Gehoor en werk!

Samen met collega’s de passie voor je vak kunnen delen, dan is werk geen werk meer, maar geeft werk (werk)GELUK!

Dat gevoel had ik met het bezoek van Judith Veen van Heart2Hear aan mijn galerie Lindenlaan 2A.

Het enthousiasme van haar is zo aanstekelijk. Vele nieuwe ideeën en projecten waar we aan gaan werken. Samen met een heel netwerk dat ons beide gegeven is.

Want beide zien we de urgentie om aandacht te vragen voor een groep die nu niet gezien en niet gehoord wordt:

De mensen die met een verminderd gehoor vol in het werkproces zitten en waar elke dag zwaarder wordt omwille van dat minder kunnen horen.

Judith heeft met haar eigen persoonlijke ervaringen, maar nog meer nu met haar professionele inzet, mij inzichten kunnen geven die zelfs voor mij als audioloog nog verborgen waren.

Bijvoorbeeld de angst om je baan te verliezen omwille van je gehoor. Iemand heeft al gemerkt dat het horen steeds minder gaat, meer energie kost, maar het niet durven te zeggen, bang om die fantastische of financieel noodzakelijke baan te verliezen. Het onbegrip van collega’s die niet weten hoe er mee om te gaan op moment dat wel kenbaar wordt gemaakt. Een sociaal isolement op de werkvloer kan ontstaan vanwege het niet goed meekrijgen van wat er allemaal gezegd wordt.

Maar vergeet niet de ontwikkelingen waarin communicatie steeds sneller en complexer wordt. Als ik in de trein een gesprek hoor tussen jonge studenten dan gaat dat met afkortingen en steeds ook weer vele nieuwe woorden. Dat is dan hip. Want je hoort er anders niet bij.

Zoveel facetten die er bij komen kijken. Horen is meer dan enkel de oren!

We gaan nog van ons laten horen! Want het gaat ons beide en genoeg collega’s aan het hart op moment je mensen op het spreekuur ziet waarbij je denkt hier hadden we al veel eerder echt iets kunnen betekenen.

Wordt vervolgd.

Deze tranen schaam ik me niet voor

Kippenvel en tranen* in mijn ogen van geluk!

Een ex-patiënte die mijn galerie “Lindenlaan 2A” bezoekt. Jaren geleden heb ik haar op het tinnitusspreekuur mogen zien en nu blijkt dat dat gesprek voor haar een live-changing moment is geweest.

Een gesprek waar zij me altijd dankbaar voor is geweest. Mijn kunstenaarscarrière gevolgd heeft en me nu in de galerie persoonlijk wil komen bedanken. Maar vooral ook om terug te geven dat zij de hoop heeft dat ik mijn job bij Adelante niet mag opgeven om een succesvol kunstenaar te gaan zijn. Want zo geeft ze mij terug, “de kracht zit niet in het geven van alle kennis, maar vooral in het talent om te luisteren.” Hoe mooi is dat compliment!😊

Dat we bijzonder mooi werk verrichten vanuit ons tinnitusteam, dat is wel duidelijk, maar deze momenten waarop mij even weer die spiegel wordt voorgehouden om echt te zien wat enkel al “een gesprek” voor een mensenleven kan betekenen, dat maakt mijn dankbaarheid voor de kansen die ik gekregen heb enorm groot.

De mogelijkheid om te studeren, een opleidingsplek te vinden op de afdeling KNO MUMC en een team van zulke enthousiaste collega’s te mogen hebben die door elke storm die we gehad hebben, elke keer weer de weg vonden om door te gaan. Want we hebben wat pieken en ook dalen gekend.

Ons programma staat nu als een huis, het team is weer helemaal compleet en we hebben managers en directeurs die luisteren, die net als wij een empatisch vermogen hebben om niet enkel op cijfers te varen, maar ook op die intrinsieke waarde die dit vak zo mooi maakt!

Samen als team er te kunnen zijn voor mensen in nood…van de collega’s op het secretariaat, de mevrouw van de schoonmaak, die elke ochtend om 6 uur al paraat staat en mijn koffiemok zelfs afwast als ik het even in de snelheid vergeten ben, tot de collega’s in het team, elke schakel is van belang.

Dus de complimenten zijn niet enkel aan mij gericht, maar aan alles en iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Daar mijn steentje aan bij te mogen dragen koester ik met heel mijn hart en deel ik graag met degene die dit ook past.

*Deze tranen schaam ik me niet voor, sterker nog, als die tranen er niet meer zouden zijn zou ik me als behandelaar zorgen maken. Net de empathie, het meeleven, maar nog meer de dankbaarheid dit voor een mens te mogen betekenen, is de kracht die al dit mogelijk maakt.