die iedereen meedraagt in zijn of haar leven. Voor degene die goed kijkt, zichtbaar zijn, maar hij die met één vlugge blik kijkt, het amper ziet.

Het groter geheel geeft kleur, is prachtig, is een mooi mens. Maar degene die echt kijkt ziet diepgang, komt erachter wat er nog meer is, waarom iemand is zoals die is.

Vandaar dat ik met degene die echt wil kijken en die diepgang in het leven wil zien, de verhalen wil delen. Die kracht die in ons allen zit wil tonen, door af en toe goed te kijken.

“Vaarwel, zei de vos. Kijk, dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: Alleen met het hart krijg je kijk op iemand. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.
Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar, herhaalde de kleine prins, om het goed te onthouden.
De mensen hebben dit vergeten, zei de vos. Maar jij moet het niet vergeten. Jij blijft altijd verantwoordelijk voor wat je tam hebt gemaakt.”

Een fragment uit De kleine prins, een prachtig kinderboek, een boek dat eigenlijk verplichte literatuur zou moeten zijn voor ook elke volwassenen, voor een zondagmiddag te lezen zo dun is het, maar met zo veel wijsheden.

Wordt vervolgd.