Tag: bevolking

Klimaatverandering

Net terug van vakantie in Italië. Vandaag zwarte zaterdag. De dag dat de meeste vakantiegangers zich verplaatsen op de Autoroute du soleil, Noord-Zuid.

Nog drukker gaat het dus zijn. Het krioelt er afgelopen weken al van mensen. Onderweg op de snelweg, maar ook op weg in de trein naar Cinque Terre. Liggend aan het strand dacht ik, als de mens zichzelf zou zien als een van de diersoorten, dan zouden wij de meest vervuilende en aanwezige diersoort zijn die de omgeving, het milieu, goed aan het verpesten is. Overal laten wij onze sporen achter. Bijna geen enkele plek te vinden waar niet ook de invloed van de mens te zien is. Natuurparken waar wegen zijn aangelegd voor de toerist.

Het was de afgelopen weken in Nederland warmer dan in Italië. Klimaatverandering? Zeker.

Los van de vraag of de mens nu wel of niet schuldig is aan die klimaatverandering, mogen we er überhaupt niet van uitgaan dat de kringloop van de natuur elk jaar weer hetzelfde gaat zijn. Lente, zomer, herfst en winter zou straks wellicht niet meer eens hoeven te bestaan.

Onlangs nog scheerde een groot gesteente tussen aarde en maan door, als deze steen rampkoers aarde had gezet, hadden we die ten eerste veels te laat ontdekt, laat staan dat we dit geweld op tijd hadden vernietigd. De impact van deze joekel had zo die hele natuurlijke cyclus met één klap kunnen veranderen.

Onze planeet is onze ruimtecapsule. Er is geen andere! Alleen is deze ruimtecapsule zo groot dat we de meeste dagen van het jaar er maar “gewoon” van uitgaan dat die er is en we zuurstof en fris water elke dag “gewoon” tot onze beschikking hebben. Maar net als het internationaal ruimtestation ISS is het in stand houden van die harmonie in die hele cyclus, van levensbelang! CO2 in evenwicht met O2. De grootste uitdaging bij Apollo 13 tijdens de terugkeer naar aarde was het herstellen van die balans. Een ingenieuze oplossing werd hun redding.

Maar nu wij. Houston, we have a problem!

Afgelopen maand hebben we schijnbaar alle grondstoffen al verbruikt waarvoor de aarde 1 jaar nodig zou hebben om die grondstoffen weer op te bouwen. Sinds 1970 is dit proces al gaande, langzaam gaat dus alles allemaal op als we zo door blijven gaan. Als een kaarsje langzaam uit.

En dan maar een Trump, Poetin, Wilders en Baudet blijven steunen, mannen die klimaatverandering in z’n geheel ontkennen, van die mannen die wetenschap sowieso niet serieus nemen en meer geld willen geven aan idiote muren bouwen of nucleaire raketten, toys for boys, om elkaar hier op aarde te bestoken. Te laten zien wie de grootste heeft.

Politiek die vast wil houden aan oude tradities en enkel voor “eigen vaderland” wil strijden.

Ze hebben geen enkel idee dat al dat geld hard nodig is om überhaupt deze wereld nog te redden.

Hoe blind is een mens als je nu nog niet ziet dat dit zo niet nog langer kan doorgaan?

Een stijging van de wereldbevolking laat zien hoe zich dit komende jaren nog exponentieel gaat ontwikkelen. In vakjes denken als mijn land en jouw land kan echt niet meer. Straks is het onze wereld, waar we met z’n allen voor moeten vechten. Niet tegen elkaar, maar met elkaar. Wel of niet met gezichtsbedekkende elementen. Dus ook mororrijders zullen gewoon mee moeten kunnen doen en op straat met helm op moeten kunnen lopen. 🙂

8 miljard mensen?! Met alle kennis die we hebben, zou het zeker mogelijk moeten zijn om al die mensen een eigen ruimte te geven, waarin ieder zijn eigen waardig leven kan leiden. Als we ski-oorden kunnen bouwen in de woestijn, de hoogste toppen op aarde als toerist kunnen bereiken, dan is alles mogelijk, toch?

Maar gaan we dat tij nog kunnen keren?

Wereldbevolking ten opzichte van 1970 meer dan verdubbeld, van ca. 3,5 miljard mensen, naar 7,5 miljard.

CO2-uitstoot van de auto is 246 g/km. Naar Italië ongeveer 3000 km gereden, is ca 738 kg CO2. Bijna 1 ton aan CO2 uitstoot.

Eén ton CO2 klinkt als veel. Maar waar kun je dat mee vergelijken? Een goed beeld geeft de hoeveelheid CO2 die een groeiende boom jaarlijks opneemt. Dat is 20 kg. Voor alleen het vervoer naar de vakantie in Italië zijn dus ca 37 bomen nodig. Dus ook ik maak me zeker nu nog schuldig aan de afbraak van deze planeet, ons enige ruimteschip. Langzaam zijn we aan het uitsterven en hebben het niet in de gaten.

Steun maar zo’n Boris Johnson met zijn Brexit om daarmee landelijke op wereldniveau beslissingen te nemen, een Donald Trump met zijn idiote muur en handelsoorlog, Trump is nu ook nog vriendjes met Saoedi Arabië, een poltiek stelsel die enkel meer aan gebruik dan aan duurzaamheid denkt en daarmee klimaatverandering op geen enkele manier aandacht krijgt.

Een skibaan midden in de woestijn, het grootste formule 1 parcours midden in de woenstijn, zo groot dat deze duidelijk zichtbaar is vanuit orbit op satellietbeelden. We kunnen al auto’s laten rijden op accu of waterstof, “milieuvriendelijk”. Productie hiervan is zeker nog niet energieneutraal. En straks die accu’s die het niet meer doen en vervangen moeten worden? Milieubewust?

We zien het gebeuren, kijken er naar en kunnen weinig doen. Dat gevoel heb je als individu. Het gaat niet lukken, alleen, nee, maar wel samen. Eerst een gekke gedachte, een idioot idee, maar later blijkt een geniale vinding. Misschien zijn we als mens nog te redden, maar moeten we het wel zelf gaan oppakken. Voorbeeld geven aan anderen en anderen bewust maken waar we nu staan. Bewust maken van welke invloed zij hierin wel kunnen hebben.

Alles is nog aanwezig! Nu kunnen we er nog iets van maken. Gaat het zo door dan gaan we echt die science fiction movies tegemoet. Blade Runner waarin Rutger Hauer nog een van zijn laatste internationale werken speelde. Dat soort films waarin het oorlog is omwille van grondstoffen. Water en lucht zo schaars zijn er een moord voor te doen. Een episode van Mad Max, realiteit lijkt te gaan zijn.

Een aarde waarin moeder natuur niet meer te vinden gaat zijn, zij is niet meer, enkel nog maar de mens zelf, met al zijn materialistische dingen.

Al eens een pitje vanuit een appel in de grond geduwd en die laten uitgroeien tot een appelboom? We hebben sinds drie jaar nu vier in onze tuin. Kleintjes nog, maar wel al met bladeren. Ze hebben het moeilijk gehad de afgelopen hete dagen. Hafida, mijn vrouw, had ze zo maar in de grond gestopt. Drie jaar geleden nu. Zonder EXTRA aandacht en WATER zouden die kleine boompjes afgelopen periode zijn uitgedroogd en dood zijn geweest. Weg, niet meer mogelijk om tot leven te brengen.

Al eens gekeken naar de genialiteit waarmee een blad aan een boom zit en een mier die er op kruipt de overtollige bladluizen verwijdert? Die mier, hoe geniaal dat kleine schepseltje op de kop zich aan zo’n blad kan verplaatsen? Ongelofelijk. Bouw dat maar eens na!

The circle of life. De harmonie die nodig is om alles draaiende te houden. In de film The Lion King verwoordt Mufasa het grote belang van het instandhouden van de balans tussen eten en laten leven, aan zijn zoon Simba. Zelfs in een soort van kinderfilm weten we het allemaal zo goed te verbeelden, maar de grote massa doet er (nog) niks mee.

Ik heb er voor gekozen om daar waar het kan te laten leven. Milieubewuster te zijn, maar bovenal te kijken naar een manier om de grote massa mee te krijgen. Zodat straks een politiek als een Trump en een Johnson, een Poetin of een Baudet (hij wordt toch nog president), geen kans van bestaan hebben, omdat de grote massa de richting aan geeft waarin wetenschap, het milieu, het geld moet gaan en niet de politiek.

Maar als de grote massa zal gaan zijn van wat we nu op TV zien, verstand op nul en gaan met die banaan, dan zijn we ten dode opgeschreven, dan is het wachten totdat alles op is en verdwenen is. Geen appel meer aan die boom kan groeien, omdat er geen boom meer bestaat. Geen groen blaadje meer te vinden is. Dan is het de survival of the fittest. Waarbij het dan wel de sterkste zal zijn en niet meer de slimste of degene die zich het makkelijkste aanpast. Dat stadium zijn we dan al lang voorbij.

Het is twee minuten voor twaalf, willen we dat tij nog kunnen keren?

Doomsday clock, het is vijf voor twaalf

Elk jaar waarschuwen wetenschappers hoe laat het is voor het einde van de mensheid. Vorige week presenteerden ze weer hun zogenoemde Doomsday Clock. Dit jaar staat de klok op twee voor twaalf.

Afgelopen oudjaarsdag schreef ik er zelf al een blog over die ik toen niet heb gepubliceerd. Ik dacht het is mijn eigen doemscenario, laat ik dat maar voor mezelf houden. Maar nu ik vandaag dit nieuwsbericht lees, ga ik het blog toch nog met jullie delen. Mijn klok stond toen op vijf voor twaalf.

31 december 23:55 uur.

Het is vijf voor twaalf. Bijna 2018. Het oude jaar is achter de rug, het nieuwe staat voor de deur.

Een kleine blik op de toekomst geeft mij toch af en toe een wat angstig gevoel.

Voor degene die nu het nieuwe jaar onbezorgd in wil gaan, zich niet bijzonder slecht wil gaan voelen, zonder al te veel zorgen verder wil gaan met het leven, stop dan alsjeblief hier met lezen.

Ok, je gaat dus door? Je gaat dus mee met mijn gedachten? Mijn visie over deze wereld? Mijn noodkreet die ik hier ga schrijven?

Mijn noodkreet? Nee, ik denk de noodkreet van velen!

En het meest in mijn gedachte gegrift die van Wubbo Ockels nu al weer drie jaar geleden. Een zeer gewaardeerd astronaut die op zijn sterfbed een pleidooi houdt, een noodkreet uitte om ons te laten inzien waar de mens mee bezig is en daar waar mogelijk keuzes te maken die misschien deze wereld nog zouden kunnen redden.

Wubbo Ockels wil ons met de laatste adem die hij nog heeft iets duidelijk maken. Hartverscheurend zijn de laatste woorden waarmee hij zeer geëmotioneerd ons toespreekt. Alleen kan ik me heel goed voorstellen dat het voor iemand die geen technische achtergrond heeft moeilijk te volgen is en al helemaal niet voor te stellen is het inzicht Wubbo hier geven wil. Daarom ga ik het in mijn eigen woorden proberen te vertalen in een Jip en Janneke taal, zodat deze noodkreet gedeeld kan worden en het iedereen begrijpt.

Hier een tweede en laatste waarschuwing, de angst slaat je zo meteen om de oren. Nu nog kun je er voor kiezen wat miljoenen andere mensen elke dag doen, gewoon leven. Genieten van al dat moois ons gegeven is om ons heen, het allemaal aannemen als een vanzelfsprekendheid, zorgeloos tot je nemen, al dat wat er voorbij komt, er van uitgaan dat alles er gewoon altijd is. Jouw leven is nu prima, geen zorgen, helemaal tevreden. Is dat voor jou genoeg? Als je doorleest kan het zijn dat je hierna regelmatig even in paniek schiet bij het bewust worden waar je eigenlijk bent in dit universum. Je leven zal niet altijd vol angst zijn, maar wel regelmatig bezorgd om wat er komen gaat, als je dat niet al bent met al die noodkreten van gerespecteerde mensen om ons heen.

Mensen zoals Wubbo Ockels en zijn collega André Kuipers proberen ons namelijk al jaren iets duidelijk te maken. Ten eerste de breekbaarheid van onze planeet. Dat dunne schilletje lucht rondom de aarde waarin we leven. De zuurstof in de atmosfeer die je nu inademt. Luister eens even naar je ademhaling. Adem in, adem uit. Lucht die door je mond en neus stroomt.

In het heelal om de aarde heen is er helemaal niets aan lucht, een luchtledige ruimte. Geen zuurstof, geen koolstof, geen stikstof, helium, helemaal niets. Een vacuüm zelfs. Leven bestaat daar niet!

Leven bestaat daar niet. Laat die dus eens even op je inkomen. Al die ruimte om de aarde heen, die ONEINDIGE ruimte, geen enkele andere plek in the whole universe waar wij als mens zouden kunnen leven! Heb je die?

Elon Musk van Tesla is zich hier hopelijk ook al van bewust, dat een normaal leven op de planeet Mars niet mogelijk is. Als daar mensen naar toe gaan, die er ten eerste al jaren over gaan doen voordat ze daar zijn, maar daar, op die kleine planeet, zul je dus eerst een soort van ruimtestation moeten bouwen om er langer te kunnen gaan verblijven.

Terug naar onze aarde, hier dit paradijs. De natuurfilms van David Attenborough laten ons zien hoe mooi moeder natuur is. Maar nu even de fysica in Jip en Janneke taal.

De aarde heeft een omtrek van ca 40.000 km. Die waarde kennen veel mensen als je het hebt over een reis rond de wereld, dat dat 40.000 km is. Straal van middelpunt aarde tot aardkorst is dan? Hoe was het ook weer? Even terug naar de wiskunde van middelbare school. De omtrek van een cirkel is twee pi R, 2πR, waarbij R de straal is. En de straal is de afstand van het middelpunt van een cirkel, tot naar de rand. Terugrekenend kom ik dan op een straal uit van ongeveer 6400 km. Dus de doorsnede, van de ene naar de andere kant van de aarde, is dan twee keer de straal, dus ca 12800 km. Ik zit er in de buurt, google “doorsnee aarde” geeft 12742 km.

We weten ook dat als een bergbeklimmer de Mount Everest beklimt, dat boven de 6 km een zuurstofmasker nodig is om te overleven. Boven de 6 km is de luchtdruk al zo klein, dat de lucht daar zo ijl is, dat er heel weinig zuurstof nog in zit. Dus die dunne schil aan lucht om de aarde heen waarin wij normaal vrij kunnen ademen, is relatief zeer dun. Relativiteitstheorie van Einstein geeft aan dat je altijd moet bekijken van waaruit je een natuurkundig experiment bekijkt, vanuit welk perspectief.

Om nu die voor ons hier op aarde enorme hoeveelheid aan lucht bewust te worden hoe dun dit laagje is en hoe fragiel dit is, vanuit een ander perspectief bekeken, daarom het vergelijk met een appel. Pak een grote dikke appel, even eenvoudig schattend doorsnede 12 cm. Die schil van lucht zou dan in verhouding 0,006 cm zijn! Laat die weer even binnenkomen. Dus het dunne vliesje van zuurstof om de aarde heen is 0,006 cm dik als je een dikke appel neemt ter vergelijk. 0,06 mm!

De lucht die wij nodig hebben, elke dag weer, elke minuut, elke twee seconden, die luchtfilm om de aarde heen is dus flinterdun. Een gesloten systeem, welk wij helemaal naar de verdommenis aan het helpen zijn. Onszelf aan het vergassen, alsof we in de garage staan, alles dicht en de auto gewoon aan laten staan. Een koolmonoxide vergiftiging zal uiteindelijk het gevolg zijn.

Klimaatverandering ontkennen? Atoomproefje hier, atoomproefje daar? Landje pik? Eigen grenzen dicht?

Eigen volk eerst?

Waar zijn we in Godsnaam mee bezig? Mannen met machtslust die bepalen wat er met deze wereld moet gebeuren? Laten we deze vorm van politiek ons leven bepalen?

Laten we het gewoon gebeuren dat idioten als een Trump, een King Jong Oen, ik ga zijn echte naam nog niet eens googelen, dat respect verdient die oen niet, een Poetin, Erdogan, een Boris Johnson, een Geert Wilders, niet te vergeten die Carles Puigdemont, gaan we dit soort kemphanen de wereldpolitiek laten bepalen?

Mannen die strijden om macht of het in standhouden van “het vechten voor het vaderland” en vast willen houden aan oude tradities, waarbij er geen enkel respect is voor wat er echt toe doet in de wereld waarin wij anno twintig achttien leven?

Laten we deze zo onbelangrijke politiek overheersen en onze aandacht onttrekken van wat er echt belangrijk is in dit leven?

Laten we dit soort idiote mensen spelen met vuur? Trump die geen enkel respect heeft voor wetenschap. Straks een atoombom tot ontploffing wordt gebracht, niet wetende welke gevolgen deze ontploffing heeft. Dat die impact zo krachtig kan zijn dat de aardkorst zal barsten. En er een gigantische verplaatsing is van massa in de aardkorst. Natuurwetten dan voor een kettingreactie zorgen die achtereenvolgens de balans van zwaartekrachten op de aardkorst, de massa die nu in evenwicht is zal veranderen en volledig in disbalans laat komen. En net als bij het centrifugeren van iets te veel was in de wasmachine, op het moment aan een kant het gewicht groter wordt, alles uit evenwicht is en het geheel als een idioot begint rond te tollen en volledig uit elkaar kan barsten. Op YouTube genoeg filmpjes te vinden van idioten die een baksteen in een wasmachine leggen en die op centrifugeren zetten en de machine zichzelf volledig stuk laten draaien. Zichzelf dus compleet vernietigt. Zo ook de aarde?

Google maar wasmachine en baksteen.

Of dat de kracht zo immens groot is en zo’n groot gat in de dampkring zal slaan, dat alle zuurstof meteen uit die dunne schil wordt onttrokken en we in hetzelfde vacuüm getrokken worden als de rest van het heelal om ons heen en alle leven op aarde met één inslag verdwenen is? De beste wetenschappers die Trump of die Oen als adviseurs hebben kunnen zich namelijk nog niet realiseren welke gevolgen er gaan zijn op het moment de echte bom barst. De beste wetenschappers hebben bewezen dat ze er flink naast kunnen zitten. Marie en Pierre Curie spelend met vuur, niet wetend wat het voor een gevolgen had voor haar eigen gezondheid. Beide erkende wetenschappers zijn overleden aan de gevolgen van de experimenten die zij uitvoerde met radioactief materiaal. Maria Curie op haar nachtkastje een klontje radioactief materiaal had liggen, zodat het ’s nachts licht gaf, vond ze mooi. Röntgenstraling is echt geen kinderspel. Zo ook niet de atoomfysica.

Wordt deze wereld langzaam overgenomen door gekken die het inzicht niet hebben in wat er echt toe doet?

En om ons heen lijkt eenzelfde gekheid te ontstaan om al dit gebeuren volledig te ontkennen, de kop in het zand te steken. De meeste programma’s op TV zijn van een bijna kinderlijk vermaak of neem dan nu al die vloggers op YouTube, geen enkele die aandacht heeft voor wat er echt toe doet, wetenschap of aandacht voor de natuur. Nee, dat is niet sexy genoeg. Dat is niet cool.

Enkel aandacht voor de gekste mensen op aarde, die zich laten tatoeëren door vrienden niet wetende wat het zou gaan zijn, just tattoo of us, MTV. Of vloggers die van bruggen af op treinen springen om daarmee het aantal volgers te vergroten en daarmee zelfs nationale TV halen. Of jongeren die onbekende mensen op straat zonder reden in het gezicht slaan, daar een opname van maken en online zetten, leuk!

Leerzaam ook. Lachen geblazen.

Maar ondertussen krijgt de volgende generatie dit via smartphone of tablet al vanaf een jaar of twaalf voorgeschoteld als koek. Op school wordt er om gelachen en het is zo stoer om dit soort challenges te kopiëren om er misschien een bekende Nederlander of wereldburger mee te worden en heel veel geld mee te verdienen, want dat is wat de gedachte is. Weg respect, weg wat er echt toe doet in dit leven.

Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes. André Kuipers die ruimtevaart promoot met een gigantische show in de Ziggodome. Jongens en meisjes inspireert en motiveert om op school weer te gaan voor de exacte vakken. Blokken voor een wis-, natuur- of scheikunde toets.

Daarnaast brengt technologie ook nieuwe ontwikkelingen voort en kennis kan met de nieuwe media sneller worden gedeeld.

En wat ik altijd zo bijzonder vind, in de wetenschap kunnen al die verschillende landen, al die verschillende mensen, verschillende kleuren en culturen wél samenwerken. Ockels en Kuipers beide getraind in Rusland. In het INTERNATIONAAL ISS station maakt afkomst niets meer uit.

Waarom lukt het wel in de wetenschap en niet in de politiek?

Een lange weg nog te gaan.

Ik hoop vurig dat het tij nog kan en mag keren. Wat ik me wel voor het nieuwe jaar heb voorgenomen, mijn stem in deze nog meer te gaan laten horen. Anderen te motiveren en inspireren dat net nu van groot belang is om een tegengeluid te geven aan al dat wat nu onze wereld stuk maakt. In de hoop dat we van dat geschenk ons gegeven is, toch nog iets moois kunnen maken.

Het is vijf voor twaalf, met z’n allen kunnen we er zeker nog iets moois van maken. Maar soms slaat me de paniek om de oren en hap ik naar lucht. Dan haal ik een paar keer diep adem en kijk om me heen en zie dat waar het echt om gaat het dichtste bij me is. Familie, gezin, vrienden, collega’s, buren en kennissen, zelfs Facebook-vrienden die ik enkel ken van social media, maar zeker ook af en toe in mijn leven zijn. Mensen dus om me heen. Dan zie ik dat dat het belangrijkste is van ons bestaan, de mensen om ons heen. Zonder zouden we het niet kunnen, alleen was er niets aan. We hebben het allemaal, klein of groot, dat contact met elkaar, dat maakt ons bestaan.

Een gezond, een mooi, een wijs, maar vooral een TE GEK nieuw jaar gewenst!

Dat het ons allemaal nog lang goed mag gaan.