Tag: LFG

Dag 3 (deel 1) World Congress of Audiology: Luisteren is meer dan horen!

De derde dag van het World Congress of Audiology start met een boeiende sessie over luisterinspanning, geleid door onze eigen Nederlandse collega prof. dr. Sophia Kramer. 

Luisterinspanning – een complex en belangrijk onderwerp dat veel verder gaat dan enkel de oren.

Graham Naylor: Beyond cognitive effort

Graham Naylor trapt af met zijn presentatie “Beyond cognitive effort: a general model of purposeful adaptive response to adverse conditions.” Op geniale wijze illustreert hij eerst wat “effort” eigenlijk betekent door een analogie te maken met het regelen van de temperatuur in huis. Dit dient als perfecte metafoor voor luisterinspanning: net als bij het behouden van de juiste temperatuur, spelen bij luisteren veel factoren een rol.

Zijn model geeft inzicht in hoe slechthorenden niet alleen baat hebben bij hoortoestellen, maar ook bij aanpassingen in hun omgeving. Denk aan waar iemand zit, het elimineren van ruis en het optimaliseren van akoestiek. Een waardevolle bevestiging dat horen meer is dan enkel de oren!

Andrea Mcula: Luisterinspanning en vermoeidheid

Andrea Mcula neemt het stokje over met haar presentatie over luisterinspanning en vermoeidheid, waarin ze de Ecological Momentary Assessment (EMA) en fysiologische metingen bespreekt. Met meer dan 4000 EMA’s meet ze de luisterinspanning in het dagelijks leven en de vermoeidheid die daarvan het gevolg kan zijn. Zelfs bij goede spraak-ruisverhoudingen blijkt dat mensen nog vermoeid kunnen raken doordat ze extra inspanningen leveren om goed te horen. Er is echter nog veel meer onderzoek nodig, bijvoorbeeld naar de rol van persoonlijkheid en cognitieve factoren.

Nicole Huizinga: Stress en luisterinspanning in het dagelijks leven

Nicole Huizinga richt zich in haar sessie op de invloed van luisterinspanning en stress bij slechthorenden, en hoe dit in het echte leven impact heeft. Dit kan leiden tot sociaal isolement, vermoeidheid, slechtere slaapkwaliteit en zelfs werkuitval. Middels apps en apparatuur worden data verzameld, zoals hartritme en stressniveaus en dit onderzoek biedt veelbelovende inzichten.

Vol verwachting mijn weg naar het volgende blok.

LFG Sessies: Kunnen we onder de 20 Hz horen?

Een van de fascinerende onderwerpen tijdens de LFG-sessie, gepresenteerd door Ossen El Sawaf, is het vermogen van het gehoor om geluiden onder de 20 Hz waar te nemen. Hoewel dit technisch mogelijk is, moet het geluid dan zo luid zijn dat het meer een fysieke ervaring wordt – bijna voelbaar. Dit roept interessante vragen op over hoe ons auditieve systeem werkt bij lage frequenties en wat dat betekent voor het waarnemen van geluiden.

Paul Avan: Cochleaire fysiologie van zeer lage frequenties

Paul Avan sluit dit blok af met een diepgaande lezing over de fysiologie van de cochlea bij zeer lage frequenties. Hij bespreekt de verschillen in het apicale en basale mechanisme van de cochlea en biedt nieuwe inzichten in de anatomie en werking van dit complexe orgaan.

Takeaways

Horen gaat verder dan de oren: luisterinspanning vereist veel aanpassing en inzet van het hele lichaam en omgeving.

Vermoeidheid kan optreden, zelfs bij goede spraak-ruisverhoudingen.

Persoonlijkheids- en cognitieve factoren spelen een rol bij luisterinspanning en vermoeidheid.

Stress en gehoorverlies hebben niet alleen een fysiologische impact, maar ook gevolgen voor de kwaliteit van leven.

Met deze inzichten kunnen we blijven werken aan betere oplossingen voor iedereen met gehoorverlies, niet alleen door technologie, maar ook door aandacht te hebben voor de omgeving en de menselijke kant van luisteren.

De Stilte van Parijs: Mijn Ervaring met Laagfrequent Geluid

Vannacht beleef ik mijn eerste nacht in Parijs, de stad van licht, cultuur en…GELUID!

Ik lig op mijn kamer, het raam wijd open, want ik houd van frisse lucht.

Maar met die frisse lucht komen ook de stadsgeluiden binnen. Auto’s die voorbijrazen, vliegtuigen die hun koers volgen en het continue gezoem van een stad die nooit volledig stil is.

Terwijl ik dit schrijf, hoor ik een scooter voorbijrijden, ik hoor een hond die blaft in de verte. Het is een herinnering aan het constante ritme van deze stad, een geluid dat er altijd lijkt te zijn.

Als iemand met ervaring in zowel tinnitus als laagfrequent geluidshinder, ervaar ik deze nacht met een zekere mate van bewustzijn.

Geluid speelt altijd een dubbele rol in ons leven: het kan ons afleiden en verstoren, maar het kan ook een vorm van herkenning en acceptatie zijn.

Hier, in het hart van Parijs, besef ik dat het toelaten van deze geluiden een deel is van de ervaring van deze grote, levendige stad. Het geluid hóórt bij Parijs, alsof het een essentieel onderdeel is van de beleving.

Het werkwoord “horen” krijgt hier een diepere betekenis. Wanneer ik zeg dat “dit geluid bij de stad hoort”, klinkt het alsof het enkel over geluid gaat. Maar ik kan ook zeggen: “Deze stad hoort niet zonder dit geluid,” en dat raakt aan iets symbolisch. Ik kan ook zeggen “Die tafel hoort hier niet thuis”.

Het is niet alleen het fysieke geluid dat mijn oren bereikt, maar ook de acceptatie van mijn geest. Mijn brein moet het geluid niet alleen waarnemen, maar het ook erkennen als een onlosmakelijk deel van de ervaring.

Accepteren dat het geluid een plek heeft in deze stad, net zoals ik dat heb, betekent ook begrijpen dat geluid niet per se hinder hoeft te zijn. Het is een vorm van aanwezigheid. Parijs communiceert met mij, via het ruisen van auto’s en het gebrom van scooters, en laat me voelen dat ik deel uitmaak van deze grote, levendige wereld.

Het vergt een mentale omslag om geluid niet alleen te horen, maar het ook als een deel van de omgeving te accepteren. Dit vraagt van mijn brein dat het geluid niet alleen als auditieve input verwerkt, maar ook als een vorm van verbondenheid met de stad.

De paradox is dat, door het geluid te omarmen, ik een vorm van innerlijke stilte vind. Een stilte die niet voortkomt uit de afwezigheid van geluid, maar uit de rust die ik vind in het toelaten van wat er is.

En morgen? Morgen ben ik uitgerust en klaar voor mijn deelname aan het World Congress of Audiology. Deze nacht heeft me eraan herinnerd dat geluid niet per se iets is om te vermijden, maar iets dat we kunnen leren accepteren. De geluiden van de stad zijn geen afleiding, maar een integraal deel van de ervaring.

Toch is het belangrijk om te erkennen dat laagfrequent geluidshinder een nog complexer fenomeen is. Het omarmen van geluid is een stap, maar er zijn meer stappen nodig om volledig om te gaan met deze vorm van geluidshinder. Het gaat dieper dan enkel acceptatie. Over hoe we dit kunnen aanpakken, zal ik binnenkort meer delen.