In mijn werk als behandelaar ontmoet ik vaak mensen die door uitdagende periodes gaan. Eén verhaal blijft me echter altijd bij, dat verhaal van een jonge vrouw begin vijftig. Ze wilde nog volop in het leven staan, maar werd getroffen door wat een van mijn collega’s op het audiologisch centrum treffend “verkeer van rechts” noemt. Dit zijn de onverwachte levensgebeurtenissen die je wereld op z’n kop zetten: het verlies van een dierbare, ontslag, de zorg voor zieke ouders, verhuizen, letterlijk een verkeersongeval en meer. Bij haar kwam dit allemaal tegelijk.
Het leven had haar een serie zware klappen toegebracht. Ze verloor een dierbare, moest haar baan opgeven, werd mantelzorger voor haar ouders en moest verhuizen. Deze gebeurtenissen sloegen haar uit haar evenwicht en brachten haar in een vicieuze cirkel van stress en uitputting. Ze had geen energie of zin meer in de leuke dingen van het leven en de stress bleef toenemen. Na allerlei behandelingen en therapieën waarin zeker wel stappen werden gemaakt maar nog niet dat bereikt had wat ze zo graag wilde bereiken, kwam ze uiteindelijk bij mij terecht na het lezen van enkele van mijn blogs over Acceptance and Commitment Therapy (ACT).
Ze was nieuwsgierig naar ACT en wilde graag met mij als gids de zes ACT-processen doorlopen. Dit markeerde het begin van onze gezamenlijke reis naar zelfontdekking, het bewandelen van nieuwe paden en het opdoen van nieuwe ervaringen.
We begonnen met kleine stappen. Ze leerde haar pijn te accepteren in plaats van ertegen te vechten. Dit betekende niet dat ze de pijn leuk moest vinden, maar dat ze stopte met zichzelf te verzetten tegen de realiteit ervan. Ze ontwikkelde technieken om afstand te nemen van al haar vele gedachten en begon te zien dat ze meer was dan haar pijnlijke ervaringen.
Tijdens onze sessies werkten we aan haar vermogen om in het moment te zijn. Ze begon met het beoefenen van mindfulness, zoals simpelweg genieten van een kop koffie – of nog beter, een cappuccino, vanwege het geluid van het opschuimen van de melk. Deze kleine momenten van bewustwording brachten langzaam maar zeker een gevoel van rust in haar leven.
Ze ontdekte wat echt belangrijk voor haar was en begon stappen te zetten om deze waarden na te streven. Dit betekende soms dat ze moeilijke beslissingen moest nemen, maar elke keuze bracht haar dichter bij een leven dat voor haar waardevol was. De pijn die ze jarenlang met zich meedroeg, werd dragelijker. Ze kreeg weer ruimte om stil te staan bij de mooie dingen die het leven te bieden heeft.
Elke sessie voelde als een nieuwe ontdekking, een nieuw pad dat bewandeld moest worden. Samen beleefden we mooie momenten van inzicht en groei. En elke keer weer besefte ik dat deze reis niet alleen over therapie ging, maar over het herontdekken van het leven zelf. Ze leerde dat de zwaarste momenten in haar leven ook de momenten waren waarin ze het meest groeide. Ze werd gedwongen om open te staan voor nieuwe ervaringen en andere paden te bewandelen.
ACT heeft zoveel moois te bieden. Het is niet alleen een behandelmethode, maar een reis naar innerlijke rust en een betekenisvol leven.
Wil je meer informatie kijk dan op www.artofhearing.nl
