Van Zomerse Rust naar Werkplezier: Ontdek Jouw Pad naar Werkgeluk

De zomervakantie ligt weer achter ons. We koesteren nog de herinneringen aan zonnige dagen, de vrijheid van het niets moeten en de tijd voor jezelf en je dierbaren. Maar nu begint het dagelijkse ritme weer. Het kan een uitdaging zijn om vanuit dat ontspannen vakantiegevoel weer de dagelijkse druk van werk en verantwoordelijkheden op te pakken.

Hoe kun je die after-vakantie-dip ombuigen naar een gevoel van vervulling en werkgeluk, ondanks de onvermijdelijke stress en verplichtingen?

De Metaforen van Werk en Leven

Stel je het leven voor als een grote rivier en jij drijft erin mee. Soms stuit je op kalme stukken waar je moeiteloos voortglijdt en andere keren word je meegesleurd door woelige stromingen. Na de zomervakantie, waarin de rivier misschien even stil leek te staan, word je nu weer geconfronteerd met de stroom van werk, deadlines, en verplichtingen.

ACT (Acceptance and Commitment Therapy) helpt je om, zelfs als de rivier woest wordt, koers te houden op wat écht belangrijk is. Maar hoe doe je dat?

Wat is Werkgeluk en Hoe Vind Je Het?

Werkgeluk is niet simpelweg het vermijden van ongemak of het najagen van constant plezier. Het gaat erom dat je, ondanks de moeilijke momenten, de koers blijft volgen die jij belangrijk vindt. Denk aan een kompas dat je door onbekend terrein leidt; het wijst je niet de makkelijke weg, maar de weg die voor jou de meeste waarde heeft.

Veel mensen proberen ongemakken op het werk – zoals vervelende taken, strakke deadlines, of lastige collega’s – te vermijden. Maar wat als je leert om die ongemakken te accepteren en je focus te leggen op je waarden? Waarden zijn als de sterren aan de nachtelijke hemel; ze zijn altijd aanwezig om je richting te geven, zelfs als de reis moeilijk is.

ACT in de Praktijk: Terug naar het Dagelijkse Ritme

ACT leert je om niet vast te lopen in gedachten als “Ik heb geen zin in deze vergadering” of “Waarom moet ik dit altijd doen?”. In plaats daarvan helpt het je om je aandacht te richten op de dingen die voor jou echt van belang zijn. Misschien is dat bijdragen aan het welzijn van anderen, jezelf ontwikkelen, of een gevoel van voldoening uit je werk halen.

Wanneer je na de vakantie weer terugkomt op het werk, kun je ACT gebruiken om die terugkeer niet alleen te zien als een eind aan de ontspanning, maar als een kans om je pad verder te ontdekken en te bewandelen.

Werk als een Reis, Niet als een Bestemming

Het leven, en dus ook je werk, is geen rechte weg naar een eindbestemming, maar een voortdurende reis. Er zullen altijd momenten zijn waarop je moet besluiten welke kant je op gaat. Het is verleidelijk om altijd de makkelijkste weg te kiezen, maar vaak brengt die je niet bij waar je echt wilt zijn.

Neem de tijd om te reflecteren op wat jouw waarden zijn. Vraag jezelf af: Wat wil ik dat mijn werk betekent in mijn leven? Wat maakt dat ik, ondanks alles, blij ben met wat ik doe? Wat zijn de kleine, dagelijkse momenten die me gelukkig maken? Als je dat weet, kun je zelfs de meest uitdagende taken zien als stappen op weg naar een groter doel.

Gratis ACT-sessie voor een Goed Begin

Vind jij het lastig om na de vakantie het werkritme weer op te pakken? Wil je leren hoe je je kunt focussen op wat echt belangrijk voor je is, ook al zit het leven vol uitdagingen? De eerste tien mensen die reageren, bied ik een volledig gratis ACT-sessie aan om hier dieper op in te gaan. Dit gesprek is volledig vrijblijvend en biedt je de kans om te ontdekken hoe ACT je kan helpen om je kompas af te stemmen op jouw waarden en werkgeluk te vinden, ondanks de onvermijdelijke obstakels.

Laat je vakantiegevoel niet zomaar verdwijnen, maar gebruik het als brandstof om met nieuwe energie en richting aan het werk te gaan. Plan je gratis sessie vandaag nog en ontdek hoe je werk kunt veranderen in een waardevolle reis.

Neem contact op via www.artofhearing.nl om je plek te reserveren!

Het Spel dat We Spelen: Wat Betekent Winnen Echt?

Olympische Spelen, wereldkampioenschappen voetbal, Champions League – het zijn grootse evenementen die de wereld in hun greep houden. Maar hoe vaak staan we stil bij de keerzijde van die medaille? Hoe vaak zien we het voor wat het is: een afstotelijk spel, vooral als je oog hebt voor de verliezers.

Het is wrang om te zien hoe atleten die de bronzen of zelfs zilveren plak winnen, ontevreden zijn. Niet alleen zij, maar het hele land teleurgesteld is.

Hoe zijn we op dit punt beland? Dit zijn spelen, bedacht door mensen, regels opgesteld door mensen. En toch slagen we er keer op keer in om complete naties en gezinnen erdoor in mineur te brengen. Ondanks een enorme overwinning.

Wat ooit begon als een spel, is verworden tot bittere ernst. Het is niet langer alleen maar sport; het is een strijd om de heerschappij, een gevecht waarin het lijkt alsof je leven ervan afhangt. De druk is enorm, de discipline ijzersterk en alles draait om dat ene moment van een mogelijke triomf.

En dan dat wij-zij-gevoel. Een medaillelijst die bepaalt hoeveel een land waard is? Hoeveel heeft elk land gewonnen? Maar is dat een eerlijk beeld? Met hoeveel spelers doet een land mee? Hoe makkelijk wordt die sport in dat land al beoefend? Los daarvan, wat zegt dat aantal medailles werkelijk?

Tegelijkertijd, ergens duizenden kilometers verderop, woedt er een heel andere strijd. Een strijd waarin letterlijk levens op het spel staan. Ook hier regels, ook hier verliezen. Maar de gevolgen zijn vele malen ernstiger. Ooit bedachten we regels met de belofte “nooit meer” en nu worden ze met grove schreden overtreden. Hier zijn de spelregels waarmee we zouden moeten spelen écht buitenspel gezet.

Dit is haantjesgedrag op het hoogste niveau: de machtigste willen zijn, winnen ten koste van alles, zelfs ten koste van mensenlevens.

En dan, straks wanneer het hele circus weer voorbij is, keert de stilte terug. Een doodse stilte. Wie heeft er dan gewonnen?!

Wat blijft er over? TEAM NL, met het mooiste huis, de meeste medailles? Nederland in de top 10? Wat heeft het ons echt gebracht? Het leven gaat gewoon weer door.

Kom op mensen, het is maar een spel. Laten we even stilstaan bij wat er echt toe doet in het leven.

Neem het 11-jarige jongetje, geboren in Nederland, dat voor de camera in perfect ABN pleit om hier te mogen blijven wonen samen met z’n moeder. Terwijl een minister “haar rug recht moet houden” om politiek sterk over te komen, om te laten zien dat zij die strijd wint.

Winnen of verliezen – doet dat er werkelijk toe? Waar winnen is, zijn ook altijd verliezers, vaak zelfs meer verliezers dan winnaars, zo blijkt.

Maar waar gelijk wordt gespeeld, zijn alleen maar winnaars. Want zij begrijpen wat de echte kracht van het menselijk bestaan is. Zij maken de regels waar enkel winnaars zijn.

Ja, sport kan inspireren, motiveren, kracht geven en verbinden. Maar laten we dat doen met respect, ook voor zij die elfde worden, voor zij die net niet die gouden medaille winnen. Laten we de laatste, de middelste, de minste en de kleinste vieren. Laten we zelfs de ‘loser’ de winnaar maken. Want zelfs elke loser heeft een verhaal dat hem, haar of hen een winnaar maakt.

Dat is wat sport zou moeten zijn. En dat is wat het leven zou moeten zijn. Winnen om nooit te verliezen.