In de hoop dat een mens gewoon mens mag zijn

Vandaag in het nieuws Wilders’ actie om nu af te wachten wat er uitkomt op de aangiften die zijn ingediend tegen Pechthold.

Zo gemeen en kinderachtig om te gaan afwachten en te kijken of de uitspraken van Pechthold ook juridisch onder discriminatie zouden vallen, om zo je eigen straf te ontlopen.

Maar er is wel één belangrijk verschil, Pechthold zet niet aan tot haat. De uitspraak van Wilders was: “Wat willen jullie? Minder Marokkanen? Dan gaan we daar voor zorgen!”.

Het is al weer zo lang geleden, het is ronduit belachelijk dat Wilders hier nog steeds mee wegkomt als politicus. De impact die zijn woorden hebben is met geen pen te beschrijven. Wat het met je doet, als iemand met gezag, die namens een groot deel van de bevolking behoort te opereren, dit soort uitspraken doet.

Ik schreef er toen al een blog over om te laten zien hoeveel die woorden van Wilders diep van binnen je kunnen raken. Je hart bijna doet breken als je je bedenkt wat zijn woorden betekenen. Welk doel deze woorden voor ogen hebben en daarmee een gevaar zijn voor de samenleving.

Wie is nu een gevaar voor wie?!

Blog 2016: “Alsjeblief, zeg nog eens geodriehoek!”

2018 hebben we nu. AZC’s die gaan sluiten. De negatieve interpretatie die de grote massa heeft bij het zien van een hoofddoek of het horen van de naam Allah.

Langzaam maar zeker krijgt die blonde rakker het dan toch maar voor elkaar. Subtiele veranderingen in het collectieve gevoel mensen hebben bij al die voor hun zo onbekende mensen en gewoonten.

Ik heb er al vaak over geschreven en ik zal het blijven doen ook. Niet enkel voor mijn eigen gezin, maar ook voor al die mensen, de vluchtelingen die ik mocht zien op mijn spreekuur. Zij die de pech hadden in het verkeerde land geboren te zijn. Alles op orde hadden voor hun gezin en familie, maar waarbij bommen en kogels dicht bij huis er dan toch uiteindelijk voor zorgden dat er maar één uitweg mogelijk was, de vlucht naar het buitenland.

Een van de verhalen.

Het land waar zij nu wonen, een buitenland voor deze mensen nu is en waar dan nu in plaats van bommen woorden een bedreiging vormen. Een land waar ze sowieso zich al niet thuis kunnen voelen want niemand spreekt hun taal. Niet enkel als gesproken taal, maar ook in vorm van het zicht op het leven, de normen en waarden die zij hebben.

Vanuit hun perspectief kan ik me heel goed voorstellen dat zij vrijwel zeker weten dat de grote massa de essentie van het echte leven volledig verloren is. Kijkend naar TV, naar wat wordt neergezet als de norm en het doel van het leven. Een wereldleider als Trump dit alles nog eens beaamt door te laten zien dat deze manier van leven zelfs gewoon succesvol kan zijn. Getolereerd wordt in de huidige maatschappij. Macht, geld, platte sex en vooral materialisme, egoïsme en narcisme de eigenschappen zijn die zegevieren.

Om dan nog vast te blijven houden aan een sterk geloof waarin al dit ten stelligste wordt afgekeurd, een geloof waarin mooie handvatten gegeven worden om een samenleving te creëren waar leven respectvol benaderd wordt.

Islam, christendom, protestantisme, boeddhisme, hindoeïsme, het maakt niet uit, vanuit elk geloof worden hoekstenen gelegd, fundamenten voor een respectvol, liefdevol, eervol en waardevol bestaan. Een samenleving waarin rangen, standen, maar vooral ook rassen er niet toe doen. Geen verschil mogen en kunnen maken in hoe we met elkaar omgaan.

Zij ervaren elke dag hoe mooi het leven kan zijn, zelfs nu in het vreemde land en met je hele gezin op een klein kamertje in een opvangcentrum. En dat kleine geluk word je dan ook nog eens langzaam ontnomen door woorden van politici?

Opnieuw laat ik hier van me horen, in de hoop dat het tij nog te keren is. Dat liefde voor elkaar, de liefde voor mensen mag overwinnen.

In de hoop dat een mens gewoon mens mag zijn.

Flikken Maastricht

Vrijdagavond. Nietsvermoedend weer eens een aflevering van Flikken Maastricht aan het kijken. Aflevering 9, Zuur.

Een leuke serie waarin “ons” Limburg, met name dan Maastricht, mooi in beeld wordt gebracht.

De verhaallijn is meestal ook wel goed gekozen.

Even verstand op nul en gewoon kijken, genieten van de mooie opnames en het spannende verhaal.

Maar deze keer ben ik na het kijken van de aflevering in shock. “Echt, is dit wat ze laten zien?! Nu in deze tijd?!”.

Er zijn altijd twee verhaallijnen. In deze aflevering is een van de verhaallijnen dat de vriendin van Romeo het vierde lid blijkt te zijn van de terroristische groep die een aanslag heeft willen plegen.
De manier waarop deze vriendin wordt neergezet is zo gebaseerd op alle negatieve vooroordelen die er ook maar zijn over Islam en moslima, dat het net lijkt of dit een propaganda filmpje van Wilders is.

Nu weet ik ook wel dat er genoeg films zijn waarin ook andere bevolkingsgroepen of strijders vanuit vooroordelen worden neergezet, Duitsers in oorlogsfilms, Engelsen en Hollanders in films over de slavernij. Maar nu net in deze tijd, een script schrijven waarin een jonge dame, waarvan ik zeker weet dat zij geen terrorist zou zijn, maar de regisseurs haar “kleden” met een bomgordel en ze helemaal door draait “door het geloof”. Alle vooroordelen langskomen, zelfs een strijdfilmpje met zwart hoofddoek en wapen in haar hand, wordt op een laptop gevonden. En de geplande aanslag op het hoofdkantoor van de politie, wordt uiteraard door Floris Wolfs (Victor Renier) persoonlijk verijdeld. De “Jihad-strijdster” wordt in het hoofd doodgeschoten. Een lange strijd met woorden vooraf, waarin Romeo en zijn vriendin elkaar nog proberen te vinden. Zij vanuit het geloof wordt neergezet als een strijder.
De moslima schreeuwt zelfs Allahu Akbar…

Hoeveel vooroordelen wil je voeden in net deze tijd?!

2017! Dat er überhaupt gedacht wordt om vanuit “entertainment” zo een negatief beeld opnieuw neer te zetten.
Het is 5 voor 12 betreffende een mentale verandering bij de mensheid. De grote massa heeft een zo sterk negatief beeld van de Islam.

Het woord moslim alleen al, roept bij een grote groep, een negatieve associatie op. Het lijkt er zelfs op dat alles wat ook maar iets in de richting van Islam wijst al verdacht maakt.

Het gaat mij niet in deze om dit geloof te verkondigen of te verdedigen, maar de parallel die ik zie met het creëeren van een zeer sterk negatief beeld behorende bij één bevolkingsgroep. En dan vind ik dit toch vergelijkbaar met wat er met de Joden gebeurde in de jaren 30. Met alle politieke gevolgen die daarbij horen.

“Iemand moet toch de schuld krijgen van alle ellende in de wereld. De crisis en werkloosheid.”

Het dragen van een hoofddoek, gewoon een normale modieuze hoofddoek, maakt in deze aflevering al verdacht. Ik durf te beweren dat voor de meesten ook gewoon op straat, een hoofddoek iemand al verdacht maakt. Laat staan dat je iemand vanuit de Islam zou zien bidden.

Flikken Maastricht, een “onschuldige” serie over een politiekantoor in Maastricht. Waarschijnlijk gesponsord of geregisseerd door mensen die politiek sterk gekleurd zijn, bedenk ik me nu.

Ik zit zelfs te twijfelen of ik een klacht bij de toetsingscommissies voor de media moet neerleggen, dat deze aflevering zelfs aanzet tot discriminatie en rassenhaat.

Zeker omdat dit script geschreven is in de tijd dat we nog midden in de periode zitten waarin dit probleem; het verkeerd neerzetten en een compleet negatief beeld geven over de Islam, de basis vormt voor de politieke keuzes van miljoenen mensen.

Elke bijdrage in deze negatieve gedachten, die vanuit een weldenkend menselijk perspectief niet passend is in deze tijd en een geheel verkeerd beeld neerzet, daarmee een risico vormt om net nog meer dit negatieve gedachtengoed te versterken, zou niet mogen in net deze tijd.

Hoe onschuldig het ook mag lijken, maar ik weet zeker dat wat ik nu gezien heb, er minstens tien mensen zijn die zeggen; “Zie je nou wel, die Islam is ook slecht voor ons”. Dat zijn er tien te veel.