Tag: geluk

Een avond met Bløf: Muziek zoals muziek bedoeld is

Zaterdagavond was ik bij het optreden van Bløf in het Trixxo theater in Hasselt.

Wat een fantastische muzikanten zijn dat, stuk voor stuk. En die stem van Paskal! De hele avond alsof je naar de CD luistert, loepzuiver. Van hoog naar laag, van luid naar piepklein subtiel.

Maar wat mij als audioloog nog het meeste deugd doet:

Het volume blijft ruim onder de 100 dB!

Zonder oordoppen in is alles perfect te horen. Zo zou muziek altijd moeten zijn, zo zou een festival altijd moeten zijn.

Zondagochtend word ik wakker zonder tinnitus in mijn oren. Normaal gesproken zou ik nu een duidelijke piep hebben gehad, zeker als ik mijn oordoppen niet in had gehad.

Even detail: Er is een verschil tussen vermijding en het besef dat tinnitus een teken is dat het te luid was. Vermijden zou zijn dat ik er alles aan zou hebben gedaan om te voorkomen dat er een tinnitus was. Nu is het een teken dat het geluid echt goed was.

Ik zie mijn eigen tinnitus dan ook meer als een signaal en niet als een bedreiging. Eerder een soort van thermometer, wellicht beter een omnimeter (omnia is Latijn voor alles). Want niet alleen bij het effect van luid geluid geeft tinnitus terug dat het te luid was, maar ook als ik te veel stress heb of te veel hooi op mijn vork neem, laat die duidelijk van zich horen. Moet ik naar hem luisteren!😊

Terug naar Bløf. Paskal had met Joost te doen, arme Joost Klein. Hij wijde er niet heel veel woorden aan vuil, enkel dat het een gedoe was en nu Joost gediskwalificeerd is om welke reden ook hij echt met hem te doen had. Want Paskal was alleen al wat zenuwachtig om voor die tweeduizend mensen publiek daar in Hasselt te spelen, laat staan de druk die op je schouders rust als je voor het hele land moet zingen, vandaar dat hij het nummer “Harder dan ik hebben kan” met veel plezier en respect aan Joost opdraagt.

Maar ook het feit dat ze al 32 jaar als band samen zijn en 23 jaar geleden hun drummer plotseling overleed en nu Norman, de drummer die toen, 23 jaar geleden de band kwam versterken, even in de spotlights wordt gezet, omdat hij met zoveel respect en rust de band de tijd heeft gegeven om te rouwen, de tijd heeft gegeven om zichzelf als band weer te ontdekken en het grote verlies dragelijker te maken.

“Blauwe ruis”, dat album was als reactie op het overlijden en het verlies van de drummer geschreven. Het nummer “Dichterbij dan ooit”, de singel van het album konden ze nu eindelijk pas na als die jaren zingen zoals dat nummer ook echt bedoeld was. Dichterbij dan ooit…

Bløf in het theater. Een avond vol met muziek zoals muziek bedoeld is: emotie, diepgang, steun om het leven het leven te laten zijn en kwaliteit die je herkent in het vele oefenen en in het talent om met muzieknoten te spelen, met het spel van frequenties en klanken van woorden.

Muziek zoals muziek bedoeld is.

#Bløf #TrixxoTheater #Muziekzoalsbedoeld #Tinnitus #Audioloog #Emotie #Diepgang #Kwaliteit

Op zoek naar een kompas: Een persoonlijke reis met ACT

Nog net geen dertig, vers van de opleiding af en altijd alles van thuis uit meegekregen. “Nog nooit echte tegenslagen gehad,” zo geeft deze millennial zelf al aan.

Woont nog bij ouders, heeft enkele weken geleden de eerste echte relatie verbroken en twijfelt ook weer aan die tweede baan die nog geen half jaar geleden gestart is. Hij twijfelt zelfs of de opleiding die hij gevolgd heeft wel de juiste was. Twijfels alom.

Hij geeft het leven nu een zesje, maar zou graag een negen willen hebben. Toch loopt hij, met een zee van tijd nog voor zich en alle mogelijkheden open, helemaal vast. Hij weet het niet meer en zit in zak en as.

Als een stuurloos schip op een woeste zee, gaat zijn gevoel van links naar rechts. Hij vindt nergens houvast in de woelige tijd die nu komen gaat.

En hij is niet alleen, zo veel leeftijdsgenoten die met grote levensvragen stuurloos ronddobberen op die woeste zee en niet weten hoe verder of waar naartoe.

Gelukkig is zijn werkgever bekend met ACT en ziet de kwaliteiten die verborgen liggen in de mens achter die medewerker die nu zoekende is naar dat kompas.

De wereld ligt aan zijn voeten, alles is mogelijk, maar hij weet niet wat te doen.

Voor de deur staan levensgrote keuzes te wachten: een nieuwe eigen plek vinden, loopbaanplannen met wel of niet compleet iets anders gaan doen? De huidige relatie is verbroken, maar wat is dan wel belangrijk in de volgende relatie? Keuzes die volledig vrij zijn, maar zo onzeker maken en wat als er straks grote life-events op dat pad komen die er zo maar nog eens even bij gaan zijn? Het verkeer van rechts, zoals mijn collega maatschappelijk werk dat altijd noemt. Gebeurtenissen waarbij enkel een paar woorden nodig zijn om te weten hoeveel impact dit op het leven heeft: verlies van dierbaren, verlies van baan, ernstige ziekte. Hoe sterk is hij dan?

We hebben er allemaal mee te maken, al die facetten die het leven het leven maken.

Continu gelukkig zijn, dat is het streven, dat wordt ons als een wortel ook voorgehouden. Social media, reclames, verhalen die verteld worden op verjaardagen zijn meestal heel erg rooskleurig.

Gelukkig biedt ACT mooie tools waarin dat kompas dat zo hard nodig is te vinden zal zijn. Tegenslagen, angsten en onzekerheden zelfs deel van het proces gaan zijn en niet worden gezien als grote monsters die het geluksgevoel wegnemen, maar als motoren die kracht gaan geven. Deze in eerste instantie ongenodigde ervaringen en gevoelens juist de elementen zijn die groei mogelijk maken en nieuwe belangrijke paden laten ontdekken.

Dat het nu in zak en as zitten hem de weg naar een kennismaking met ACT mogelijk heeft gemaakt en hem de motivatie geeft om er nu zelf iets aan te willen gaan doen, dat maakt die eerste belangrijke stap al mogelijk: hulp zoeken, openstaan voor nieuwe inzichten.

Die onzekerheid, angst, en dat stemmetje in zijn hoofd moeten eveneens deel gaan uitmaken van dat proces en gaat er gewoon bijhoren, zelfs nodig zijn om de belangrijkste stappen in dat leven überhaupt te kunnen gaan zetten.

Alleen al dit inzicht verworven te hebben in dit kennismakingsgesprek maakt dat er vertrouwen is ontstaan om dat nieuwe pad te kunnen bewandelen. Het als een uitdaging zien, een persoonlijke reis die zelfs door regen en wind mooie plekken gaat laten ontdekken. Na die regen (cliché) komt er toch echt ook ooit weer die blauwe lucht en zon te voorschijn, sterker nog, met wat oefeningen zijn die er straks altijd wel te vinden, in jezelf.

Ik kijk er enorm naar uit om samen op die ontdekkingstocht te gaan, daar waar ik als gids mag leiden. Uitleg mag geven, verhalen vertellen, en getuige mag zijn van bijzondere momenten die life-changing zijn.

Ook ik heb er alle vertrouwen in, omdat ik die nieuwsgierigheid zie, die intrinsieke motivatie om ervoor te willen gaan.

Zin in!

#millennial #onzekerheid #ontdekkingstocht #ACT #persoonlijkgroei