In een maand tijd zie ik allerlei nieuwe ontwikkelingen voorbijkomen. Robots die leren om te lopen zelfs een achterwaartse salto kunnen maken, over tafels kunnen springen.
Een machine die nu al zo ver ontwikkeld is dat ze op een mens lijkt, een naam heeft. Erica die geheel zelfstandig, een voor ons als mens “zinnig” antwoord geeft op vragen die haar worden gesteld, alsof ze “echt” met ons praat.
En de eerste robot die officieel staatsburger wordt.
De opkomst van een nieuwe specie, een echt nieuw soort op aarde, artificial intelligence, KUNSTmatige intelligentie.
Gisteren een hit op social media, een video die zelfs het acht uur nieuws haalde, de robot die een achterwaartse salto maakt.
Een superieure beheersing van alles. Elk draadje, schroefje, stangetje en motortje zo op elkaar afgestemd dat de hele machine een salto maakt op beide voeten landt en blijft staan. Robocop 3.0 is er niets meer bij.
Wetende hoe ons menselijke evenwichtssysteem een beetje in elkaar zit, ben ik verbaasd om te zien dat dit nu al mogelijk is.
Het evenwichtsorgaan dat in samenwerking met ogen, spieren en brein ons op de been houdt. Hoe vernuftig al dit hele systeem ook werkt, maar een achterwaartse salto zit er bij mij echt niet in. Sterker nog, hoe ouder ik wordt, hoe groter de kans op blijvende evenwichtsproblemen. Genoeg mensen op mijn spreekuur met een ernstige beperking in hun mobiliteit ten gevolge van een evenwichtsorgaan dat niet meer werkt. En de medische wereld is echt nog niet zo ver om het evenwichtsorgaan even in zijn geheel te vervangen. Terwijl die van de robot met een ras tempo steeds beter wordt.
Een nieuw soort is zich aan het ontwikkelen. Afgelopen weken naar aanleiding van de grote jaarlijkse techbeurs in de jaarbeurs in Utrecht, BrightDay die komende weekend plaatsheeft en helemaal uitverkocht is, op RTLZ elke dag een nieuwe aflevering over de opkomst van robots. En in deze afleveringen wordt er naar robots gekeken als zijnde een nieuw soort “levend wezen” hier op aarde. En zo is het ook. Die ontwikkeling gaan we niet tegenhouden. Gedreven door de drang naar nieuwe technieken, streven we er schijnbaar naar om onszelf te klonen en dan ook nog zo dat alles perfect moet zijn. Dat zit van nature al in ons. Cosmetische chirurgie is bij velen een bijna vanzelfsprekendheid bij het ouder worden.
Die ontwikkeling van de opkomst van de intelligente robot gaat razend snel, de evolutie die de mens heeft doorgemaakt heeft miljoenen jaren geduurd, die van de robot straks in één generatie mens. Ik heb zelf nog net meegemaakt dat er geen enkele computer in huis was, een rekenmachine had net haar intrede gedaan toen onze generatie naar de middelbare school ging. De eerste spelcomputers Atari, Commodore 64, Apple Macintosh, het was allemaal nieuw en nog zo onschuldig.
Een leven zonder internet en mobiele telefoon?! Leg dat de kinderen uit die na 1990 geboren zijn. Nu ondenkbaar. Maar toen heel gewoon.
De opkomst van een nieuw soort leven hier op aarde. En die ontwikkeling gaat snel, de eerste robot is al een staatsburger van Saudi-Arabië.
Een “intelligente robot” is geboren. Een computer wordt erkend als persoon, als inwoner van een land. Saudi-Arabië moest en zou als eerste zijn. Terwijl een vluchteling in Saudi-Arabië nog niet eens welkom is. Een hoopje van draadjes en staafjes, die samen een semi-perfecte vorm van een mens weergeeft, die schijnbaar dan wel het recht heeft op een paspoort.
De wereld op zijn kop. Een nieuw soort is dus geboren.
Science fiction die geen fiction meer is? De tijd haalt ons in? Gadgets uit de eerste James Bond’s ingeburgerd zijn in ons leven en nieuwe speeltjes uit de jongste Science Fiction film geen verre toekomst meer zijn. Robocop 3.0 staat al bijna voor de deur. Hollywood de spiegel naar de toekomst?
Kunstmatige intelligentie. Laten wij als mens er vooral ook zelf van leren. Algoritmen die bij robots gebruikt worden en net als bij de mens er voor zorgen dat letterlijk en figuurlijk met vallen en opstaan het systeem steeds beter wordt. Vorige week op een congres een boeiende lezing gehoord over Bayesiaanse statistiek. Een strategie die vergelijkbaar is met hoe ons brein werkt. Net door fouten te maken het systeem leert en steeds slimmer wordt.
Als baby leren we dat al. Vallen en weer opstaan. En dat eindeloos lang. Oefenen, oefenen.
En later op school leer je vooral van de fouten die je maakt. Je gaat er toch altijd nog even over nadenken wat je fout hebt gedaan om de volgende keer die fout te voorkomen. Te voorkomen, die gedachte is dus wel fout.
Het is niet fout om fouten te maken.
De drive om geen fouten te maken zou niet mogen zijn om geen fouten. Fouten maken zou net beloond moeten worden, door er bewust van te worden dat je er enkel beter van wordt.
Artificial Intelligence, een kunstzinnige benadering van de toekomst.
