Vandaag zat ik even zo naar mijn telefoon te kijken, in mijn handen ronddraaiend en ik realiseerde me toen dat we nu eigenlijk met dit ding de hele wereld kunnen bedienen.
HET IS NIET TE GELOVEN, we nemen het maar zo klakkeloos aan…een schermpje, waar je letters op kunt typen, foto en video’s kunt sturen naar vrienden over de hele wereld.
De bedenker van de Polaroid camera, Edwin Land, had ooit als eerste een visioen om een apparaat te ontwikkelen zo groot als een portefeuille, dat zo in de binnenzak van je jasje zou passen, waarmee je op het moment zelf foto’s kan vastleggen en meteen die foto kan zien. Dat moment zou kunnen vastleggen. Hij maakte zijn droom waar door de Polaroid camera te ontwikkelen. Ingenieus was de ontwikkeling van de chemie waarmee de foto’s meteen na de klik in de hand vanzelf ontwikkelde. Overigens heeft een Nederlands bedrijf er afgelopen jaren opnieuw onderzoek naar gedaan om die formule opnieuw te vinden, het geheim was namelijk verloren gegaan.
Maar stel dat Edwin Land nu de smartphone zou zien. Vanuit zijn optiek zou dat ongelofelijk zijn.
Niet te bevatten.
En voor ons is het nu zo vanzelfsprekend.
En wie kan mij in detail vertellen hoe zo’n smartphone werkt?
Kun jij een smartphone zelf vanuit het niets maken?
Kan ik naast je komen zitten en dat jij me vanuit niets een werkende smartphone maakt?
Daarom is het ongelofelijk.
Maar we nemen het gewoon aan. Alsof het zo vanzelfsprekend is.
Nee, het is toch een wonder! Een wonder, dat wij mensen zelf hebben gemaakt, van het kleinste pixel op dit schermpje waar je nu naar kijkt, tot het hele netwerk van al die biljoenen websites, facebookpagina’s, instagramaccounts, foto’s, video’s aan toe.
Wij! Wij mensen. Als we maar samenwerken.
En echt, alles is mogelijk, alles! Als je maar samenwerkt en er het beste van maakt. En je er in gelooft, er in gelooft dat het kan. Zelfs het onmogelijke.
Het is Pinksteren, weer opnieuw. Elk jaar nu bewuster. Na mijn kunstproject in de Kloosterkerk twee jaar geleden, denk ik steeds even na over wat er met ons als mens gebeurt.
Dit project heeft mij vooral ook meer laten nadenken over wat geloof of godsdienst voor de mens betekent. Bewuster nadenken over wat ons godsdiensten nu eigenlijk willen zeggen, willen laten zien.
Het bewust ervaren van wat je hebt? Je bewust maken van wat nu echt belangrijk is in het leven? Je bewust maken van de wonderen die er kunnen zijn, die wij zelf als mens ook kunnen laten zijn?
Het is ons gegeven om te veranderen, om te maken, om zelf de keuze te hebben wat je met dit gegeven doet, de talenten die je hebt, de kennis, de kracht, om al dit in je leven te gebruiken, in te zetten. Toe te passen. Om goed te doen.
Wij, elk individu, kunnen zelf die keuze maken. Iedereen heeft die kansen. Jong of oud, arm of rijk , gezond of ook zelfs ziek, vrij of in gevangenschap. In welke situatie ook kun je altijd de keuze maken om goed te doen. Deel uit te maken van zij die wel iets van deze planeet kunnen maken. Wonderen laten gebeuren en bestaan. Dit te delen. Een ander te geven.
Al is het maar een helpende hand in de supermarkt, bij een meneer in een elektrische rolstoel zit en het pakje koffie op de bovenste plank er net niet van af kan pakken. Ongevraagd deze man te helpen.
Een oudere dame een zitplek geven in een overvolle trein.
Een belegd broodje vers gekocht, aan een bedelaar te geven.
Wonderen bestaan!
De smartphone.
Dat je met dit apparaat in je hand een keten kunt starten met allemaal berichten die elkaar steeds weer meer en meer gaan aanvullen.
Schrijf jouw eigen verhaal, jouw eigen verwondering en deel!
Ik ben er van overtuigd dat als we vooral het positieve delen, dit het negatieve in deze wereld overwint.
Je met jouw wonderlijke verhalen anderen gelukkig maakt. Dit nieuwe medium, social media, kan een nieuwe weg zijn om dit soort inspirerende verhalen te delen.
Op het moment je je dat bewuster bent, dan weet ik zeker, dan zul je zien dat wonderen bestaan.
