Afgelopen vrijdag had ik het genoegen een bezoek te brengen aan de eigen (audiologie) praktijk van mijn collega Thijs Thielemans. Thijs is een zelfstandig specialist als klinisch fysicus audioloog. Gelegen op de High Tech Campus in Eindhoven, biedt Thijs klanten een prachtige ruimte waarin hij zich toelegt op gespecialiseerde audiologische zorg. Wat meteen opvalt, is de passie en het enthousiasme waarmee hij zijn vak uitoefent, een passie die ik volledig herken vanuit mijn eigen werk bij Adelante. Het is duidelijk dat we beiden een diepe liefde delen voor dit bijzondere vakgebied; de audiologie. Hij meer in het technische gedeelte en ik meer in het psychosociale gedeelte van dit bijzonder mooie vak.
Onderweg naar Eindhoven luisterde ik naar een interessante podcast van BNR radio, waarin topman Anne Hettinga van Arriva werd geïnterviewd. Het interview raakte aan enkele belangrijke thema’s die me aan het denken zetten, vooral in de context van de uitdagingen waarmee zo veel verschillende sectoren, inclusief de zorg, op dit moment te maken hebben.
De Uitdagingen van Personeel en Kosten
Tijdens het gesprek op BNR radio werd de vraag gesteld of het Nederlandse treinnet erop vooruit zou gaan als meer vervoerders op het spoor van de NS zouden mogen rijden. Volgens Anne Hettinga zou dit veel verbeteringen kunnen brengen, maar hij wees ook op een cruciale horde: personeel en kosten. Met de vergrijzing en de toenemende wens van werkenden om vooral parttime te werken, wordt het steeds moeilijker om voldoende personeel te vinden. Bovendien willen mensen tegenwoordig ook zo snel mogelijk genieten van het leven, het liefst kunnen leven als een God in Frankrijk.
Hettinga benadrukte dat we met z’n allen een andere mentaliteit moeten ontwikkelen. Werkgeluk vinden dat past in het leven en ervoor zorgen dat werk niet als werk voelt, maar als een integraal en voldoening gevend. Dit betekent ook dat de juiste arbeidsvoorwaarden moeten worden aangeboden om het aantrekkelijk te maken voor mensen om te willen werken.
Een Nieuwe Mentaliteit en Arbeidsvoorwaarden: ook mijn pleidooi
Het gesprek met Thijs Thielemans en het interview met Anne Hettinga hebben me opnieuw doen realiseren hoe belangrijk het is om een balans te vinden tussen werk en privéleven. Zowel in de zorgsector als in andere sectoren waar we niet zonder kunnen, moeten we streven naar omstandigheden waarin mensen zich gewaardeerd voelen en gemotiveerd zijn om aan het geheel bij te dragen.
Een werkomgeving te creëren waarin medewerkers zich gelukkig en betrokken voelen. Flexibele werkuren en medewerkers ondersteunen in hun persoonlijke en professionele ontwikkeling. Dit zijn stappen die elke sector kan overwegen om een meer jduurzame en bevredigende werkcultuur te creëren.
Inspiratie van Carmen de Jonge
Naast deze inzichten wil ik ook reageren op het inspirerende stuk dat Carmen de Jonge onlangs op LinkedIn schreef. Vanuit een warm Italië staat werk even op een lager pitje voor haar. Terwijl de internationale politieke analyses nog steeds de voorpagina’s van de kranten bereiken, blijft ook voor haar de vraag hoe we de hoorzorg toegankelijk kunnen houden voor een groeiende groep mensen met gehoorverlies.
Toen Carmen haar column voor De Audiciens schreef, was het kabinet-Schoof nog niet aangetreden. Nu is de politiek zelfs even helemaal stil vanwege het zomerreces. Per toeval kwam ik afgelopen week tijdens een wandeling hier thuis in ons prachtige Limburg een zeer prominent figuur uit de politiek tegen op landgoed Chateau Sint Gerlach. Ook zij genieten van een welverdiende vakantie. In de hoop dat de rust die zij kunnen vinden nieuwe creativiteit geeft om grote problemen op te lossen. Maar misschien moet dit hele proces niet alleen van de politiek afhangen. We zullen samen moeten nadenken hoe we voor een groeiende groep mensen essentiële diensten zoals openbaar vervoer en zorg toegankelijk houden. Veel te doen met elkaar, linksom of rechtsom, zoals Carmen in haar column zo mooi aangeeft.
Carmen heeft zelf het werkgeluk gevonden waar we allemaal naar streven en ook zij verdient het absoluut om van haar vakantie in Italië te genieten. Haar balans tussen werk en privéleven is een voorbeeld voor mij.
Pionier in de Audiologie: Thijs Thielemans
Thijs Thielemans is een ware pionier in zijn zelfstandig specialisme binnen de audiologie. Hij gaat tegen de stroom in en moet daarbij vaak obstakels overwinnen, regels waar we ons aan moeten houden. Een voorbeeld hiervan is dat een manager parttime werken niet kon toestaan en hij noodgedwongen volledig als ondernemer moest gaan werken. Terwijl een andere manager op de dag van zijn afscheid vroeg waarom hij niet had gekozen om toch ook parttime in het audiologisch centrum te blijven werken. Dit soort beleid en keuzes is dus sterk afhankelijk van de persoonlijke inzichten en persoonlijke meningen van beleidsmakers, managers en leidinggevenden. Zij beïnvloeden óók sterk de weg die we gaan in de zorgsector.
Het is aan deze managers, beleidsmakers, leidinggevenden en bestuurders om het vuur dat brandt bij de zorgprofessionals niet alleen brandend te houden, maar zelfs aan te wakkeren. Ze moeten mogelijkheden bieden om te investeren in talent en intrinsieke motivatie.
Zowel in het verhaal van de topman van Arriva als in de column van Carmen de Jonge, als het ondernemerschap als specialist in de zorg van Thijs Thielemans is die passie te zien die we nodig hebben. Deze inspiratiebronnen tonen het vertrouwen dat het mogelijk is om veranderingen door te voeren.
Denken in Mogelijkheden
Daarom is het denken en zoeken naar mogelijkheden veel krachtiger dan het zien van obstakels en direct denken in onmogelijkheden. De interviewer BNR radio vraagt meerdere keren hoe het dan zit met al die mensen die nodig zijn en hoge kosten die dat zich meebrengt. Maar Hettinga blijft zijn positiviteit etaleren, het vaste vertrouwen teruggeven dat het kan.
Hoe kun je ooit iets mogelijk maken als je er zelf niet in gelooft? Het is essentieel om vertrouwen te hebben in de mogelijkheid van een positieve verandering. Het is als een puzzel waar je samen die puzzel in elkaar moet leggen, elk stukje passend in het andere. Zodat uiteindelijk het complete plaatje helder is.
Conclusie
Het bezoek aan de praktijk van Thijs, de inzichten van Anne Hettinga en de inspirerende overpeinzingen van Carmen de Jonge hebben me doen nadenken over hoe we ons werkgeluk kunnen verbeteren en hoe we als samenleving een mentaliteitsverandering kunnen bewerkstelligen. Laten we streven naar een werkomgeving waar mensen met plezier en toewijding werken en waar werk een betekenisvol onderdeel van hun leven is. Zelfs zo in dat leven ingebed dat werk niet als werk voelt, maar een onderdeel is van het leven. Alleen dan kunnen we de uitdagingen van personeel en kosten het hoofd bieden en ervoor zorgen dat essentiële sectoren blijven floreren. Samen die puzzel leggen. Stukje voor stukje. Het vertrouwen hebben dat het kan, dat wat je denkt dat mogelijk is, mogelijk is.
