De laatste dag! Zondagochtend voelt niet als een gewone zondag. De energie van de conferentie is nog overal voelbaar.
De ochtend begon met een lezing van collega Alex Hoetink over ototoxicity—het gehoorverlies dat kan worden veroorzaakt door medicijnen zoals cisplatin en aminoglycosiden. Vooral kinderen die chemotherapie ondergaan, zijn kwetsbaar. Alex besprak verschillende studies en benadrukte dat tinnitus en hyperacusis ook vaak voorkomen bij deze patiënten. Zijn afsluitende boodschap was inspirerend: dankbaarheid voor de samenwerkingen met collega’s en instituten wereldwijd, met het besef dat er nog veel werk te doen is. Grenzen spelen in deze samenwerking geen rol, iets wat me deze ochtend extra duidelijk werd.
Later volgde een boeiende sessie door Diana Smit over cochleaire implantaten (CI) en single-sided deafness (SSD). Interessant genoeg heb ik op dit congres geleerd dat SSD nu de nieuwe benaming LULU krijgt, wat staat voor Limited Useable Listening Unilaterally. Deze term beschrijft nauwkeuriger de uitdagingen van mensen die aan één kant beperkt gehoor hebben. Het is niet alleen een nieuwe naam, maar ook een nieuwe manier om naar gehoorverlies te kijken, gericht op het praktisch functioneren in de dagelijkse realiteit.
Gisteren zat ik in een sessie over AI en ChatGPT, waar we zagen hoe snel deze technologie zich ontwikkelt. Een oudere dame vroeg zich af of ChatGPT alleen in het Engels werkt, gezien het internationale karakter van het congres. De glimlach in de zaal was veelzeggend; steeds meer mensen beseffen dat taalbarrières aan het verdwijnen zijn. Dankzij technologie kunnen we nu in elke taal informatie opvragen en die eenvoudig laten vertalen.
In een andere sessie zag ik een jonge Spaanse vrouw voor me zitten die via haar telefoon live-ondertiteling gebruikte om de presentatie in haar eigen taal te volgen. Het deed me denken aan de toren van Babel, waar iedereen zijn eigen taal sprak maar elkaar niet meer begreep. Wat als technologie ons nu helpt om elkaar wél te begrijpen, ongeacht onze moedertaal? Hoe meer we elkaar zouden kunnen moeten verstaan, hoe meer we elkaar niet vinden? Stof tot nadenken deze zondag!😂
De rest van de dag stond in het teken van verdere presentaties, waaronder onderzoek naar gehoorschade door lawaai en behandelingsopties voor gehoorverlies, zoals CROS, BCD en CI. Ook werd stilgestaan bij de tinnitus-uitkomsten van een studie die in 2014 is gestart—een belangrijk onderwerp met nog veel onderzoeksmogelijkheden.
En nu, zondagavond, ben ik bijna thuis, nog 1 etappe te gaan, uitgeput maar voldaan na vier intensieve dagen vol kennis en nieuwe inzichten. Het werk gaat door, maar wat me het meest bijblijft, is dat samenwerking en technologie de grenzen van communicatie en zorg steeds verder doen vervagen. En dan in de positieve zin van deze gedachte.
