Dit jaar wilde ik mijn blog er niet aan wijden. Omdat ik langzaam het vertrouwen in de democratie aan het verliezen ben.
Met plaatsvervangende schaamte heb ik de afgelopen periode TV-optredens gevolgd, debatten en interviews gezien waarin het doel van dat optreden vooral er op was gericht hoe maak ik die ander kapot en hoe win ik zelf de meeste zieltjes.
Ik zou mijn gevoel, mijn visie over de politiek dit jaar volledig aan mij voorbij laten gaan. Mijn stem hierin niet publiek laten horen.
Maar sinds enkele jaren ben ik een ouder plus. Twee prachtige gezonde kinderen kreeg ik er bij toen ik ja zij tegen mijn vrouw. Het woord opvoeding had tot dan voor mij nog geen inhoud gehad. Althans niet die waarin je voelt wat het betekent om je kinderen het beste te willen geven.
Daarom vraag ik me bij het kijken naar al dat politiek gesteggel af, als we onze kinderen een toekomst willen geven, welk voorbeeld willen we dan stellen? Hoe zou die toekomst er uit moeten zien? Als jouw kinderen in discussie gaan, welke woorden wil jij dat ze gebruiken? Met welke omgangsvormen zou je ze willen zien bij sociale interacties? Welke kansen zou je ze willen geven in de maatschappij of op die volle arbeidsmarkt?
Regelmatig hebben we het er over aan de eettafel. Gesprekken over de maatschappij, omgangsvormen, toekomst en politiek. Boeiende gesprekken, waarin ik zelf leer om zaken ook vanuit een ander perspectief te kunnen bekijken.
En gelukkig zie ik dat de jeugd er anders naar kijkt. Zij de problemen die die volwassenen veroorzaken wel degelijk zien, ook zij zich zorgen maken over de toekomst. Maar ondanks al die grote problemen ze toch, gelukkig ook, kunnen genieten van wat zij nu hebben.
Maar ondanks dat het lijkt dat die jongeren het meer kunnen hebben, al dat gesteggel in de media, die ruzies op TV, wil ik toch nog meer dan ooit deze aardbol een klein beetje beter maken.
De politiek lijkt daarbij een belangrijke factor te zijn, die ene keuze die we komende dagen gaan maken.
Ieder voor zich.
Nog nooit is politiek zo’n groot item geweest. Zo dicht bij de burger is politiek nog nooit gekomen. We zitten er met onze neus bovenop.
Onze stem kunnen we gaan laten horen, welke kleur iemand kiest is volledig aan hem, haar of het. Maar één stemwijzer wil ik meegeven;
Welk voorbeeld wil jij zijn?!
Laat je stem horen!
PS Die wereld een beetje beter maken?
Voor een groot deel gebeurt dat gelukkig het meest aan die eettafel.
