Steeds meer vrienden zie ik een sterke mening delen op social media mbt de COVID-maatregelen.
Dit met het doel om anderen mee te nemen in een standpunt zij te verdedigen hebben.
Als lid van de Federatie Medisch Specialisten mag ik regelmatig achter de schermen meekijken wat er in de medische wereld op dit moment gebeurt mbt COVID19.
Langzaam aan is het mij steeds duidelijker geworden met welk probleem we in de maatschappij te maken hebben.
Er spelen zo veel factoren een rol waardoor de complexiteit zoveel perspectieven geeft zodat vanuit elke hoek bekeken iedereen gelijk heeft, maar elk individu alleen de info mist van de ander.
Daarom is het zo belangrijk om ALLE aspecten mee te nemen in het beleid dat gevoerd moet worden om alle partijen tegemoet te komen.
Één belangrijke factor in het geheel is, die we met z’n alle hoog willen houden:
IEDEREEN die zorg nodig heeft moet geholpen kunnen worden. En met name die levensbedreigende zorg,
Dus wat iedereen echt niet wil, jij ook niet, is dat je met een van jouw geliefden aan de deur van het ziekenhuis staat en die persoon acute zorg nodig heeft, maar je deze niet kunt krijgen.
Zorg waarbij zo’n IC-bed nodig is, dus meer dan een duim die in het gips moet.
IC-zorg is duur en intensief. Als je de beelden ziet en de verhalen hoort is dat wel duidelijk, toch?
Gelukkig kwam die gespecialiseerde en zeer kostbare zorg tot nog toe niet heel vaak voor. En was altijd een balans in in- en uitstroom.
Maar nu COVID19 ernstige levensbedreigende gevolgen heeft bij een grote groep mensen is de toestroom wereldwijd enorm toegenomen.
“Even” meer IC-bedden regelen is niet zo maar even gebeurd! Personeel opleiden duurt jaren. Nog niet gesproken over al die dure apparatuur die er bij moet.
Nederland heeft al meer IC-capaciteit geregeld. Als ik zie hoe snel de zorgsector dat gedaan heeft, ingenieus hoe daar samenwerking met vele partijen mogelijkheden hebben gecreëerd. Echt groot respect voor die collega’s.
Daarbij, stel je zegt; we gaan voor meer IC-bedden, wie gaat dat betalen?!
Die zorgpremie is nu al zo hoog. Daar wil niemand nog heel veel meer voor gaan betalen. En als je die zorgpot dan moet gaan verdelen, zal op andere zorg beknibbeld moeten worden en dat wil ook niemand.
Dus in het aantal IC-bedden zitten we nu aan de max.
Als we niet meer mogelijkheden hebben in de uitstroom, hebben we enkel de instroom die we kunnen aanpakken. Minder mensen proberen besmet te krijgen.
Daar zijn ook al enorme stappen genomen waar we allemaal aan deel hebben genomen. Ook gevoeld hebben. Lockdown, vaccinaties, tests, geen grote evenementen. Strenge maatregelen met beperkingen tot gevolg.
Een tijd lang ging dat goed. Maar toen kwam langzaam de klad er in. Zeker na de grote vaccinatie-ronde dacht iedereen er van af te zijn. Ook ik heb even dat moment gevoeld na 1,5 jaar geen live bijeenkomst te hebben gehad met grote groepen mensen, dat je een event had en dacht; “JA, zo was dat voorheen!”. Het voelde een beetje vreemd om weer veel te mogen.
De COVID19-angst was er even niet meer, de strenge regels waren niet meer nodig om strikt te volgen.
Maar daarmee liep het aantal besmettingen weer omhoog. Dat was op zich nog niet zo’n probleem, want mensen werden minder ziek, dus dat konden we wel hebben. Maar wat er gebeurde was het volgende:
De grote groep die gevaccineerd zijn die zit op zich goed, maar, risicofactoren die er toe doen spelen een grote rol én de vermindering in werking van het vaccin begint nu er ook langzaamaan in te komen. Er zijn nu mensen die een dik jaar geleden zijn gevaccineerd. Dat begint langzaam uit te werken.
Daarbij gaan we het jaargetijde in waarbij griep en verkoudheid sowieso spelen, dus de manier waarop we nu gaan leven maakt besmettingsrisico hoger.
Met nu alle gevolgen zichtbaar en toename in de instroom.
Zij die nu een risico lopen zijn: de niet gevaccineerde, maar vooral ook mensen die sowieso al risico’s lopen, hoge leeftijd, longaandoeningen, hoge BMI, mensen waarbij immuunsysteem is aangetast. Genoeg mensen nog die ondanks vaccinatie grote risico’s lopen.
En daar gaat het nu mis.
We gaan steeds meer behoefte hebben aan “vrijheid”, maar we zijn er nog lang niet.
Probleem: De rek is er uit! Begrijpelijk ook.
Mark Janssen vroeg op FB bij een discussie over de nieuwe strenge maatregels: Laat het kind in jou spreken, wat verteld het jou?
Dat kind in mij…..
maakt zich grote zorgen!
Kijkt mij vragend aan wat te doen.
Een oudere wijze IK zie ik ook en die zegt: “Hoe ook, Dyon, het komt allemaal goed, heb vertrouwen!”
