Banksy did it again!

Banksy did it again! He, she or of even they, nobody knows who Banksy is, so one can ask why everyone thinks Banksy is a man?

But nevertheless Bansky made again a huge statement with this self-destroying artwork.

https://youtu.be/OTJjL6a2Oec

What is it Banksy wants to say? Knowing the artwork of Banksy, I think he is making fun of the way expensive art nowadays has changed into a kind of extraordinary investment, where only a few people in this world can afford it?

Mark Rothko he too made a same kind of statement. He once got a commission to make huge paintings for a very exclusive restaurant in New York, the Four Season in the Seagram building. The paintings were finished, but then he wondered what was the environment the paintings would be exposed to. So he went over to that expensive restaurant, sat down, eat and drinked for a while looking at all the people in the restaurant. Then he thought that this was an environment he definitly not had the feeling to expose his artwork to. These people would never appreciate the art as he had meant art to be. So he called of this whole commission and send over the “Seagram Murals” as a gift to the Tate Modern in London. Everytime I visit London I go there and sit down in this “Seagram Mural – Mark Rothko” room. One can walk in there for free!

And what makes it such an incredible statement. The day these painting arrived at the Tate Modern, Mark Rothko was found dead in his art studio in the states. He had killed himself, 25th Februar 1970, three weeks later I was born! 18th March 1970.

Bansky, Gehard Richter, Damien Hirst, Jeff Koons, they all are living artist who are now living in a time where they get the respect and therefor also the credits of their artwork during life. And that is so great. Knowing the stories about former artist living in very poor circumstances. For example Vincent van Gogh. I did a study on his live, his ear accident. And from his more than 800 letters to his brother Theo, we now know in detail how he lived. Vincent was so poor he was financial dependent of the charity of his brother. Vincent only sold one art piece during his live. About €1000,- he recieved for it. And he had so many dreams, one of which we know about is the Yellow House in Arles. He wanted to set up a place where artist could meet eachother and learn from eachother. Vincent had hoped that his friend Paul Gauguin who was more succesfull at that time, could have helped him, but in the end the got in a fight. The ear accident was maybe a result out of that. A whole story is written in 2016 about all this in a book of Bernadette Murphy; The ear of Van Gogh; the true story.

What we can see is that most artist have amazing, mostly during their time they live, crazy ideas. Some of them are lucky to make them come true, others die poor and after that people learn from their thoughts and take over the dreams, even then make them bigger then the artist could even imagine.

Mark Rothko is now in the Tate Modern, everyone can walk in for free and watch the Seagram Murals. One can sit there for hours enjoying these masterpieces.

Vincent van Gogh museum in Amsterdam, an amazing place, thousands of visitors every day! People standing in a row waiting on their timeslot to go in. And then all these beautiful paintings, his selfies from that time. Van Gogh made more than fourty selfportrets, he was so poor he himself was the model he could paint by looking in the mirror. That is the reason we see Van Gogh in his portrets the way he looked at himself through the mirror.

A crazy world. Van Gogh’s paintings are now in the catagory of the most expensive paintings ever sold. Mark Rothko’s Seagram Murals they now get the attention they never could have had in that restaurant.

And Banksy’s destroyed painting has doubled his vallue directly after it was destroyed.

Art is a strange way to reflect how we people live. It is time that art gets its vallue during the time the artist can enjoy the creativity and the success of all this. So maybe from out of that new worlds are to be discovered.

Art meets Science!

Vrijheid van meningsuiting 2.0

Vandaag de eerste congresdag NVKF. Nederlandse Vereniging Klinisch Fysici. Heel veel geleerd over techniek en de audiologie. Het thema “Daar zit muziek in” is ons natuurlijk als klinisch fysicus – audioloog op het lijf geschreven.

In de plenaire sessies ging het óók over cybersecurity en de blockchain-technologie.

Hoe apart dan als de dag wordt afgesloten met avondspreker humorspecialist, Michiel Peerenboom, die enkel met data van klinisch fysici gevonden op internet, bijna de gehele avond vult met de ene goeie grap na de andere. Voorzitter Lieke Poot steelt hierbij met haar tweets op een positieve manier de show.

Peerenboom maakt fake news zo fake dat het bijna echt is. Of was het toch echt?! Authentieke digitale informatie over ons, de fysici, de persoon, over ons vak klinische fysica op het web. Ik zie ook tweets en foto’s van collega’s én van mezelf voorbijkomen. Tweets die ik zelf niet meer wist dat ik ze ooit geschreven had.

“Gesproken woorden vergaan, geschreven woorden blijven bestaan”. Een spreuk van mijn pa die lang geleden een drukkerij had, nu krijgt die spreuk wel een geheel andere betekenis. Ze blijven inderdaad bestaan, die woorden die niet vergaan en erger nog, je kunt er dus altijd weer op aangesproken worden ook al is dat moment, die context waarin je het schreef allang voorbij.

Met al dit vandaag gezien, gehoord, besproken is mij één ding duidelijk geworden. De woorden van Minister Kaag op 30 september jongstleden in Amsterdam bij de Abel Herzberglezing 2018: “Wees niet stil, wij zijn met velen”, haar roep om een tegengeluid te durven geven, begrijp ik nu nog beter.

We gaan een tijd tegemoet waar je als persoon, als mens, heel kwetsbaar gaat zijn. Elk woord, foto of like op het digitale web staat er voor eeuwig op. En ooit, dan ben jij het vergeten, maar dan is er een cabaretier die er even van uitgaat dat wat er openbaar staat op het world wide web, ook zonder probleem gebruikt kan en mag worden om er grappen mee uit te halen.

Nu nog grappig, maar waar hier nog gelachen wordt kan het geschrevene straks anders worden geïnterpreteerd.

Daarbij komt dat het schijnt dat hackers je makkelijker weten te vinden. Wat je doet, waar je bent. Even een paar klikken en genoeg informatie online te vinden. Onze avatar, de digitale persoon die mijn naam draagt en ik zelf ook nog wel ben, maar in het echt toch heel anders is, krijgt een eigen bestaan.

Wat mij vanavond opvalt bij ook maar één tweet die ik in mijn onschuld toch nóg schreef over die blockchain en de bitcoin en net gepost heb, dat er meteen mensen op reageren zonder een echt profiel. Mensen die een bijnaam hebben die zeker geen normale naam kan zijn. Nee, het is volledig anoniem, zonder een link naar een naam of persoon die te traceren is. Veilig. Makkelijker ook om zo een mening “openbaar” te delen. Te schrijven wat je maar denkt. Niemand die je vindt.

Vrijheid van meningsuiting 2.0? Je mag je mening wel uiten op het moment je vrij bent van je eigen naam?

Welkom in de nieuwe wereld. Of is het de oude wereld? Terug in de tijd. De tijd vóór Napoleon, waar mensen nog geen namen hadden, geen adres. Anoniem. Alles kon, alles mocht. Geen grenzen. Wie deed je wat? Chaos.

“Wees niet stil, wij zijn met velen.”

De stilte doorbreken? Je stem laten horen? Welke stem?

Is die stem nog wel van mij?

Ik ga slapen, morgen vroeg op en mag ik een lezing geven over kunst en tinnitus. Twee werelden waar ik mij zo graag wel in wil verliezen. Waarom?

Het antwoord gaf vandaag een oud-collega, klinisch fysicus, Peter Kraft.

Omdat wij klinisch fysici zijn, natuurkundigen die van van nature van mensen houden. Wellicht heeft hij daar een punt. Want oprecht: Ik houd van mensen, met of zonder een echte naam.

Morgen weer een nieuwe dag.