VIVES Hogeschool campus Brugge

Gisteren een zeer succesvolle meeting gehad met een enthousiast team van de Hogeschool VIVES, campus Brugge. Hilde Roeyers (opleidingshoofd Logopedie), Celine Bernaerdt, Ellen Willemarck en Saar Vanaudenaerde (docenten Audiologie), Michel Schellens (docent Akoestiek en sonometrie) en Jean Marc Mullie en Isabel Debeule (coördinatoren van het zorglab).

Als audioloog en als kunstenaar heb ik mijn idee voorgelegd om met kunst de akoestiek in moderne interieurs te verbeteren.

Vanuit de gesprekken met patiënten in mijn eigen spreekuren bij audiologie & communicatie Adelante, merk ik dat er een groot aantal mensen zijn die ten gevolge van een gehoorproblemen, vooral thuis en op het werk problemen ondervinden door een slechte akoestiek.

Met de grote moderne kunstwerken zou het misschien mogelijk kunnen zijn om in plaats van enkel linnen, ook akoestisch absorberend materiaal te gebruiken om daarmee het kunstwerk eveneens functioneel in de ruimte te laten zijn.

Hoe groot het effect hiervan kan zijn, dat zou ik graag willen weten. Om dat in detail uit te zoeken zou een multidisciplinair project aan de Hogeschool VIVES wel eens antwoorden kunnen gaan geven.

Meten is weten.

Los van de akoestische waarden en effecten is het al goed om dit kunstproject te gebruiken om in de maatschappij meer aandacht te verkrijgen voor dit probleem.

Mensen bewust te maken om er eens op te letten hoe vaak het voorkomt dat er een luisteromgeving is waarin spraakverstaan bijzonder moeilijk wordt, enkel door de slechte akoestiek in die omgeving.

Daarbij is waarschijnlijk het aantal mensen welk hier hinder van ondervindt groot, gezien het feit dat vanaf een jaar of twintig het gehoor sowieso slechter wordt. Vooral in de hogere tonen is er bij het ouder worden een grotere kans op een gehoorverlies.

De ouderdomsslechthorendheid, de presbyacusis.

Net dit gehoorverlies geeft problemen met het auditief filteren in een akoestisch slechte omgeving. Enkel een hoortoestel is hier niet de oplossing voor.

Thuis, grote ruimtes waar vaak keuken en woonkamer zijn samengevoegd tot één grote moderne open ruimte. Prachtig en ruimtelijk qua architectuur, vreselijk voor de akoestische eigenschappen van die ruimte. Maar niet enkel thuis, ook op de werkplek. Net daar waar communicatie een grote rol speelt en extra inspanning om alles goed te verstaan een enorm energieverlies is gedurende de dag. Mensen die op termijn uitvallen door chronische vermoeidheid, niet omdat het werk te zwaar is, maar omdat het gehoor en daarmee de spraakverstaanbaarheid een probleem is.

In samenwerking met de Katholieke Hogeschool VIVES Brugge hopen we een oplossing hiervoor te vinden.

Een groot maatschappijlijk probleem waar tot nog toe weinig aandacht voor is.

Meer informatie

Artikel in De Limburger

Artikel in EarLine (pagina 24-25-26)

Artikel in Hoormij magazine

Voel je gezegend

De eerste tien minuten denk je “Waar ben ik aan begonnen?!”, maar na die tien minuten is het genieten!
Hardlopen in de regen, door het bos.
Alles is zo groen.
Na tien minuten heb ik de herinnering aan Bali, Australië en Egypte, het duiken in een wetsuit. Zo voelt het als al mijn sportkleren natgeregend zijn. En af en toe heerlijk stampen in een grote plas met water. De regen die naar beneden komtop mijn gezicht.
Dan zo door het bos lopende, me realiseren dat wij hier in een deel van de wereld leven waarin je zelf de keuzevrijheid hebt om naar buiten te gaan. Je mag in dit deel van de wereld gaan en staan waar je zelf wilt, zelfs zeggen en schrijven wat je denkt en voelt. Geen enkele restrictie, van niemand.
Bladeren vallen al van de bomen, de regen volgt de bladeren naar beneden. Bij Chateau Sint Gerlach zie ik kraaien gekke rondjes vliegen door de regen om daarna weer op een tak even te gaan rusten, een stuk of zes, steeds met twee tegelijk. Het lijkt alsof ook zij genieten van de regen. En in tweetallen steeds dezelfde route afleggen.
En in mijn hoofd komt de tekst naar boven: “En alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn. Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten. Over de muur, over het IJzeren Gordijn, Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn. Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn.”
En ik denk aan al die mensen die nu anno 2017 niet die vrijheid hebben, dat deze wereld waarin wij mensen leven wij het te vaak onszelf zo moeilijk maken. Dat het vooral mensen zijn die zo wreed kunnen zijn om anderen die vrijheid te ontnemen. Muren met prikkeldraad die grenzen aangeven.
Wij leven in dat deel van de wereld waarin we ons daarover geen zorgen hoeven te maken. Maar ik doe het toch.
Daarom, opdat we nooit zullen vergeten.
 
Ik zeg; ga naar buiten vandaag, het regent nog de hele dag!
En voel je gezegend!