Hebben we eindelijk een nationaal bewustwordingsmoment, wordt daar nu ook aan getornd. En zo kun je met een denktank wel elk goed bedoelde actie om zeep helpen.
Is dodenherdenking niet net ook bedoeld om even twee minuten, twee minuten stil te staan bij dat wat zo belangrijk is in dit leven? Samen leven. Samenleven.
Die twee minuut stilte, even luisteren naar je omgeving op dat moment. Meestal hoor je op dat moment enkel nog maar de natuur om je heen. De vogels die fluiten.
Dan schiet altijd wel heel even die zin door mijn hoofd: “En alleen de vogels vliegen van Oost naar West Berlijn, worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten…”.
Zo een sterk nummer, waardoor ik dan weet, het is nog niet zo lang geleden dat we die vrijheid dus niet hadden.
Er mensen letterlijk voor gevochten hebben, hun leven zelfs voor gegeven hebben. Om voor ons nu hier die vrijheid mogelijk te maken.
De vrijheid om de hele wereld te bereizen, daar te gaan en staan waar je zelf wilt.
Vrijheid om dat te zeggen wat er zomaar in je op komt.
Te zijn die je gewoon wilt zijn.
Vrijheid van geloof, kleur of ras, waarbij nu die vrijheid voor velen een zo vanzelfsprekendheid lijkt te zijn, dat respect voor vrijheid langzaam verloren lijkt te gaan.
Vrijheid kan enkel bestaan op het moment dat het bewaken van grenzen, maar ook het rekening houden met, respect hebben voor elkaar, openstaan voor een ander, een ander idee, vreemden toelaten, dit alles in balans is.
De balans zoeken in al dit, is de sleutel tot het succes van een vreedzame samenleving.
Opdat we nooit zullen vergeten, dat vrijheid niet een vanzelfsprekendheid is. Vrijheid eigenlijk een werkwoord is.
Waar we allemaal ons bewust van moeten zijn dat ook wij ons deel hieraan moeten bijdragen, al is het enkel om even met z’n allen die twee minuten er even bij stil te staan.
Vrijheid die ons gegeven is.
